Η κυβέρνηση πιστή στα χνάρια του Σαμαρά και του Βενιζέλου;
Στις 9 Φεβρουαρίου 2015 η BNC, δηλ. η Παλαιστινιακή Εθνική Επιτροπή του Κινήματος BDS, έστειλε συγχαρητήρια επιστολή στον ΣΥΡΙΖΑ για τη νίκη του. Το παγκόσμιο κίνημα BDS (από τα αρχικά των λέξεων Boycott-Divestment-Sanctions) καλεί την ανθρωπότητα να μποϊκοτάρει, να αποσύρει τις τυχόν επενδύσεις, αλλά και να επιβάλει εμπορικό εμπάργκο ενάντια στο Ισραήλ, ως τον μόνο αποτελεσματικό τρόπο αντιμετώπισης της αιμοσταγούς βαρβαρότητας με την οποία το σιωνιστικό κράτος αντιμετωπίζει τους Παλαιστίνιους. Στο κίνημα συμμετέχουν πολιτικές οργανώσεις της Αριστεράς, ΜΚΟ, συνδικαλιστικές ομοσπονδίες, αλλά και προσωπικότητες από όλο το κοινωνικό φάσμα και από όλο τον πλανήτη, και έχει ήδη κάποιες πρώτες επιτυχίες ακόμη και στις ΗΠΑ.
«Εμβάθυνση»
Η συγχαρητήρια ανακοίνωση της Παλαιστινιακής Επιτροπής ανέφερε μεταξύ άλλων και τα εξής: «Για τον παλαιστινιακό λαό η εκλογή της νέας κυβέρνησης είναι ο σπινθήρας νέας ελπίδας, γιατί ξέρουμε ότι μεταξύ των θεμελιωδών αρχών και σχεδίων του ΣΥΡΙΖΑ είναι η αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό αγώνα για δικαιοσύνη, ελευθερία και επιστροφή [των προσφύγων]. Το κόμμα και τα μέλη του έχουν δράσει και έχουν υποστηρίξει τα κινήματα αλληλεγγύης και τις λαϊκές πρωτοβουλίες σχετικά με την υπόθεσή μας, μέσα στην Ελλάδα σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας του ΣΥΡΙΖΑ. Ήδη από το 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ είχε συμπεριλάβει στο πρόγραμμά του την έκκληση για τερματισμό οποιασδήποτε στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ».
Μάλλον οι Παλαιστίνιοι αγωνιστές δεν περίμεναν αυτό που θα ακολουθούσε, δηλ. τη συνέχιση εκ μέρους της νέας ελληνικής κυβέρνησης της ίδιας πολιτικής που ακολουθούσε και η ακροδεξιά κυβέρνηση Σαμαρά στην Ανατολική Μεσόγειο: την απροκάλυπτη συνεργασία με δύο ακραία αιμοσταγή καθεστώτα-συμμάχους των ΗΠΑ, το Ισραήλ και τη χούντα της Αιγύπτου. Τις προηγούμενες ημέρες υπήρξαν δύο επεισόδια που αποδεικνύουν αυτή τη «στροφή» της κυβέρνησης μακριά από τις αξίες, τις ψηφισμένες απόψεις και τις δράσεις του ΣΥΡΙΖΑ και των μελών του.
Το πρώτο από αυτά τα επεισόδια ήταν η συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης στη γιορτή που διοργάνωσε η ισραηλινή πρεσβεία στο Μέγαρο Μουσικής για τα 67χρονα της «ανεξαρτησίας» του σιωνιστικού κράτους. Στην πραγματικότητα μιλάμε για την επέτειο του βίαιου μαζικού εκτοπισμού 800.000 Παλαιστινίων από τα εδάφη τους το 1948, την περίφημη «Νάκμπα», δηλ. «Καταστροφή», την οποία τιμούν οι Παλαιστίνοι στις 15 Μαΐου.
Την ώρα που το παγκόσμιο κίνημα, αλλά και οι αγωνιστές στην ίδια την Παλαιστίνη παλεύουν για «μποϊκοτάζ, αποεπένδυση, εμπάργκο» ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γ. Δραγασάκης στην ομιλία του, κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης στο Μέγαρο Μουσικής, τόνισε πως «η ελληνική κυβέρνηση θα συνεχίσει την εμβάθυνση των ελληνοϊσραηλινών σχέσεων» και εξήγγειλε τη δεύτερη σύγκλιση του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας-Ισραήλ, δηλ. την πραγματοποίηση κοινού υπουργικού συμβουλίου, μέσα στο έτος.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, ο ίδιος ο Έλληνας πρωθυπουργός είχε φροντίσει να στείλει επιστολή, με αντίστοιχο περιεχόμενο, στον Ισραηλινό ομόλογό του, τον διαβόητο Μπ. Νετανιάχου (τον οποίο «άδειασε» πολύ πρόσφατα ακόμη και ο Μπ. Ομπάμα).
Και φυσικά, αν οι αριστεροί της κυβέρνησης δεν ντρέπονται να κάνουν τέτοια πράγματα, ήταν σχεδόν φυσιολογικό και αναμενόμενο ο δεξιός υπουργός Άμυνας Π. Καμμένος να ανακοινώσει όλο καμάρι ότι ήδη την ημέρα της γιορτής διεξάγονταν κοινές στρατιωτικές ασκήσεις Ελλάδας-Ισραήλ.
Στη σιωνιστική γιορτή παρέστη και ο «δεινόσαυρος» του ελληνικού αστικού πολιτικού κόσμου, ο Κων. Μητσοτάκης, αυτός που… είχε ανοίξει το δρόμο του «ρεαλισμού» στην ελληνική εξωτερική πολιτική, αναγνωρίζοντας το κράτος του Ισραήλ το 1990. Μέχρι τότε ακόμη και οι δεξιές κυβερνήσεις στην Ελλάδα δεν αναγνώριζαν το σιωνιστικό κράτος. Το ΠΑΣΟΚ, στην πρώτη του περίοδο, είχε παγώσει ακόμη περισσότερο τις σχέσεις με το Τελ Αβίβ, συσφίγγοντας τους δεσμούς με την παλαιστινιακή ηγεσία, ενώ η Μελίνα Μερκούρη έμπαινε επικεφαλής πορειών ενάντια στην ισραηλινή πρεσβεία στην Αθήνα. Αν αυτή ήταν η στάση των κυβερνήσεων, καταλαβαίνει κανείς με πόση σαφήνεια και πόση ένταση τοποθετούνταν τα κόμματα και οι οργανώσεις απ’ όλο το φάσμα της ελληνικής Αριστεράς.
Ο δικτάτορας
Το δεύτερο επεισόδιο ήταν η 2η Τριμερής Σύνοδος Κορυφής Κύπρου, Αιγύπτου, Ελλάδας, που διεξήχθη στη Λευκωσία λίγες ημέρες μετά. Και πάλι φάνηκε ότι υπάρχει απόλυτη και απρόσκοπτη συνέχεια της περιόδου Σαμαρά (σαν να μην έγιναν εκλογές, μια που η φράση είναι της μόδας). Με στόχο την απομόνωση της Τουρκίας και την ανακήρυξη μιας όσο το δυνατόν μεγαλύτερης ελληνικής ΑΟΖ, η κυβέρνηση συνεργάζεται με τον δικτάτορα της Αιγύπτου, Αλ Σίσι, αγνοώντας τα εγκλήματα που συνεχίζει να κάνει σε βάρος του λαού του (δολοφονώντας, μεταξύ άλλων, και στελέχη της Αριστεράς).
Η διακήρυξη της Λευκωσίας βρίθει από αναφορές στη «μάστιγα της τρομοκρατίας», ακριβώς όπως κάνουν όλα τα κείμενα αμερικανικής εμπνεύσεως που ως τρομοκρατία θεωρούν κάθε είδους αντίσταση στον ιμπεριαλισμό. Είναι χαρακτηριστικό ότι η διακήρυξη, που υπέγραψε ο Αλ. Τσίπρας, φτάνει στο σημείο να περιβάλλει με συμπάθεια την εξαγγελθείσα πρόθεση της Ένωσης των Αραβικών Κρατών για τη δημιουργία μιας Αραβικής Δύναμης Ταχείας Αντίδρασης «προκειμένου να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η τρομοκρατική απειλή». Δηλαδή υποστηρίζει τη δημιουργία ενός ακόμη δολοφονικού, αλλά νόμιμου μηχανισμού στην περιοχή.
Ακόμη χειρότερα, ο Έλληνας πρωθυπουργός συμφώνησε να «επιταχύνουμε τη συνεργασία σε θέματα αντιτρομοκρατίας, άμυνας-ασφάλειας και να διεξαγάγουμε συζήτηση επί των πληροφοριών που υπάρχουν σχετικά με αυτά τα ζητήματα, προκειμένου να καταπολεμήσουμε από κοινού την τρομοκρατία και τον βίαιο εξτρεμισμό». Δηλ. μια αριστερή κυβέρνηση συνάπτει συνεργασία με τους ασφαλίτικους μηχανισμούς μιας δικτατορίας, η οποία σημειωτέον θεωρεί τρομοκράτες όλους τους πολιτικούς αντιπάλους της. Το να αποτελέσουν οι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες χαφιέ του Σίσι θα σημάνει μια ιδιαίτερη ύβρη για τους δημοκρατικούς αγωνιστές-θύματα του καθεστώτος αλλά και για όλους εκείνους που πολέμησαν ενάντια στην ελληνική χούντα.
Ενδιάμεσοι
Επίσης η διακήρυξη, παρότι αφιερώνει εκατοντάδες λέξεις στην ισλαμιστική τρομοκρατία και σε άλλους πολέμους στην περιοχή, δεν λέει λέξη για το κράτος του Ισραήλ, τη διαπιστωμένα μεγαλύτερη απειλή για την ασφάλεια και την ειρήνη στη Μέση Ανατολή. Δεν μπορούσε βέβαια να γίνει αλλιώς, καθώς το Ισραήλ αποτελεί τον τέταρτο «κρυφό» εταίρο της παρέας.
Ακολουθώντας ακριβώς τα βήματα των Σαμαροβενιζέλων, ο Αλ. Τσίπρας μαζί με τον δεξιό Κύπριο πρόεδρο Ν. Αναστασιάδη προσφέρονται να γίνουν οι ενδιάμεσοι αυτού του κουαρτέτου, καθώς ο ίδιος ο Σίσι δεν θα άντεχε πολιτικά απευθείας συνομιλίες με τον Νετανιάχου. Ο αιγυπτιακός λαός έχει καταπιεί τη δικτατορία του Σίσι, αλλά δεν θα μπορούσε να αποδεχτεί τέτοιου βαθμού προδοσία των Παλαιστινίων.
Τέλος, άλλη μια πρόκληση της διακήρυξης είναι το γεγονός ότι, ενώ αφιερώνονται εκατοντάδες λέξεις και στον φονικό πόλεμο στην Υεμένη, δεν υπάρχει λέξη για την επέμβαση της Σαουδικής Αραβίας και τις δολοφονίες εκατοντάδων αμάχων από τα αεροπλάνα της. Βλέπετε η τζιχαντιστική σαουδαραβική μοναρχία των Σαούντ είναι σύμμαχος και της Αιγύπτου και των ΗΠΑ…
Όπως και στον υπόλοιπο κόσμο, οι πραγματικοί σύμμαχοι του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι λαοί και η Αριστερά. Οι συμφωνίες και οι εναγκαλισμοί με τους χασάπηδες των Παλαιστινίων, δηλ. την ισραηλινή κυβέρνηση, όσο και με τους χασάπηδες των Αιγυπτίων, δηλ. τη στρατιωτική χούντα του Σίσι, πρέπει να σταματήσουν αμέσως. Αποτελούν πισώπλατες μαχαιριές στους καλύτερους συμμάχους του ΣΥΡΙΖΑ, δηλ. τους λαούς της περιοχής και απογοητεύουν όλους τους άλλους δυνητικούς συμμάχους –λαούς και Αριστερά– της ελληνικής κυβέρνησης. Πρέπει επειγόντως να εγκαταλειφθεί ο «ρεαλισμός» των Μητσοτάκηδων και να επανέλθουμε στους ρεαλισμούς και στο πρόγραμμα της Αριστεράς.
