ιδέες
-
Η χούντα ως προοικονομία της τρόικας
Ο Δ.Ε. μας θυμίζει στο βιβλίο του ότι η χουντική επταετία ήταν μια σκανδαλώδης, βίαιη, ταξική παρέμβαση υπέρ του κέρδους και μιας ολιγάριθμης επιχειρηματικής ελίτ. Και μάλιστα με καταστροφική έκβαση κατά την κορύφωση της διεθνούς κρίσης 1973-1974.
-
Η αισθητικοποίηση της πολιτικής*
Ητέχνη δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Μόνη η πολιτική δράση το μπορεί. Όταν λοιπόν η πολιτική δράση «αισθητικοποιείται», τότε καθίσταται συμβολική, δηλαδή, εν πολλοίς, ακίνδυνη.
-
Διαφωτισμός εναντίον Δια«σωτη»σμού: μια αιώνια διαμάχη
Σπανίως σχολιάζω άρθρα, ιδίως όταν αυτά χαρακτηρίζονται από πομπώδεις εκφράσεις κι επιτηδευμένη γλώσσα, που σκοπό έχουν να αποκρύψουν την κενότητα, την ένδεια επιχειρημάτων και την ιστορική άγνοια του συντάκτη. Ωστόσο, νομίζω ότι το νέο απόσταγμα σοφίας της κ. Τριανταφύλλου, με τίτλο «Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία και Ιακωβινισμός» αξίζει να αποτελέσει την εξαίρεση, κυρίως διότι, με την αλλοπρόσαλλη κι σοφιστική επιχειρηματολογία του, αποκαλύπτει παραστατικά πόσο σαθρά είναι πλέον τα θεμέλια της ιδεολογικής κυριαρχίας του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού στην Ελλάδα.
-
Το δικαίωμα στο παραλήρημα
Τη Δευτέρα 13 Απρίλη, έφυγε από τη ζωή ο Ουρουγουανός Εδουάρντο Γκαλεάνο, ο άνθρωπος που αγάπησε και ύμνησε τόσο τους λαούς της Λατινικής Αμερικής. Ο Γκαλεάνο μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα στην Ουρουγουάη το 1973, κατέφυγε στην Αργεντινή και στη συνέχεια στην Ισπανία όπου έζησε εξόριστος για πάνω από δέκα χρόνια, όπου και επέστρεψε το 1985.
-
«Στης σύγχρονης τέχνης την ολόμαυρη ράχη»*
Τι είναι η σύγχρονη τέχνη; Ένα συνονθύλευμα ανοησιών όπου ο καθένας μπορεί να προσθέσει το δικό του σκουπίδι μιας και κανένα κριτήριο δεν είναι πλέον ασφαλές ώστε να καταλάβουμε εάν όντως πρόκειται για τέχνη ή για σκουπίδια; Ή μήπως πρόκειται για ένα πεδίο εκτόνωσης όπου συγκεντρώνονται τα καλλιτεχνικά παραδείγματα όσων –από το Λάγος έως το Βελιγράδι, την Αθήνα και το Γκουανγκτζού– επιχειρούν εναγωνίως να αποδείξουν ότι συμμετέχουν στον παγκόσμιο στίβο του σύγχρονου πολιτισμού;
-
Το 1821 όπως δεν το δίδαξαν ποτέ στα σχολεία
Δύο από τους ήρωες του 1821 που τιμά η κρατική αφήγηση της επανάστασης είναι ο Ρήγας Φεραίος και ο πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄. Και οι δύο θεωρούνται μάρτυρες της ίδιας «εθνικής ιδέας».
-
Η εκκλησία και το κρυφό σχολειό
Ο μύθος του κρυφού σχολειού είναι τριπλός και διαμορφώθηκε οριστικά πολύ αργά, μόλις στα τέλη του 19ου αιώνα. Όσον αφορά το πρώτο σημείο (τριπλός μύθος) αυτό σημαίνει ότι υπήρξε «σχολειό», ότι δηλ. υπήρξε μαθησιακή διαδικασία, δεύτερον ότι αυτή ήταν κρυφή και τρίτον ότι διοργανώθηκε από την εκκλησία (σε νάρθηκες ναών ή σε μοναστήρια). Παρακάτω προσπαθούμε να αποδομήσουμε τα τρία αυτά στοιχεία. Όσον αφορά το δεύτερο σημείο, θα εξηγήσουμε ότι είχε να κάνει με τις εκστρατείες του ελληνικού κράτους.
-
Σέλμα: Μια πορεία που συνεχίζεται
Στην πόλη της Σέλμα στην Αλαμπάμα διαδραματίστηκε το 1965 μια πολύ σημαντική μάχη του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα των μαύρων. Στην ταινία παρουσιάζεται μια περίοδος περίπου 3 μηνών, που ξεκινάει με την απονομή του Νόμπελ Ειρήνης στον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και τελειώνει με την επιτυχημένη πορεία 50 μιλίων από τη Σέλμα στο Μοντγκόμερι και την ψήφιση του Δικαιώματος της Ψήφου (Voting Rights Act).
-
Πώς σερβίρεται η ανατροπή;
ΕΝΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΕΠΙΤΙΘΕΤΑΙ. ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΛΟΓΙΑ!
-
Τι είναι σήμερα η «Αριστερά»;
Ζούμε σε μια εποχή όπου οι έννοιες χρησιμοποιούνται με μια εξαιρετική ευκολία, χωρίς αυτοί που επικοινωνούν μεταξύ τους μέσα από έναν υποτιθέμενα κοινό γλωσσικό κώδικα να μπορούν πραγματικά να συνεννοηθούν. Η ασυνεννοησία αυτή ενέχει και μια σημειολογική πανουργία: οι άνθρωποι που επικοινωνούν μεταξύ τους πραγματοποιούν μέσω της διγλωσσίας και της σημειολογικής πολλαπλότητας έναν «αναβλητικό συμβιβασμό», κάτι δηλαδή που «φαίνεται» να μοιάζει (όπως κατά κάποιο τρόπο και η συμφωνία του Eurogroup της 20-2) με μια μετάθεση στο μέλλον της ακριβούς εξειδίκευσης του περιεχομένου, κατά τη στιγμή που η μια ή η άλλη πλευρά θα έχει τη δύναμη την επιβάλει τη δική της εκδοχή.