Ξεπλένοντας τη Χρυσή Αυγή ή τα πλυντήρια δουλεύουν υπερωρίες ενόψει εκλογών

Ορισμένοι πάλι έπεσαν από τα σύννεφα με τις δηλώσεις του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης και (κρισιμότερο στοιχείο στη συγκυρία) βουλευτή Α’ Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκου Παρασκευόπουλου. Μάλλον οι ίδιοι πάλι ορισμένοι θέλουν να εθελοτυφλούν μπροστά στις οβιδιακές μεταμορφώσεις και τις μεταλλάξεις (καλύτερα, στο σπάσιμο μιας επιφανειακής κρούστας) που επιφέρει στην προσωπικότητα και τη δημόσια εικόνα πολλών ενασχολούμενων με την πολιτική, το γάντζωμα στην εκάστοτε καρέκλα. Ο ίδιος ο Παρασκευόπουλος σε άλλο σημείο της διάσημης πια συνέντευξης του στη «Βραδυνή της Κυριακής» το παραδέχεται ανοικτά – πικράθηκε έστω και προσωρινά από τον ανασχηματισμό και την αποπομπή του από το υπουργείο Δικαιοσύνης, αλλά το ξεπέρασε (τουλάχιστον έτσι δηλώνει). Προφανώς όμως δεν θα αντέξει και μια απώλεια της βουλευτικής του έδρας σε ενδεχόμενο εκλογικό καταποντισμό του ΣΥΡΙΖΑ, πανελλαδικά και ειδικά στις περιφέρειες της Θεσσαλονίκης – μπορεί ο καθηγητής Ποινικού Δικαίου να έχει εκλεγεί πρώτος, αλλά αυτό το οφείλει στη λίστα και τη σειρά κατάταξης, που υπαγόρευσε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και σε μια εκλογική αναμέτρηση με σταυρό και απέναντι σε συμπαγείς μηχανισμούς σταυροδοσίας εσωκομματικών αντιπάλων του, μάλλον δεν θα βρει ούτε τη δική του ψήφο…

Ξέπλυμα της Χρυσής Αυγής (και της μισαλλοδοξίας) ενόψει των εκλογών

Έτσι, με το βλέμμα στις κάλπες, για τις οποίες τα σημάδια ότι επίκεινται παρά τις περί του αντιθέτου πρωθυπουργικές διαβεβαιώσεις έχουν πληθύνει και ενταθεί, ο Παρασκευόπουλος εξέφρασε τις απόψεις του πρώτα ως πολιτικός που παίζει την προσωπική του επιβίωση στα κοινοβουλευτικά έδρανα και μετά  ως ποινικολόγος ή παλαιόθεν υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων – με άλλα λόγια εκπλήρωσε το ρηθέν της λαϊκής παροιμίας «τα στερνά νικούν τα πρώτα». Εξάλλου και η σημερινή  «διευκρινιστική του δήλωση» διαδηλώνει ουσιαστικά την… αγωνία του μήπως μετά την υπουργική, χαθεί και η βουλευτική έδρα.

Ο Παρασκευόπουλος προσπαθεί να μαζέψει τα ασυμμάζευτα, κάνοντας έναν τριπλού επιπέδου διαχωρισμό ανάμεσα στο εκλογικό κοινό και ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής «όταν κάθε ανθρώπινο ον μπορεί να μεταμεληθεί και να αλλάξει στάση (δηλαδή να ψηφίσει διαφορετικά, γιατί αυτό επείγει στη συγκυρία και ανεξάρτητα αν διατηρεί τις μισαλλόδοξες αντιλήψεις του)», το κόμμα – ομάδα – συμμορία «που εμφορείται από τη ναζιστική ιδεολογία» και τα μέλη του/της «που λογοδοτούν για εγκλήματα και το παρελθόν (!;) ενώπιον της Δικαιοσύνης (άλλο το κόμμα, άλλα τα… μέλη που λογοδοτούν κατά τον κύριο καθηγητή, δοξάστε τον!)». «Η ιστορία δεν ξεπλένεται» καταλήγει ο Παρασκευόπουλος θεωρώντας ότι με μια επίκληση στην προσήλωση του στα ανθρώπινα δικαιώματα και μια στεντόρεια κατακλείδα, το έλυσε το ζήτημα της προσωπικής του κατάπτωσης και του αυτοεξευτελισμού του.

Εδώ όμως ισχύει το διαφημιστικό ρητό «καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς». Γιατί η δράση της Χρυσής Αυγής, τα… πεπραγμένα της (άλλα τα πεπραγμένα κατά τον κύριο καθηγητή και άλλα τα εγκλήματα…) η εγκληματική της δράση δεν ανήκουν στις σελίδες της ιστορίας, αλλά στις αλλεπάλληλες τελευταίες καταδίκες (πχ δολοφονία Πακιστανού στα Πετράλωνα) και στους ογκώδεις φακέλους των δικογραφιών που κανονικά θα έπρεπε να εμπλουτίζονται καθημερινά και αδιάλειπτα, για παράδειγμα με τις δολοφονικές επιδρομές ενάντια στους πρόσφυγες στη Χίο ή τη Λέσβο, αύριο ποιος ξέρει που με την προκλητική ανοχή που δείχνει ο κρατικός μηχανισμός (ένστολος ή μη).

Μεμονωμένο περιστατικό; Όχι βέβαια…

Το κρούσμα Παρασκευόπουλου, επίσης, δεν είναι καν μεμονωμένο – ολόκληρη την τελευταία χρονιά και όσο οι κατά τα άλλα «αναξιόπιστες» και «εκτός εκλογικής συγκυρίας» δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν εκλογική και κοινωνική καταβαράθρωση του ΣΥΡΙΖΑ, σειρά γεγονότων και ενεργειών δείχνουν ότι το Μέγαρο Μαξίμου  και η Κουμουνδούρου έχουν φλερτάρει ανοικτά με ένα σχέδιο συντήρησης της εκλογικής επιρροής της Χρυσής Αυγής «στον αφρό», προκειμένου να ανακοπεί μια «παλινόρθωση» της ΝΔ στην κυβέρνηση από θέση συντριπτικής αν όχι αυτοδύναμης ισχύος. Παίζουν με τη φωτιά, τσαλαβουτώντας στις ναζιστικές λάσπες μιας κοντόφθαλμης ψηφοθηρίας και ακολουθώντας τα άθλια χνάρια τύπων όπως ο πρώην γενικός γραμματέας της κυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ Τάκης Μπαλτάκος.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Το μπάχαλο που επικράτησε και με ευθύνη του προέδρου της Βουλής, Νίκου Βούτση, σχετικά με το ποιες ψήφοι είναι θεμιτές ή αθέμιτες για τον νέο εκλογικό νόμο της δήθεν απλής αναλογικής; Το τσίρκο που επικρατούσε το προηγούμενο διάστημα στην Επιτροπή διερεύνησης των δανείων κομμάτων και ΜΜΕ, όταν με την ανοχή του (συριζαίικου) προεδρείου, οι χρυσαυγίτες βουλευτές – εκπρόσωποι ουσιαστικά δεν εξέταζαν μάρτυρες, αλλά εξύβριζαν, απειλούσαν και χυδαιολογούσαν σε ζωντανή μετάδοση και κατά πάντων; Την επιλογή Τσίπρα να εισακούσει τους «στρατολόγους της Χρυσής Αυγής ιεράρχες» κατά την παλιότερη δήλωση Νίκου Μιχαλολιάκου, να καρατομήσει τον Νίκο Φίλη για το θέμα των θρησκευτικών και να αναβαθμίσει το σύνολο των ΑΝΕΛ σε κυβερνητικούς παράγοντες πρώτης και όχι δεύτερης γραμμής; Την πρόταση για την προεδρία του ΕΣΡ, στο πρόσωπο του Βύρωνα Πολύδωρα που και αυτός θεωρούσε ότι «δεν πρέπει να χαρίζονται ψήφοι και χώρος στο υπαρκτό φαινόμενο των 700.000 υποστηρικτών της Χρυσής Αυγής»; Τις περιοδείες – οπερέτα πατριδοκαπηλείας και πατριδεμπορίου στο Καστελόριζο και τη Ρω, με πρωτοβουλία του υπουργού ‘Αμυνας, Πάνου Καμμένου και του αναπληρωτή του, Δημήτρη Βίτσα, τους χρυσαυγίτες σε πρωτοδεύτερο πλάνο, και τις συριζαίες βουλευτίνες, Νίνα Κασιμάτη και Ελένη Αυλωνίτου να καμαρώνουν σαν γύφτικα σκεπάρνια επειδή ναι μεν περιόδευσαν μαζί με τους υπόδικους, αλλά τα γαλανά μάτια της πρώτης είναι ικανά να… ματιάζουν (!!!) και να γκρεμίζουν από τις καρέκλες τους ναζί, την ώρα του φαγητού; (Δεν κάνω πλάκα, ισχυρισμός και περισπούδαστο δημοσίευμα του ΒΗΜΑΤΟΔΟΤΗ που δεν διαψεύστηκε από κανέναν παριστάμενο).

Η υποκρισία του αστικού μπλοκ εξουσίας και το κάψιμο της σημαίας στις ΗΠΑ

Τα παραπάνω δεν εξαντλούν το θέμα των δηλώσεων Παρασκευόπουλου γιατί οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι αυτές αποκάλυψαν ξανά την υποκρισία και την εργαλειακή μεταχείριση που επιφυλάσσουν στους ναζιστές και οι υπόλοιποι εκπρόσωποι του αστικού, μνημονιακού μπλοκ εξουσίας. Για παράδειγμα, η ΝΔ στη δική της ανακοίνωση καταδίκης των δηλώσεων επικεντρώνεται μόνο στο θέμα του καψίματος της σημαίας! Για τη Χρυσή Αυγή, ούτε νύξη. Το ίδιο πράττει και ο βουλευτής των ΑΝΕΛ, Δημήτρης Καμμένος που προχωρά και ένα βήμα παραπάνω ζητώντας την ποινική δίωξη του πρώην υπουργού, δήθεν για ενθάρρυνση και ηθική αυτουργία στο οποιοδήποτε κάψιμο σημαίας ακολουθήσει! Ο δε μόνιμος σχολιαστής και Πόντιος Πιλάτος της επικαιρότητας, Δημήτρης Παπαδημούλης από την ευρωκοινοβουλευτική ασφάλεια των Βρυξελλών και του τουίτερ, κρατά τη γνωστή, άθλια γραμμή των ίσων αποστάσεων : Ούτε το ξέπλυμα της Χρυσής Αυγής, ούτε η άρση του αξιοποίνου στο κάψιμο της σημαίας αποτελούν κατά εκείνον, κυβερνητική πολιτική… Καθάρισε διά της αποστασιοποίησης για μια ακόμη φορά.

Οι ίδιοι και τα κόμματα που εκπροσωπούν είναι εκείνοι που έκαναν τεμενάδες και υποκλίσεις προσωπολατρίας και άκριτης ευρωατλαντικής πρόσδεσης με αφορμή την επίσκεψη του απερχόμενου προέδρου των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα. Ο ευρωατλαντισμός τους περιστρέφεται γύρω από το εμπόριο όπλων, πατριωτισμού της δεκάρας και πολεμικών βάσεων, ο ψευδώνυμος φιλελευθερισμός τους εξαντλείται στις δικές τους καρέκλες εξουσίας και την προώθηση των ποικιλώνυμων τραπεζικών, βιομηχανικών και εφοπλιστικών συμφερόντων του ελληνικού κεφαλαίου. Από πολιτική κουλτούρα και πραγματικές φιλελεύθερες κατακτήσεις, εσκεμμένα, έχουν μαύρα μεσάνυχτα (οι εδώ αστοί του κ…λου και πολλοί, εκεί…).

