Και μετά ήρθε η Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Νέων…

Ο δρόμος που επιλέγεις να περπατήσεις είναι αυτός που σε οδηγεί στον τελικό σου σκοπό. Ωστόσο, τα κρίσιμα σταυροδρόμια με τα οποία ανταμώνεσαι είναι αυτά που σε μεγάλο βαθμό δίνουν σχήμα στο σκοπό σου, τον διαμορφώνουν, τον σφυρηλατούν. Τα κρίσιμα σταυροδρόμια είναι αυτά που καθορίζουν τελικά από τι υλικό είσαι πλασμένος/η. 

Με ένα από αυτά τα σταυροδρόμια ανταμώσαμε τον Σεπτέμβριο του 2013 ως μέλη της HOMOphonia-Thessaloniki Pride και ήταν μια από τις στιγμές εκείνες που άλλαξαν τον χαρακτήρα της Συλλογικότητας. Η απόφαση που πάρθηκε κατά πλειοψηφία στη Συνέλευση της HOMOphonia   (8 Σεπτέμβρη 2013) για χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Νεολαίας – Θεσσαλονίκη 2014,  με σκοπό τη διοργάνωση εκδηλώσεων κατά τις ημέρες του φετινού Pride της Θεσσαλονίκης, μας βρίσκει τελείως αντίθετους και αντίθετες. Διαφωνούμε τόσο με τον ίδιο τον «θεσμό», με τον τρόπο που έχει καθιερωθεί να γίνεται (φιέστες, προώθηση της «επιχειρηματικότητας» κλπ) όσο και με την αίτηση που κατέθεσε η HOMOphonia-Thessaloniki Pride  για χρηματοδότηση των δράσεών της από τον «θεσμό» αυτό.

Θα αναρωτηθεί κάποιος/α: Και ποιό είναι το πρόβλημα σχετικά με την χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Νεολαίας;

Για τη HOMOphonia – Thessaloniki Pride ήταν βασικό στοιχείο της ταυτότητάς της η εναντίωση με τα διάφορα «πακέτα» χρηματοδότησης από την ΕΕ ή από μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους ως χορηγούς. Η πάλη ενάντια σε τέτοιες μορφές χρηματοδότησης είχε κεντρική σημασία ιδιαίτερα τον πρώτο χρόνο της HOMOphonia – Thessaloniki Pride, δηλαδή το 2011-12. Έγιναν θυελλώδεις συνελεύσεις πάνω σε αυτό ακριβώς το θέμα και τελικά η συλλογικότητα υπέστη μια διάσπαση, αφού κάποιοι -λίγοι- που επιθυμούσαν να εμπλακεί η ομάδα με «πακέτα» τέτοιου τύπου αποχώρησαν και έφτιαξαν τη δική τους ομάδα για το Pride. Μετά τη διάσπαση του Μάη του 2012, όσοι και όσες παραμείναμε στη HOMOphonia – Thessaloniki Pride συνεχίσαμε, βέβαια, να εναντιωνόμαστε στις χρηματοδοτήσεις από ΕΕ. Κάθε φορά που ερχόταν στη συζήτηση αυτό το θέμα, η συνέλευση της HOMOphonia διαφωνούσε ομόφωνα με αυτές τις χρηματοδοτήσεις, καθώς θεωρούσαμε ότι αυτά τα «πακέτα» δημιουργούν σχέσεις εξάρτησης, γιατί από τη στιγμή που λαμβάνεις τα χρήματα γίνεσαι υπόλογος απέναντι στους «χρηματοδότες» σου. Μάλιστα, η μετατροπή της HOMOphonia σε Αστική μη Κερδοσκοπική Εταιρία μάς παρουσιάστηκε πέρσι από τους σημερινούς θιασώτες των χρηματοδοτήσεων από την ΕΕ ως μια ενέργεια που γίνεται «για τυπικούς λόγους», η οποία δεν θα αξιοποιηθεί για τη διεκδίκηση χρηματοδοτικών πακέτων από την ΕΕ.

Οι χρηματοδοτήσεις από την ΕΕ ή μεγάλες κερδοσκοπικές εταιρίες καλλιεργούν μια λογική ότι μπορείς να «χρησιμοποιήσεις προς όφελός σου» το σύστημα που αντιπαλεύεις. Να πετύχεις, δηλαδή, να χρηματοδοτείσαι από αυτόν τον οποίο καταγγέλλεις αγνοώντας ότι έτσι έχεις ήδη κάνει ένα βήμα για την αποδυνάμωσή σου, την σταδιακή ενσωμάτωσή σου στο σύστημα αυτό. Καλλιεργούν τη λογική ότι δεν χρειάζεται να στηρίζεσαι στις δυνάμεις του κινήματος, εφόσον μπορείς να βρεις «άλλους» τρόπους για να το κάνεις. Αυτή, άλλωστε, υπήρξε και η κλασική μέθοδος «εξαγοράς» που χρησιμοποιήθηκε στις αναπτυγμένες χώρες της Δύσης για το ξεδόντιασμα των πιο δυνατών λοατ κινηματικών συλλογικοτήτων, αλλά και πολιτικών οργανώσεων (όπως πχ το PT ή η DS στη Βραζιλία[1]) με αποτέλεσμα να καταλήξουν ένας απονευρωμένος οργανισμός, απόλυτα προσαρμοσμένος και για το λόγο αυτό ακίνδυνος. Δεν μπορεί κάποιος να έχει την αφέλεια να πιστεύει ότι το σύστημα θα είναι τόσο πρόθυμο να σου δώσει τα «όπλα» για να το πολεμήσεις, χωρίς ανταλλάγματα. Το αντάλλαγμα ασφαλώς εδώ θα είναι η ενσωμάτωσή σου. Είναι γνωστή και αποτελεσματικά εφαρμοσμένη διεθνώς η  συνταγή του «pink wash» (ειδικά στις ΗΠΑ και το Ισραήλ[2]), ο τρόπος δηλαδή που η προχωρημένη νομοθεσία σε λοατ ζητήματα, οι παραχωρήσεις, οι γενναίες χρηματοδοτήσεις «ξεπλένουν» στρατιωτικές επεμβάσεις, βομβαρδισμούς αμάχων, δολοφονίες, εγκλήματα. Ο ρόλος ενός δυνατού λοατ κινήματος είναι η σύνδεσή του με τα άλλα κινήματα και όχι η εξέλιξή του στο «αγαπημένο» -καθότι καλό και υπάκουο- παιδί εταιρειών ή κυβερνήσεων.      

Βέβαια, η HOMOphonia – Thessaloniki Pride δεν ενεπλάκη σε χρηματοδοτήσεις από επιχειρήσεις που κατασκευάζουν όπλα ή στρατιωτικά αεροπλάνα, όπως συνέβη με λοατ συλλογικότητες στο εξωτερικό. Ούτε και συνδέθηκε με ροζ ξέπλυμα (αν και η πρόσφατη εκδήλωση της HOMOphonia με τον Ισραηλινό Gil Hovav ίσως δείχνει μια νέα κατεύθυνση της ομάδας ΚΑΙ ως προς αυτό, την προσπάθεια, δηλαδή,  ωραιοποίησης της διεθνούς εικόνας του Ισραήλ μέσω “πολιτιστικών” εκδηλώσεων).  Όμως η ίδια η διαδρομή της ομάδας μέσα στο 2013-2014 έδειξε ότι η ψήφιση υπέρ της χρηματοδότησης από την Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Νεολαίας συνδυάστηκε με σταδιακή απαγγίστρωση της HOMOphonia – Th. Pride από τα κινήματα, στα οποία παλιότερα συμμετείχε ομόψυχα. Κατεβήκαμε βέβαια και φέτος σε κάποιες εργατικές και αντιφασιστικές πορείες και συνδιοργανώσαμε την πορεία διαμαρτυρίας της 7ης Φλεβάρη προς το Ρωσικό Προξενείο για τις ομοφοβικές διώξεις στη Ρωσία. Αυτές όμως οι δράσεις ουσιαστικά οργανώθηκαν  και στηρίχθηκαν σχεδόν αποκλειστικά από όσους και όσες διαφωνούσαμε με τα πακέτα χρηματοδότησης... Η χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Νεολαίας 2014 έφερε και την ταυτόχρονη αποχώρηση της πλειοψηφίας της HOMOphonia – Th.Pride από το ευρύτερο κίνημα της πόλης...

