Λίγο πριν την κάλπη πρέπει να κάνουμε ένα απολογισμό και να δώσουμε κάποιες απαντήσεις. Όσες/οι συμμετέχουμε και υποστηρίζουμε ένα σχηματισμό, αλλά και όσες/οι θα αποφασίσουμε την τελευταία στιγμή. Να κάνουμε ένα ξεκαθάρισμα, να χωρίσουμε τα σημαντικά από τα λιγότερο σημαντικά και από τα ασήμαντα.
Τι έχουμε μπροστά μας;
Τον λαό μας να οδηγείται στην εξαθλίωση και την απώλεια κάθε έννοιας ανεξαρτησίας, ελευθερίας και αυτοδιάθεσης.
Tην υπογραφή του τρίτου μνημονίου να εγγυάται την καταλήστευση των φυσικών πόρων, των κοινωνικών αγαθών του δημοσίου πλούτου και των μικρών και μεσαίων εισοδημάτων.
Τα τελευταία πέντε χρόνια πολλοί και πολλές βρέθηκαν στους δρόμους, αντιστάθηκαν, έκαναν πράξεις αλληλεγγύης. Η ελπίδα που γέννησαν αυτές οι αντιστάσεις, η ελπίδα που κέρδισε ο λαός μας μέσα από την πάλη του τόσα χρόνια ενάντια στην ισοπέδωση των μνημονίων, έπρεπε να σβήσει. Και έπρεπε να τη σβήσουν εκείνοι ακριβώς στους οποίους την εμπιστεύτηκε. Έπρεπε έτσι να γίνει, ώστε οι δανειστές, να αποδείξουν στο λαό μας και στους άλλους λαούς, ότι η υποταγή είναι μονόδρομος. Ότι η ρωγμή έκλεισε.
Ότι δεν υπάρχει ελπίδα.
Ξέρουμε ότι ο κόσμος που αγωνίστηκε, ο κόσμος που έλπισε, ο κόσμος που ψήφισε Όχι στη λιτότητα, με τις τράπεζες κλειστές και την τρομοκρατία να οργιάζει, είναι σήμερα μπερδεμένος και αμήχανος.
Μας λένε κάποιοι:
Ρίξατε την κυβέρνηση της αριστεράς.
Τους απαντάμε:
Η αριστερά είναι πράξη και όχι τίτλος. Αριστερά που αναιρεί τις υποσχέσεις της, αριστερά που υπογράφει μνημόνια μαζί με την ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ΠΟΤΑΜΙ, αριστερά που ψηφίζει κείμενα που γράφουν οι δανειστές χωρίς κανένας βουλευτής να προλάβει να τα διαβάσει, αριστερά που νομοθετεί ενάντια στα συμφέροντα της κοινωνίας, ΤΕΤΟΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ
Αυτή την κυβέρνηση που δεν ήταν πια της αριστεράς, θα είχαν καθήκον να την ρίξουν οι βουλευτές της.
Αλλά δεν το έκαναν.
Γιατί την κυβέρνηση την έριξαν οι δανειστές, μαζί με τον Αλέξη Τσίπρα και τους συνεργάτες του.
Την έριξαν αφού πρώτα ψηφίστηκε το μνημόνιο που ο λαός είχε απορρίψει. Αφού πρώτα ο Αλέξης Τσίπρας, ο Βαγγέλης Μειμαράκης και τα άλλα τα παιδιά, ψήφισαν ότι η κυβέρνηση δεσμεύεται να συμφωνεί με ότι και αν αποφασίσουν οι υπάλληλοι των δανειστών. 222 βουλευτές ψήφισαν αυτό τον όρο.
Έριξαν λοιπόν την κυβέρνηση για δύο λόγους. Ο πρώτος ήταν να απαλλαγεί από όσους διαφωνούσαν. Ο δεύτερος και ακόμη πιο σημαντικός ήταν για να εκβιάσουν την συμφωνία του λαού στο μνημόνιο. Να την αποσπάσουν, πριν ακόμη προλάβουμε να το ζήσουμε, πριν ακόμη προλάβουμε να καταλάβουμε τι πρόκειται να συμβεί.
Έριξαν την κυβέρνηση και ανέστησαν την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που κατέρρεαν οριστικά το βράδυ της 5ης Ιουλίου. Έπρεπε να τους σώσουν για να ξαναστήσουν το σκηνικό του δικομματισμού όσο και της δήθεν εθνικής συνεννόησης.