Γιατί το γράφω αυτό; Πολύ απλά διότι μόλις πριν από δύο εβδομάδες ο Ντόναλντ Τραμπ είχε απειλήσει κάθε εμπρηστή της σημαίας των ΗΠΑ με απέλαση και αφαίρεση ιθαγένειας, θεωρώντας εντελώς εσφαλμένα ότι τη σημαία των ΗΠΑ καίνε ενδεχομένως μόνο ισπανόφωνοι ή μουσουλμάνοι. Μπροστά στις αντιδράσεις και από πλευράς σημαντικής μερίδας Ρεπουμπλικάνων, αναγκάστηκε να τα μαζέψει – γιατί πολύ απλά ήταν ένα βαθιά κατά τα άλλα αντιδραστικό και συντηρητικό Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο των ΗΠΑ, εκεί στις αρχές του 1990, το οποίο εξέδωσε μια κομβικής σημασίας απόφαση, που είχε συμπεριλάβει το κάψιμο της αμερικανικής σημαίας στις πολιτικά θεμιτές και επιτρεπόμενες ενέργειες πολιτικής έκφρασης στο πλαίσιο της πρώτης τροπολογίας του αμερικανικού Συντάγματος για την απόλυτη προστασία της ελευθερίας της έκφρασης – την ίδια που κατοχυρώνει ρητά και το ελληνικό Σύνταγμα. Ακόμη και ο πιο αντιδραστικός ίσως δικαστής στη σύγχρονη αμερικανική ιστορία, Άντονι Σκάλια, είχε αποφανθεί ότι  «ως άνθρωπος, διαφωνώ κάθετα με το κάψιμο της σημαίας, αλλά ως δικαστής οφείλω να προστατεύσω το δικαίωμα οποιουδήποτε να αποδοκιμάζει την κυβέρνηση και το κράτος με αυτόν τον τρόπο. Κάθε άλλη προσέγγιση ανοίγει τον δρόμο για την τυραννία στην κοινωνία».

Στη Βόρεια Ντακότα, οι ιθαγενείς Ινδιάνοι, οι ακτιβιστές και οι βετεράνοι των πολέμων στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, που διαδήλωναν το τελευταίο διάστημα επί μήνες ενάντια στην κατασκευή ενός αγωγού πετρελαίου, μπορεί να μην είχαν ακούσει ποτέ το όνομα του Σκάλια. Έκαψαν όμως δεκάδες φορές, πλαστικές, χάρτινες και υφασμάτινες αμερικανικές σημαίες χωρίς κανείς να τους ζητήσει τον λόγο ή την απολογία τους…

(ΥΓ. Όταν μετά από προεκλογικές συγκεντρώσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, των ΑΝΕΛ ή άλλων κομμάτων που πλειοδοτούν στο καταφύγιο κάθε απατεώνα δηλαδή τον πατριωτισμό, πλαστικές ελληνικές σημαίες καταλήγουν σε σκουπιδοτενεκέδες, η ενέργεια είναι… πολιτικά επιτρεπόμενη και κοινωνικά θεμιτή και δεν συνιστά… προσβολή συμβόλου;) 

Ο Παρασκευόπουλος και ο εξευμενισμός του «τέρατος»

Και στη συνέντευξή του στη «Βραδυνή της Κυριακής» και στην διευκρινιστική δήλωσή του, ο Ν. Παρασκευόπουλος, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην υπουργός Δικαιοσύνης, στην ουσία τι μας λέει; Αν υπάρξει μια «σοβαρή» Χρυσή Αυγή, ας την εντάξουμε στους «δημοκρατικούς θεσμούς».

Σε μια σειρά ευρωπαϊκές χώρες, οι ομοϊδεάτες του Μιχαλολιάκου και του Κασιδιάρη βρίσκονται σε κυβερνητικές θέσεις. «Γιατί όχι και εδώ;», ίσως να σκέφτηκε ο «προσηλωμένος στις δημοκρατικές αξίες» βουλευτής ενός κόμματος που ακόμα αναφέρεται στην Αριστερά, έστω και στα λόγια. Όπως ομολόγησε και ο ίδιος στην επίμαχη συνέντευξή του, η σκέψη του αυτή ενθαρρύνθηκε από τις εθνικιστικές γελοιότητες του Καμμένου στο Καστελόριζο και το διαβόητο ταξίδι-«πλυντήριο» στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ με τους βουλευτές των νεοναζί.

Τελευταίος και καταϊδρωμένος, ο αυτοαποκαλούμενος υπηρέτης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (αυτά που συστηματικά αρνούνται στους πρόσφυγες, στους μουσουλμάνους, στους ομοφυλόφιλους, στους αριστερούς, στους συνδικαλιστές κλπ. οι φασίστες), έρχεται σήμερα να αναζητήσει «συγκλίσεις» και να προτείνει τον «εκδημοκρατισμό» των μισάνθρωπων. Τον είχαν προλάβει ο Μπάμπης Παπαδημητρίου στον ΣΚΑΪ, ο Β. Πολύδωρας (αποτυχημένη πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για την προεδρία του ΕΣΡ για να μην ξεχνιόμαστε…) και διάφοροι άλλοι εκπρόσωποι του λεγόμενου «συνταγματικού τόξου», που χαϊδεύουν τα αυτιά των ψηφοφόρων του αντιδραστικού μορφώματος, ενώ ταυτόχρονα καταδικάζουν κάθε αριστερόστροφη κοινωνική διεκδίκηση ως «εξαλλοσύνη».

Κατά τον Παρασκευόπουλο, το γεγονός ότι η Χ.Α. είναι μια εγκληματική οργάνωση με το μανδύα πολιτικού κόμματος, όπου ο απόλυτος αρχηγός της έχει αναλάβει την πολιτική ευθύνη για τη δολοφονία Φύσσα και η ηγεσία της δικάζεται για μια σειρά σοβαρά κακουργήματα, είναι πράγματα που «ανήκουν στο παρελθόν». Γιατί να χαλάμε τις καρδιές μας, την ώρα που τα τάγματα εφόδου έχουν περιορίσει τις βίαιες ενέργειες (μήπως γιατί οι προϊστάμενοί τους είναι υπόδικοι;). Άλλωστε η δίκη-που επί υπουργίας Παρασκευόπουλου καρκινοβατούσε και δεν βρισκόταν επί μήνες αίθουσα για να διεξαχθεί- πραγματοποιείται πλέον σε κλίμα «ηρεμίας» και απουσίας οποιασδήποτε πρόκλησης από τους τραμπούκους της Χ.Α. ενάντια σε μάρτυρες κατηγορίας και την πολιτική αγωγή. Για να μη μιλήσουμε για τα πρόσφατα επεισόδια στα νησιά του ΒΑ Αιγαίου.

Οι δήθεν «προοδευτικοί», οι οπαδοί του «ορθού λόγου» και φανατικοί υμνητές της «υπευθυνότητας» και του «ευρωπαϊσμού», που εφαρμόζουν αδιαμαρτύρητα άγρια νεοφιλελεύθερα μέτρα και χτίζουν ρατσιστικά στρατόπεδα για τους εξαθλιωμένους, δημιουργούν με την πολιτική τους το έδαφος που θρέφει την ακροδεξιά και τους φασίστες. Ο Παρασκευόπουλος, είπε να κάνει ένα βήμα παραπέρα με τη σοκαριστική πρότασή του. Να επιδιώξει τον εξευμενισμό του «τέρατος» που αυτός και οι συνοδοιπόροι του «ταΐζουν», τυφλωμένος από την απέχθειά του για οποιαδήποτε ρήξη: με τα μνημόνια, το χρέος, την ευρωλιτότητα, την Ευρώπη-φρούριο. Κινούμενος από την ίδια φιλελεύθερη «τύφλωση», μας συμβουλεύει να μην επιμείνουμε στη ρήξη με τους ρατσιστές δολοφόνους, καλώντας τους νεοναζί στους κόλπους της κοινοβουλευτικής νομιμότητας. Από το ένα άκρο (της γνωστής θεωρίας…) να βρεθούν επιτέλους στο δρόμο της «σύνεσης» και συνακόλουθα της κοινωνικής αποδοχής, θα συμπληρώναμε. Κατρακύλα; Δεν υπάρχουν πια λέξεις για τον αυτοεξευτελισμό των κυνικών χειροκροτητών του Α. Τσίπρα.

ΥΓ. Να υποθέσουμε ότι θέμα παραίτησης Παρασκευόπουλου δεν υφίσταται για τον ΣΥΡΙΖΑ. Διαταράσσεις ομάδα που ψηφίζει συντεταγμένα; Επίκειται εξάλλου και η έλευση του μνημονίου 3+ στη βουλή.

ΥΓ1. Για τις λοιπές πτέρυγες του αστικού πολιτικού κόσμου, προέχει βέβαια η προστασία της ελληνικής σημαίας. 

Σπύρος Αντωνίου