Η εισβολή στη Ρωσία αλλάζει τον κόσμο γύρω μας. Η «πολιτισμένη Ευρώπη» δείχνει αυτή τη στιγμή μια μπαρουταποθήκη. Το πλαίσιο εντός του οποίου καλούνται να συνυπάρξουν οι λαοί, ακόμη κι αν λήξουν οι εχθροπραξίες, περιλαμβάνει απειλές για χρήση πυρηνικών όπλων, οικονομικά αντίμετρα, φίμωση του τύπου, τερατώδεις πολεμικές επενδύσεις, ανίερες συμμαχίες και διαρκή φόβο. Το διεθνές δίκαιο σε τέτοιες περιπτώσεις γίνεται ένα κουρελόχαρτο που ερμηνεύεται κατά το δοκούν, ενώ τα ανθρώπινα δικαιώματα πετιούνται στον κάλαθο των αχρήστων.
Σύμφωνα με στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, κατά τις πρώτες εβδομάδες της ρωσικής εισβολής έχουν εγκαταλείψει την Ουκρανία περίπου 3 εκατομμύρια άνθρωποι, ενώ δεν αποκλείεται να είναι αντίστοιχος ο αριθμός των (εσωτερικά) εκτοπισμένων από τις εστίες τους.
Καθώς οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις πασχίζουν να εμφανιστούν ως «προστάτες του ουκρανικού λαού», στα πλαίσια της σύγκρουσής τους με τη Ρωσία, υποχρεώνονται να δείξουν ένα πιο ανθρωπιστικό προφίλ απέναντι στους Ουκρανούς πρόσφυγες.
Τα πράγματα δεν είναι όσο «ρόδινα» παρουσιάζονται: Οι άνθρωποι αυτοί αντιμετωπίζουν το δικό τους δράμα (ξεριζωμός, περπάτημα στο κρύο, ατελείωτες ουρές στα σύνορα) και στηρίζονται σε μεγάλο βαθμό στην εθελοντική αλληλεγγύη απλών ανθρώπων στα σύνορα. Αλλά η «άνεση» με την οποία κάποιες από τις ξενοφοβικές κυβερνήσεις της Ευρώπης διευκολύνουν την υποδοχή τους δεν έχει καμία σχέση με τις συνηθισμένες εικόνες αγριότητας στα τείχη της Ευρώπης.
Και δεν πρόκειται μόνο για τις γειτονικές χώρες (Πολωνία, Ρουμανία, Ουγγαρία, Ρουμανία, Μολδαβία) που δύσκολα θα μπορούσαν να πράξουν αλλιώς απέναντι σε κύματα εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων. Οι υπουργοί Εσωτερικών της ΕΕ, σε έκτακτη συνεδρίασή τους, προχώρησαν σε έναν πρώτο συντονισμό για το καθεστώς υποδοχής των χιλιάδων προσφύγων από την Ουκρανία που διέφυγαν της ρωσικής εισβολής. Συγκεκριμένα, συζητήθηκε η δυνατότητα να δοθεί στους Ουκρανούς το καθεστώς προσωρινής προστασίας βάσει μιας ακόμη αχρησιμοποίητης Οδηγίας Προσωρινής Προστασίας του 2001 που θα τους επέτρεπε να ζήσουν και να εργάζονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση για έως και τρία χρόνια. Μάλιστα η Γερμανίδα υπουργός Εσωτερικών Νάνσυ Φίζερ, ανέφερε πως τα κράτη μέλη της ΕΕ συμφώνησαν ομόφωνα να δέχονται Ουκρανούς πρόσφυγες για έως και τρία χρόνια χωρίς να τους ζητήσουν να υποβάλουν αίτηση για άσυλο. Όλα αυτά είναι καλοδεχούμενα και θα έπρεπε να είναι αυτονόητα για τους ξεριζωμένους, αν και ο χρόνος θα δείξει κατά πόσο οι πρόσφυγες πολέμου από την Ουκρανία θα τύχουν της αντιμετώπισης που πρέπει, ειδικά αν η επικοινωνιακή αξιοποίηση του θέματος υποχωρήσει από την επικαιρότητα.
Όμως δε γίνεται να μην αναδειχθεί η ρατσιστική χυδαιότητα: Η Ευρώπη διαβαθμίζει την αλληλεγγύη της ανάλογα με την εθνικότητα και το χρώμα του δέρματος των προσφυγικών ρευμάτων; Δεν έχουν περάσει παρά λίγοι μήνες από το Νοέμβριο του 2021, όταν η προσπάθεια 3.000 Σύριων και Ιρακινών προσφύγων να περάσουν από τη Λευκορωσία στην Πολωνία έγινε αφορμή σχεδόν «θερμού επεισοδίου» ανάμεσα στις δύο χώρες. Σήμερα, ξαφνικά, εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες είναι «καλοδεχούμενοι». Ενώ ο αριθμός των προσφύγων συγκλονίζει, δεν υπάρχει κανένας «πανικός» στα επιτελεία των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Αναδεικνύεται έτσι πόσο μεγάλο παραμύθι είναι η προπαγάνδα ότι τάχα «δεν χωράμε άλλους». Ποια είναι όμως την ίδια ακριβώς στιγμή η στάση της ΕΕ απέναντι στους πρόσφυγες από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική; Διαρκείς επαναπροωθήσεις, εξαφανίσεις, στρατόπεδα συγκέντρωσης, φράχτες και ειδικά ευρωπαϊκά σώματα επιφορτισμένα με κάθε είδους απώθηση ανθρώπων στα σύνορα.
