Αυτό ενισχύει τις συγκρίσεις της εποχής που ζούμε με εκείνη του Μεσοπολέμου, αν και με μια νέα μορφή, όπου ο φασισμός παρουσιάζεται να σέβεται τη δημοκρατική μορφή διακυβέρνησης, ανάμεσα σε άλλα νέα του χαρακτηριστικά. Γι’ αυτό και η χρήση της ονομασίας «νεοφασισμός» για αυτές τις δυνάμεις.

Ένα ανησυχητικό στοιχείο της σημερινής νεοφασιστικής περιόδου είναι ότι περιλαμβάνει -εκτός από τις χώρες της ηπειρωτικής Ευρώπης- και τις δύο δυτικές χώρες που τον περασμένο αιώνα, σε συμμαχία με τη Σοβιετική Ένωση, είχαν αντιπαρατεθεί με το φασιστικό άξονα: τις ΗΠΑ και τη Βρετανία. Η σταδιακή μετατροπή του αμερικανικού καθεστώτος σε νεοφασιστικό, υπό την επίβλεψη του Τραμπ και των ακολούθων του, γίνεται όλο και πιο εμφανής μέρα με τη μέρα. Παράλληλα, το περασμένο Σάββατο το Λονδίνο έζησε τη μεγαλύτερη συγκέντρωση που έχει οργανώσει ποτέ η ακροδεξιά στην ιστορία της Βρετανίας. Αυτό συνέβη με φόντο τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι η ακροδεξιά, υπό την ηγεσία του Νάιτζελ Φάραρζ, προηγείται των Εργατικών και των Συντηρητικών.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι εκπρόσωποι του πολιτικού «κέντρου» και στις δύο αυτές χώρες, ο Τζο Μπάιντεν στις ΗΠΑ και ο Κιρ Στάρμερ στη Βρετανία, ξεχώρισαν ως προς την πλήρη στήριξή τους στον γενοκτονικό πόλεμο που διεξάγει το Ισραήλ στη Γάζα. Η κυβέρνηση του Μπέντζαμιν  Νετανιάχου, που επιβλέπει αυτόν τον γενοκτονικό πόλεμο και δέχτηκε συνεχή και απεριόριστη υποστήριξη από αυτούς τους δύο ηγέτες, αποτελεί την πιο ακροδεξιά κυβέρνηση στην ιστορία του Κράτους του Ισραήλ. Στην πραγματικότητα αποτελεί την πιο ακροδεξιά κυβέρνηση στο σύγχρονο κόσμο, καθώς συνενώνει το νεοφασιστικό κόμμα Λικούντ με ακόμη πιο δεξιά κόμματα, με πιο σημαντικές τις νεοναζιστικές οργανώσεις του Ιταμάρ Μπεν Γβίρ και του Μπεζαλέλ Σμόριτς που υποστηρίζουν αποκάλυπτα την αυταρχική διακυβέρνηση και την εθνοκάθαρση.

Η στάση των δυτικών κυβερνήσεων υπέρ του σιωνιστικού γενοκτονικού πολέμου στη Γάζα ήταν μέρος της συνολικότερης κανονικοποίησης της ακροδεξιάς από τις «κεντρώες» δυνάμεις. Είχε προηγηθεί η υιοθέτηση των θέσεων της ακροδεξιάς σχετικά με την μετανάστευση από τους «κεντρώους», γεγονός που οδήγησε στην αποδοχή του ακροδεξιού ρατσισμού ως θεμιτής  ιδεολογίας. Η στήριξη της Δύσης στην εισβολή του Ισραήλ στη Γάζα έρχεται σε κραυγαλέα αντίθεση με την στάση των ίδιων κυβερνήσεων απέναντι στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και διέλυσε τα τελευταία ψήγματα αξιοπιστίας των δυτικών φιλελεύθερων δυνάμεων όσον αφορά το σεβασμό στο διεθνές δίκιο και την τήρηση των κανόνων στις διεθνείς σχέσεις. Ο τελευταίος που υπογράμμισε αυτήν την αντίφαση ήταν ο Ισπανός πρωθυπουργός, ο οποίος έχει προχωρήσει περισσότερο από κάθε άλλη δυτική κυβέρνηση ως προς τη μεταστροφή της στάσης του και την κριτική προς την σιωνιστική κυβέρνηση, ζητώντας τον αποκλεισμό του Ισραήλ από τις διεθνείς διοργανώσεις, όπως ακριβώς συνέβη με την Ρωσία, ώστε να αποφευχθούν τα δύο μέτρα και σταθμά που ακυρώνουν  κάθε κανόνα.

Ενώ το δυτικό «κέντρο» υποστήριξε την σιωνιστική ακροδεξιά κυβέρνηση του Ισραήλ, εκείνη δεν ανταπέδωσε τη χάρη. Αντίθετα, ο Νετανιάχου και οι σύμμαχοί του συνέβαλαν άμεσα στην ενίσχυση της δυτικής ακροδεξιάς που αποδυναμώνει το «κέντρο». Αυτό φάνηκε καθαρά με τη στήριξη του Νετανιάχου στην προεκλογική εκστρατεία του Τραμπ, εις βάρος των Δημοκρατικών,  παρά την απεριόριστη στήριξη που απολάμβανε την ίδια στιγμή από τον Τζο Μπάιντεν. Αλλά δεν περιορίζεται εκεί. Παράλληλα το Ισραήλ ξέπλυνε και την δυτική ακροδεξιά, διαγράφοντας το γεγονός ότι ο αντισημιτισμός υπήρξε ιστορικά θεμελιώδης πυλώνας της ιδεολογίας της, πριν τον αντικαταστήσει με την Ισλαμοφοβία. Έτσι, η σημερινή συμμαχία μεταξύ του σιωνιστικού κράτους και της δυτικής ακροδεξιάς εδράζεται στο μισός απέναντι στο Ισλάμ και στους Μουσουλμάνους που αποτελεί ένα κοινό τους ιδεολογικό θεμέλιο.

Έτσι ο Νετανιάχου και οι στενοί του σύμμαχοι συνεχίζουν τις προσπάθειες να ενισχύσουν την δυτική ακροδεξιά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτέλεσε το λεγόμενο «Διεθνές συνέδριο για την καταπολέμηση του αντισημιτισμού», που διοργάνωσε το Ισραηλινό Υπουργείο Διασποράς τον περασμένο Μάρτιο στην Ιερουσαλήμ. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο αρμόδιος υπουργός, Αμιχάι Τσίκλι, χαιρέτισε την πρόσφατη ακροδεξιά διαδήλωση στο Λονδίνο. Το συνέδριο αυτό συγκέντρωσε τις ισχυρότερες δυνάμεις της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς: από το νεοφασιστικό Εθνικό Συναγερμό της Μαρίν Λεπέν μέχρι και ακόμη πιο σκληρές εκδοχές, όπως αυτή της ανιψιάς της, η οποία μέχρι πέρσι συνηγούνταν του κόμματος Reconquête με τον Ερίκ Ζεμούρ. Ο συγκεκριμένος είχε μάλιστα προσκληθεί να μιλήσει στην συγκέντρωση της ακροδεξιάς στο Λονδίνο πλάι στον Ελόν Μάσκ, τον πιο διαβόητο νεοναζί της εποχής μας.

Το όφελος του Ισραήλ από αυτή την διεθνή ακροδεξιά συμμαχία είναι ότι αυτές οι δυνάμεις έχουν γίνει οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές του σιωνιστικού κράτους γενικότερα και της κυβέρνησης Νετανιάχου ειδικότερα.

Αυτό φάνηκε όταν ηγέτες της ακροδεξιάς όπως ο Νάιτζελ Φάρατζ στη Βρετανία και η Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία έσπευσαν να επιτεθούν στις φιλελεύθερες δυτικές κυβερνήσεις που ανακοίνωσαν την πρόθεσή τους να αναγνωρίσουν το Κράτος της Παλαιστίνης. Αντίστοιχα, ο Νετανιάχου υπολόγιζε στην στήριξη της αμερικανικής ακροδεξιάς, σε συμμαχία με τον Ντόναλντ Τραμπ, προκειμένου να αντιμετωπίσει τις πολύ χλιαρές προσπάθειες του Τζο Μπάιντεν να μετριάσει τις επεκτατικές βλέψεις του σιωνιστικού καθεστώτος και να περιορίσει κάπως τον γενοκτονικό πόλεμο που διεξάγει.