Ο Θάνος Πλεύρης, αφού κατάφερε, να περάσει τη ντροπιαστική τροπολογία για αναστολή των αιτήσεων ασύλου για τρεις µήνες σε πρόσφυγες που καταφθάνουν στην ελληνική επικράτεια από χώρες της Βόρειας Αφρικής, ξεδιπλώνει σήµερα όλη τη ρατσιστική του ατζέντα στο νέο νοµοσχέδιο για τη µετανάστευση που έφερε µέσα στο καλοκαίρι στη βουλή.

Νοµοσχέδιο ντροπής

Διαβάζοντας κανείς τα µέτρα που ετοιµάζεται να επιβάλλει η κυβέρνηση Μητσοτάκη µέσα από αυτό το νοµοσχέδιο θα ανατριχιάσει κυριολεκτικά. Δεν είναι τυχαίο ότι η πιο αντιµεταναστευτική κυβέρνηση της Ευρώπης, αυτή του Όρµπαν στην Ουγγαρία, ζήτησε την… ελληνική τεχνογνωσία Πλεύρη σε ζητήµατα προληπτικής αποβολής των µεταναστών από τον κοινωνικό ιστό, υπογράφοντας µνηµόνιο συνεργασίας µε το ελληνικό Υπουργείο Μετανάστευσης στη Βουδαπέστη, ενόψει της εφαρµογής του νέου Συµφώνου για τη Μετανάστευση και το Άσυλο. Η χώρα µας γίνεται ένα διεθνές υπόδειγµα άσκησης ακροδεξιάς αντιµεταναστευτικής πολιτικής και αυτό πρέπει να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου σε όλους µας. Γιατί ο πόλεµος απέναντι στους πρόσφυγες είναι ένας εν δυνάµει πόλεµος εναντίον όλων µας. Σε µια περίοδο όξυνσης των ιµπεριαλιστικών ανταγωνισµών και έξαρσης των πολεµικών συγκρούσεων, τα προσφυγικά υποκείµενα αφήνονται τελείως απροστάτευτα στη µέγγενη της Ευρώπης Φρούριο.

Να δούµε όµως συγκεκριµένα τι περιλαµβάνει ο νέος νόµος που έφερε ο Θάνος Πλεύρης στη Βουλή; Καταρχήν καταργεί την άδεια διαµονής για εξαιρετικούς λόγους σε όσους µένουν επτά χρόνια στην Ελλάδα και κάνει πιο αυστηρό το ποινικό πλαίσιο αντιµετώπισης της παράνοµης εισόδου στη χώρα, προβλέποντας ποινή φυλάκισης δύο έτη και πρόστιµο 5.000 ευρώ. Χιλιάδες άνθρωποι που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα επί πολλά χρόνια, αλλά λόγω συνθηκών έχουν απωλέσει τη νοµιµότητά τους, κινδυνεύουν µε φυλακή (!). Ο τραµπισµός επιχειρείται να ενσωµατωθεί άγαρµπα και αντισυνταγµατικά στο ελληνικό δίκαιο, µε στόχο την εξαφάνιση µιας ολόκληρης κοινωνικής κατηγορίας από τον ελλαδικό χώρο. Όπως χαρακτηριστικά σηµειώνει η Εναλλακτική Παρέµβαση-Δικηγορική Ανατροπή «Για πρώτη φορά στα νοµοθετικά χρονικά ποινικοποιείται η παραµονή στο ελληνικό έδαφος χωρίς νοµιµοποιητικά έγγραφα, καθιστώντας τη “µη ύπαρξη” ολόκληρων οµάδων πολιτών τρίτων χωρών θεµιτό πολιτικό στόχο».

Ο νόµος έκτρωµα όµως δεν σταµατά εκεί. Αυστηροποιεί ακόµη περισσότερο την ποινική και διοικητική αντιµετώπιση της παραµονής στη χώρα σε περίπτωση µη συµµόρφωσης µε την προθεσµία οικειοθελούς αναχώρησης, µειώνοντάς την σε 14 ηµέρες από 25 ηµέρες. Μετά το πέρας αυτής της προθεσµίας, αν υπάρξει σύλληψη του ίδιου προσώπου προβλέπεται διοικητική κράτηση που αυξάνεται από τρεις µήνες σε τουλάχιστον δύο χρόνια ή, σε περίπτωση επιβαρυντικών περιστάσεων, από έξι µήνες σε τουλάχιστον τρία χρόνια, ενώ αυξάνεται η χρηµατική ποινή από 1.500 ευρώ σε 5.000 ευρώ και σε περίπτωση επιβαρυντικών περιστάσεων από 3.000 ευρώ σε 10.000 ευρώ. Αν κάποιος συλληφθεί εκ νέου µετά την απέλασή του, το νοµοσχέδιο προβλέπει ποινή φυλάκισης τουλάχιστον τριών ετών και χρηµατική ποινή 10.000 ευρώ χωρίς τη δυνατότητα µετατροπής της ποινής ή αναστολής, παρά µόνο αν δηλώσει ο ενδιαφερόµενος ότι θέλει να αποχωρήσει από τη χώρα. Η Ελλάδα εν ολίγοις µε τις ευλογίες Πλεύρη-Μητσοτάκη µετατρέπεται σε µια αποθήκη ψυχών, σε ένα εθνικό Γκουαντάναµο χωρίς κανένα σεβασµό στις διεθνείς συνθήκες και στα ανθρώπινα δικαιώµατα.

Ωµός ρατσισµός

Όµως δεν υπάρχει κανένα «φτιασίδωµα» πίσω από αυτές τις σκληρά ρατσιστικές πολιτικές. Το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου υπό την ηγεσία του Θάνου Πλεύρη επιχειρεί απροκάλυπτα και ωµά να κανονικοποιήσει ένα νέο είδος πολιτικής ρητορικής που στοχοποιεί συλλήβδην τους πρόσφυγες και µετανάστες χωρίς καµία επίφαση νοµιµότητας ή σεβασµού στο κράτος δικαίου. Στην επίσηµη σελίδα του υπουργείου Μετανάστευσης και όχι στο προφίλ κάποιου καταδικασµένου Χρυσαυγίτη διαβάζουµε Δελτίο Τύπου µε τίτλο «Η Ελλάδα δεν θα είναι φάρος για την παράνοµη µετανάστευση – Φυλακή ή επιστροφή για όσους δεν δικαιούνται διεθνή προστασία». Η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιχειρεί και µε τη βούλα να µετατρέψει τη χώρα σε ένα κολαστήριο για όσους αναζητούν εδώ διεθνή προστασία δίνοντάς τους είτε την επιλογή της φυλάκισης, είτε την επιλογή της επιστροφής. Αν αυτό δεν αντιβαίνει κάθε λογική προστασίας ανθρωπίνων δικαιωµάτων, τότε πραγµατικά δεν µπορούµε να φανταστούµε τι άλλο µπορεί να είναι.

Ο Θάνος Πλεύρης σε όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού αξιοποίησε στο έπακρο την προνοµιακή προβολή που του παρείχαν τα συστηµικά ΜΜΕ αρθρώνοντας έναν πρωτοφανή ρατσιστικό λόγο από θεσµικό πρόσωπο στη δηµόσια σφαίρα. Σε συνέντευξή του στο Mega έκανε λόγο όχι για κατατρεγµένους, αλλά για «κακοµαθηµένους» που επιχειρούν να έρθουν παράνοµα στην Ελλάδα, τους οποίους η κυβέρνηση δεν θα υποδεχθεί µε «ανοιχτά σύνορα» ή µε «λουλούδια» όπως χαρακτηριστικά δήλωσε. Μάλλον ο υπουργός µπέρδεψε τους πρόσφυγες µε όλα τα golden boys και τους διεθνείς επενδυτές που επιχειρούν να εξαγοράσουν τα πάντα κοψοχρονιά στην Ελλάδα. Όµως, πέραν της πλάκας, το δόγµα «αποφασίζοµεν και διατάσσοµεν» που επιβάλει σε παρόντα χρόνο η κυβέρνηση απέναντι στους πρόσφυγες, είναι µια εν δυνάµει απειλή απέναντι σε οποιονδήποτε αντιδρά στις πολιτικές της. Χαρακτηριστική είναι η επίθεση του υπουργού Μετανάστευσης στις ΜΚΟ που αντιτάχθηκαν στο µέτρο της τρίµηνης αναστολής αιτήσεων ασύλου για πρόσφυγες από τη Βόρεια Αφρική.

Όµως, ακόµη πιο χαρακτηριστική είναι η διαρροή του υπουργείου ότι ο Θάνος Πλεύρης ετοιµάζεται να λάβει νοµοθετική πρωτοβουλία για τη διαγραφή των ΜΚΟ που µε τον ένα ή τον άλλο τρόπο αντιστρατεύονται την κυβερνητική πολιτική στο µεταναστευτικό από τα επίσηµα µητρώα. Αυτό µπορεί να µη σηµαίνει διάλυση µιας ΜΚΟ, όµως επιφέρει τερµατισµό της πρόσβασής της στις δοµές όπου βρίσκονται οι µετανάστες.

Μάλιστα, σύµφωνα µε πηγές που επικαλείται όχι κάποιος τυχαίος αλλά η «Καθηµερινή», οι λόγοι για τους οποίους µπορεί µια ΜΚΟ να διαγράφεται από εδώ και στο εξής από τα επίσηµα µητρώα είναι οι εξής: 1. Εάν διακινεί στους µετανάστες θέσεις κατά της επίσηµης µεταναστευτικής πολιτικής της κυβέρνησης, 2. Εάν κινηθεί νοµικά κατά αποφάσεων που προβλέπουν διοικητικές κρατήσεις και αναστολή ασύλου, και 3. Εάν αποδειχθεί πως τα χρήµατα τα οποία λαµβάνει δεν αξιοποιούνται για τους σκοπούς που τα λαµβάνει. Με λίγα λόγια η κυβέρνηση επιχειρεί να µετατρέψει τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις σε… Αµιγώς Κυβερνητικές Οργανώσεις. Και αν αυτά είναι τα µέτρα που προωθούνται απέναντι σε ΜΚΟ καταλαβαίνει κανείς τι έχει να συναντήσει µπροστά του το αντιρατσιστικό κίνηµα και η Αριστερά συνολικότερα.

Θύελλα αντιδράσεων

Όπως είναι προφανές, όλα τα παραπάνω δεν θα περνούσαν απαρατήρητα στη δηµόσια σφαίρα. Ένα κύµα σφοδρής αντίδρασης απέναντι στη σκληρή ρατσιστική ατζέντα Πλεύρη-Μητσοτάκη ξεδιπλώθηκε µέσα στο καλοκαίρι από φορείς διαφορετικής αφετηρίας και προέλευσης. Η Ύπατη Αρµοστεία του ΟΗΕ έκανε λόγο για διατάξεις που εγείρουν σοβαρές ανησυχίες, προειδοποιώντας µάλιστα και για τον κίνδυνο επιβολής κυρώσεων σε άτοµα που χρήζουν προστασίας. Η εκπρόσωπος της Διεθνούς Αµνηστίας ζήτησε να αποσυρθούν διατάξεις που, κατά την άποψη της, καταστρατηγούν το ενωσιακό δίκαιο, ενώ ο εκπρόσωπος του Ελληνικού Συµβουλίου για τους Πρόσφυγες κατήγγειλε ποινικοποίηση της µετανάστευσης. Δεκατρείς οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών και µέλη του Δικτύου Συνηγορίας για τα Δικαιώµατα του Παιδιού, αιτήθηκαν αλλαγές στα άρθρα 11, 15 και 18 του νοµοσχεδίου του υπουργείου Μετανάστευσης για τις διαδικασίες επιστροφών. Οι σύλλογοι µονίµων υπαλλήλων του υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου σε κοινή ανακοίνωσή τους έκαναν λόγο για εργαλειοποίηση του µεταναστευτικού-προσφυγικού και µη σύννοµη παρέµβαση της πολιτικής ηγεσίας στο έργο των εργαζοµένων στην Υπηρεσία Υποδοχής και την Υπηρεσία Ασύλου.

Οι αντιδράσεις όµως δεν σταµάτησαν εκεί. Για γενικευµένη ποινικοποίηση της παραµονής των µεταναστών έκανε λόγο το Ελληνικό Φόρουµ Μεταναστών, ενώ το Ελληνικό Φόρουµ Προσφύγων µίλησε για τιµωρητικό νοµοσχέδιο. Δικηγορικοί Σύλλογοι πανελλαδικά εξέφρασαν την ανησυχία τους  για υπέρµετρη αυστηροποίηση των µεταναστευτικών διατάξεων και άµεση ποινικοποίηση του αλλοδαπού πολίτη ενώ και οι Διοικητικοί Δικαστές κατήγγειλαν πως ενισχύεται η καταστολή σε βάρος των µεταναστών. Προβληµατισµούς εξέφρασε και ο Συνήγορος του Πολίτη, κάνοντας λόγο για διατάξεις που αντίκειται σε σειρά θεµελιωδών νοµοθετηµάτων, όπως η οδηγία για τις επιστροφές. Την ίδια στιγµή, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώµατα του Ανθρώπου έβγαλε προσωρινή διαταγή ασφαλιστικών µέτρων προς την κυβέρνηση να µην απελάσει Σουδανούς πρόσφυγες που κρατούνται στην Αµυγδαλέζα, χωρίς δυνατότητα να καταθέσουν αίτηµα ασύλου. Με αυτόν τον τρόπο το Δικαστήριο του Στρασβούργου έβαλε ένα πρώτο φρένο στην εφαρµογή της αµφιλεγόµενης τροπολογίας της κυβέρνησης, που τέθηκε σε ισχύ τον Ιούλιο. Οι αντιδράσεις έφτασαν µέχρι την άλλη άκρη της γης µε τη Washington Post να κυκλοφορεί άρθρο µε τίτλο «Τραµπική στροφή της Αθήνας στο θέµα της µετανάστευσης» και να ασκεί σκληρή κριτική την κυβέρνηση Μητσοτάκη για τα µέτρα που λαµβάνει γύρω από τη διαχείριση του προσφυγικού.

Η πιο σηµαντική αντίδραση, όµως, σε όλα τα παραπάνω, οφείλει να είναι αυτή που δεν έχει δείξει ακόµη την πραγµατική της δύναµη. Η αντίδραση από τα κάτω, η ενεργοποίηση του εργατικού κινήµατος, της ριζοσπαστικής Αριστεράς και της νεολαίας σε κατεύθυνση ρήξης µε τις ακροδεξιές ονειρώξεις Πλεύρη είναι αυτό που φοβίζει περισσότερο από όλα την κυβέρνηση. Αυτός είναι και ο λόγος που ναρκοθετείται από τώρα το πλαίσιο αντιπαράθεσης, είτε µέσω στοχοποίησης των ΜΚΟ, είτε µέσω διώξεων µεµονωµένων αγωνιστών όπως του ακτιβιστή Ιάσωνα Αποστολόπουλου. Η µαζικότητα του φετινού Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ, η πρωτοφανής δυναµική των πανελλαδικών καλεσµάτων αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη το φετινό καλοκαίρι και η συσσωρευµένη πολιτική οργή που εκφράζεται µε κάθε αφορµή, αναδεικνύουν µια αναδυόµενη ριζοσπαστική πολιτικοποίηση που αν λάβει σχήµα και µορφή, µπορεί να προκαλέσει τεράστιους τριγµούς, όχι µόνο στην κυβέρνηση Μητσοτάκη αλλά και σε κάθε επίδοξο κυβερνητικό διαχειριστή. Απέναντι στο δίληµµα «φυλακή ή επιστροφή», πρέπει να αντιτάξουµε το πρόταγµα του κοινού αγώνα µε τους πρόσφυγες και τους µετανάστες. Μόνο έτσι θα καταφέρουµε από την κοινωνία των Πλεύρηδων, να φτάσουµε σε µια κοινωνία αλληλεγγύης και συµπερίληψης.

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά