Η δέσμευση για την ανατροπή των μνημονίων και ο πολιτικός στόχος της κυβέρνησης της Αριστεράς, αποτελούν βασικά «ταυτοτικά» σημεία του ΣΥΡΙΖΑ. Στηρίζουν την ενότητα μέσα στις γραμμές του, αλλά –και κυρίως- στηρίζουν τη σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με το ευρύτερο εργατικό-λαϊκό ρεύμα που εκπροσωπεί.
Όποια απόπειρα να τεθούν σε αμφισβήτηση αυτά τα στοιχεία, καταλήγει αναπόφευκτα να θέτει σε ερωτηματικό την ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ, καταλήγει να προκαλεί ρωγμές στη σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με τον κόσμο.
Στην προσυνεδριακή συζήτηση επιχειρήθηκε να αποδοθεί η κατηγορία περί διασπαστικής τακτικής στα στελέχη της Αριστερής Πλατφόρμας. Υπογραμμίζω ότι κανείς από εμάς και ποτέ, δεν αμφισβήτησε αυτές τις επιλογές. Αντίθετα, η Α.Π. έχει συγκεντρώσει όλες τις δυνάμεις της στην προσπάθεια να ενισχυθούν αυτά τα στοιχεία και να υπηρετηθούν με συνέπεια μέσα στην «εφ’ όλης της ύλης» πολιτική αντιπαράθεση.
Όμως έχουμε ήδη κρούσματα τέτοιας αμφισβήτησης από φωνές που προέρχονται από την κομματική πλειοψηφία.
Πρόσφατα ο βουλευτής Π. Τατσόπουλος δήλωσε ότι θεωρεί ως πιθανούς κυβερνητικούς συμμάχους του ΣΥΡΙΖΑ τη ΔΗΜΑΡ, τους σοσιαλδημοκράτες γενικώς, ακόμα και μιαν κάποια «πατριωτική Δεξιά»! Το σχήμα που προτείνει ο Π. Τατσόπουλος είναι μια μορφή κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας, που εξαιρεί από τις γραμμές της, με σαφήνεια, μόνον τις δυνάμεις των νεοναζί της Χρυσής Αυγής.
Ο θόρυβος, που φυσιολογικά ξεσηκώθηκε, ξεπεράστηκε με την ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου, ότι αυτά αποτελούν «προσωπικές απόψεις» του Π. Τατσόπουλου.
Είναι όμως έτσι;
Προσφάτως, κεντρικό κομματικό στέλεχος, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ, μιλώντας από τηλεοράσεως απέκλεισε από τους πιθανούς κυβερνητικούς εταίρους του ΣΥΡΙΖΑ μόνο τη «Σαμαρική Δεξιά» και τη Χρυσή Αυγή. Στους εμβρόντητους συνομιλητές του –που έσπευσαν να χαιρετήσουν με ενδιαφέρον την πρόταση…- υπογράμμισε ότι αυτή είναι η «κεντρική άποψη» στον ΣΥΡΙΖΑ, χαρακτηρίζοντας ως «καρικατούρες» τις απόψεις που επιμένουν στην προοπτική μιας κυβέρνησης της Αριστεράς και –κατά συνέπεια- επιμένουν στην πολιτική συμμαχιών κυρίως μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Κατά τη γνώμη μου, αυτό είναι το νόημα ενός «παιχνιδιού λέξεων» που έχει αρχίσει –πχ από τους τίτλους της «Αυγής»- όπου η κυβέρνηση της Αριστεράς συγχέεται μόνιμα με μιαν κάποια κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας.
Μέσα στη συγκυρία όπου η κρίση βαθαίνει, όπου οι αστικές πολιτικές δυνάμεις κατατρίβονται, η πίεση από τις καθεστωτικές δυνάμεις για μια κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας (της μιας ή της άλλης μορφής) θα επανέλθει στο προσκήνιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει από τώρα να έχει σαφή άποψη με στόχο να αντέξει στην πίεση αυτή και να κατορθώσει να την αντιγυρίσει.
Και αυτό σημαίνει ότι το συνέδριό του οφείλει να δώσει καθαρές απαντήσεις, πειστικές για την πλειοψηφία των μελών του και δεσμευτικές για την πολιτική και κοινοβουλευτική ηγεσία του. Αυτό το κρίσιμο ζήτημα επιχειρείται σήμερα να «κρυφτεί» πίσω από τον καπνό που έχει ξεσηκωθεί για τις «συνιστώσες» και πίσω από τις δημαγωγίες για τους «μηχανισμούς» των αριστερών απόψεων που, τάχα, αυτοί (!) απειλούν την εσωκομματική δημοκρατία «των μελών».
