Ακροδεξιά απειλή στη Γαλλία

Επι­βε­βαιώ­νο­ντας τις προ­βλέ­ψεις των δη­μο­σκο­πή­σε­ων, το ακρο­δε­ξιό Εθνι­κό Μέ­τω­πο της Μαρί Λεπέν, ανα­δεί­χθη­κε πρώτη δύ­να­μη με πο­σο­στό που ξε­πέ­ρα­σε το 29% (στις πε­ρι­φε­ρεια­κές εκλο­γές του 2010 είχε συ­γκε­ντρώ­σει 11%), ενώ είναι στην πρώτη θέση σε έξι από τις 13 πε­ρι­φέ­ρειες της χώρας. Ακο­λου­θούν οι Ρε­που­μπλι­κά­νοι του Νι­κο­λά Σαρ­κο­ζί με 27% και τρί­τοι οι Σο­σια­λι­στές του Φραν­σουά Ολάντ με 22,7%. Το Μέ­τω­πο της Αρι­στε­ράς κα­τέ­γρα­ψε ένα 4,5% (από 6,5%). Οι Οι­κο­λό­γοι, χά­νο­ντας τη μισή δύ­να­μή τους, κα­θη­λώ­θη­καν στο 6,5%.

Εάν στο δεύ­τε­ρο γύρο, το πο­λι­τι­κό σκη­νι­κό που απο­τυ­πώ­νουν τα απο­τε­λέ­σμα­τα αυτά επι­κυ­ρω­θεί, θα μι­λά­με για μια επι­κίν­δυ­νη εξέ­λι­ξη σε μια χώρα «βα­ρό­με­τρο» για την Ευ­ρώ­πη. Εν όψει των Προ­ε­δρι­κών εκλο­γών του 2017, η ακραία εθνι­κι­στι­κή και ρα­τσι­στι­κή Δεξιά διεκ­δι­κεί ανοι­χτά το προ­ε­δρι­κό αξί­ω­μα.

Ήδη ο Σαρ­μο­ζί απορ­ρί­πτει κάθε «τα­κτι­κή συμ­μα­χία» απέ­να­ντι στον ακρο­δε­ξιό κίν­δυ­νο, εν όψει του δεύ­τε­ρου γύρου. Πα­ρό­λα αυτά, οι Σο­σια­λι­στές απο­σύ­ρουν τους υπο­ψη­φί­ους τους σε δύο πε­ρι­φέ­ρειες, στη­ρί­ζο­ντας έτσι τους υπο­ψή­φιους της Δε­ξιάς.

Οι αντερ­γα­τι­κές πο­λι­τι­κές της διαρ­κούς λι­τό­τη­τας και η σκλη­ρή δη­μο­σιο­νο­μι­κή πει­θαρ­χία στα κράτη μέλη της ΕΕ, έφε­ραν υψηλά πο­σο­στά φτώ­χειας και αύ­ξη­ση των ανι­σο­τή­των, τρο­φο­δο­τώ­ντας την κοι­νω­νι­κή δυ­σα­ρέ­σκεια. Η Γαλ­λία δεν ξέ­φυ­γε από τον κα­νό­να. Δεν είναι άλ­λω­στε τυ­χαίο ότι το FN κερ­δί­ζει σή­με­ρα προ­πύρ­για της Αρι­στε­ράς στον γαλ­λι­κό βορά.

Η υστε­ρι­κή ισλα­μο­φο­βία και η έξαρ­ση της ρα­τσι­στι­κής προ­πα­γάν­δας ενά­ντια στους πρό­σφυ­γες και τους με­τα­νά­στες, που εντά­θη­κε δρα­μα­τι­κά μετά τα χτυ­πή­μα­τα της 13ης Νο­έμ­βρη, «έδεσε αρ­μο­νι­κά» με τα μι­σαλ­λό­δο­ξα κη­ρύγ­μα­τα της Λεπέν, ενά­ντια στο Ισλάμ και τους πρό­σφυ­γες.

Η μο­νι­μο­ποί­η­ση της κα­τά­στα­σης «έκτα­της ανά­γκης», που οδη­γεί στον ακρω­τη­ρια­σμό των δη­μο­κρα­τι­κών ελευ­θε­ριών και η υπο­κρι­τι­κή «εθνι­κή ενό­τη­τα» με τις κυ­βερ­νή­σεις που εξα­πο­λύ­ουν ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πο­λέ­μους, νο­μι­μο­ποί­η­σε τη ρη­το­ρι­κή του Εθνι­κού Με­τώ­που περί (φο­βι­κής) «ασφά­λειας» και υπε­ρά­σπι­σης της «γαλ­λι­κής ταυ­τό­τη­τας».

Τα νέα για τον γαλ­λι­κό λαό, για το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα και την Αρι­στε­ρά σε όλη την Ευ­ρώ­πη, είναι εξαι­ρε­τι­κά δυ­σά­ρε­στα. Η ακρο­δε­ξιά ανα­δύ­ε­ται ως αντι­δρα­στι­κή «απά­ντη­ση» στην ήδη αυ­ταρ­χι­κή Ευ­ρώ­πη του πο­λέ­μου, της μα­ζι­κής ανερ­γί­ας και του ρα­τσι­σμού. Οι ευ­θύ­νες για τους γάλ­λους συ­ντρό­φους και τις δυ­νά­μεις της Αρι­στε­ράς πα­νευ­ρω­παϊ­κά, είναι ιστο­ρι­κές.

