Hδη, ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ κατέθεσαν τη δική τους πρόταση προανακριτικής, ενώ την ερχόμενη εβδομάδα αναμένεται η αντίστοιχη πρόταση από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά. Κοινό σημείο όλων αυτών των προτάσεων είναι ότι ζητούν η επιτροπή που θα συσταθεί να εξετάσει την τέλεση, από τον Καραμανλή, του κακουργήματος της διατάραξης της ασφάλειας των μεταφορών (Ποινικός Κώδικας, άρθρο 291).

Προανακριτική

Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, η πρόταση προανακριτικής της ΝΔ θα αφορά μόνο τον Καραμανλή και θα ζητά τη διερεύνηση αδικημάτων πλημμεληματικού χαρακτήρα.  Ο στόχος είναι τα πράγματα να κυλίσουν όπως και με την υπόθεση του Χρήστου Τριαντόπουλου. Δηλαδή, με μια fast track διαδικασία στη βουλή και παραπομπή της υπόθεσης στο δικαστικό συμβούλιο.

Πέρα από την αναμονή κατάθεσης των πορισμάτων της αντιπολίτευσης, η καθυστέρηση της ΝΔ να παρουσιάσει τη δική της πρόταση οφείλεται και σε μια ομάδα βουλευτών της. Η ομάδα αυτή φέρεται να ζητά από το Μαξίμου να μην παραπέμψει με ποινικό αδίκημα τον Καραμανλή. Σε αντίθετη περίπτωση, κάποιοι εξ αυτών μπορεί να προχωρήσουν μέχρι και στην καταψήφιση της πρότασης. Καθώς απαιτείται απόλυτη πλειοψηφία για την έγκριση προανακριτικής-που μόνο η ΝΔ διαθέτει-το «μασάζ» στους υπερασπιστές του τελευταίου της πολιτικής δυναστείας Καραμανλή, συνεχίζεται.

Μάλιστα, ο ίδιος ο πρώην υπουργός φέρεται να ζητούσε να παραπεμφθεί σε κανονική προανακριτική, ώστε να προσκομίσει τα στοιχεία που διαθέτει. Αλλά πριν πάρουν…υπογλώσσια στο Μαξίμου, έστειλαν  αγγελιοφόρο υφυπουργό, να τον πείσει να «έρθει στα καλά του». Βέβαια και στην ολομέλεια και στο δικαστικό συμβούλιο, κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς θα υποστηρίξει για να τη βγάλει καθαρή. Ειδικά αν προκύψει αναβάθμιση του κατηγορητηρίου για τον ίδιο, αφού για ανάλογου βαθμού αδικήματα ελέγχονται ήδη από τη δικαιοσύνη οι υπηρεσιακοί υφιστάμενοι του Καραμανλή.

Το Μαξίμου κατηγορεί τον Ανδρουλάκη ότι έχει γίνει «ουρά των αντισυστημικών» και επιχειρεί να αποδομήσει την πρόταση του ΠΑΣΟΚ για την κακουργηματική παραπομπή Καραμανλή. Η επίθεση στο ΠΑΣΟΚ έχει στόχο να κερδίσει ξανά κεντρώους ψηφοφόρους, που έλκονται από το αφήγημα της «σταθερότητας», ώστε να πλησιάσει δημοκοπικά η ΝΔ το 30%. Το ποσοστό δηλαδή που εκτιμούν κυβερνητικά στελέχη ως «κάτω πάτωμα», για να έχει βάση το σενάριο μιας τρίτης εκλογικής νίκης Μητσοτάκη και διατήρησης της πρωτοβουλίας των κινήσεων. 

Με την κεντροαριστερά σε παρατεταμένη (υπαρξιακή) κρίση και την Πλεύση Ελευθερίας να κερδίζει από ακροατήρια που έτσι κι αλλιώς μισούν το Μητσοτάκη και ό,τι αυτός εκπροσωπεί,  η επιλογή αντιπάλου είναι ξεκάθαρη. Βοηθάει βέβαια και η άτολμη αντιπολίτευση της Χ. Τρικούπη, που ως γνωστόν διαθέτει και μια δεξιά πτέρυγα που καλοβλέπει μια συγκυβέρνηση με τη ΝΔ. Το ΠΑΣΟΚ δεν πείθει ως κυβερνητική εναλλακτική και όσο είναι γεμάτο εσωτερικές αντιφάσεις, τόσο θα είναι στόχος προς…λεηλασία από την κυβέρνηση. Την ίδια ώρα, ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε τα κοινοβουλευτικά κόμματα της Αριστεράς, μιλούν για κρατικοποίηση του σιδηρόδρομου.

Ακόμα όμως και να υπάρξει παραπομπή του Καραμανλή για πλημμέλημα, θεωρείται βέβαιο πως η ΝΔ θα πιεστεί ακόμα περισσότερο, με τις φωνές για συγκάλυψη να εντείνονται. Τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια των προηγούμενων μηνών και το αίτημα για δικαιοσύνη, έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους και επιδρούν σταθερά στις πολιτικές εξελίξεις. Ήδη οι συγγενείς των θυμάτων προειδοποιούν για νέο κάλεσμα σε συγκεντρώσεις, αν ο Καραμανλής πέσει στα μαλακά.

Εξάλλου, η συντονισμένη αντεπίθεση του κυβερνητικού επιτελείου μετά το πόρισμα Καρώνη (γεμάτο κενά και υποθέσεις-έχει αμφισβητηθεί ευθέως από άλλους πραγματογνώμονες), δεν έχει αλλάξει την άποψη της μεγάλης πλειοψηφίας του κόσμου, ότι στα Τέμπη υπήρξε σχέδιο συγκάλυψης. Είτε υπήρχε παράνομο φορτίο, είτε όχι. Το ίδιο ισχυρή είναι και η πεποίθηση της κοινωνίας ότι δύο τρένα κινούνταν αντίθετα στην ίδια γραμμή και είχαμε 57 νεκρούς, γιατί οι ιδιωτικοποιήσεις δολοφονούν.

Το κυνήγι του κέρδους, με εκπτώσεις στην ασφάλεια των μεταφορών, που οδήγησε στο θάνατο τόσους ανθρώπους είναι από μόνο του ένα προκλητικό έγκλημα. Δεδομένες είναι και οι πολιτικές και ποινικές ευθύνες όσων κυβερνούν (και κυβέρνησαν) για τη διάλυση του σιδηροδρόμου και τις τραγικές παραλείψεις. Όπως π.χ. οι πολυετείς καθυστερήσεις της σύμβασης 717, για την αναβάθμιση του συστήματος τηλεδιοίκησης. Καθυστερήσεις για τις οποίες οι εργολάβοι αποζημιώθηκαν κιόλας!

Ελληνοϊταλικό μνημόνιο

Τα όσα περιλαμβάνει το «μνημόνιο συνεργασίας», μετά τη συνάντηση Μητσοτάκη-Μελόνι, θα αποτυπωθούν στη νέα αναθεωρημένη σύμβαση του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών με τη Hellenic Train. Αντί για την καταγγελία χωρίς αποζημίωση της σύμβασης με την ιταλική κρατική εταιρεία η υπόσχεση για κάποιες ανεπαρκείς επενδύσεις, δεν δικαιολογεί τους κυβερνητικούς πανηγυρισμούς. Ούτε το «αμαρτωλό» παρελθόν της προηγούμενης συμφωνίας.

Στο μνημόνιο συνεργασίας του 2019, περιλαμβανόταν πλήθος επενδύσεων από την πλευρά των Ιταλών, ως αντάλλαγμα για την κρατική επιδότηση των 750 εκατομμυρίων που θα λάμβαναν σε βάθος 15ετίας. Οι Ιταλοί αναλάμβαναν, μεταξύ άλλων, να δώσουν 400-450 εκατομμύρια για νέα τρένα και ανακατασκευές παλαιών συρμών. Σε νόμο του 2022 που υλοποιούσε τη συμφωνία, το ποσό αυτό συρρικνώθηκε στα 47,5 εκατομμύρια ευρώ, όσα δηλαδή δήλωσαν οι Ιταλοί ότι τους κόστισε η ανακατασκευή των ETR (τρένων τριακονταετίας) που τα εμφάνισαν αρχικά ως «Λευκά Βέλη».

Τόσο ωραία και νεοφιλελεύθερα δηλαδή. Πέρα από τα τρένα που βγάζουν συνέχεια βλάβες. Εκτός από τα έργα που έπρεπε να είχαν υλοποιηθεί εδώ και χρόνια από την κυβέρνηση, όπως το σύστημα πέδησης ECTS, το οποίο θα προκαλούσε αυτόματο φρενάρισμα των συρμών πολύ πριν συγκρουστούν μετωπικά στα Τέμπη. Άλλα όταν προτεραιότητα του ελληνικού κράτους είναι οι εξοπλισμοί και η πολεμική προετοιμασία, ο σιδηρόδρομος και τα υπόλοιπα δημόσια αγαθά, πέφτουν θύματα των περικοπών. Απαξιώνονται και εμπορευματοποιούνται, γίνονται ακριβότερα και με ελλιπή μέτρα ασφαλείας.

Απέναντι σε μια κυβέρνηση που μετατρέπει τα δημόσια αγαθά σε πεδίο (εγκληματικής) ιδιωτικής κερδοφορίας και επιτίθεται άγρια στο εργατικό εισόδημα, την υγεία, την παιδεία-όταν δεν πρωταγωνιστεί σε επικίνδυνα πολεμικά παιχνίδια-χρειάζεται μαζική απάντηση. Ξεκινώντας από τους σιδηρόδρομους, χρειάζεται να διεκδικήσουμε δημόσιες και ασφαλείς υποδομές παντού (μεταφορές, ενέργεια, νερό, παιδεία υγεία), επαρκώς στελεχωμένες, υπό τον έλεγχο των ίδιων των εργαζομένων.

Αυτή η μάχη μπορεί να γίνει η αρχή για την αντιστροφή της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας και την ανατροπή της πολιτικής του κέρδους, που δολοφονεί. Το ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, είναι ένα κομβικό αίτημα, ώστε να αποκτήσει μεγαλύτερο πολιτικό περιεχόμενο το κίνημα των Τεμπών.  Ώστε οι ζωές μας να μπουν πάνω από τα κέρδη τους.