απόψεις αναγνωστών
-
H ταχύτατη πορεία της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ στην ενσωμάτωση, στην αποδοχή και εφαρμογή του νέου μνημονίου
Πολλοί είναι οι φίλοι, οπαδοί και ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ που με αφορμή τις τελευταίες δραματικές εξελίξεις αναρωτιούνται πώς κατέληξε η ηγεσία του σε μια συμφωνία με τους δανειστές η οποία τον οδηγεί στο 3ο κατά σειρά μνημόνιο την τελευταία 6ετία και ταυτόχρονα μετατρέπεται σε κυβερνητική δύναμη που καλείται να εφαρμόσει ίσως τα σκληρότερα μέτρα στα πλαίσια των δεσμεύσεων που υπέγραψε κυβέρνηση με τους δανειστές. Για να απαντήσουμε σε αυτό πρέπει να ανατρέξουμε ιδιαίτερα μετά τις εκλογές του 2012 όπου το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ εκτινάσσεται από το 4,6% του 2009 στο 26,7% τον Ιούνη του 2012.
-
Όχι άλλη χαμένη άνοιξη!
Η συνεδριακή θέση «καμιά θυσία για το ευρώ» και οι δηλώσεις του προέδρου μέχρι και τις ευρωεκλογές ότι «το ευρώ δεν είναι φετίχ», εγκαταλείφθηκαν τελείως όλο το επόμενο διάστημα, προφανώς υπό το σκεπτικό πως για να κερδίσουμε τις εκλογές δεν πρέπει να τρομάζουμε τους «νοικοκυραίους». Γραμμή του κόμματος έγινε το μεταφυσικό δόγμα ότι θα καταργήσουμε λιτότητα, τρόικα και μνημόνια παραμένοντας μέσα στην ευρωζώνη και με αυτή την υπόσχεση ζητήσαμε την ψήφο του λαού. Στις επίμονες δε ερωτήσεις «και αν οι εταίροι αρνηθούν να υποχωρήσουν, τι θα κάνετε;» μονίμως υπεκφεύγαμε. Τα υπόλοιπα είναι πια ιστορία…
-
Απάτες και αυταπάτες
Τσίπρας συνέντευξη ΕΡΤ1: «Είχα αυταπάτες ότι η Ευρώπη αυτή μπορεί να νικηθεί. Και μπορείτε να με κατηγορήσετε για αυτό. Αλλά δεν μπορείτε να με κατηγορήσετε για το δημοψήφισμα. Δεν ήθελα να βγάλω τη χώρα από το ευρώ, αλλά να ενισχύσω την διαπραγματευτική μου δύναμη…»
-
Πείτε την αλήθεια. Είναι ήττα.
Αυτό που συνέβη με την «πρώτη φορά Αριστερά» είναι μια μεγαλειώδης ήττα ιστορικών διαστάσεων. Αν δεν ξεκινήσουμε από αυτή την παραδοχή δεν μπορούμε να πάμε παρακάτω.
-
Η Αριστερά δεν αντέχει μια νέα Βάρκιζα
Από χτες διαρρέεται έντονα στον Tύπο, αλλά είναι κάτι που υπαγορεύεται και από την κοινή λογική, ότι ο πρωθυπουργός θα πάει για εκλογές μόλις ολοκληρώσει τη συμφωνία με τους «εταίρους». Το δήλωσε εξάλλου μετ’ επιτάσεως, ότι λιποτάκτης αυτός δε θα γίνει! Θα εφαρμόσει το σκληρότερο, ως τα τώρα, μνημόνιο και μετά θα κλαψουρίζει ότι θέλει ξανά τη λαϊκή εντολή, για να το «διορθώσει», όπως αφελώς και αναιδώς ψελλίζουν από το πρωί στα κανάλια τα πρωτοκλασάτα στελέχη του. Στο μεταξύ θα περιμένει και την ετυμηγορία του ισπανικού λαού, ο οποίος μετά την κωλοτούμπα της κυβέρνησής μας μπρος στη στεντόρεια ετυμηγορία του ελληνικού λαού, θα σκεφτεί πολύ αν θα πρέπει να δώσει την ψήφο του στον άλλο «αφελή» κοτσίδα που μιλά για «συμφωνία που εξασφαλίζει τη σταθερότητα».
-
Επειδή η ελπίδα (όπως και η εξαπάτηση) πεθαίνει τελευταία
Κρ. Λαγκάρντ: Ελπίζω οι χώρες της ευρωζώνης να μειώσουν το χρέος της Ελλάδας.
-
Γιατί βαπτίζουμε τους πραγματικούς τρομοκράτες ως φίλους;
Τούτες τις μέρες ο ελληνικός λαός αλλά και όλοι οι λαοί της Ευρώπης και του κόσμου, που παρακολουθούν τις εξελίξεις στη χώρα μας, διαπίστωσαν ότι πραγματοποιείται ένα μεταμοντέρνο, όπως λέγεται, πραξικόπημα.
-
Εγώ, Εγώ, Εγώ, Εγώ, Εγώ ...
Άκουσα πολύ προσεκτικά τη χθεσινή συνέντευξη του Πρωθυπουργού, χθες το βράδυ. Έτσι έμαθα:
-
Σύντροφοι: τώρα ή ποτέ
Όλοι παρακολουθούμε με αγωνία τις τελευταίες εξελίξεις, αλλά και με κατάπληξη, το μέγεθος και την πρωτοφανή μετάλλαξη της ρεφορμιστικής ηγετικής ομάδας, στον ποιο σκληρό μνημονιακό εταίρο της Ευρωπαϊκής τραπεζικής Ελίτ. Φαίνεται ότι η υποχωρήσεις της ηγετικής ομάδας και η διάθεση της για να μην συγκρουστεί με το κατεστημένο δεν είχαν όριο.
-
Το δικό μας τελεσίγραφο
Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι το ακροτελεύτιο άρθρο 120. Είναι το άρθρο που μας ανέγνωσε από το βήμα η Πρόεδρος της Βουλής. Είναι πολύ σοβαρό όταν περιγράφει τα γεγονότα ως βίαιη κατάλυση του Συντάγματος η Πρόεδρος της Βουλής. Αν και μένει να δούμε την αντιστοιχία λόγων και έργων. Και οφείλουμε να υπογραμμίσουμε ότι χωρίς αυτό που περιγράφεται στο άρθρο 120, χωρίς την ετοιμότητα των πολιτών να υπερασπιστούν τη δημοκρατική τάξη με κάθε μέσο, δεν υπάρχει δημοκρατία, δεν υπάρχει τίποτε.