ΑΝΑ­ΚΟΙ­ΝΩ­ΣΗ NPA (ΝΕΟ ΑΝΤΙ­ΚΑ­ΠΙ­ΤΑ­ΛΙ­ΣΤΙ­ΚΟ ΚΟΜ­ΜΑ-ΓΑΛ­ΛΙΑ)

Πε­ρι­φε­ρεια­κές εκλο­γές : αρι­στε­ρά και δεξιά ανοί­γουν τον δρόμο για τα χει­ρό­τε­ρα, ο κό­σμος της ερ­γα­σί­ας πρέ­πει να πε­ρά­σει στην αντε­πί­θε­ση

Κυ­ρια­κή 6 Δε­κεμ­βρί­ου 2015

Για άλλη μια φορά, η αποχή σή­με­ρα ήταν τε­ρά­στια: σχε­δόν ένας στους δύο ψη­φο­φό­ρους θε­ω­ρούν ότι αυτή η εκλο­γι­κή δια­δι­κα­σία και τα κόμ­μα­τα που πήραν μέρος δεν απο­τε­λούν τη λύση για την κοι­νω­νι­κή, οι­κο­νο­μι­κή και πο­λι­τι­κή κρίση. Ωστό­σο, τα υψηλά πο­σο­στά της απο­χής δεν πρέ­πει να σκε­πά­σουν το κε­ντρι­κό και ανη­συ­χη­τι­κό πο­λι­τι­κό γε­γο­νός αυτού του πρώ­του γύρου : την επι­τυ­χία του Εθνι­κού Με­τώ­που (FN) σε ολό­κλη­ρη τη χώρα, που βρί­σκε­ται στην πρώτη θέση σχε­δόν στις μισές από τις με­γά­λες Πε­ρι­φέ­ρειες.

Στο πλαί­σιο που δια­μορ­φώ­θη­κε μετά τις επι­θέ­σεις της 13ης Νο­έμ­βρη, η άκρα δεξιά βγαί­νει κερ­δι­σμέ­νη από μια κα­τά­στα­ση όπου η αρι­στε­ρά, που βρί­σκε­ται στα πράγ­μα­τα, που είναι όμως δεξιά φο­ρώ­ντας τις πο­λε­μι­κές της μπό­τες και εφαρ­μό­ζο­ντας το δόγμα της ασφά­λειας, δια­λύ­ει την κοι­νω­νία από τη στιγ­μή της άφι­ξής της στην εξου­σία το 2012, ασθμαί­νο­ντας πίσω από μια δεξιά που ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποιεί­ται διαρ­κώς κάτω από την πίεση των νο­ση­ρών ιδεών του Εθνι­κού Με­τώ­που.

Πλειο­δο­σί­ες από τα δεξιά και από τα αρι­στε­ρά δεν στα­μα­τούν να θρέ­φουν το έδα­φος πάνω στο οποίο ευ­δο­κι­μούν σή­με­ρα οι ιδέες και αύριο, ίσως, οι πο­λι­τι­κές των χει­ρό­τε­ρων εχθρών του κό­σμου της ερ­γα­σί­ας και των λαϊ­κών στρω­μά­των.

Η μάχη ενά­ντια στο FN είναι αδια­χώ­ρι­στη από τη μάχη ενά­ντια στις αυ­ταρ­χι­κές, ρα­τσι­στι­κές, μι­λι­τα­ρι­στι­κές, αντι­κοι­νω­νι­κές πο­λι­τι­κές, από όπου κι αν προ­έρ­χο­νται και κατά πρώτο λόγο όταν προ­έρ­χο­νται από αυ­τούς που κυ­βερ­νούν. Τις επό­με­νες εβδο­μά­δες θα πρέ­πει να αρ­χί­σου­με την αντε­πί­θε­ση στον δρόμο, με κι­νη­το­ποι­ή­σεις για την υπε­ρά­σπι­ση των δη­μο­κρα­τι­κών δι­καιω­μά­των και της αλ­λη­λεγ­γύ­ης, ενά­ντια στην κοι­νω­νι­κή οπι­σθο­δρό­μη­ση.

Το Rp πα­ρα­κο­λου­θεί τις εξε­λί­ξεις στη Γαλ­λία και θα επα­νέλ­θει ανα­λυ­τι­κό­τε­ρα, με εκτε­νέ­στε­ρη αρ­θρο­γρα­φία και πε­ρισ­σό­τε­ρες πλη­ρο­φο­ρί­ες για τα απο­τε­λέ­σμα­τα της γαλ­λι­κής Αρι­στε­ράς. 

Δια­βά­στε ακόμα: ΟΙ ΚΑ­ΜΠΑ­ΝΕΣ ΤΗΣ ΓΑΛ­ΛΙΑΣ ΧΤΥ­ΠΑ­ΝΕ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ-Π. Πα­πα­κων­στα­ντί­νου