Περίπου 100 «σεβαστές» διεθνείς οργανώσεις (πχ Γιατροί Χωρίς Σύνορα, Oxfam) καταγγέλουν ότι ο Ισραηλινός Στρατός τις εμποδίζει συστηματικά να παρέμβουν. Αυτά καταγγέλονται ως «προπαγάνδα της Χαμάς» από τα σιωνιστικά κρατικά στελέχη, την ώρα που η κυβέρνησή τους αρνείται (επί 2 χρόνια!) το αίτημα εκατοντάδων διεθνών δημοσιογράφων να τους επιτραπεί να μπουν στη Λωρίδα της Γάζας.

Το Κράτος του Ισραήλ προχωρά σε μια νέα στρατιωτική κλιμάκωση, καθώς υποβάλει σε πολιορκία την Πόλη της Γάζας, με στόχο την καταστροφή των τελευταίων της υποδομών και την κατάληψή της από τον σιωνιστικό στρατό. Μαζί με τη λιμοκτονία, είναι μια ακόμα απόπειρα του Ισραήλ να εκκενώσει το βόρειο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας από τον πληθυσμό της, εκτοπίζοντάς τον στα νότια, για να στοιβαχτεί σε «ζώνες συγκέντρωσης πληθυσμού», δηλαδή σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, είτε μόνιμα είτε ως πρελούδιο του εκτοπισμού του από τη Γάζα. 

Ο Εμμανουέλ Μακρόν και ο Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν παρουσιάζουν ένα πιο «βελούδινο» σχέδιο, που προβλέπει μια επέκταση του μοντέλου της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης και στη Γάζα. Τον Τραμπ τον ρώτησαν; Η Ουάσινγκτον διαρρέει στον Τύπο ότι «εξετάζει» ένα δικό του σχέδιο: Η Γάζα θα μετατραπεί σε Ριβιέρα, τη διοίκησή της θα αναλάβουν οι… ΗΠΑ, και οι Παλαιστίνιοι είτε θα την εκκενώσουν, είτε θα κλειστούν σε γκέτο. 

Αυτό στο οποίο συγκλίνουν όλα τα διαφορετικά σχέδια, είναι η ανάγκη συντριβής της Παλαιστινιακής Αντίστασης. Στρατιωτικά, αυτό αποδεικνύεται εξαιρετικά δύσκολο για τις IDF. Καθώς ξεκινά η επιχείρηση «Άρματα του Γεδεών Β», για την κατάληψη της Πόλης της Γάζας, διέρρευσε έγγραφο που ομολογεί την πλήρη στρατιωτική αποτυχία της αρχικής επιχείρησης «Άρματα του Γεδεών», που ξεκίνησε τον περασμένο Μάη για να «τελειώσει» τη Χαμάς. Όσα δεν πετυχαίνει ο Ισραηλινός Στρατός, εργάζονται να το πετύχουν με την πείνα, την καταστροφή κάθε υποδομής, ή την εκβιαστική διπλωματία. 

Η συγκλονιστική αντοχή του Παλαιστινιακού λαού και των οργανώσεών του δοκιμάζονται σκληρά. Μόνος ειλικρινής σύμμαχός τους απέναντι στη φρίκη που τους υποβάλουν έχει αποδειχθεί το διεθνές κίνημα αλληλεγγύης, που εμπνέεται από την αντοχή της Γάζας και επιμένει επί 2 χρόνια να «μην σταματά να μιλά για την Παλαιστίνη». 

Μια διαδήλωση δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων «απέκλεισε» και πορεύτηκε στην Γέφυρα του Λιμανιού του Σίδνεϊ, υποχρεώνοντας τον αστικό Τύπο να γράψει ότι το κίνημα «κέρδισε τη Μάχη της Γέφυρας» (λόγω της προπαγανδιστικής επίθεσης που είχε δεχτεί και των σκέψεων  να απαγορευτεί) και να κάνει λόγο για «σημείο καμπής». Στη Σκοτία, αντιπολεμικές κινήσεις, εργατικά συνδικάτα και φιλοπαλαιστινιακές συλλογικότητες ετοιμάζουν τη μεγαλύτερη κινητοποίησή τους μέχρι σήμερα, για να απαιτήσουν «ολοκληρωτικό μποϊκοτάζ» του Ισραήλ από την σκοτσέζικη κυβέρνηση. Από λιμάνια της Ευρώπης, της Ασίας, του Αραβικού Κόλπου και της Βόρειας Αφρικής ξεκινά με δεκάδες πλοία ο Global Sumud Flotilla, η μαζικότερη διεθνής απόπειρα να σπάσει ο αποκλεισμός της Γάζας μέχρι σήμερα, επιχειρώντας να κάνει αυτό που όφειλαν να κάνουν οι κυβερνήσεις μας, εκθέτοντας τη συνένοχη αδράνειά τους, καλώντας όλες κι όλους μας διεθνώς να κλιμακώσουμε τη δράση μας, όπως «απείλησαν» οι λιμενεργάτες της Γένοβας κατά τη συγκλονιστική συγκέντρωση κατευόδιου του ιταλικού πλοίου, αν το Ισραήλ τολμήσει να το πειράξει…

Η διεθνής Μάχη για τη Γάζα αποτελεί την κορυφαία αντιπαράθεση στην εποχή της όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και της γενικευμένης πολεμικής ετοιμασίας. Καθώς η ΕΕ εξοπλίζεται ως τα δόντια, καθώς στην Αλάσκα οι Τραμπ-Πούτιν επιχειρούν να «μοιράσουν τον κόσμο» και καθώς το Ισραήλ απειλεί όλη την περιοχή (με επιθέσεις σε Λίβανο, Συρία, Υεμένη, με ενεργή την αντιπαράθεση με το Ιράν, με έμμεσες απειλές για τη σταθερότητα της Ιορδανίας ή της Αιγύπτου), μπαίνουμε στην εποχή του ωμού, χωρίς φτιασίδια, «δίκιου του ισχυρού». Έχουμε να αντιτάξουμε το δικαίωμα των λαών να ορίσουν οι ίδιοι τη μοίρα τους, να ζήσουν με ελευθερία και ειρήνη. Αυτές οι δύο λογικές συγκρούονται σήμερα στη Γάζα. 

Η διεθνής Μάχη για τη Γάζα αποτελεί και κορυφαίο ζήτημα δημοκρατίας. Στο φόντο της γενικευμένης επίθεσης στις ελευθερίες και στα δικαιώματα, η αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη (μαζί με την αλληλεγγύη στις μετανάστριες και τους πρόσφυγες) τίθεται στο στόχαστρο της πιο προωθημένης εκστρατείας απομόνωσης και ποινικοποίησης κάθε διαφωνίας, που επιχειρεί να εκπαιδεύσει την κοινωνία σε «εθνικά όρια», πέρα από τα οποία δεν επιτρέπεται η αντιπολιτευτική δράση. 

Απέναντι σε όλα αυτά, το κίνημα αλληλεγγύης αντέχει, διευρύνεται, αλλάζει μαζικά συνειδήσεις, πετυχαίνει «ρωγμές» στην από τα πάνω συναίνεση. Αυτά αναδεικνύουν τη δυνατότητα. Μια νέα διεθνής ριζοσπαστικοποίηση ενεργοποιείται και υιοθετεί την Παλαιστινιακή σημαία -για άλλη μια φορά στην ιστορία- ως σύμβολο αμφισβήτησης της υπάρχουσας κατάστασης πραγμάτων. Λόγω του διεθνούς ρόλου του Κράτους του Ισραήλ, αυτή η ριζοσπαστικοποίηση πολιτικοποιείται βίαια, ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τον αυταρχισμό, τη νέα ακροδεξιά. 

Αυτή τη διεθνή διεργασία ζούμε πλέον και στην Ελλάδα: Όπου η προσήλωση της κυβέρνησης στη στρατηγική συμμαχία με το Κράτος του Ισραήλ συγκρούεται με την μαζικοποίηση της διάθεσης αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, μετατρέποντας ταβέρνες, λιμάνια, δημόσιους χώρους, κοινωνικά δίκτυα σε «πεδία μάχης». 

Αυτή η μάχη θα είναι σκληρή. Στις κυβερνητικές κραυγές ενάντια στις… ΜΚΟ και τον ΟΗΕ (με αφορμή το μεταναστευτικό), στο μίσος που ξερνούν τα φερέφωνα της Δεξιάς ενάντια στους αλληλέγγυους στην Παλαιστίνη , στην ενεργοποίηση ενός ολόκληρου πολιτικού-κοινωνικού μπλοκ στη Ρόδο για να υποδεχτεί τους Ισραηλινούς τουρίστες, στη γλοιώδη προθυμία παραγόντων και πολιτικάντηδων να δείξουν υπερβάλλοντα ζήλο σε μηνύσεις και διώξεις, βλέπουμε όψεις του άμεσου μέλλοντος, χωρίς να χρειαστεί να καταφύγουμε στα ακόμα πιο σκοτεινά μηνύματα που έρχονται από τις  ΗΠΑ του Τραμπ…

Γι’ αυτό θα απαιτηθεί συνέπεια και συστηματική προσπάθεια από τη ριζοσπαστική-αντικαπιταλιστική Αριστερά. Για να καλύψει πολιτικά τον πλατύ ριζοσπαστισμό που της δίνει ευκαιρίες ανασυγκρότησης. Για να τον συγκροτήσει οργανωτικά σε δύναμη ικανή να αντιπαρατεθεί με τα «τέρατα» που συσπειρώνονται για να μας οδηγήσουν στη βαρβαρότητα. Για να «μπολιάσει» τους αγώνες που ξεπηδάνε σήμερα «αμυντικά» απέναντι σε αυτήν την εφιαλτική προοπτική με την μόνη θετική εναλλακτική απάντηση, την σοσιαλιστική απελευθέρωση.

ea517.jpg