 Μέχρι και τον Σεπτέμβρη του 2013 η HOMOphonia – Th. Pride δυνάμωνε με τη συμμετοχή της το κίνημα, αντλώντας παράλληλα δύναμη μέσα από αυτό. Ήταν μια σχέση συνεχούς αλληλοτροφότησης σε ιδέες, προτάσεις, πρακτικές. Ήταν μια Συλλογικότητα που δεν της αρκούσε απλώς η διεκδίκηση περισσότερων δικαιωμάτων για την λοατ κοινότητα. Δεν της αρκούσε μόνο να γίνει ο κόσμος λίγο καλύτερος για τους λοατ ανθρώπους, τη στιγμή που αυτή η μεταβολή δεν θα σηματοδοτούσε μια συνολικότερη αλλαγή στις ζωές όλων. Σύμμαχοι και συνοδοιπόροι μας υπήρξαν όλοι και όλες που πάλευαν και παλεύουν για να αλλάξουν ριζικά την κοινωνία στην οποία ζούμε. Το καινοτόμο στοιχείο της HOMOphonia – Th. Pride συγκριτικά με άλλες λοατ ελληνικές οργανώσεις ήταν αυτός ακριβώς ο ταξικός της χαρακτήρας. Η HOMOphonia – Th. Pride  απευθυνόταν, όχι μόνο σε κάθε καταπιεσμένη κοινωνική ομάδα, στους απόκληρους και τους καταπιεσμένους αυτής της κοινωνίας, αλλά στους εργαζόμενους, στους άνεργους  και στους αυτοαπασχολούμενους λοατ, δηλαδή σε όλους αυτούς που ανήκουν στον κόσμο της εργασίας. Εμείς δεν ήμασταν μια διαταξική συλλογικότητα που ασχολούνταν μόνο με το λοατ ζήτημα, αλλά κατεβαίναμε σε εργατικές και αντιφασιστικές πορείες και δημοσιεύαμε ανακοινώσεις αλληλεγγύης στις απεργίες και τους αγώνες που ξεσπούσαν σε διάφορους κλάδους (πχ απεργία των καθηγητών, κλείσιμο της ΕΡΤ κλπ). Αυτά τώρα φαίνεται να μην αποτελούν προτεραιότητες για την πλειοψηφία της HOMOphonia – Th.Pride.

Είναι η πλειοψηφία της HOMOphonia – Th. Pride που επιμένει να χρηματοδοτηθούμε και να ενταχτούμε υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Πρωτεύουσας Νεολαίας 2014, σε μια πόλη που το 95% των νέων κάτω των 35 ετών είτε δεν εργάζεται είτε υποαπασχολείται ή αμοίβεται με εξευτελιστικά μικρούς μισθούς. Υπό αυτές τις συνθήκες ζωής των νέων της πόλης, η συμμετοχή της HOMOphonia – Th.Pride στην Ευρ. Πρωτ. Νεολαίας φαντάζει ως ένα κακόγουστο αστείο... Η HOMOphonia που κάποτε κατέβαινε σε εργατικές πορείες παλεύοντας για τη συνολική ανατροπή, τώρα επικροτεί με τη συμμετοχή της τις φιέστες της Ευρ. Πρωτ. Νεολαίας και την «προώθηση της νεανικής επιχειρηματικότητας». Δυστυχώς η πλειοψηφία της HOMOphonia δεν θορυβήθηκε καν από τα δημοσιεύματα στο διαδίκτυο που μιλούσαν για «αυξανόμενη εντύπωση αδιαφάνειας στη διαχείριση» της Ευρ. Πρωτ. Νεολαίας, όταν μάλιστα τον Μάρτη είχαν παραιτηθεί προσωρινά κεντρικά στελέχη της Ευρ. Πρωτ. Νεολαίας. Υπό αυτές τις συνθήκες κάποιοι τον Μάρτη επιδιώξαμε να ξαναφέρουμε σε ψηφοφορία στη HOMOphonia τη χρηματοδότησή της από την Ευρ. Πρωτ. Νεολαίας, αλλά και πάλι πλειοψήφισε η άποψη της συνέχισης της συμμετοχής.

Ξέρουμε ότι η επιμονή μας ενάντια στη χρηματοδότηση από την ΕΠΝ 2014 θα συκοφαντηθεί από πολλούς και πολλές. Θα βρεθούν αρκετοί που θα πουν «γιατί τώρα δε θέλετε αυτό το πακέτο, ενώ πέρσι δεχτήκατε τη χρηματοδότηση από τον Δήμο Θεσ/νικης και κάποιους χορηγούς»; Απαντάμε ότι εξακολουθούμε να επιθυμούμε την αιγίδα και την υποστήριξη του Δήμου Θεσσαλονίκης, γιατί ο Δήμος είναι ένας θεσμός της πόλης που ανήκει σε όλους, όχι μόνο στους στρέιτ! Όμως η ΕΠΝ 2014 είναι απλά μια φιέστα με νεοφιλελεύθερο ιδεολογικό πρόσημο, που φορέθηκε καπέλο στη Θεσσαλονίκη. Δεν είναι θεσμός της πόλης μας. Και δε θα έπρεπε να έχουμε καμία θέση σε αυτήν! Αυτό ήταν το αυτονόητο.

Φτάνει ωστόσο η στιγμή που και τα αυτονόητα ακόμη διαψεύδονται. Η διάψευση αυτής της βεβαιότητας σηματοδοτεί για μας οπισθοχώρηση από τις κινηματικές αρχές, που ομόφωνα είχαμε υιοθετήσει τρία χρόνια πριν. Η κανιβαλική λογική ανταγωνισμού με άλλες συλλογικότητες ως προς το ποια θα παρουσιάσει την «καλύτερη» πρόταση, ώστε να εισπράξει και τα χρήματα, με κανένα τρόπο δεν συνάδει με τις αρχές της Συλλογικότητας. Μέσα στις σημερινές συνθήκες γενικευμένης συστημικής κρίσης (οικονομικής, πολιτικής, ανθρωπιστικής), χρειάζεσαι οικονομική ανεξαρτησία απέναντι στο σύστημα και κινητοποίηση των ίδιων των μελών για να επιτευχτεί αυτή.

Διαφοροποιούμαστε, λοιπόν, από την πλειοψηφία της Συνέλευσης της HOMOphonia-Thessaloniki Pride. Δεν μπορούμε από τη μια να διαρρηγνύουμε τα ιμάτιά μας ότι στεκόμαστε στο πλευρό των εξαθλιωμένων συμπολιτών μας και να καταγγέλλουμε τις πολιτικές που τους οδήγησαν μέχρι εκεί και από την άλλη να αιτούμαστε και να πετυχαίνουμε να χρηματοδοτηθούμε από μια Ευρωπαϊκή Ένωση που συντρίβει τους εργαζόμενους με την ανεργία και τη λιτότητα και πνίγει τους απόκληρους στη Λαμπεντούζα και το Φαρμακονήσι.

Θέλουμε έναν κόσμο που να χωρά όλα τα κινήματα, τους εκμεταλλευόμενους/ες και τους καταφρονεμένους/ες της γης, παλεύουμε για μια κοινωνία ισότητας κι αλληλεγγύης. Έναν κόσμο όπου δεν θα υπάρχει καμία θέση για τους φασίστες και τους ρατσιστές, για τους εκμεταλλευτές και τις εταιρίες τους, μια κοινωνία όπου θα είναι αποκλεισμένοι μόνο «οι γδάρτες των ονείρων μας».

Θέλουμε μια HOMOphonia-Thessaloniki Pride που να επιστρέψει στις ιδέες και την παράδοση της εξέγερσης του Stonewall, όχι άλλη μια «φρόνιμη» λοατ συλλογικότητα.

Θέλουμε να ταράξουμε τον κόσμο τους, όχι να βρούμε μια ήσυχη γωνίτσα για μας.

Επειδή «εμείς δεν προερχόμαστε από το δεξί χέρι των ευλογημένων, αλλά από το αριστερό των κολασμένων»!   

Δημήτρης Κατσαρός

Έλλη Χατζηχαραλάμπους

Ιωάννα Παναγιωτίδου

Κική Σταματόγιαννη

Μαρίνα Οικονόμου

Στρατής Γατελούζος

Τερέζα Βολακάκη

Χάρης Παπαδόπουλος

[1] Το PT (Εργατικό Κόμμα Βραζιλίας) ενώ ξεκίνησε υπερασπιζόμενο τα δικαιώματα των εργαζόμενων και των λοατ, είναι σήμερα το κόμμα που στέλνει τα ΜΑΤ ενάντια στις καταλήψεις γης και τις απεργίες. Η DS (Σοσιαλιστική Δημοκρατία) υπήρξε κάποτε το τμήμα της 4ης Διεθνούς στη Βραζιλία. Όμως η πλειοψηφία της DS αποφάσισε την πλήρη ενσωμάτωσή της στο PT, ακόμα και όταν το PT ως κυβέρνηση είχε παύσει πια να έχει οποιαδήποτε σχέση με το ευρύτερο κίνημα της Βραζιλίας. Είναι γνωστό εδώ και αρκετούς μήνες με πόση βιαιότητα το PT καταστέλλει πορείες και διαδηλώσεις στη Βραζιλία, εν όψει του Μουντιάλ 2014...

[2] Ιδιαίτερα το Ισραήλ χρησιμοποιεί συστηματικά το «pink washing», προβάλλοντας τις προοδευτικές μεταρρυθμίσεις και τη νομοθεσία του σχετικά με τα λοατ ζητήματα (ασφαλιστική κάλυψη και προστασία λοατ εργαζομένων, νομοθεσία κατά ρατσιστικών εκδηλώσεων και εγκλημάτων μίσους, στρατιωτική θητεία για ανοιχτά ομοφυλόφιλα άτομα, καθεστώς αναγνώρισης της συμβίωσης ομόφυλων ζευγαριών, υποστήριξη του γάμου ομόφυλων ζευγαριών από αρκετά κοινοβουλευτικά κόμματα), ακριβώς για να «ξεπλύνει» τις συνεχείς παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων απέναντι στους Παλαιστίνιους στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη. Πρόκειται για έναν απεχθή, πλην όμως ιδιαίτερα αποτελεσματικό τρόπο για τη διεθνή βελτίωση της εικόνας του, καθώς αποσπά την προσοχή της διεθνούς κοινής γνώμης από την πολιτική της τρομοκρατίας και τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη.