Ανακοίνωση του Ριζοσπαστικού Χώρου Τεχνικών (ΡΧΤ)

Βρι­σκό­μα­στε σε ένα δρα­μα­τι­κά νέο τοπίο, του οποί­ου ση­μείο κα­μπής υπήρ­ξε η πρα­ξι­κο­πη­μα­τι­κή επι­βο­λή του νέου μνη­μο­νί­ου από τους δα­νει­στές παρά το συ­ντρι­πτι­κό όχι του ελ­λη­νι­κού λαού στο δη­μο­ψή­φι­σμα της 5ης Ιούλη απέ­να­ντι στην εγ­χώ­ρια και έξω­θεν τρο­μο­κρα­τία των δα­νει­στών, του κε­φα­λαί­ου και των ΜΜΕ. Χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό του κλί­μα­τος εκεί­νης της πε­ριό­δου ήταν και τα φαι­νό­με­να ερ­γο­δο­τι­κής αυ­θαι­ρε­σί­ας που πα­ρου­σιά­στη­καν στον κλάδο των μι­σθω­τών ερ­γα­ζο­μέ­νων, όπως  οι απο­λύ­σεις,  οι υπο­χρε­ω­τι­κές άδειες ή ακόμα και άνευ απο­δο­χών αρ­γί­ες, η εκ πε­ρι­τρο­πής ερ­γα­σία, οι απει­λές, ακόμα και ο εξα­να­γκα­σμός στη συμ­με­το­χή των συ­γκε­ντρώ­σε­ων υπέρ του ΝΑΙ. Εξευ­τε­λι­στι­κή ήταν και η στάση της ηγε­σί­ας της ΓΣΕΕ, η οποία χέ­ρι-χέ­ρι με την ερ­γο­δο­σία και το εγ­χώ­ριο σύ­στη­μα ζή­τη­σε την από­συρ­ση του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος απο­δει­κνύ­ο­ντας για μια ακόμη φορά πως κατ’ όνομα και μόνο υπε­ρα­σπί­ζε­ται τα συμ­φέ­ρο­ντα των ερ­γα­ζο­μέ­νων, αφού δεν ασχο­λή­θη­κε στο πα­ρα­μι­κρό να τους προ­στα­τεύ­σει. Δυ­στυ­χώς και παρά την σθε­να­ρή στάση του κό­σμου της ερ­γα­σί­ας σε αυτό το σκη­νι­κό επι­βο­λής, η κυ­βέρ­νη­ση πα­ρα­χά­ρα­ξε την ετυ­μη­γο­ρία του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος , συν­θη­κο­λο­γώ­ντας στις επι­τα­γές των δα­νει­στών την 12η Ιούλη και ψη­φί­ζο­ντας τα προ­α­παι­τού­με­να μέτρα μαζί με τη νέα δα­νεια­κή σύμ­βα­ση λίγες εβδο­μά­δες αρ­γό­τε­ρα. Έπει­τα, προ­χώ­ρη­σε στην άμεση προ­κή­ρυ­ξη εκλο­γών το Σε­πτέμ­βρη προ­τού γί­νουν άμεσα αι­σθη­τά τα μέτρα στους ερ­γα­ζό­με­νους, υιο­θε­τώ­ντας πλέον την συμ­φω­νία ως επι­λο­γή «ευ­θύ­νης- σω­τη­ρί­ας» και ως βα­σι­κό κομ­μά­τι του προ­ε­κλο­γι­κού της προ­γράμ­μα­τος.

Έχο­ντας πλέον πε­ρά­σει στο αντί­πα­λο στρα­τό­πε­δο, η μνη­μο­νια­κή συ­γκυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ εφαρ­μό­ζει με γρή­γο­ρους ρυθ­μούς την ψή­φι­ση του 3ου μνη­μο­νί­ου, το οποίο τσα­κί­ζει ολο­κλη­ρω­τι­κά τα δι­καιώ­μα­τα του κό­σμου της ερ­γα­σί­ας και ευ­νο­εί αντι­κει­με­νι­κά τα με­γά­λα επι­χει­ρη­μα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα, ανα­κυ­κλώ­νο­ντας και εντεί­νο­ντας ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρο το κα­θε­στώς λι­τό­τη­τας και ύφε­σης των τε­λευ­ταί­ων  χρό­νων. Βα­σι­κές πτυ­χές αυτής της πο­λι­τι­κής είναι το ορι­στι­κό ξε­πού­λη­μα του δη­μό­σιου πλού­του (λι­μά­νια, αε­ρο­δρό­μια, ΟΣΕ), οι αυ­ξή­σεις στην έμ­με­ση φο­ρο­λο­γία (τρό­φι­μα, εκ­παί­δευ­ση), οι νέες έκτα­κτες ει­σφο­ρές, η πε­ρε­ταί­ρω απο­δό­μη­ση του ασφα­λι­στι­κού και συ­ντα­ξιο­δο­τι­κού συ­στή­μα­τος και η μη ορι­στι­κή διευ­θέ­τη­ση (σε αντί­θε­ση με τις προ­ε­κλο­γι­κές της δε­σμεύ­σεις) της απα­γό­ρευ­σης πώ­λη­σης των κόκ­κι­νων δα­νεί­ων σε distress funds (ιδρύ­μα­τα κερ­δο­σκο­πι­κού χα­ρα­κτή­ρα). Όσον αφορά τον κλάδο μας, χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό πα­ρά­δειγ­μα της σφο­δρό­τη­τας των νέων μέ­τρων είναι και η κα­τάρ­γη­ση της δυ­να­τό­τη­τας επι­λο­γής ασφα­λι­στι­κής κα­τη­γο­ρί­ας και των άλλων ευ­νοϊ­κών δια­τά­ξε­ων που θε­σπί­στη­καν στην προη­γού­με­νη θη­τεία της ση­με­ρι­νής συ­γκυ­βέρ­νη­σης (Ν. 4331/2015) (ρύθ­μι­ση-«ασπι­ρί­νη» που δεν έλυνε το πρό­βλη­μα, αλλά πα­ρεί­χε μια μικρή ανα­κού­φι­ση σε πολ­λούς συ­να­δέλ­φους).

Είναι δε­δο­μέ­νο, από τα προη­γού­με­να, ότι ως ΡΧΤ θα αντι­πα­λέ­ψου­με με κάθε μέσο την πα­ρού­σα αντι­λαϊ­κή κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή, που πλήτ­τει το σύ­νο­λο των λαϊ­κών στρω­μά­των και κατά συ­νέ­πεια τον κλάδο μας. Απέ­να­ντι σε όλο αυτό το ζο­φε­ρό σκη­νι­κό, λοι­πόν, εί­μα­στε απο­φα­σι­σμέ­νοι να διεκ­δι­κή­σου­με τα δι­καιώ­μα­τά μας μέχρι τέ­λους. Σαν μι­σθω­τοί τε­χνι­κοί θε­ω­ρού­με πως όσα πα­ρά­γο­νται από τον κόπο μας είναι τα κι­νη­τή­ρια γρα­νά­ζια της οι­κο­νο­μί­ας και πως η ερ­γα­σία μας έχει μια συ­γκε­κρι­μέ­νη αξία που δεν μπο­ρεί να απο­τι­μά­ται με βάση την εκά­στο­τε κα­τά­στα­ση της οι­κο­νο­μί­ας της χώρας, υπο­τι­μώ­με­νη διαρ­κώς υπό την επί­κλη­ση της οι­κο­νο­μι­κής κρί­σης. Στα χρό­νια της «ανά­πτυ­ξης» ακού­γα­με ότι εφό­σον οι επι­χει­ρή­σεις παίρ­νουν το ρίσκο των επεν­δύ­σε­ων, πρέ­πει αντί­στοι­χα να καρ­πώ­νο­νται και τα υπερ­κέρ­δη. Αντι­στοί­χως λοι­πόν, δεν εί­μα­στε υπο­χρε­ω­μέ­νοι να επω­μι­στού­με τις ζη­μιές τους από τη μεί­ω­ση των κερ­δών τους που δεν μοι­ρα­στή­κα­νε ποτέ μαζί μας. Βα­σι­κό δί­δαγ­μα των πα­ρα­πά­νω γε­γο­νό­των της τε­λευ­ταί­ας πε­ριό­δου και πα­ρα­κα­τα­θή­κη για το μέλ­λον των αγώ­νων είναι η συ­νει­δη­το­ποί­η­ση ότι για την διεκ­δί­κη­ση των δι­καιω­μά­των μας απαι­τεί­ται βα­θύ­τε­ρη σύ­γκρου­ση με τις πο­λι­τι­κές της Ευ­ρω­παϊ­κής Ένω­σης έτσι όπως αυτές συ­γκε­κρι­με­νο­ποιού­νται από το πε­ριο­ρι­στι­κό πλαί­σιο της ευ­ρω­ζώ­νης. Απο­δεί­χτη­κε πε­ρί­τρα­να ότι η εκλο­γι­κή επι­κρά­τη­ση μιας κυ­βέρ­νη­σης με φι­λο­λαϊ­κό-αρι­στε­ρό πρό­ση­μο δίχως την πα­ράλ­λη­λη ανά­πτυ­ξη μα­ζι­κού κι­νή­μα­τος από τα κάτω και ελ­λεί­ψει ενός δυ­να­μι­κού σχε­δί­ου που να μην πε­ριο­ρί­ζε­ται στην αντι­πα­ρά­θε­ση λο­γι­κών επι­χει­ρη­μά­των στις κλει­στές δια­πραγ­μα­τεύ­σεις, αλλά να έρ­χε­ται και σε ρήξη με τις νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες πο­λι­τι­κές, οδη­γεί σε ήττα και απο­γο­ή­τευ­ση.

Οφεί­λου­με επι­πλέ­ον να ση­μειώ­σου­με πως σε πολύ με­γά­λο βαθμό οι διεκ­δι­κή­σεις του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος το προη­γού­με­νο διά­στη­μα όρι­σαν, ως κόμβο της έναρ­ξης μιας αντε­πί­θε­σης των ερ­γα­ζο­μέ­νων και επα­να­θε­με­λί­ω­σης των δι­καιω­μά­των μας, την επα­να­φο­ρά των Συλ­λο­γι­κών Συμ­βά­σε­ων Ερ­γα­σί­ας (ΣΣΕ) (επα­να­φο­ρά του δι­καιώ­μα­τος προ­σφυ­γής στη διαι­τη­σία και δυ­να­τό­τη­τα του Ορ­γα­νι­σμού Με­σο­λά­βη­σης και Διαι­τη­σί­ας να επι­βά­λει τις ΣΣΕ στην ερ­γο­δο­σία). Λόγω και της με­γά­λης ανερ­γί­ας, που οδή­γη­σε σε ακόμα πιο δυ­σμε­νή συ­σχε­τι­σμό στον κλάδο, αλλά και της πο­λυ­διά­σπα­σης των ερ­γα­σια­κών χώρων, επι­κε­ντρω­θή­κα­με και εμείς ως ΡΧΤ στην επα­να­φο­ρά των ΣΣΕ από την πρώτη κυ­βέρ­νη­ση της αρι­στε­ράς και στη δυ­να­τό­τη­τα σχε­δια­σμού των πα­ρεμ­βά­σε­ών μας με αυτό το δε­δο­μέ­νο (εκτί­μη­ση που έγινε και από άλλες δυ­νά­μεις στο σω­μα­τείο με απο­τέ­λε­σμα το άνοιγ­μα της συ­ζή­τη­σης για τις ΣΣΕ το τε­λευ­ταίο διά­στη­μα). Με τις πρό­σφα­τες εξε­λί­ξεις να μας προ­δί­δουν, πα­ράλ­λη­λα με τη συ­νέ­χι­ση της διεκ­δί­κη­σης των ΣΣΕ από την εκά­στο­τε κυ­βέρ­νη­ση, οφεί­λου­με να βρού­με νέους τρό­πους διεκ­δί­κη­σης των ΣΣΕ που θα συ­γκρού­ο­νται απευ­θεί­ας με την ερ­γο­δο­σία, έχο­ντας επί­γνω­ση των πραγ­μα­τι­κών συ­σχε­τι­σμών στον κλάδο, αλλά προ­βαί­νο­ντας σε μα­χη­τι­κές και ταυ­τό­χρο­να απο­τε­λε­σμα­τι­κές πα­ρεμ­βά­σεις στην κα­τεύ­θυν­ση αυτή.

Έχο­ντας δι­δα­χθεί ση­μα­ντι­κά από την διετή πα­ρέμ­βα­σή μας στο σω­μα­τείο ως ΡΧΤ, από πα­ρεμ­βά­σεις σε μια σειρά από ζη­τή­μα­τα, τόσο στην κα­τεύ­θυν­ση των μα­ζι­κών απερ­για­κών πε­ρι­φρου­ρή­σε­ων που στο­χο­ποιούν και συ­γκε­κρι­μέ­νους ερ­γο­δό­τες που αυ­θαι­ρε­τούν (βλ. ΜΕΤΚΑ), όσο και νι­κη­φό­ρες πα­ρεμ­βά­σεις ενά­ντια στις απο­λύ­σεις, με κο­ρυ­φαία την πε­ρί­πτω­ση MIGATO, επι­μέ­νου­με στη λο­γι­κή πως η πα­ρέμ­βα­ση στο σω­μα­τείο περ­νά­ει από τα κα­θη­με­ρι­νά προ­βλή­μα­τα των συ­να­δέλ­φων και τις διεκ­δι­κή­σεις μας για κα­λύ­τε­ρες συν­θή­κες ερ­γα­σί­ας και μεί­ω­ση της ανερ­γί­ας. Αντί­θε­τα, θε­ω­ρού­με ότι οι υπερ­πο­λι­τι­κο­ποι­η­μέ­νες συ­ζη­τή­σεις απο­μα­κρύ­νουν από τη συλ­λο­γι­κή ζωή του σω­μα­τεί­ου την συ­ντρι­πτι­κή πλειο­νό­τη­τα των συ­να­δέλ­φων. Την ίδια στιγ­μή, επι­μέ­νου­με στη ση­μα­σία να ανοί­ξει το σω­μα­τείο πε­ρισ­σό­τε­ρο στους συ­να­δέλ­φους στη βάση της πα­ρέμ­βα­σής του για τα κε­ντρι­κά ζη­τή­μα­τα του κλά­δου, στο­χευ­μέ­νων πα­ρεμ­βά­σε­ων σε συ­γκε­κρι­μέ­νους ερ­γα­σια­κούς χώ­ρους αλλά και με κα­μπά­νιες εγ­γρα­φής νέων μελών. Ζη­τή­μα­τα που θέ­σα­με επα­νει­λημ­μέ­νως, χωρίς αντα­πό­κρι­ση από τις άλλες δυ­νά­μεις, τόσο στις γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις, όσο και στις συ­νε­δριά­σεις του Διοι­κη­τι­κού Συμ­βου­λί­ου του σω­μα­τεί­ου, αλλά θα συ­νε­χί­σου­με να το κά­νου­με. Στη βάση όλων των πα­ρα­πά­νω, θε­ω­ρού­με ότι είναι ση­μα­ντι­κό να ανοί­ξει και η συ­ζή­τη­ση για τη δυ­να­τό­τη­τα συμ­μα­χιών στις δυ­νά­μεις της αρι­στε­ράς εντός του σω­μα­τεί­ου στην κα­τεύ­θυν­ση του αγώνα σε μια σειρά αξό­νων το επό­με­νο διά­στη­μα:

-          Ενα­ντί­ω­ση σε ανα­κε­φα­λαιο­ποι­η­τι­κό σύ­στη­μα (βλ. επι­τρο­πή σοφών) ασφα­λι­στι­κού και υπε­ρά­σπι­ση του ανα­δια­νε­μη­τι­κού του χα­ρα­κτή­ρα.

-          Εφαρ­μο­γή ΣΣΕ και ανα­τρο­πή ευ­έ­λι­κτων μορ­φών ερ­γα­σί­ας (προ­γράμ­μα­τα voucher κ.ά.).

-          Διεκ­δί­κη­ση εναλ­λα­κτι­κής πο­ρεί­ας για την πα­ρα­γω­γι­κή ανα­συ­γκρό­τη­ση και ενί­σχυ­σης των συ­νερ­γα­τι­κών μορ­φών ερ­γα­σί­ας.

-          Δη­μιουρ­γία δομών αλ­λη­λεγ­γύ­ης και προ­στα­σί­ας των χει­μα­ζό­με­νων συ­να­δέλ­φων από τις μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές