Ούτε βήμα πίσω! Γενική κινητοποίηση της Αριστεράς και του κινήματος τώρα!

Η αναμενόμενη αντίδραση του γερμανικού ιμπεριαλισμού στην πολιτική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές και στη διαπραγμάτευση που ξεκίνησε η ελληνική κυβέρνηση, είναι σκληρή αλλά θα έπρεπε να είναι αναμενόμενη. Το πολιτικό "ντόμινο" που, πέρα από κάθε προσδοκία, προκάλεσε το ωστικό κύμα της ανατροπής της μνημονιακής κυβέρνησης και της μεγάλης εκλογικής νίκης της Αριστεράς στην Ελλάδα, τρομοκράτησε την ηγεμονική δύναμη και τα κέντρα εξουσίας στην Ευρωζώνη. Όλοι αυτοί, φοβούμενοι μια διαλυτική για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα της λιτότητας επέκταση και εμβάθυνση αυτού του πολιτικού "ντόμινο", θυμήθηκαν τα εκβιαστικά μέσα που χρησιμοποίησαν την άνοιξη του 2013 απέναντι στην Κύπρο.

Αποφάσισαν λοιπόν να προχωρήσουν άμεσα σε έναν εκβιασμό κατά της ελληνικής κυβέρνησης, με στόχο να καταπνίξουν εν τη γενέσει της την ελληνική "ανταρσία" κατά της λιτότητας και να ανακόψουν το ξεδίπλωμα μιας πολιτικής δυναμικής που θα έθετε σε ευθεία αμφισβήτηση την Ευρωζώνη, αυτή την Ιερή Συμμαχία της Ευρώπης του κεφαλαίου και του ακραίου νεοφιλελευθερισμού.  

Ο εκβιασμός αυτός είναι είναι εκβιασμός κατά του ελληνικού λαού. Ισοδυναμεί με πλήρη περιφρόνηση προς την επιλογή του ελληνικού λαού στις πρόσφατες εκλογές, ισοδυναμεί με απαίτηση για επιστροφή στις πολιτικές των μνημονιακών κυβερνήσεων, στις πολιτικές της κυβέρνησης Σαμαρά, στα μέτρα του περιβόητου mail Χαρδούβελη!    

Πρόκειται για ωμή έκφραση ιμπεριαλιστικού τραμπουκισμού! Και δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία ή αυταπάτη ότι αποτελεί κάποιου είδους "μπλόφα". Το στάδιο της διαπραγμάτευσης με τις διπλωματικές κινήσεις και τις επικοινωνιακές "μπλόφες" τελείωσε νωρίς, η πραγματική μάχη είναι τώρα και εντελώς αναμενόμενα είναι, στη μορφή και το περιεχόμενο, σύγκρουση με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα της Ευρωζώνης. Και η σύγκρουση αυτή πολύ σύντομα θα εξελιχτεί αναπόφευκτα σε σύγκρουση με το εγχώριο σύστημα, με την ελληνική επιχειρηματική τάξη. Διότι τα μνημόνια δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ο "καταστατικός χάρτης" των συμφερόντων των δανειστών αλλά και της ελληνικής αστικής τάξης. Τα μνημόνια πήραν αυτό το εφιαλτικό για τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις μας περιεχόμενο, ακριβώς επειδή έπρεπε να "χωρέσουν", να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τόσο των μεν όσο και των δε. Τώρα που τα ιμπεριαλιστικά κέντρα της Ευρωζώνης εκδηλώνουν την εκβιαστική τους επίθεση ενάντια στην ελληνική κυβέρνηση και τον ελληνικό λαό, το εγχώριο αστικό κατεστημένο θα αξιοποιήσει την επίθεση με στόχο να υπονομεύσει την κυβέρνηση, να διασκορπίσει την πολιτική δυναμική που γεννήθηκε, να τρομοκρατήσει και καταστρέψει τις ελπίδες και την αυτοπεποίθηση του κόσμου της Αριστεράς και των κινημάτων, με στόχο να παλινορθώσει το συντομότερο την απόλυτη εξουσία του. Με τρομοκρατία και εκφοβισμό, αλλά και με πίεση για "επιστροφή στο ρεαλισμό", αξιοποιώντας την οικονομική τους εξουσία και μηχανισμούς, αλλά και τους μηχανισμούς που έχουν στα χέρια τους με πρώτο και καλύτερο τα μίντια, θα υπονομεύσουν με κάθε τρόπο την κυβέρνηση αν αυτή επιμείνει στην τήρηση των προεκλογικών της δεσμεύσεων.

Η ώρα της σύγκρουσης ήρθε!

Οι μοχλοί του εκβιασμού: τραπεζικό σύστημα και τοκοχρεολύσια

Ήταν φανερό ήδη από την προεκλογική περίοδο ότι οι μηχανισμοί εκβιασμού της νέας ελληνικής κυβέρνησης είχαν ενεργοποιηθεί. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) ενεργοποίησε μεν το γνωστό μηχανισμό ELA για την παροχή ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες, αλλά αποφάσισε ότι θα επενεξετάζει κάθε δεκαπενθήμερο τις ανάγκες τους σε ρευστότητα. Ταυτόχρονα, έκανε σαφές ότι δεν θα επιτρέψει την έκδοση εντόκων γραμματίων για την κάλυψη των αναγκών του ελληνικού Δημοσίου για αποπληρωμή τοκοχρεολυσίων για το διάστημα που θα διαρκεί η διαπραγμάτευση. Οι δανειστές έστησαν έτσι μια διπλή παγίδα ρευστότητας, για τις τράπεζες αλλά και για το Δημόσιο. Και επειδή τα ρευστά διαθέσιμα του ελληνικού Δημοσίου εξαντλούνται μέσα στο Φεβρουάριο, και επειδή αν οι τράπεζες δεν έχουν ρευστότητα δεν θα μπορεί να αντλεί ρευστότητα ούτε το Δημόσιο εκδίδοντας έντοκα γραμμάτια (αφού αυτά τα αγοράζουν οι τράπεζες), οι δανειστές θέλουν να υποχρεώσουν την κυβέρνηση να συνθηκολογήσει τώρα!

Χθες, ο επικεφαλής της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι όχι μόνο επανέλαβε τα προεκλογικά του "δεν θα επιτρέψω", αλλά προσέθεσε και μια νέα απόφαση, που επιδεινώνει ακόμη περισσότερο το προβλημα ρευστότητας των τραπεζών: ανακοίνωσε ότι από τις 11 Φεβρουαρίου δεν θα παρέχει ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες με εγγύηση ελληνικά ομόλογα. Οι ελληνικές τράπεζες θα εξακολουθήσουν να παίρνουν ρευστότητα μέσω ELA, με την έγκριση της ΕΚΤ...

Πρόκειται για ανοιχτό εκβιασμό, αφού η απόφαση αυτή επρόκειτο να ισχύσει από 1ης Μαρτίου, ύστερα από τη δίμηνη παράταση του τρέχοντος προγράμματος μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου.

Υπ' αυτούς τους όρους, το εκβιαστικό δίλημμα που τίθεται στην ελληνική κυβέρνηση είναι ξεκάθαρο: είτε άμεση συμφωνία, ώστε να λυθεί το πρόβλημα ρευστότητας των τραπεζών και του Δημοσίου, είτε εξώθηση σε "μονομερείς" ενέργειες για την κάλυψη των αναγκών σε ρευστότητα ή και στάση πληρωμών!      

Οι εκβιαστικοί όροι του γερμανικού ιμπεριαλισμού

Χθες επίσης εκδηλώθηκε με συνολικό τρόπο ο γερμανικός εκβιασμός, με non paper της γερμανικής κυβέρνησης που κατατέθηκε στο EuroWorkingGroup και απαιτεί ολική επαναφορά των μνημονίων και της πολιτικής Σαμαρά-Χαρδούβελη ενόψει του επερχόμενου Eurogroup. Τι «απαιτεί» το γερμανικό έγγραφο; Τα πάντα! Ιδού τα σημεία που διέρρευσαν από τα διεθνή πρακτορεία:

• «Ο στόχος είναι η συνέχιση της συμφωνηθείσας μεταρρυθμιστικής ατζέντας (όχι απόσυρση μέτρων), που θα καλύπτει μεγάλους τομείς όπως η διοίκηση εσόδων, η φορολογία, η διοίκηση των δημόσιων οικονομικών, οι ιδιωτικοποιήσεις, η δημόσια διοίκηση, η υγεία, οι συντάξεις, η κοινωνική ασφάλιση, η εκπαίδευση και η μάχη κατά της διαφθοράς».
• Διατήρηση της τρόικας.
• Τήρηση των δεσμεύσεων για αποπληρωμή χρεών προς ΕΚΤ, ΔΝΤ, EFSF, χώρες Ε.Ε.
• Αποδοχή από την ελληνική κυβέρνηση της ανεξαρτησίας της Τράπεζας της Ελλάδος, του ελληνικού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) και διατήρηση των 11,5 δισ. ευρώ αδιάθετων υπολοίπων από το «πακέτο» ενίσχυσης των τραπεζών, σεβασμό της ανεξαρτησίας των φορολογικών και στατιστικών αρχών της Ελλάδας.
• Υλοποίηση των δεσμεύσεων για πρωτογενές πλεόνασμα 3% φέτος και 4,5% από το 2016.
• Συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων, περιλαμβανομένων αεροδρομίων, ΔΕΗ και λιμανιών, με στόχο έσοδα 2,2 δισ. ευρώ το 2015.
• Υλοποίηση των μέτρων του μέιλ Χαρδούβελη: 150.000 αποχωρήσεις από το Δημόσιο, εφαρμογή σκληρών αλλαγών στο συνταξιοδοτικό σύστημα, ευελιξία των συμβάσεων εργασίας, μη επαναφορά του κατώτατου μισθού στα προ του μνημονίου επίπεδα.

Και καταλήγει: «Το Eurogroup χρειάζεται μια ξεκάθαρη και εμπροσθοβαρή δέσμευση από την Ελλάδα για να διασφαλίσει την πλήρη εφαρμογή κρίσιμων μεταρρυθμίσεων που θα κρατήσουν το πρόγραμμα σε τροχιά».

Και ύστερα από αυτό το «μαστίγιο», έρχεται και ένα «καροτάκι»: «Στη βάση των παραπάνω παραμέτρων, είμαστε έτοιμοι να ενισχύσουμε περαιτέρω τη συνεργασία μας με την Ελλάδα για να τονωθεί η ανάπτυξη και να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Πρέπει και μπορούν να γίνουν περισσότερα – σε διμερή βάση καθώς και εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου».

Mε λίγα λόγια: Θα κάνετε όλα όσα έκανε ο Σαμαράς, θα κάνετε όλα όσα υποσχέθηκε ο Σαμαράς με το μέιλ Χαρδούβελη, και αν τα καταφέρετε, θα κάνουμε κι εμείς κάτι για να "τονωθεί η ανάπτυξη"…

Σε τι αποσκοπούν

Ασκώντας αυτό τον εκβιασμό, Σόιμπλε και Ντράγκι πιέζουν για άμεση αναδίπλωση της κυβέρνησης ενόψει και της ανάγνωσης των προγραμματικών δηλώσεων και της παροχής ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση:

• Ολοκληρώνουν την παγίδα ρευστότητας, ώστε να κάμψουν τη θέληση για οποιαδήποτε διαπραγμάτευση. 
• Απαιτούν ο Έλληνας πρωθυπουργός να πάρει πίσω τις δεσμεύσεις των υπουργών της κυβέρνησης για άμεση υλοποίηση των μέτρων της ΔΕΘ: αύξηση κατώτερου μισθού, επαναφορά του πλαισίου των συλλογικών διαπραγματεύσεων, επαναφορά 13ης σύνταξης, 12.000 αφορολόγητο, σταμάτημα ιδιωτικοποιήσεων κ.λπ.
• Θέλουν να ανακόψουν άμεσα τη διαδικασία για πολιτικό έλεγχο του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ), για έλεγχο στις διοικήσεις των τραπεζών και για έλεγχο της ΤτΕ μέσω της αλλαγής του διοικητή, ώστε να μην έχει στα χέρια της η ελληνική κυβέρνηση κανένα όπλο απέναντι στο πρόβλημα ρευστότητας.

Τι να κάνουμε

Οι διαφανείς επιδιώξεις τους δίνουν έναν προφανή μπούσουλα για τις άμεσες ενέργειες που πρέπει να κάνουμε εμείς:

• Τα τελεσίγραφα πρέπει να απορριφτούν με τον πιο επίσημο και κατηγορηματικό τρόπο. Ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών και ο Έλληνας πρωθυπουργός πρέπει να πάνε στο Eurogroup και τη Σύνοδο Κορυφής αντίστοιχα για να πουν ακριβώς αυτό: Δεν δεχόμαστε κανένα εκβιασμό - τιμούμε την ψήφο του ελληνικού λαού και εμμένουμε στις δεσμεύσεις μας - απαιτούμε από τα ευρωπαϊκά όργανα σεβασμό στην ετυμηγορία του ελληνικού λαού!
• Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να καταγγείλει τα τελεσίγραφα στους ευρωπαϊκούς λαούς και να κάνει δημόσια έκκληση για υπεράσπιση των δημοκρατικών κατακτήσεων ενάντια στους εκβιασμούς του Ντράγκι και του Σόιμπλε. Ο ΣΥΡΙΖΑ και όλη η ελληνική Αριστερά πρέπει να κάνουν έκκληση για κινητοποιήσεις και νκάθε μορφής έκφραση αλληλεγγύης από τους ευρωπαϊκούς λαούς.
• Οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης πρέπει να επαναλαμβάνουν στο ακέραιο τις δεσμεύσεις της ΔΕΘ και να θέτουν την υλοποίησή τους σε άμεση προτεραιότητα.
• Θα πρέπει να επαναληφθεί η δέσμευση για άμεσο σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιαίτερα σε λιμάνια, αεροδρόμια και ενέργεια (ΔΕΗ). 
• Θα πρέπει να προχωρήσουν χωρίς καμία χρονοτριβή οι ενέργειες ώστε να τεθούν άμεσα υπό δημόσιο έλεγχο το ΤΧΣ, οι διοικήσεις των τραπεζών και της ΤτΕ. Τα 11,5 δισ. ευρώ αδιάθετα υπόλοιπα του ΤΧΣ πρέπει να δεσμευτούν για τις ανάγκες του Δημοσίου.    

Η απάντηση στον εκβιασμό πρέπει να είναι καθαρή: Υλοποιούμε τις δεσμεύσεις μας και παράλληλα (και μόνο στη βάση αυτή) διαπραγματευόμαστε, μόνο για το ζήτημα του χρέους. Και αν επιμείνουν στον εκβιασμό, η απάντηση είναι μία: αφού μας στραγγαλίζετε στο ζήτημα της ρευστότητας, "δεν έχουμε να σας πληρώσουμε", δηλαδή στάση πληρωμών σε χρεολύσια και τόκους!

Στον πόλεμο όπως σε πόλεμο

Ο χθεσινός διπλός εκβιασμός Ντράγκι και Σόιμπλε, αποδεικνύει ότι αυτό που συμβαίνει ύστερα από τη μεγάλη πολιτική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές δεν είναι κάποια "διαπραγμάτευση" μεταξύ "εταίρων", αλλά η συνέχιση με άλλα μέσα και άλλες μορφές της σύγκρουσης με το σύστημα, εγχώριο και διεθνές!

Ύστερα από το χθεσινό εκβιασμό, η σύγκρουση αυτή εκτραχύνεται και παίρνει χαρακτηριστικά "πολέμου". Εδώ λοιπόν ισχύει το γνωστό "Στον πόλεμο όπως σε πόλεμο". Τώρα χρειαζόμαστε γενική κινητοποίηση του κινήματος και της Αριστεράς, τώρα χρειαζόμαστε το ενιαίο μμέτωπο της Αριστεράς, τώρα χρειαζόμαστε το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ που δεν μπορεί να μπει σε "παρένθεση" γιατί "τώρα έχουμε την κυβέρνηση".