Υπάρχει περιθώριο διαπραγμάτευσης μετά τις εκλογές;
127 προαπαιτούμενα έχουν συμφωνηθεί μόνο για το 2015, 223 για την επόμενη τριετία. Για κάθε σταγόνα χρηματοδότησης, θα προηγείται η συμμόρφωση. Και το χρέος μας θα εξακολουθεί να μην είναι βιώσιμο. Να μην μπορεί να εξυπηρετηθεί. Γιατί αυτός είναι ο στόχος. Κανέναν δεν ενδιαφέρει το ίδιο το χρέος. Τους ενδιαφέρει ο πλούτος που μπορούν να αποσπάσουν χρησιμοποιώντας το ως μέσο πίεσης. Όπως ο τοκογλύφος στην γνωστή ταινία με τον Μαυρογυαλούρο, που θέλει να πάρει το κτηματάκι του αγρότη, αφού πρώτα τον έχει βάλει και του πλήρωσε διπλά και τρίδιπλα τα δανεικά.
Λένε κάποιοι. Θα γίνει αναδιάρθρωση του χρέους.
Τους απαντάμε.
Ότι και αν γίνει θα είναι καθορισμένο από τους δανειστές. Όπως το πολυδιαφημισμένο «κούρεμα» που κούρεψε τα ασφαλιστικά ταμεία και τους μικρούς ομολογιούχους. Η Ελλάδα δεν τόλμησε ούτε να συμμετέχει στο πρόσφατο ψήφισμα του ΟΗΕ που όρισε ότι ««Ένα ανεξάρτητο κράτος έχει το δικαίωμα να χαράσσει τη μακροοικονομική του πολιτική, συμπεριλαμβανομένης και της αναδιάρθρωσης του χρέους της». Μάλλον γιατί έχει παραδεχτεί ότι δεν αποτελεί ανεξάρτητο κράτος, αλλά μια επαρχία της φεουδαρχικής Ε.Ε. υπό την εποπτεία του γερμανικού κράτους.
Αν ενδιαφέρονταν για το χρέος θα αξιοποιούσαν την «επιτροπή αλήθειας» της βουλής και το προκαταρτικό πόρισμα που συντριπτικά και με τα επίσημα στοιχεία αποκαλύπτει ότι το χρέος δεν είναι νόμιμο και έχει ήδη πληρωθεί. Δεν είναι νόμιμο γιατί οφείλεται στα υπέρογκα επιτόκια, στις υπερβολικά ψηλές και αδιαφανείς στρατιωτικές δαπάνες, στην τεράστια φοροδιαφυγή, στην ανακεφαλαιοποίηση ιδιωτικών τραπεζών από το κράτος και στην ελαττωματική σχεδίαση της ίδιας της Νομισματικής Ένωσης.
Λένε κάποιοι. Το ζήτημα είναι να χτυπήσουμε τη διαπλοκή και τη διαφθορά.
Τους απαντάμε.
Η απλή αλήθεια είναι ότι όλα όσα έρχονται, ευνοούν αυτούς που και σήμερα πλουτίζουν εκμεταλλευόμενοι την κρίση. Τις 100 οικογένειες της χώρας που λειτουργούν ως ντόπιοι συνεργάτες των μεγάλων πολυεθνικών.
Αυτούς που ευθύνονται για τη διαφθορά, αυτούς που κερδίζουν από τη διαπλοκή, αυτούς που αρπάζουν τη δημόσια περιουσία, που άρπαξαν τον ΟΠΑΠ και την Αγροτική Τράπεζα, που συνεχίζουν να βάζουν διόδια στους δικούς μας δρόμους, που διαλύουν την ΔΕΗ, που θέλουν το Ελληνικό, τα αεροδρόμια της χώρας, που περιμένουν να αρπάξουν τα υπόλοιπα λιμάνια, τα τρένα, τις παραλίες, το νερό, τα σκουπίδια, να κερδίσουν από την ιδιωτικοποίηση της υγείας, της παιδείας, της κοινωνικής ασφάλισης.
Όλοι αυτοί παραγγέλνουν και υπαγορεύουν τα μέτρα των μνημονίων. Όλοι αυτοί είναι οι σύμμαχοι και επιτηρητές αυτών που καλούνται να εφαρμόσουν τα ανάλγητα μέτρα.
Οι άνθρωποι που θα χάνουν τις δουλειές, τις συντάξεις και τα σπίτια τους, που θα αγωνίζονται για να σώσουν τον πλούτο του τόπου τους, οι αγρότες που θα μετατρέπονται σε δουλοπάροικους, δεν θα είναι σύμμαχοι ούτε της Ν.Δ. ούτε του μετανοημένου και ανανήψαντος ΣΥΡΙΖΑ, ούτε καμιάς κυβέρνησης που θα εκτελεί εντολές. Θα είναι απέναντι. Και θα δοκιμάζουν την καταστολή και τη βία της εξουσίας, γιατί μόνο με καταστολή και με βία, μπορεί να επιβληθούν τέτοια μέτρα. Έχουμε ήδη εμπειρία από τη βία με την οποία αντιμετωπίστηκαν οι διαδηλώσεις στο Σύνταγμα, στις Σκουριές, από τη βία με την οποία αντιμετωπίζονται οι πρόσφυγες πολέμου.
