Η Γκάγκο, μια από τις συνιδρύτριες του κινήματος NiUnaMenos (Αργεντινή) και μια από τις πιο δυνατές σύγχρονες φωνές του φεμινιστικού και αντικαπιταλιστικού κινήματος της Νότιας Αμερικής, περιγράφει το σύμπαν της φεμινιστικής απεργίας όχι μόνο ως συμβάν και μορφή αγώνα αλλά ως μια ολόκληρη μεθοδολογία και τρόπο συλλογικής-κοινοτικής σκέψης. Η συγγραφέας, μας παραδίδει ένα «ζωντανό αρχείο […] ένα ανοιχτό και πολυφωνικό αρχείο», όπως σημειώνει στον πρόλογο του βιβλίου η Αθηνά Αθανασίου. 

Η έκδοση του βιβλίου αποτελεί έναν επόμενο σταθμό στη συζήτηση που είχε ανοίξει η έκδοση του Φεμινιστικού Μανιφέστου για το 99% των εκδόσεων Εκτός Γραμμής και μπορεί να ανοίξει έναν νέο κύκλο συζήτησης για το φεμινιστικό κίνημα στην Ελλάδα, ιδιαίτερα σε αυτή τη κρίσιμη συγκυρία που όπως σημειώνει η Κατερίνα Σεργίδου στο επίμετρο του βιβλίου:

«η χαρά για την ελληνική έκδοση συμπίπτει με μια κινηματική αμηχανία: το κλείσιμο του πολιτικού και κινηματικού κύκλου που άνοιξε μετά το κύμα φεμινιστικών απεργιών της 8ης Μάρτη, το 2017. Πρόκειται για τον πολιτικό κύκλο που ανακεφαλαιώνουν τους τελευταίους μήνες εκείνες οι φεμινιστικές συνελεύσεις που δημιουργήθηκαν γύρω από την επιθυμία της φεμινιστικής απεργίας, κυρίως στον ισπανόφωνο κόσμο, καθώς αναζητούν τα επόμενα βήματά τους. Και τώρα προς τα πού να πάμε; Τι άλλο μπορεί να ακολουθήσει το “ότ(αν) σταματήσουμε εμείς σταματά ο κόσμος;”».

 Η «Φεμινιστική Διεθνής» μπορεί να διαβαστεί και ως μια πολιτική μεθοδολογία.  Ο λαϊκός και ταυτόχρονα ριζοσπαστικός τρανσφεμινισμός που περιγράφει η Βερόνικα Γκάγκο αποτελεί μια εικόνα από το φεμινιστικό μέλλον που φαντάζονταν όσες ξεκίνησαν την οργάνωση της Φεμινιστικής Απεργίας στην Ελλάδα, αφού περιγράφει έναν φεμινισμό ηγεμονικό, που κατορθώνει να ενώνει διαφορετικές γενιές γυναικών, θηλυκοτήτων και αντιφρονούντων σωμάτων. Με τα λόγια της Γκάγκο:

«Η εγκαρσιότητα παράγεται από τη μορφή της οργάνωσης της απεργίας και επαναφέρει αυτές τις γενεαλογίες, μετατρέποντάς τες σε έναν μαζικό φεμινισμό. Αυτός ο φεμινισμός πηγάζει από τους αγώνες των εργατριών της λαϊκής οικονομίας, των μεταναστριών, των εργατριών στους συνεταιρισμούς, των γυναικών στην επισφαλή εργασία, των γυναικών που υπερασπίζονται τα εδάφη τους, από τις νέες γενιές των σεξουαλικά ασύμφωνων, τις νοικοκυρές που αντιστέκονται στον εγκλεισμό τους, τον αγώνα για το δικαίωμα στην άμβλωση που είναι μέρος του ευρύτερου αγώνα για την αυτονομία των σωμάτων, τους αγώνες των φοιτητριών, τους αγώνες των γυναικών που καταγγέλλουν τις αγροτοξίνες, τους αγώνες των σεξεργατριών. Η απεργία δημιουργεί οργανωτικά έναν κοινό ορίζοντα που δρα ως καταλύτης».

Το βιβλίο και η συζήτηση που ξανα-ανοίγει με την έκδοσή του στα ελληνικά δεν μπορούν  παρά να ενισχύσουν τον τίτλο της ισπανικής έκδοσης.  «H φεμινιστική δύναμη/δυνατότητα (potencia feminista) ή η επιθυμία να τα αλλάξουμε όλα». Για αυτή την potencia feminista γράφει η Αθηνά Αθανασίου στον πρόλογο ανάμεσα σε άλλα: 

«Απαιτώντας νέες μορφές οργάνωσης, συμβίωσης, φροντίδας, πολιτικής και συναισθηματικής οικονομίας, η potencia feminista αφορά την τοποθετημένη επιθυμία να φανταζόμαστε, να σκεφτόμαστε και να δοκιμάζουμε δυνατότητες για διαθεματική φεμινιστική αντίσταση, ελευθερία και δικαιοσύνη σε κόσμους που δεν μας χωρούν. Αφορά την επιθυμία να δημιουργούμε και να μοιραζόμαστε δίκαιους κόσμους ενάντια στους αλληλένδετους νεοσυντηρητικούς και νεοφιλελεύθερους αυταρχισμούς της εποχής μας, που εδραιώνονται ως κανονικότητα». 

Ακολουθεί απόσπασμα του βιβλίου: 

 «Τα τελευταία χρόνια, το φεμινιστικό κίνημα έχει κάνει τη γη να τρέμει σε ολόκληρο τον κόσμο. Στην Αργεντινή, το κίνημα Ούτε Μία Λιγότερη (Ni Una Menos) προέκυψε ως απάντηση στις πολλαπλές και διαφορετικές μορφές βίας που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες και τα θηλυκοποιημένα σώματα, ενώ όσες και όσα συμμετείχαν επινόησαν γρήγορα μια νέα μορφή οργάνωσης και δράσης: τη φεμινιστική απεργία. Το κείμενο αυτό γράφτηκε μέσα στη δίνη αυτών των γεγονότων, σε μια εποχή που το φεμινιστικό κίνημα κατακτούσε κεντρική θέση στους αγώνες. Και προέρχεται από μια συγκεκριμένη οπτική: μέσα από την οργανωτική δυναμική. Αποτελεί ζωντανό αρχείο των συζητήσεων που πραγματοποιήθηκαν ενώ προετοιμαζόμασταν για τις απεργίες, τις πορείες, όσο διοργανώναμε συνελεύσεις, δεκάδες συνεδριάσεις και εκατοντάδες συνομιλίες, ενώ παράλληλα αποτυπώνει τον συνεχή διάλογο με τις companeras απ’ όλο τον κόσμο. Η γραφή μου είναι τοποθετημένη εκεί». (σελ. 27) 

Οι εκδόσεις πότλατς σας προσκαλούν σε δύο συζητήσεις με τη Βερόνικα Γκάγκο με αφορμή την ελληνική έκδοση του βιβλίου της «Φεμινιστική Διεθνής»

Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 

Η Βερόνικα Γκάγκο συνομιλεί με την Αθηνά Αθανασίου, Καθηγήτρια Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Ώρα έναρξης: 18:00

Αμφιθέατρο Σ. Καράγιωργα ΙΙ, Παντείο Πανεπιστήμιο. 

Συν-διοργάνωση: Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών «Φύλο, Κοινωνία, Πολιτική» του Παντείου Πανεπιστημίου και εκδόσεις πότλατς

Τρίτη 11 Νοεμβρίου 

Η Βερόνικα Γκάγκο συνομιλεί με την Κατερίνα Σεργίδου, φεμινίστρια-ακτιβίστρια και κοινωνική ανθρωπολόγο. 

Ώρα έναρξης : 19:00

Βιβλιοπωλείο Κομπραί, Εξάρχεια