Συνδιάσκεψη ΛΑΕ: Να κοιτάξουμε τις προκλήσεις κατάματα

Αυτοί δεν ήταν να περάσουμε το κατώφλι της εκλογικής εκπροσώπησης ή να είμαστε ένα ακόμη σχήμα της Αριστεράς, αλλά να γίνουμε ο καταλύτης για τη διαμόρφωση του αριστερού ριζοσπαστικού μετώπου, που, σε ένα δυσμενέστερο συσχετισμό, θα ανατάξει τη λαϊκή αυτοπεποίθηση και θα μετασχηματίσει τις δυναμικές αντίστασης των υποτελών τάξεων σε ένα σχέδιο ρήξης και ανατροπής, ώστε να ανοίξει ένα νέο «παράθυρο ιστορικής ευκαιρίας».

Η μέχρι τώρα αποτυχία μας δεν είναι αποτέλεσμα μόνο του συνολικού αρνητικού συσχετισμού δύναμης και των αντανακλαστικών ηττοπάθειας και ανημπόριας που άφησε στο λαϊκό κίνημα η συνθηκολόγηση του καλοκαιριού και η έλευση των «αριστερών μνημονίων». Πατάει και σε δικές μας αδυναμίες: Επιμονή σε μια γενικόλογη αντιμνημονιακή ρητορική διαμαρτυρίας, την ώρα που ο κόσμος του αγώνα απαιτεί μια πειστική πρόταση που να δείχνει πώς είναι εφικτή μια ρήξη με το ευρώ, την ΕΕ και το χρέος. Διατήρηση συνεργασιών με τον μνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ στην Αυτοδιοίκηση (π.χ. παράταξη Δούρου) και το συνδικαλισμό (Συνέδρια ΓΣΕΕ και ΕΚΑ). Εσφαλμένη εκτίμηση ότι επίκειται άμεση πτώση της κυβέρνησης Τσίπρα, που επέτεινε μια παραδοσιακή κοινοβουλευτική αντίληψη της πολιτικής ως γενικής εκφοράς πολιτικού λόγου, χωρίς προσπάθεια για την ανοικοδόμηση κινημάτων και συλλογικών  πρακτικών. Προχωρήματα σε επίπεδο κειμένου θέσεων που δεν μεταφράζονται σε τομές στη φυσιογνωμία, μονοπώληση της προς τα έξω εικόνας της ΛΑΕ από ένα στελεχιακό δυναμικό ταυτισμένο με την ιστορική διαδρομή του ΣΥΡΙΖΑ και του Συνασπισμού και υποτίμηση της ανάγκης για πιο στενούς δεσμούς με νεώτερες γενιές.

Τα πραγματικά ελλείμματα της ΛΑΕ, τα οποία δεν πρέπει να παραβλέψουμε, δεν αναιρούν το γεγονός ότι η ΛΑΕ παραμένει η κρίσιμη αφετηρία για οποιοδήποτε σχέδιο επανίδρυσης της Αριστεράς ως δύναμης χειραφέτησης, ακριβώς επειδή είναι μια πρώτη συνάντηση ανάμεσα στα ρεύματα που προέρχονται από την Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ με τα ρεύματα που προέρχονται από τις παραδόσεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, σηματοδοτώντας τη ρήξη και με το ΣΥΡΙΖΑ αλλά και με τον αναχωρητισμό άλλων τάσεων της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.

Όμως, η ΛΑΕ δεν μπορεί να είναι μια αριστερή εκδοχή της γραμμής του ΣΥΡΙΖΑ, ο «πραγματικός αριστερός ΣΥΡΙΖΑ» ή απλώς μια προέκταση των θέσεων που είχαν οι αριστερές φωνές μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Χρειαζόμαστε κάτι το ριζικά νέο που χωρίς να απαρνιέται εμπειρίες και παρακαταθήκες να αποτελεί μια τομή τόσο με τον μεταρρυθμισμό της ιστορικής Αριστεράς, όσο και με την αναπαραγωγή μιας αστικής αντίληψης για την πολιτική. Διαφορετικά θα συνεχίσουμε να βλέπουμε ένα τοπίο της ριζοσπαστικής Αριστεράς κατακερματισμένο και με αποκλίνουσες τροχιές.

Η συνδιάσκεψή μας μπορεί να αποτελέσει τομή με αυτά τα προβλήματα και αφετηρία για ένα νέο ξεκίνημα για τη ΛΑΕ. Αυτό σημαίνει ότι μέσα από τη συζήτηση προς τη συνδιάσκεψη θα δοκιμάσουμε να πάρουμε θέση στα κρίσιμα ερωτήματα που είναι μπροστά μας.

Να αποτιμήσουμε κριτικά και αυτοκριτικά τις διαδρομές της Αριστεράς της ήττας σε όλες τις παραλλαγές της, ακριβώς για να δούμε πού πρέπει να κινηθεί ο στρατηγικός και προγραμματικός επανεξοπλισμός. Να μιλήσουμε με ειλικρίνεια για το πώς σήμερα διαλεκτικά συναρθρώνονται το αίτημα ανάκτησης της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας με το αίτημα της κοινωνικής χειραφέτησης, ως ταξικές διεκδικήσεις ενός νέου δυνάμει ιστορικού μπλοκ με κορμό τις δυνάμεις της εργασίας. Να πούμε ότι, χωρίς ρήξη με ευρώ και ΕΕ και χωρίς διαγραφή του χρέους, είναι αδύνατο να υπάρξει άλλη πορεία της χώρας και ότι αυτή η άλλη πορεία είναι εφικτή υπό την προϋπόθεση ενός ισχυρού λαϊκού κινήματος και ενός προγράμματος βαθιών τομών παραγωγικού και πολιτικού μετασχηματισμού σε σοσιαλιστική κατεύθυνση. Να ολοκληρώσουμε τώρα τη ρήξη με τον πολιτικό μηχανισμό του ΣΥΡΙΖΑ στον Συνδικαλισμό και την Αυτοδιοίκηση, παλεύοντας ταυτόχρονα για τη διαμόρφωση όρων ενός αγωνιστικού ταξικού συνδικαλιστικού ρεύματος που να απαντάει στις σύγχρονες προκλήσεις της επισφάλειας και του νέου εργοδοτικού δεσποτισμού, αλλά και σύγχρονων ριζοσπαστικών τοπικών κινημάτων και σχημάτων σε ρήξη με τις παραδόσεις της διαχείρισης και αριστερής «βλαχοδημαρχίας». Να κάνουμε τη ΛΑΕ ένα υπόδειγμα δημοκρατικής λειτουργίας και ανώτερης συντροφικότητας, σε ρήξη με τη γραφειοκρατική παράδοση της Αριστεράς, με συλλογικότητα στη δράση, στην ηγεσία και στην εκπροσώπηση, χωρίς κανένα φόβο απέναντι στο άνοιγμα της συζήτησης και το ξεδίπλωμα αντιθέσεων.

Τα βλέμματα που είναι στραμμένα προς τη συνδιάσκεψη της ΛΑΕ είναι περισσότερα από όσα νομίζουμε. Είναι σίγουρα πιο δύσπιστα παρά ποτέ. Αλλά άμα δείξουμε ότι μπορούμε να τολμάμε και να αλλάζουμε, να διαμορφώνουμε νέα σχήματα και νέες πρακτικές, να οικοδομούμε ένα νέο «εμείς» του αγώνα και της ανατροπής, δεν θα τα απογοητεύσουμε.