Βελούδινη και ευαίσθητη εφαρμογή μέτρων ενάντια στην κοινωνία δεν υπάρχει.
Όσοι και όσες αγωνιζόμαστε για κοινωνική δικαιοσύνη δεν θα είμαστε σύμμαχοι με όσους θα εφαρμόζουν την βαρβαρότητα. Όσοι και όσες δεν ανεχόμαστε τη γενοκτονία των προσφύγων δεν είμαστε σύμμαχοι με αυτούς που θα στείλουν στρατό ενάντια στις βάρκες της απελπισίας.
Δεν θα είμαστε σύμμαχοι με αυτούς που υπέγραψαν την πρώτη μετά τις ΗΠΑ, στρατιωτική συμφωνία με το Ισραήλ και απείχαν πριν λίγες μέρες από το ψήφισμα του ΟΗΕ για την ανύψωση της σημαίας της Παλαιστίνης ανάμεσα στις άλλες σημαίες των χωρών του ΟΗΕ.
Πρέπει λοιπόν να αναρωτηθούμε. Τι θέλουμε να εκφράσουμε με την ψήφο μας την επόμενη Κυριακή;
Θέλουμε να ομολογήσουμε ότι κάναμε λάθος που ψηφίσαμε όχι στο δημοψήφισμα;
Θέλουμε να ξεχάσουμε ότι ψηφίζουμε για την ζωή μας και να πιστέψουμε ότι συμμετέχουμε σε καλλιστεία επίδοξων πρωθυπουργών;
Θέλουμε να πιστεύουμε ότι οι προγραμματικές διαφορές του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ είναι λιγότερες από τις προγραμματικές διαφορές του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ, το ΠΟΤΑΜΙ και τη ΝΔ, σήμερα που όλοι μαζί έχουν συνυπογράψει ότι θα είναι εντολοδόχοι των δανειστών;
Θέλουμε να γυρίσουμε την πλάτη και να φύγουμε μακριά, αφήνοντας τους να καθορίζουν το μέλλον;
Ή μήπως θέλουμε να δηλώσουμε ότι δεν θα επικυρώσουμε τη βαρβαρότητα;
Την Κυριακή ψηφίζουμε για να μην τους δώσουμε τη χαρά να πιστέψουν ότι παραδοθήκαμε. Ότι πέτυχε ο εκβιασμός. Να μην τους κάνουμε το χατίρι να μετατραπούμε σε παράδειγμα για να σταματήσουν τους λαούς της Ευρώπης να διεκδικούν ένα τέλος στη λιτότητα, ένα τέλος στην δικτατορία των τραπεζών και των πολυεθνικών.
Να είμαστε εδώ.
Να στείλουμε μήνυμα ότι οι πολίτες σ’ αυτή τη χώρα αντιστέκονται και ελπίζουν, ακόμη και όταν αυτοί που υπόσχονται ότι θα τους δικαιώσουν μετατρέπονται γρήγορα σε υπηρέτες άλλων αφεντάδων.
Να στείλουμε μήνυμα ότι ο δρόμος για την ελευθερία και τη δικαιοσύνη θα μείνει ανοιχτός και θα είναι μέρα μεσημέρι. Αφετηρία, διαδρομή και τέρμα είναι η συμμετοχή και η δημοκρατία. Είναι αυτό που φοβούνται γιαυτό και είναι το πρώτο που καταργούν, το πρώτο που καταστέλλουν. Η ιστορία θα γράψει με μαύρα γράμματα την κατάργηση της συντριπτικής απόφασης του λαού στο δημοψήφισμα και θα αποδώσει ευθύνες σε όσους συνεργάστηκαν για να επιβάλλουν τα συμφέροντα των αμείλικτων τοκογλύφων.
Όλοι εμείς πρέπει να μείνουμε όρθιοι και όρθιες γιατί η ζωή τραβάει την ανηφόρα με σημαίες και με ταμπούρλα. Γιατί ξέρουμε οτι το ΟΧΙ όπως και το μέλλον διαρκεί πολύ. Και συνεχίζουμε γιατί δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Δεν παραδίδουμε τα όνειρά μας στον Σοιμπλε, στα αφεντικά του και στους υπηρέτες του. Ένας άλλος κόσμος είναι εδώ και μας περιμένει να τον κερδίσουμε. Και θα τον κερδίσουμε. Για μας, για τα παιδιά μας και για τα παιδιά που πνίγονται στο Αιγαίο. Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη να συμφωνήσουμε με όσα μας επιβάλλουν. Την Κυριακή θα έχουν την πρώτη απάντηση. Και θα είναι μόνο η αρχή.
* Η Δέσποινα Σπανούδη είναι υποψήφια στο ψηφοδέλτιο επικρατείας με τη Λαϊκή Ενότητα