Για να οικοδομήσουμε ένα "σχηματισμό μάχης" ικανό να σηκώσει μια τέτοια σύγκρουση, πρέπει να αποφύγουμε ό,τι μπορεί να τον υπονομεύσει και να τον αδυνατίσει:

• Ιδιαίτερα τώρα "απαγορεύεται" να εκλέξουμε Πρόεδρο της Δημοκρατίας από το χώρο της Δεξιάς ή της Κεντροδεξιάς. Οι τακτικίστικοι ισχυρισμοί ότι έτσι θα δημιουργήσουμε προβλήματα στη ΝΔ, πέρα από το γεγονός ότι είναι αστήρικτοι (αντίθετα, μπορεί να ισχυροποιήσουν τον Σαμαρά), είναι εντελώς κοντόθωροι, βλέπουν το δέντρο αλλά όχι το δάσος. Ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας από το απέναντι στρατόπεδο, μπορεί να αποβεί την κρίσιμη στιγμή (η οποία πιθανότατα είναι και πολύ κοντά) ισχυρό όπλο ενάντια στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι "διακοσμητικός" μόνο όταν συμφωνεί με την πολιτική της κυβέρνησης, όχι όταν διαφωνεί: τότε, μπορεί να παραιτηθεί και να την υποχρεώσει σε εκλογές ή να αναπέμψει κάποιο κρίσιμο νομοσχέδιο ή να αναδειχτεί σε πόλο "σταθερότητας και ρεαλισμού" του συτήματος ενάντια στην κυβέρνηση.    
• Οι υπουργοί (ιδιαίτερα οι εξωκομματικοί, αλλά όχι μόνο) δεν έχουν κανένα δικαίωμα να σχετικοποιούν ή και ανατρέπουν με δηλώσεις τους τις προγραμματικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ και ιδιαίτερα της ΔΕΘ. Και ήδη έχουμε σοβαρά τέτοια κρούσματα: Δηλώσεις Βαρουφάκη ότι οι ιδιωτικοποιήσεις δεν θα σταματήσουν, αλλά και καινοφανείς προτάσεις για το χρέος που δεν είναι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, δηλώσεις Σκουρλέτη ότι η αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ δεν θα νομοθετηθεί άμεσα αλλά αργότερα και ύστερα από διαβούλευση με τους "κοινωνικούς εταίρους" κ.λπ.
  Τέτοιες δηλώσεις δημιουργούν σύγχυση και απογοήτευση στον κόσμο μας και ενισχύουν την αδιαλλαξία των δανειστών. Ακόμη χειρότερα, δημιουργούν την εντύπωση ότι εγκαταλείπουμε τη θέση ότι οι δεσμεύσεις της ΔΕΘ θα υλοποιηθούν άμεσα και ανεξάρτητα από τη διαπραγμάτευση για το χρέος, δημιουργούν την εντύπωση ότι όλα αναστέλλονται και εντάσσονται στο "πακέτο" της διαπραγμάτευσης.    
• Το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να μπαίνει σε "παρένθεση" και τα πάντα να επενδύονται στην κυβερνητική λειτουργία. Η σύγκρουση με το εγχώριο και διεθνές σύστημα δεν μπορεί να "βγει" νικηφόρα χωρίς το κόμμα και το ενιαίο μέτωπο της Αριστεράς, η δε κυβέρνηση θα "ξεστρατίσει" επικίνδυνα στο βαθμό που αυτονομείται από το κόμμα - όπως βλέπουμε να γίνετε με τον πιο απόλυτο και επικίνδυνο τρόπο.

Τέλος, όπως σε κάθε σύγκρουση, ισχύει η διαπίστωση του Σουν Τσου: "Η τακτική χωρίς στρατηγική είναι απλώς ο θόρυβος πριν την ήττα". Πρέπει λοιπόν να ελέγξουμε τη στρατηγική μας κατεύθυνση: Ανατροπή της λιτότητας ώστε να ανοίξει ο δρόμος για μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές ανατροπές, στην Ελλάδα και την Ευρώπη, στο πλαίσιο ενός μεταβατικού σχεδίου για το σοσιαλισμό. Δεν πρόκειται για μαξιμαλισμό, αλλά για ωμή αναγκαιότητα: χωρίς αυτό το στοιχείο, η "πυξίδα" μας θα τρελαθεί, οι αγωνιστικοί πόροι του ΣΥΡΙΖΑ, του κινήματος και της Αριστεράς θα σπαταληθούν, πολύτιμος χρόνος θα χαθεί, και θα αποδειχτούμε ανίκανοι για κάτι περισσότερο από μερικές ασυντόνιστες και χωρίς κατεύθυνση τακτικές μάχες.