Την Πέμπτη 28 Νοεμβρίου στις 12 το μεσημέρι στη Αίθουσα ΑΔΕΔΥ, πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η συνέντευξη τύπου της Συνέλευσης 8ης Μάρτη, με στόχο τη δημοσιοποίηση της καμπάνιας προς τη δεύτερη φεμινιστική απεργία στις 8 Μάρτη του 2020, εν όψει των εκδηλώσεων που διοργανώνουν οι Συνελεύσεις της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, με διεθνείς καλεσμένες που συμμετέχουν στα κινήματα για τη φεμινιστική απεργία στην Ισπανία και την Ελβετία. (Παρασκευή 29 Νοέμβρη στις 6μμ, στη Νομική σχολή Αθηνών αμφ. Παπαρηγοπούλου, 2ος όροφος, είσοδος από Σόλωνος και Σάββατο 30 Νοεμβρίου στις 6μμ στο χώρο πολιτισμού ΕΝΕΚΕΝ - Προξένου Κορομηλά 37).
Τη συνέντευξη τύπου συντόνισε και άνοιξε με χαιρετισμό η Σίσσυ Βωβού, φεμινίστρια-ακτιβίστρια και μέλος της Συνέλευσης 8ης Μάρτη. Η Σίσσυ Βωβού παρουσίασε εν συντομία την ιστορία της Συνέλευσης 8ης Μάρτη σημειώνοντας ότι εμπνεύστηκε τη δράση της από τα κινήματα φεμινιστικής απεργίας σε όλο τον κόσμο.
Στη συνέχεια η Κατερίνα Γιαννούλια, γεωπόνος στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων, μέλος του ΓΣ ΑΔΕΔΥ και του ΔΣ ΠΟΓΕΔΥ πήρε το λόγο θυμίζοντας ότι είναι σπάνιο φαινόμενο μια γυναίκα να είναι συνδικαλίστρια σε τριτοβάθμια συνδικαλιστικά όργανα (όπως στην ΑΔΕΔΥ), με χαρακτηριστικό παράδειγμα την ίδια τη 17μελή Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ, όπου συμμετέχει μόνο μια γυναίκα. Η Κατερίνα Γιαννούλια σημείωσε ότι στο σύγχρονο και «πολιτισμένο» κόσμο, η «καλύτερη περίπτωση» είναι να προβάλλονται από τα συνδικάτα κάποια αιτήματα για τη μητρότητα. Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης της, περιέγραψε την εργασιακή επισφάλεια που υφίστανται οι γυναίκες στους χώρους εργασίας, τις σεξιστικές επιθέσεις και έμφυλες διακρίσεις. Επεσήμανε τις συνέπειες που προκαλεί η κρίση της κοινωνικής πρόνοιας, στις ζωές των γυναικών και τόνισε ιδιαίτερα ότι οι πολλαπλοί ρόλοι που αναλαμβάνουν οι εργαζόμενες γυναίκες τους στερούν χρόνο με αποτέλεσμα να μην συμμετέχουν ενεργά στο συνδικαλιστικό κίνημα. Η Κατερίνα Γιαννούλια άσκησε κριτική στην διαδεδομένη αντίληψη που τοποθετεί τις γυναίκες στην οικιακή σφαίρα θεωρώντας τις υπεύθυνες για τα βάρη της κοινωνικής αναπαραγωγής υπογραμμίζοντας τον ενεργό ρόλο που έχουν οι γυναίκες στην πολιτική ζωή, στο δημόσιο χώρο και στους χώρους εργασίας. Παρουσίασε επίσης τα αιτήματα που χρειάζεται να υιοθετήσουν τα συνδικάτα, αιτήματα που αποτελούν θετικές διακρίσεις υπέρ των γυναικών. Στο τέλος της ομιλίας της απηύθυνε κάλεσμα στις εργαζόμενες γυναίκες να συμμετάσχουν στην προετοιμασία της 8ης Μάρτη, 2020.
Στο πάνελ της συνέντευξης τύπου βρισκόταν και η Λορέτα Μακόλι, από την Οργάνωση Ενωμένων Γυναικών της Αφρικής. Η Λορέτα Μακόλι αναφέρθηκε στις ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες ζωής των μεταναστριών γυναικών από την Αφρική, που δεν έχουν χαρτιά και ένσημα με αποτέλεσμα να μην μπορούν ούτε να διεκδικήσουν την ιθαγένεια, αλλά ούτε και να μπορέσουν να καταγγείλουν περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης και trafficking. H Λορέτα Μακόλι αναφέρθηκε στις γυναίκες προσφύγισσες που δεν έχουν στέγη και βρίσκονται στο δρόμο. Για όλους αυτούς τους λόγους σημείωσε πρέπει να βρισκόμαστε στο δρόμο την 8η Μάρτη.
Η συνέντευξη τύπου έκλεισε με τις παρουσιάσεις των προσκεκλημένων φεμινιστριών της συνέλευσης .
Η Genevieve de Rham από την Ελβετία, συντονίστρια της απεργίας των γυναικών στη Λοζάνη και στέλεχος του Συνδικάτου του Δημοσίου Τομέα αναφέρθηκε στη διαδικασία δημιουργίας της φεμινιστικής απεργίας στην Ελβετία (στις 14 Ιούνη), που κινητοποίησε δεκάδες χιλιάδες γυναίκες σε όλη την Ελβετία (500,000 γυναίκες στην Απεργία). Η φεμινιστική απεργία στην Ελβετία ήταν η πιο μαζική απεργία των τελευταίων χρόνων. Εντύπωση έκανε η αναφορά της Genevieve de Rham στη γυναικεία φτώχεια , αποτέλεσμα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, που όπως φαίνεται έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια ακόμα και στην Ελβετία που αποτελεί μια εύπορη χώρα. Η ελβετίδα ακτιβίστρια κλείνοντας, κάλεσε στις εκδηλώσεις που θα πραγματοποιηθούν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη στις 29 και 30 Νοέμβρη, αντίστοιχα.
Η συνέντευξη τύπου έκλεισε με την παρουσίαση της Lara Blas – λεσβίας, ακτιβίστριας και φεμινίστριας από τη Διεθνή Επιτροπή 8ης Μάρτη στην Ισπανία. Η Λάρα Μπλας μίλησε για τη μακρά φεμινιστική ισπανική παράδοση που ξεκινά από τη δεκαετία του 70 και το τέλος της δικτατορίας και που εμπνέεται από τη απεργία γυναικών στην Ισλανδία και τις συνελεύσεις γυναικών στη Λατινική Αμερική. Αναφέρθηκε στην μεγάλη νίκη του φεμινιστικού κινήματος που οδήγησε το 2012 στην παραίτηση του υπουργού δικαιοσύνης, ο οποίος επιχείρησε να αλλάξει το νόμο για τις εκτρώσεις. Περιέγραψε τον τρόπο οργάνωσης του φεμινιστικού κινήματος κάνοντας αναφορά σε τέσσερις βασικούς άξονες που είναι η οικολογία, το σώμα, η οικονομία και τα σύνορα (προσφυγικό/μεταναστευτικό). Αναφέρθηκε στη συγκλονιστική κινητοποίηση γυναικών στη Μαδρίτη για τη φεμινιστική απεργία που κινητοποίησε πάνω από 800,000 διαδηλώτριες μόνο στην πρωτεύουσα. Η ισπανίδα ακτιβίστρια κάλεσε με τη σειρά της στην εκδήλωση για το διεθνές φεμινιστικό κίνημα που θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα στις 29 Νοέμβρη στη Νομική.
