Στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, που θα πραγματοποιηθεί 24-25/6, θα συζητηθεί αν οι πολεμικές δαπάνες αυξηθούν στο 4% του ΑΕΠ όλων των χωρών-μελών ή και 5% όπως ζητούν οι ΗΠΑ του Τραμπ. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ήδη αποφασίσει το πρόγραμμα ReArm Europe όπου θα διατεθούν 800 δις ευρώ. Οι στρατιωτικές δαπάνες της Γερμανίας εκτινάχθηκαν στα 77, 8 δισ. το 2024. Ο Μητσοτάκης ανακοίνωσε πρόγραμμα 26 δισ. για τα επόμενα χρόνια, ενώ ήδη υλοποιείται αυτό των 10 δισ. που είχε αποφασίσει η κυβέρνηση της ΝΔ στην προηγούμενη θητεία της.

Η αλήθεια είναι ότι τα κράτη ανά τον κόσμο διέθεταν μεγάλα ποσά σε πολεμικές δαπάνες. Όμως αυτό που συμβαίνει τώρα είναι ποιοτικό άλμα. Συνιστά επιλογή των αστικών τάξεων διεθνώς. Οι οποίες στρέφονται στην πολεμική οικονομία προσπαθώντας να ξεπεράσουν την κρίση του συστήματος. Χορτάτοι και πεινασμένοι ιμπεριαλιστές εξοπλίζονται για να ανταπεξέλθουν στο μεταξύ τους ανταγωνισμό, βάζοντας σε κίνδυνο την ανθρωπότητα και τον πλανήτη. Το ελληνικό κράτος ήταν και παραμένει πρωτοπόρο στις στρατιωτικές δαπάνες. Μόνιμη δικαιολογία ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός που συμπληρώθηκε με την ενίσχυση του «ρόλου της χώρας στην περιοχή». Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και στην περίοδο των μνημονίων, αλλά και μετά την υποτιθέμενη «έξοδο», όλες οι κυβερνήσεις φρόντιζαν να ανταποκρίνονται στις «υποχρεώσεις» τους στο ΝΑΤΟ, αλλά και στο σχέδιο της ισχυρής χώρας. Οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας, πατώντας στην προετοιμασία που είχε γίνει, απογείωσαν –για να μιλήσουμε στη γλώσσα των Ραφάλ και των F35– την κατάσταση. Ο Μητσοτάκης έφτασε τις στρατιωτικές δαπάνες στο 3% του ΑΕΠ όταν μόνο 3 χώρες κάλυπταν αυτό το όριο. Επίσης, Έλληνες καπιταλιστές επένδυαν στα στρατιωτικά προγράμματα, καταλαμβάνοντας περίοπτες θέσεις. Πχ. η Theon προμηθεύει με συστήματα νυχτερινής όρασης ακόμα και το στρατό των ΗΠΑ και η ΒΙΟΧΑΛΚΟ του Στασινόπουλου με βλήματα.

Σήμερα με τη στροφή στην πολεμική οικονομία, βλέπουν μια τεράστια ευκαιρία να κάνουν χρυσές δουλειές με δημόσιο χρήμα και να αυξήσουν την κερδοφορία τους. Το εύρος των εταιρειών που μαζεύτηκαν στο τέλος του Απρίλη στου Μαξίμου για το μοίρασμα της λείας είναι εντυπωσιακό. Η ΕΑΒ, η Metlen του Μυτιληναίου, η ΒΙΟΧΑΛΚΟ, ο Όμιλος Σαρακάκη, η ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ, η Aeroservices, η Intracom Defence, οι ιδιοκτήτες των ναυπηγείων Σκαραμαγκά, Ελευσίνας, Σαλαμίνας κλπ. Όλες αυτές και άλλες που θα δραστηριοποιηθούν έχουν ένα κύκλο εργασιών που αφορά τα πάντα όλα. Υποδομές, ενέργεια, ορυκτά, κατασκευές, μεταφορές, συστήματα πληροφορικής. Η κυρίαρχη τάξη κάνοντας μια τέτοια στροφή προς την πολεμική οικονομία, θα θωρακίσει με κάθε μέσο που διαθέτει αυτήν την επιλογή. Θα επιδιώξει να οργανώσει αντίστοιχα την κοινωνία. Γι’ αυτό η ανακοίνωση του Δένδια για 150.000 εφέδρους που ανά τακτά χρονικά διαστήματα θα επανεκπαιδεύονται, οι σκέψεις που κυκλοφορούν σε διάφορα ΜΜΕ για στράτευση των γυναικών (δήθεν στα πλαίσια της ισότητας), οι επιθέσεις στα τρανς άτομα που δε «χωρούν» στο πρότυπο του ρωμαλέου άντρα.

Είμαστε σε ένα κρίσιμο σημείο. Όπου πρέπει να απαντήσουμε στην εξοπλιστική κούρσα και το μιλιταρισμό. Πλατύς κόσμος καταλαβαίνει ότι αυτός είναι που θα πληρώσει και αυτό το λογαριασμό. Άλλωστε η κυβέρνηση το έκανε σαφές. Τη στιγμή που ανακοίνωνε τα 26 δις. για εξοπλισμούς, απέρριπτε τα αιτήματα για την επαναφορά της 13ης και 14ης σύνταξης και την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού στους δημόσιους υπαλλήλους.

Έτσι, γίνεται ακόμα πιο κραυγαλέο το ψέμα ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ ότι μπορούν να υπάρξουν εξοπλισμοί χωρίς τη μείωση των κοινωνικών δαπανών. Το ΚΚΕ και η Νέα Αριστερά έχουν πάρει θέση ενάντια στο εξοπλιστικό πρόγραμμα. Το ΚΚΕ είχε την προβληματική θέση «όχι στις νατοϊκές, ναι στις δαπάνες για την άμυνα της χώρας», δημιουργώντας έτσι σύγχυση, ενώ η ΝΕΑΡ σήμερα καταψηφίζει τα εξοπλιστικά προγράμματα αλλά τα στελέχη της δεν έχουν παραδεχτεί το λάθος της υπερψήφισης τέτοιων προγραμμάτων με κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Η προπαγάνδα που θα εξαπολυθεί θα είναι τεράστια, με κεντρικό σημείο την ασφάλεια, την προστασία από τον εξωτερικό εχθρό. Η σκληρή πραγματικότητα που ζούμε όλοι και όλες είναι διαφορετική. Η εγκατάλειψη των νοσοκομείων και των σχολείων, η αποδυνάμωση κάθε κοινωνικής υπηρεσίας, η λιτότητα και η ακρίβεια, το άγχος του ενοικίου. Όλα αυτά μας απειλούν, παρά τα Ραφάλ, τα F35 και τις Μπελαρά.

Χρειάζεται να επιμείνουμε στο ότι η ειρήνη δεν έρχεται με τα όπλα, θυμίζοντας τα σφαγεία του Πρώτου και του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου.

Η μάχη ενάντια στους εξοπλισμούς θα βοηθήσει στην ανασύνταξη του αντιπολεμικού κινήματος. Αυτή η μάχη δένεται αναπόσπαστα με την αλληλεγγύη στην Παλαιστινιακή Αντίσταση. Στη μεταξύ μας συζήτηση, έχει αξία να θυμηθούμε ότι δεν υπάρχει Αριστερά χωρίς αντιμιλιταρισμό.

Η συζήτηση που οργανώνεται στα πλαίσια του 26ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ θα είναι ένας σημαντικός σταθμός.

*Κείμενο που δημοσιεύτηκε στο Δελτίο Θυέλλης