Ο ακροδεξιός Βίκτορ Ορμπάν το έχει διατυπώσει ξεδιάντροπα στο παρελθόν: Δέχεται μόνο χριστιανούς, λευκούς πρόσφυγες. Ακόμα και εν τω μέσω της ουκρανικής κρίσης, στα σύνορα των ανατολικοευρωπαϊκών κρατών, αυτή η «γραμμή» γίνεται πράξη. Οι άπειρες καταγγελίες και μαρτυρίες για διακρίσεις ανάμεσα στους Ουκρανούς και τους «σκουρόχρωμους» κατοίκους Ουκρανίας (Αφρικανοί, Ινδοί κ.ά. φοιτητές) που επίσης παλεύουν να διαφύγουν, έχει οδηγήσει ακόμα και κυβερνήσεις των χωρών καταγωγής τους να διαμαρτυρηθούν.
Ο Βούλγαρος πρωθυπουργός έκανε λόγο για «Ευρωπαίους, έξυπνους, μορφωμένους ανθρώπους, προγραμματιστές Η/Υ… δεν είναι το συνηθισμένο προσφυγικό κύμα ανθρώπων με άγνωστο παρελθόν. Καμιά ευρωπαϊκή χώρα δεν τους φοβάται…», ενώ ένας Γάλλος κεντρώος βουλευτής μας ενημέρωσε ότι πρόκειται για «μετανάστευση εξαιρετικής ποιότητας, διανοούμενοι, άνθρωποι που μπορούν να αξιοποιήσουμε».
Η ίδια άθλια λογική των «φωνακλάδων» Ορμπάν, πιο άρρητα και «ντροπαλά», επικρατεί και στους «κεντρώους» του Βερολίνου και του Παρισιού, που σήμερα συντονίζουν την «πανευρωπαϊκή αλληλεγγύη» ενώ 6 χρόνια πριν προωθούσαν τη ρατσιστική συμφωνία ΕΕ-Ελλάδας-Τουρκίας.
Στο ίδιο χυδαίο κλίμα κινείται και η ελληνική κυβέρνηση. Ο Μηταράκης λέει ότι «αυτοί είναι πραγματικοί πρόσφυγες» και ο Κικίλιας καλεί τις ΜΚΟ του βορείου Αιγαίου να… πάνε στην Ουκρανία, έχοντας το θράσος να μιλά αυτός (!) για «δύο μέτρα και σταθμά», την ώρα που στα νησιά του Αιγαίου συνεχίζουν να ξεβράζονται πτώματα…
Το αντιρατσιστικό κίνημα δείχνει και θα δείξει την αλληλεγγύη του στους πρόσφυγες από την Ουκρανία, αλλά δεν θα σταματήσει να καταγγέλει τη ρατσιστική συμφωνία ΕΕ-Ελλάδας-Τουρκίας, που εδώ και 6 χρόνια παράγει καθημερινά εγκλήματα στα σύνορα από τη Θράκη ως το Αιγαίο.
Αυτή η κατάπτυστη συμφωνία αναδεικνύει ότι η όποια «αλληλεγγύη» κι ελευθερία μετακίνησης εντός της Ευρώπης-Φρούριο, είναι χτισμένη πάνω στον απάνθρωπο αποκλεισμό των «άλλων», των «σκουρόχρωμων» και των «αλλόθρησκων». Και σήμερα αυτό το Φρούριο αναβαθμίζει τον οπλισμό του. Το εξοπλιστικό πρόγραμμα-μαμούθ της Γερμανίας, η επιτάχυνση της συζήτησης για δημιουργία Ευρωστρατού, οι πολεμικές ιαχές περί «γεωπολιτικής αφύπνισης» της Ευρώπης, ο «πρωτοπόρος» ρόλος του ελληνικού κράτους στο δόγμα επανεξοπλισμού (δισεκατομμύρια σε Ραφάλ, φρεγάτες κ.ά.), πρέπει να μας βρουν απέναντι.
Χτίζεται μια Ευρώπη με κανόνια, που θα κοιτάνε προς τους γεωπολιτικούς ανταγωνιστές πέρα από τα σύνορά της, προς τους κολασμένους της γης που φτάνουν στα σύνορά της ως ικέτες, προς τους εργαζόμενους και τη νεολαία μέσα στα σύνορά της, καθώς τα δημοκρατικά δικαιώματα πιέζονται μέσα στο φιλοπόλεμο κλίμα.
Το «όχι στον πόλεμο», «όχι τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς», «όχι στην κούρσα των εξοπλισμών» γίνεται δραματικά επίκαιρο, τη στιγμή που η κυβέρνηση Μητσοτάκη συντάσσεται με τις νατοϊκές ιαχές και αντί για ανθρωπιστική βοήθεια στέλνει όπλα, ενώ φτιάχνει κλίμα για έναν (ακόμα!) γύρο εξοπλιστικών δαπανών.
Ο κόσμος της πραγματικής αλληλεγγύης άνευ όρων, οι άνθρωποι του αντιρατσιστικού κινήματος, χρειάζεται να δηλώσουμε από τα κάτω και δυνατά ότι ΟΛΑ τα θύματα του ιμπεριαλισμού, του πολέμου, της φτώχειας και των δικτατοριών είναι καλοδεχούμενα. Ότι ανεπιθύμητοι είναι οι πολεμοκάπηλοι, οι ιμπεριαλιστές και όλη η δολοφονική βιομηχανία τους.
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΛΑΥΡΙΟΥ
