Το μόνο παρακράτος είναι η τρόικα

Προ­σπα­θώ να κρα­τάω την ψυ­χραι­μία μου. Όπως όλοι, υπο­θέ­τω. Δεν είναι κι εύ­κο­λο. Η μα­λα­κία πάει σύν­νε­φο. Το θρά­σος πέ­φτει σαν το χα­λά­ζι. Οι άν­θρω­ποι (λέμε τώρα) που έχουν κα­τα­λά­βει την εξου­σία εδώ και 6 χρό­νια πρα­ξι­κο­πη­μα­τι­κά, οι μη­χα­νι­σμοί που έχουν κα­τα­λύ­σει κάθε έν­νοια κρα­τι­κής και λαϊ­κής κυ­ριαρ­χί­ας, που έχουν εξα­φα­νί­σει κάθε ίχνος κοι­νο­βου­λευ­τι­κού προ­σχή­μα­τος, η συμ­μο­ρία που δεν λο­γο­δό­τη­σε ποτέ για την εν μια νυκτί υπο­τί­μη­ση της δραχ­μής το Μάρ­τιο του 1998 (12,3% ένα­ντι του ECU) και για την εν μια νυκτί επί­σης ανα­τί­μη­ση (κατά 3,5%, τον Ια­νουά­ριο του 1999, πολλά λεφτά βγή­καν σε λί­γους μήνες), οι τύποι που δεν έδω­σαν ποτέ λο­γα­ρια­σμό για το σκάν­δα­λο του χρη­μα­τι­στη­ρί­ου, για το ξε­πού­λη­μα των τρα­πε­ζών με χρή­μα­τα των φο­ρο­λο­γου­μέ­νων, όλοι αυτοί που τρέ­φο­νται εδώ και δε­κα­ε­τί­ες με το πτώμα της ελ­λη­νι­κής οι­κο­νο­μί­ας, κα­ρυ­κευ­μέ­νο με τα μπα­χα­ρι­κά του σε­ση­πό­τος ευ­ρω­παϊ­σμού, τώρα κου­νά­νε το δά­χτυ­λο. Στή­νουν σκη­νι­κό ποι­νι­κο­ποί­η­σης οποιασ­δή­πο­τε ανα­φο­ράς σε εναλ­λα­κτι­κή λύση πέρα από τα μνη­μό­νια. Σε λίγο θα ζη­τή­σουν ν’ ανοί­ξουν οι φυ­λα­κές και τα ξε­ρο­νή­σια για οποιον­δή­πο­τε τολ­μά­ει να ψελ­λί­σει τις λέ­ξεις «δραχ­μή» ή «εθνι­κό νό­μι­σμα».

***

Να ξε­κα­θα­ρί­σου­με: Δεν πρό­κει­ται να υπε­ρα­σπι­στώ τον Γ. Βα­ρου­φά­κη και τα δικά του πε­ρί­ερ­γα, τε­χνο­κρα­τι­κά Plan B. Στο μπλογκ αυτό -και όχι μόνο- έχουν κα­τα­τε­θεί έγκαι­ρα (http://​kibi-​blog.​blogspot.​gr/​2015/​02/​blog-​post.​html) οι βα­θύ­τα­τες αντιρ­ρή­σεις στην αυ­το­κα­τα­στρο­φι­κή τα­κτι­κή δια­πραγ­μά­τευ­σης που οδή­γη­σε στα γνω­στά. Θα υπε­ρα­σπι­στώ, όμως, το αυ­το­νό­η­το: το δι­καί­ω­μα και τε­λι­κά τη συ­νταγ­μα­τι­κή υπο­χρέ­ω­ση του τέως υπουρ­γού Οι­κο­νο­μι­κών και οποιου­δή­πο­τε πρώην και νυν υπουρ­γού Οι­κο­νο­μι­κών να επε­ξερ­γά­ζε­ται Plan B, και C καιD και όσα χρειά­ζο­νται προ­κει­μέ­νου να είναι έτοι­μος να απο­τρέ­ψει επί­θε­ση στη χώρα και στο λαό της. Και για το ότι υπήρ­ξε επί­θε­ση εις βάρος της χώρας και της τε­ρά­στιας κοι­νω­νι­κής πλειο­ψη­φί­ας δεν υπάρ­χει άν­θρω­πος με στοι­χειώ­δη κοινό νου που να το αρ­νεί­ται. Επο­μέ­νως, καλά έκανε ο Γ. Βα­ρου­φά­κης και επε­ξερ­γα­ζό­ταν Plan B. Και το ίδιο έπρε­πε να έχει κάνει και ο Πα­πα­κων­στα­ντί­νου, και ο Βε­νι­ζέ­λος, και ο Στουρ­νά­ρας, και ο Χαρ­δού­βε­λης, δια­δο­χι­κοί υπουρ­γοί Οι­κο­νο­μι­κών της μνη­μο­νια­κής άλω­σης. Αυτοί θα έπρε­πε να ελέγ­χο­νται γιατί πα­ρέ­δω­σαν τη χώρα στο πα­ρα­κρά­τος της τρόι­κας και γιατί δεν κα­τέ­στρω­σαν ποτέ ένα Plan B στοι­χειώ­δους άμυ­νας. Η τρόι­κα και οι υφι­στά­με­νοί της ήταν και είναι το πα­ρα­κρά­τος, όχι όσοι, ως όφει­λαν, κα­τέ­στρω­ναν ένα στοι­χειώ­δες σχέ­διο άμυ­νας. Το αν το σχέ­διο αυτό ήταν σωστό, άρτιο, είναι μια άλλη ιστο­ρία. Είναι, όμως, μέρος της ίδιας ιστο­ρί­ας γιατί -αν πράγ­μα­τι υπήρ­ξε- δεν έγινε η πα­ρα­μι­κρή από­πει­ρα να εφαρ­μο­στεί.

***

Η συμ­μο­ρία του ευρώ, που κου­νά­ει το δά­χτυ­λο, που πε­ρι­γρά­φει νο­μι­σμα­τι­κά πρα­ξι­κο­πή­μα­τα, που έχει με­τα­τρέ­ψει τα δελ­τία των 8 σε CSI Μαϊ­ά­μι, που δια­στρε­βλώ­νει ακόμη και την πλη­ρω­μέ­νη «ερευ­νη­τι­κή» προ­πα­γάν­δα για την «κό­λα­ση της δραχ­μής» (βλέπε εδώ:http://​cos​tasl​apav​itsa​s.​blogspot.​gr/​2015/​07/​ernst-​young.​html) και στή­νει ει­κο­νι­κά στρα­το­δι­κεία ενα­ντί­ον του «λόμπι της δραχ­μής», παίρ­νει την εκ­δί­κη­σή της γι’ αυτό που υπέ­στη με το «ΟΧΙ» της 5ης Ιου­λί­ου. Η εκλε­κτή της τρόι­κας και των ελεγ­κτι­κών εται­ρειών, η σύμ­βου­λος που έκανε κα­ριέ­ρα στην PriceWaterhouse Coopers κατά την πε­ρί­ο­δο που η εται­ρεία πρω­το­στα­τού­σε στα σκάν­δα­λα φο­ρο­α­πο­φυ­γής του Λου­ξεμ­βούρ­γου (εν­δια­φέ­ρου­σες λε­πτο­μέ­ρειες εδώ:http://​www.​the​pres​spro​ject.​gr/​luxleaks/​details.​php?​aid=68887), η επι­κε­φα­λής της «ανε­ξάρ­τη­της» Γε­νι­κής Γραμ­μα­τεί­ας Εσό­δων, -που ο κ. Βα­ρου­φά­κης και το νέο μνη­μό­νιο τη θέ­λουν ακόμη πιο «ανε­ξάρ­τη­τη»-ετοι­μά­ζει και ΕΔΕ για να δια­πι­στω­θεί η τέ­λε­ση εν­δε­χό­με­νων ποι­νι­κών και πει­θαρ­χι­κών πα­ρα­πτω­μά­των. Εκεί που μας χρω­στά­γα­νε, θα μας πά­ρουν και το βόδι. Ο.Κ., ανα­με­νό­με­νο το πα­ρα­κρά­τος της τρόι­κας στην Ελ­λά­δα να κάνει ό,τι μπο­ρεί για να γε­λοιο­ποι­ή­σει και να ποι­νι­κο­ποι­ή­σει ακόμη και τη σκέψη. Οι άλλοι, όμως, τι κά­νουν; Μήπως ψι­λο­βο­λεύ­ο­νται με την επι­χεί­ρη­ση ποι­νι­κο­ποί­η­σης της εναλ­λα­κτι­κής, έστω και άτε­χνα και με τε­ρά­στια κενά δια­τυ­πω­μέ­νης; Αν είναι έτσι, οφεί­λου­με να τους θυ­μί­σου­με με­ρι­κά πράγ­μα­τα. 

                                                 ***

«Εί­μα­στε κάθε λέξη από το Σύ­νταγ­μα αυτής της χώρας. Σε αυτό το Σύ­νταγ­μα ορ­κι­στή­κα­με, αυτό θα υπη­ρε­τού­με». Είναι το κλεί­σι­μο της ομι­λί­ας του πρω­θυ­πουρ­γού Αλ. Τσί­πρα στη συ­ζή­τη­ση των προ­γραμ­μα­τι­κών δη­λώ­σε­ων της κυ­βέρ­νη­σης. Καλό, ε; Λοι­πόν, μα­ντέψ­τε. Δια­βά­στε προ­σε­κτι­κά, λέξη προς λέξη, το Σύ­νταγ­μα αυτής της χώρας. Ποια είναι η λέξη που δεν πρό­κει­ται να βρεί­τε σε κα­νέ­να από τα 120 άρθρα του; Σας βγάζω από τη δύ­σκο­λη θέση: η λέξη ευρώ. Αυτή τη στιγ­μή, όπως και όλες τις στιγ­μές που έχουν με­σο­λα­βή­σει από το Μάιο του 2010 μέχρι σή­με­ρα, ξε­κα­τι­νιά­ζε­ται κάθε λέξη, κάθε έν­νοια, κάθε δι­καί­ω­μα και υπο­χρέ­ω­ση που απορ­ρέ­ει από το Σύ­νταγ­μα, για την υπε­ρά­σπι­ση μιας λέξης που δεν πε­ριέ­χε­ται σ’ αυτό. 

Δύο είναι οι δια­τά­ξεις του Συ­ντάγ­μα­τος που σχε­τί­ζο­νται με το νό­μι­σμα και την -πι­θα­νή- εκ­χώ­ρη­ση της νο­μι­σμα­τι­κής κυ­ριαρ­χί­ας της χώρας:

Η πρώτη: 

«Άρθρο 28
Παρ. 2. Για να εξυ­πη­ρε­τη­θεί σπου­δαίο εθνι­κό συμ­φέ­ρον και να προ­α­χθεί η συ­νερ­γα­σία με άλλα κράτη, μπο­ρεί να ανα­γνω­ρι­σθούν, με συν­θή­κη ή συμ­φω­νία, σε όρ­γα­να διε­θνών ορ­γα­νι­σμών αρ­μο­διό­τη­τες που προ­βλέ­πο­νται από το Σύ­νταγ­μα. Για την ψή­φι­ση νόμου που κυ­ρώ­νει αυτή τη συν­θή­κη ή συμ­φω­νία απαι­τεί­ται πλειο­ψη­φία των τριών πέμ­πτων του όλου αριθ­μού των βου­λευ­τών.

Παρ. 3.Η Ελ­λά­δα προ­βαί­νει ελεύ­θε­ρα, με νόμο που ψη­φί­ζε­ται από την από­λυ­τη πλειο­ψη­φία του όλου αριθ­μού των βου­λευ­τών, σε πε­ριο­ρι­σμούς ως προς την άσκη­ση της εθνι­κής κυ­ριαρ­χί­ας της, εφό­σον αυτό υπα­γο­ρεύ­ε­ται από σπου­δαίο εθνι­κό συμ­φέ­ρον, δεν θίγει τα δι­καιώ­μα­τα του αν­θρώ­που και τις βά­σεις του δη­μο­κρα­τι­κού πο­λι­τεύ­μα­τος και γί­νε­ται με βάση τις αρχές της ισό­τη­τας και με τον όρο της αμοι­βαιό­τη­τας.

Ερ­μη­νευ­τι­κή δή­λω­ση: Το άρθρο 28 απο­τε­λεί θε­μέ­λιο για τη συμ­με­το­χή της Χώρας στις δια­δι­κα­σί­ες της ευ­ρω­παϊ­κής ολο­κλή­ρω­σης».

Και η δεύ­τε­ρη:

"Άρθρο 80

Παρ. 2.Νόμος ορί­ζει τα σχε­τι­κά με την κοπή ή την έκ­δο­ση νο­μί­σμα­τος.

Ερ­μη­νευ­τι­κή δή­λω­ση: Η πα­ρά­γρα­φος 2 δεν κω­λύ­ει τη συμ­με­το­χή της Ελ­λά­δας στις δια­δι­κα­σί­ες της οι­κο­νο­μι­κής και νο­μι­σμα­τι­κής ένω­σης, στο ευ­ρύ­τε­ρο πλαί­σιο της ευ­ρω­παϊ­κής ολο­κλή­ρω­σης, κατά τα προ­βλε­πό­με­να στο άρθρο 28».

***

Η απλή ανά­γνω­ση των δυο προ­α­να­φερ­θέ­ντων άρ­θρων του Συ­ντάγ­μα­τος δεν αφή­νει πολλά πε­ρι­θώ­ρια πα­ρερ­μη­νεί­ας. Την πε­ρί­ο­δο Ιου­νί­ου - Ιου­λί­ου και ιδιαί­τε­ρα τις μέρες από την ανα­κοί­νω­ση του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος μέχρι και την απο­φρά­δα Δευ­τέ­ρα της Συ­νό­δου της Συν­θη­κο­λό­γη­σης στις Βρυ­ξέλ­λες πα­ρα­βιά­στη­κε από τους «εταί­ρους» και τους εγ­χω­ρί­ους συμ­μά­χους τους κάθε λέξη αυτού του Συ­ντάγ­μα­τος και των συ­γκε­κρι­μέ­νων δια­τά­ξε­ων, αφού ένα πα­ρα­κρά­τος θε­σμών ανύ­παρ­κτης νο­μι­μό­τη­τας ακόμη και στο πλαί­σιο της Ε.Ε. (π.χ. τι είναι το Eurogroup κατά τη Συν­θή­κη της Ε.Ε.; Άτυπο όρ­γα­νο!) τσα­λα­πά­τη­σε σχε­δόν το σύ­νο­λο των δι­καιω­μά­των των Ελ­λή­νων πο­λι­τών, από το δι­καί­ω­μα στην ιδιο­κτη­σία μέχρι το δι­καί­ω­μα στην ελεύ­θε­ρη και ανό­θευ­τη εκ­δή­λω­ση της λαϊ­κής θέ­λη­σης, κα­τα­στρα­τή­γη­σε τις βά­σεις του δη­μο­κρα­τι­κού πο­λι­τεύ­μα­τος και πα­ρα­βί­α­σε κάθε έν­νοια ισό­τη­τας και αμοι­βαιό­τη­τας υπό τις οποί­ες θα μπο­ρού­σε να είναι ανε­κτή κά­ποια πε­ριο­ρι­σμέ­νη εκ­χώ­ρη­ση εθνι­κής κυ­ριαρ­χί­ας. 

Ας υπο­θέ­σου­με ότι η ευ­ρεία κοι­νο­βου­λευ­τι­κή πλειο­ψη­φία που εξα­σφά­λι­σε η μα­γι­κή με­τάλ­λα­ξη του ΟΧΙ σε «ΝΑΙ σε όλα» κα­λύ­πτει τυ­πι­κά τη δράση του αλη­θι­νού πα­ρα­κρά­τους μετά το πρα­ξι­κό­πη­μα της 12ης Ιου­λί­ου - αλή­θεια, γιατί η λέξη πρα­ξι­κό­πη­μα έχει επι­με­λώς εξα­φα­νι­στεί από τη ρη­το­ρι­κή των κυ­βερ­νη­τι­κών στε­λε­χών;-. Δεν την κα­λύ­πτει, όμως, ανα­δρο­μι­κά, δη­λα­δή για τις προ της επι­κρά­τη­σης του ευ­ρω-πρα­ξι­κο­πή­μα­τος μέρες. Όλη την προη­γού­με­νη πε­ρί­ο­δο, το συ­ντε­ταγ­μέ­νο κρά­τος, διά της εκλεγ­μέ­νης κυ­βέρ­νη­σης δι­καιού­νταν και υπο­χρε­ού­νταν να σχε­διά­σει και να εκτε­λέ­σει δρά­σεις απο­τρο­πής όχι απλά ενός πρα­ξι­κο­πή­μα­τος, αλλά μιας αλη­θι­νής ει­σβο­λής εις βάρος της χώρας και του λαού, μιας επί­θε­σης με το χει­ρό­τε­ρο όπλο μα­ζι­κής κα­τα­στρο­φής από κα­τα­βο­λής αν­θρώ­πι­νης κοι­νω­νί­ας: το χρήμα.

***

Αυτό το σχέ­διο άμυ­νας -καλό ή κακό, πλή­ρες ή ατε­λές, λε­πτο­με­ρές ή ακα­τέρ­γα­στο- δεν σχε­διά­στη­κε, δεν επι­χει­ρή­θη­κε, δεν εκτε­λέ­στη­κε ποτέ. Γι’ αυτό θα έπρε­πε να ελέγ­χο­νται και να εγκα­λού­νται και η τω­ρι­νή και όλες οι προη­γού­με­νες κυ­βερ­νή­σεις, όχι για το αντί­θε­το. Επέ­λε­ξαν αντί να είναι κάθε λέξη του Συ­ντάγ­μα­τος στο οποίο ορ­κί­στη­καν, να είναι δέ­σμιες της μόνης λέξης που δεν πε­ριέ­χε­ται σ’ αυτό: του ευρώ. Ποιος, πού, πότε και πώς απο­φά­σι­σε ότι το κατά το Σύ­νταγ­μα νο­ού­με­νο «σπου­δαίο εθνι­κό συμ­φέ­ρον» ταυ­τί­ζε­ται με το ευρώ της γερ­μα­νι­κής κη­δε­μο­νί­ας, ότι το νο­μι­σμα­το­κο­πείο ανή­κει στον Ντρά­γκι, ότι το Γε­νι­κό Λο­γι­στή­ριο του Κρά­τους είναι υπο­κα­τά­στη­μα του ΔΝΤ, ότι η Τρά­πε­ζα της Ελ­λά­δος είναι πα­ράρ­τη­μα της ΕΚΤ, ότι η Γε­νι­κή Γραμ­μα­τεία Εσό­δων και οι εφο­ρί­ες λο­γο­δο­τούν μόνο στην τρόι­κα, ότι ο Στουρ­νά­ρας είναι ο αυ­θε­ντι­κός εκ­φρα­στής του «εθνι­κού συμ­φέ­ρο­ντος» και ότι η τρόι­κα, ή «τε­ρα­τόι­κα» πλέον, είναι ο μόνος κυ­ρί­αρ­χος του ανά­πη­ρου ελ­λη­νι­κού κρά­τους; 

***

Το πρό­βλη­μα με τον Γ. Βα­ρου­φά­κη δεν είναι αν σχε­δί­α­ζε Plan B, αλλά, πρώ­τον, αν το Plan B που συ­ζη­τού­σε με τους συ­νερ­γά­τες και φί­λους του ήταν το σωστό. Και, δεύ­τε­ρον, αν είχε καμιά δου­λειά αυτό το σχέ­διο, που για λό­γους μάλ­λον κα­τα­νοη­τούς δεν ήταν δυ­να­τό να ανα­κοι­νώ­σει στο λαό, τον οποίο τε­λι­κά αφορά, φόρα παρ­τί­δα σε ευαί­σθη­τες συν­θή­κες «πο­λέ­μου», να το εμπι­στεύ­ε­ται σε ένα ιδιω­τι­κό χρη­μα­το­οι­κο­νο­μι­κό ιν­στι­τού­το όπως το Official Monetary and Financial Institutions Forum, το οποίο που­λά­ει τις υπη­ρε­σί­ες του στους ιέ­ρα­κες των αγο­ρών, αλλά και στις κε­ντρι­κές τρά­πε­ζες, όπως δια­φη­μί­ζει στο site του (http://​www.​omfif.​org/​about/). Αν υπάρ­χει, λοι­πόν, κάτι για το οποίο θα έπρε­πε να ελεγ­χθεί ένας υπουρ­γός Οι­κο­νο­μι­κών δεν είναι το αν ετοι­μά­ζει εναλ­λα­κτι­κά σχέ­δια, αλλά το αν τα προ­δί­δει και τα πα­ρα­δί­δει, εν τη αφε­λεία και εν τη αμε­τρο­ε­πεία του, στους αντι­πά­λους. Αλλά, το λόμπι του ευρώ δεν εν­δια­φέ­ρε­ται κα­θό­λου να ελέγ­ξει για πρά­ξεις και πα­ρα­λεί­ψεις στο πνεύ­μα «κάθε λέξης του Συ­ντάγ­μα­τος», γιατί το μόνο «σύ­νταγ­μα» που ανα­γνω­ρί­ζει είναι το «πα­ρα­σύ­νταγ­μα» της Ευ­ρω­ζώ­νης. Το λόμπι του ευρώ θέλει απλώς να θέσει εκτός νόμου τη συ­ζή­τη­ση που έβαλε φαρ­διά πλα­τιά στο τρα­πέ­ζι η τε­λευ­ταία φάση της ελ­λη­νι­κής τρα­γω­δί­ας. Και για όποιον είναι «κάθε λέξη της Συ­ντάγ­μα­τος», η συ­ζή­τη­ση αυτή πρέ­πει να γίνει ανοι­χτά εδώ και τώρα, πριν ξα­να­δο­θούν τα κλει­διά της χώρας στην τρόι­κα.