Συμφωνία-μνημόνιο 3: τα μέτρα

Β) Διευρύνεται η βάση του ΦΠΑ με σκοπό να αυξηθούν τα έσοδα (οι έμμεσοι φόροι, όπως κατεξοχήν είναι ο ΦΠΑ,  είναι οι πιο ταξικοί φόροι γιατί τους πληρώνουν δυσανάλογα με το εισόδημά τους οι φτωχοί).

Γ) Προβλέπονται αυτόματοι μηχανισμοί περικοπής δημόσιων δαπανών σε περίπτωση απόκλισης από τους επιδιωκόμενους στόχους στο πρωτογενές πλεόνασμα (όλοι ξέρουν ότι δεν πρόκειται να πιαστούν οι στόχοι, συνεπώς είναι δεδομένες οι περικοπές –συντάξεις, μισθοί, κοινωνικό κράτος κ.λπ.).

Δ) «Μεγάλη επιτυχία», το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, που επίσης προβλέπεται. Το μόνο που ονοματίζει η συμφωνία είναι τα επιβατικά-οχηματαγωγά πλοία ώστε να μπορούν να μπουν και ξένοι καπιταλιστές στην ελληνική ακτοπλοΐα.

Ε) Τις Κυριακές ως αργία καλό είναι να τις ξεχάσουν οι εμποροϋπάλληλοι. Προβλέπεται ρητά στη συμφωνία.

ΣΤ) Ξεχάστε και τον ΑΔΜΗΕ. Η διανομή του ηλεκτρικού ρεύματος περνάει σε μεγαλοκαπιταλιστές, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην ενεργειακή ασφάλεια του πληθυσμού, την ποιότητα των υπηρεσιών και κυρίως την τιμή του ρεύματος.

Ζ) Τέρμα και οι συλλογικές συμβάσεις. Για όσους δεν καταλαβαίνουν τη διατύπωση περί «βέλτιστων πρακτικών και ντιρεκτίβων της ΕΕ» όπως αναγράφει η απόφαση, παρακάτω υπάρχει η σαφής διευκρίνιση: «Η εργατική πολιτική δεν πρέπει να σημάνει την επιστροφή στις ρυθμίσεις του παρελθόντος που δεν είναι συμβατές με το στόχο της προώθησης βιώσιμης και συνολικής ανάπτυξης».

Η) Προβλέπονται ρητά οι μαζικές απολύσεις.

Θ) Απαγορεύεται οποιαδήποτε ανάμιξη της κυβέρνησης στις διοικήσεις των τραπεζών. Απεμπολείται έτσι και το τελευταίο εργαλείο άσκησης κάποιας ανεξάρτητης πολιτικής εκ μέρους του Δημοσίου.

Ι) Ακίνητη περιουσία αξίας 50 δισ. ευρώ μεταφέρεται σε ένα ταμείο το οποίο θα τη ρευστοποιεί προκειμένου να αποπληρώσει το χρέος. Σε σημερινές τιμές 50 δισ. μπορεί να αποτιμηθεί η μισή Πελοπόννησος. Τα 25 δισ. θα πάνε σίγουρα στην αποπληρωμή του χρέους (φυσικά είναι αμφίβολο αν συλλεχθεί καν αυτό το ποσό: είπαμε, οι καπιταλιστές παίρνουν κάτι όταν τους το χαρίζουν, όχι να βάλουν και λεφτά). Από τα υπόλοιπα (τα ανύπαρκτα δηλαδή), το 50% θα πάει για την αποπληρωμή της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών κι ό,τι περισσεύει (επίσης ανύπαρκτο) θα χρησιμοποιηθεί για… επενδύσεις. Είναι ψέμα ότι το ταμείο αυτό θα είναι σε αποκλειστικά ελληνικό έλεγχο: «Θα υπόκειται στην επιτροπεία των αντίστοιχων ευρωπαϊκών θεσμών», λέει ρητά η απόφαση.

Το χειρότερο είναι ότι η απόφαση δεν κάνει λόγο για δημόσια περιουσία αλλά για «Greek assets», που μπορεί να σημαίνει και την περιουσία των τραπεζών (ακίνητα και καταθέσεις), αλλά πιθανώς και καλλιεργήσιμη ιδιωτική γη.

ΙΑ) Εξαφανίζεται και η υπολειπόμενη λαϊκή και εθνική κυριαρχία: «Η κυβέρνηση πρέπει να συμβουλεύεται και να συμφωνεί με τους Θεσμούς σχετικά με όλα τα νομοσχέδια στα σχετικά ζητήματα με επαρκή χρόνο πριν τεθούν αυτά τα νομοσχέδια σε δημόσια διαβούλευση ή στο Κοινοβούλιο», λέει κυνικά η απόφαση.

ΙΒ) Εκτός από το νόμο για την ανθρωπιστική κρίση, όλα τα άλλα μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση στο πεντάμηνο θα πρέπει να αναθεωρηθούν (εκτός αν βρεθούν «ισοδύναμα»). Οι προσλήψεις καθαριστριών, εργαζομένων στην ΕΡΤ, σχολικών φυλάκων, δημοτικών υπαλλήλων, είναι στον αέρα.

ΙΓ) Οι χρηματοδοτικές ανάγκες θα προσεγγίσουν τα 90 δισ. ευρώ, λέει η απόφαση. Άραγε πού θα φτάσει η σχέση χρέους προς ΑΕΠ και μάλιστα με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ;

ΙΔ) Αν όλα αυτά δεν προχωρήσουν όπως προβλέπονται, οι ευθύνες βαρύνουν αποκλειστικά την Ελλάδα.

ΙΕ) Επενδυτικό πακέτο: Δεν υπάρχουν 35 δισ. όπως προπαγανδιστικά γράφεται. Απλώς στα επόμενα 5 χρόνια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε συνεργασία με τις ελληνικές αρχές θα «κινητοποιήσουν» ποσά ΕΩΣ 35 δισ. (μέσα από διάφορα ευρωπαϊκά προγράμματα) για επενδύσεις. Ακόμη κι αν υπάρξουν κάποια από αυτά τα λεφτά, ξέρουμε το πού θα καταλήξουν. Τα μόνα χειροπιαστά λεφτά που προβλέπονται για επενδύσεις είναι… ένα μόλις δισ. ευρώ, ποσό που ακόμη κι αν το διαχειριστεί χρηστά η κυβέρνηση, είναι γελοίο σε μια χώρα με 27% ανεργία.  

ΙΣΤ) Η απόφαση παραδέχεται ότι υπάρχουν ανησυχίες σχετικά με τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Πού όμως, σύμφωνα με την απόφαση, οφείλεται το πρόβλημα: «Στη χαλάρωση των πολιτικών [σ.σ.λιτότητας] τους τελευταίους δώδεκα μήνες που οδήγησε  στην πρόσφατη επιδείνωση του εγχώριου μακροοικονομικού και χρηματοπιστωτικού περιβάλλοντος». Δηλ. το γεγονός ότι η κυβέρνηση Σαμαρά στους τελευταίους μήνες της δεν εφάρμοσε (και πολύ σωστά) κάποια από τα υφεσιακά μέτρα και ότι την τακτική αυτή τη συνέχισε ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι η αιτία του προβλήματος. Όχι τα ίδια τα τερατουργήματα που έστησε η τρόικα και που εφαρμόστηκαν για πέντε χρόνια.

ΙΖ) Ρητά αποκλείεται οποιοδήποτε «κούρεμα» (διαγραφή) ονομαστικού χρέους. Προβλέπονται μόνο μεγαλύτερες περίοδοι χάριτος και αποπληρωμής. Οι επόμενες γενιές είναι πλέον εξασφαλισμένα δούλοι στην αποικία χρέους.

ΙΗ) Ξεχάσαμε να γράψουμε όμως το πιο θετικό: μείναμε στην ευρωζώνη.