Ένα παγκόσμιο κίνημα ενάντια στην κλιματική αλλαγή

Η κλι­μα­τι­κή αλ­λα­γή απο­τε­λεί ένα τε­ρά­στιο πρό­βλη­μα που επη­ρε­ά­ζει άμεσα τις ζωές μας. Απά­ντη­ση σε αυτή την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα απο­τε­λεί η εμ­φά­νι­ση νέων ρι­ζο­σπα­στι­κών πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κών κι­νη­μά­των που βγά­ζουν τον κόσμο στο δρόμο και προ­κα­λούν τρόμο στις κυ­βερ­νή­σεις πα­γκό­σμια. Το ακόμη πιο θε­τι­κό είναι ότι πρό­κει­ται για κι­νή­μα­τα που δε θέ­τουν απλώς προ­βλη­μα­τι­σμούς, αλλά υπο­δει­κνύ­ουν τους υπεύ­θυ­νους του προ­βλή­μα­τος.

Κλι­μα­τι­κό πρό­βλη­μα

Η υπερ­θέρ­μαν­ση του πλα­νή­τη είναι ένα ζω­τι­κής ση­μα­σί­ας πρό­βλη­μα. Η διαρ­κής εκ­πο­μπή διο­ξει­δί­ου του άν­θρα­κα, με­θα­νί­ου και άλλων αε­ρί­ων αλ­λά­ζει στα­δια­κά τη φυ­σι­κή σύ­στα­ση της ατμό­σφαι­ρας με απο­τέ­λε­σμα όλο και πε­ρισ­σό­τε­ρη ηλια­κή ακτι­νο­βο­λία να συ­γκρα­τεί­ται στη γη οδη­γώ­ντας σε αύ­ξη­ση της θερ­μο­κρα­σί­ας σε ολό­κλη­ρο τον πλα­νή­τη. Την ίδια στιγ­μή, η έκ­θε­ση της Διε­θνούς Διά­σκε­ψης για την Κλι­μα­τι­κή Αλ­λα­γή τον Οκτώ­βρη του 2018, προει­δο­ποί­η­σε ότι για να πε­ριο­ρι­στεί η άνο­δος της θερ­μο­κρα­σί­ας στον πλα­νή­τη στον 1,5 βαθμό C, θα πρέ­πει μέχρι το 2030 να μειω­θεί η ατμο­σφαι­ρι­κή ρύ­παν­ση κατά 30 %. Μπρο­στά σε αυτό το μεί­ζο­να κίν­δυ­νο τόσο οι με­γά­λες βιο­μη­χα­νί­ες όσο και οι πο­λι­τι­κοί τους εκ­πρό­σω­ποι αδια­φο­ρούν. Ούτε οι μεν, ούτε οι δε προ­σπα­θούν, είτε εκού­σια είτε με νο­μο­θε­τι­κή πα­ρό­τρυν­ση, να αξιο­ποι­η­θούν εναλ­λα­κτι­κές και οι­κο­λο­γι­κές μορ­φές ενέρ­γειας.

Οι συ­νέ­πειες της κλι­μα­τι­κής αλ­λα­γής ήδη αφή­νουν το στίγ­μα τους. Η υπερ­θέρ­μαν­ση του πλα­νή­τη οδη­γεί σε λιώ­σι­μο των πάγων που επη­ρε­ά­ζει την πα­νί­δα και οδη­γεί στη μη τρο­φο­δο­σία πο­τα­μών από τους οποί­ους εξαρ­τώ­νται εκα­τομ­μύ­ρια άν­θρω­ποι. Πα­ράλ­λη­λα, αυ­ξά­νε­ται η στάθ­μη των ωκε­α­νών και των θα­λασ­σών με απο­τέ­λε­σμα εκα­τομ­μύ­ρια άν­θρω­ποι να σπρώ­χνο­νται στην προ­σφυ­γιά, με χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό­τε­ρο πα­ρά­δειγ­μα το Μπα­γκλα­ντές. Πέραν, όμως των επι­πτώ­σε­ων που πολ­λές φορές τις δια­βά­ζου­με σε άρθρα και μας φαί­νο­νται κάπως μα­κρι­νές υπάρ­χουν και άλλες πιο ορα­τές και άμε­σες. Χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό πα­ρά­δειγ­μα είναι η αύ­ξη­ση της συ­χνό­τη­τας των με­γά­λων κα­τα­στρο­φι­κών πυρ­κα­γιών, για τις οποί­ες τις πε­ρισ­σό­τε­ρες φορές ευ­θύ­νε­ται η «κακή τύχη», ο «δού­ρειος άνε­μος» ή ακόμη και ο «θεός» αλλά ποτέ η αδια­φο­ρία για το κλίμα.

Κέρ­δος και πε­ρι­βάλ­λον 

Αυτοί που πάντα έβα­ζαν το οι­κο­νο­μι­κό συμ­φέ­ρον πάνω από τις αν­θρώ­πι­νες ζωές, το ίδιο συ­νε­χί­ζουν να κά­νουν και τώρα. Η κυ­βέρ­νη­ση Τραμπ ανα­κοί­νω­σε το 2017 ότι σκο­πεύ­ει να απο­σύ­ρει τις ΗΠΑ από τη Συμ­φω­νία του Πα­ρι­σιού για την κα­τα­πο­λέ­μη­ση της κλι­μα­τι­κής αλ­λα­γής, ενώ αμε­ρι­κα­νοί αξιω­μα­τού­χοι δια­τυ­μπα­νί­ζουν σε κάθε ευ­και­ρία ότι «η κλι­μα­τι­κή αλ­λα­γή δεν απο­τε­λεί σο­βα­ρή κρίση». Ο ακρο­δε­ξιός Μπολ­σο­νά­ρο στη Βρα­ζι­λία, αρ­νή­θη­κε να φι­λο­ξε­νή­σει τον επό­με­νο γύρο συ­νο­μι­λιών του ΟΗΕ για το κλίμα, δη­λώ­νο­ντας ότι η Βρα­ζι­λία «δεν χρω­στά τί­πο­τα στον κόσμο» όσον αφορά στο πε­ρι­βάλ­λον. Την ίδια στιγ­μή επε­ξερ­γά­ζε­ται σχέ­δια επι­χει­ρη­μα­τι­κής αξιο­ποί­η­σης και κα­τα­στρο­φής του φυ­σι­κού πλού­του του Αμα­ζο­νί­ου. Η ΕΕ φαί­νε­ται πως επί­σης δεν μπο­ρεί, ή μάλ­λον δε θέλει, να τα βάλει με τις με­γά­λες βιο­μη­χα­νί­ες στο κομ­μά­τι της ατμο­σφαι­ρι­κής ρύ­παν­σης. Έρευ­να του Ευ­ρω­παϊ­κού Ελεγ­κτι­κού Συ­νε­δρί­ου το 2018 έδει­ξε ότι εντός της ΕΕ υπάρ­χουν ετή­σια 400.000 πρό­ω­ροι θά­να­τοι λόγω της ατμο­σφαι­ρι­κής ρύ­παν­σης.

Όλα αυτά απο­τυ­πώ­νο­νται και στο συ­σχε­τι­σμό δυ­νά­με­ων σε διε­θνές επί­πε­δο. Ερευ­νη­τές  του πα­νε­πι­στη­μί­ου του Στάν­φορντ συ­γκε­ντρώ­νο­ντας στοι­χεία από το 1961 μέχρι το 2010, δια­πί­στω­σαν ότι η αύ­ξη­ση της θερ­μο­κρα­σί­ας του πλα­νή­τη, αυ­ξά­νει και τις ανι­σό­τη­τες με­τα­ξύ των κρα­τών, κά­νο­ντας τα πλού­σια πλου­σιό­τε­ρα και τα φτωχά φτω­χό­τε­ρα. Το χάσμα ανά­με­σα στις φτω­χό­τε­ρες και πλου­σιό­τε­ρες χώρες είναι σή­με­ρα 25% υψη­λό­τε­ρο από ό,τι θα ήταν χωρίς την υπερ­θέρ­μαν­ση του πλα­νή­τη. Οι αφρι­κα­νι­κές χώρες με τρο­πι­κό κλίμα έχουν πλη­γεί πε­ρισ­σό­τε­ρο με το κατά κε­φα­λήν ΑΕΠ της Μαυ­ρι­τα­νί­ας και του Νί­γη­ρα να είναι κατά πε­ρί­που 40% χα­μη­λό­τε­ρο από ό,τι θα ήταν χωρίς την αύ­ξη­ση της θερ­μο­κρα­σί­ας. Η Ινδία πα­ρου­σιά­ζει 31% χα­μη­λό­τε­ρο ΑΕΠ εξαι­τί­ας της κλι­μα­τι­κής αλ­λα­γής ενώ η Βρα­ζι­λία χα­μη­λό­τε­ρο κατά πε­ρί­που 25%. Από την άλλη ορι­σμέ­νες από τις πλου­σιό­τε­ρες οι­κο­νο­μί­ες και τους με­γα­λύ­τε­ρους ρυ­πα­ντές είχαν κέρδη στο ΑΕΠ, καθώς εξα­σφά­λι­σαν πλε­ο­νε­κτή­μα­τα σε βιο­μη­χα­νία ή και αγρο­τι­κό τομέα ένα­ντι αφρι­κα­νι­κών και ασια­τι­κών αντα­γω­νι­στών. Δε­κα­τέσ­σε­ρις από τις δε­κα­εν­νιά χώρες των οποί­ων οι εκ­πο­μπές ρύπων ξε­πέ­ρα­σαν τους 300 τό­νους διο­ξει­δί­ου του άν­θρα­κα κατά κε­φα­λήν την πε­ρί­ο­δο 1961-2010, πα­ρου­σί­α­σαν τε­ρά­στιο οι­κο­νο­μι­κό όφε­λος. 

Πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κό κί­νη­μα

Απέ­να­ντι στους βιο­μη­χα­νι­κούς κο­λοσ­σούς, τα επι­χει­ρη­μα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα και τους πο­λι­τι­κούς εκ­προ­σώ­πους τους έχει δια­μορ­φω­θεί διε­θνώς ένα τε­ρά­στιο πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κό κί­νη­μα. Στις ΗΠΑ, η πρώτη με­γά­λη κι­νη­το­ποί­η­ση μετά την εκλο­γή του Ντό­ναλντ Τραμπ ήταν μια τε­ρά­στια πο­ρεία για την αλ­λα­γή του κλί­μα­τος, υπο­στη­ρι­ζό­με­νη από αντι­ρα­τσι­στι­κές ομά­δες, με­τα­νά­στες και συν­δι­κά­τα μέχρι πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κές ορ­γα­νώ­σεις. Στη Βρε­τα­νία, η Κα­μπά­νια κατά της Κλι­μα­τι­κής Αλ­λα­γής (Campaign against Climate Change – CaCC), έχει απο­κτή­σει κε­ντρι­κό ρόλο στη διορ­γά­νω­ση ετή­σιων δια­δη­λώ­σε­ων για το κλίμα, ενώ πρω­το­στά­τη­σε στις κι­νη­το­ποι­ή­σεις κατά τη διάρ­κεια των συ­ζη­τή­σε­ων στο Πα­ρί­σι. Το ακόμη ση­μα­ντι­κό­τε­ρο είναι ότι η συ­γκε­κρι­μέ­νη Κα­μπά­νια δίνει μάχη προ­κει­μέ­νου να εδραιω­θούν εντός του ερ­γα­τι­κού και συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος, αι­τή­μα­τα και διεκ­δι­κή­σεις που αφο­ρούν την προ­στα­σία του πε­ρι­βάλ­λο­ντος και την κλι­μα­τι­κή αλ­λα­γή.

Τον Δε­κέμ­βριο του πε­ρα­σμέ­νου έτους η Κα­μπά­νια κατά της Κλι­μα­τι­κής Αλ­λα­γής συ­νερ­γά­στη­κε με μια σειρά νε­ό­τε­ρων ακτι­βι­στών που συμ­με­τέ­χουν σε μια νε­ό­τε­ρη ομάδα ονό­μα­τι Extinction Rebellion (XR) για να διορ­γα­νώ­σει μια πο­ρεία μέσω του κε­ντρι­κού Λον­δί­νου. H XR ιδρύ­θη­κε τον Οκτώ­βρη του 2018 και συν­δέ­ε­ται με άτομα που συμ­με­τεί­χαν στο κί­νη­μα του Occupy, με­τα­δί­δο­ντας πολύ ση­μα­ντι­κές εμπει­ρί­ες και συ­μπε­ρά­σμα­τα. Τους τε­λευ­ταί­ους μήνες ο αριθ­μός των μελών της ομά­δας έχει εκτο­ξευ­θεί, δια­τη­ρώ­ντας πυ­ρή­νες σε 27 χώρες. Η XR καλεί σε πο­λι­τι­κή ανυ­πα­κοή κατά της κυ­βέρ­νη­σης και προ­βαί­νει σε πολύ δυ­να­μι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις μέσα από απο­κλει­σμούς ει­σό­δων κτι­ρί­ων, δρό­μων, ακόμη και γε­φυ­ρών, με απο­τέ­λε­σμα τη σύλ­λη­ψη πολ­λών μελών της. Το πιο ση­μα­ντι­κό είναι ότι υιο­θε­τεί μια πλή­ρως αντι­κυ­βερ­νη­τι­κή στάση εγκα­λώ­ντας τους κρα­τού­ντες για τα πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κά εγκλή­μα­τα στα οποία συ­ναι­νούν.

Μα­θη­τι­κή αντί­στα­ση

Το δυ­να­μι­κό­τε­ρο και πιο ζω­ντα­νό πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κό κί­νη­μα όμως προ­ήλ­θε από εκεί που δεν το πε­ρί­με­νε κα­νείς. Οι μα­θη­τές έχουν ορ­γα­νώ­σει σχε­δόν πα­γκό­σμια τε­ρά­στιες κι­νη­το­ποι­ή­σεις για την κλι­μα­τι­κή αλ­λα­γή. Κά­ποιος ρο­μα­ντι­κός θα μπο­ρού­σε να πει ότι πρό­κει­ται για μια σύ­γκρου­ση της ελ­πί­δας του μέλ­λο­ντος με τα εγκλή­μα­τα του πα­ρελ­θό­ντος. Η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα όμως είναι πολύ πιο πο­λι­τι­κή και ρη­ξια­κή. Αφορ­μή για τη γέν­νη­ση αυτού του τε­ρά­στιου κι­νή­μα­τος υπήρ­ξε η 16χρο­νη μα­θή­τρια από τη Σου­η­δία Γκρέ­τα Θάν­μπερκ, η οποία τον πε­ρα­σμέ­νο Αύ­γου­στο, απο­φά­σι­σε να απέ­χει κάθε Πα­ρα­σκευή από τα μα­θή­μα­τα του σχο­λεί­ου της και να δια­δη­λώ­νει για το κλίμα. Ξε­κί­νη­σε μόνη της δια­δη­λώ­νο­ντας είτε έξω από το σχο­λείο της, είτε έξω από το σου­η­δι­κό κοι­νο­βού­λιο κρα­τώ­ντας ένα πλα­κάτ που έγρα­φε «Σχο­λι­κή απερ­γία για το κλίμα». 

Πλέον μαζί με τη Γκρέ­τα έχουν συ­ντα­χθεί χι­λιά­δες μα­θη­τές πα­νευ­ρω­παϊ­κά. Τε­ρά­στιες μα­θη­τι­κές δια­δη­λώ­σεις έχουν πραγ­μα­το­ποι­η­θεί στη Γερ­μα­νία, στο Βέλ­γιο, στη Βρε­τα­νία, στη Γαλ­λία, στην Ιτα­λία, στη Φι­λαν­δία, στην Αυ­στρία, στην Πο­λω­νία και σε πολ­λές άλλες ευ­ρω­παϊ­κές χώρες. Ει­δι­κά στη Γερ­μα­νία οι δια­δη­λώ­σεις ήταν τε­ρά­στιες και σε πάρα πολ­λές πό­λεις. Στο Βε­ρο­λί­νο, στην Κο­λω­νία, στη Δρέσ­δη και στη Στουτ­γκάρ­δη οι μα­θη­τές ξε­χύ­θη­καν στους δρό­μους διεκ­δι­κώ­ντας ένα βιώ­σι­μο μέλ­λον αδια­φο­ρώ­ντας για τα κέρδη των εται­ρειών. ««Θυ­σιά­ζου­με τις Πα­ρα­σκευ­ές στο σχο­λείο, για να διεκ­δι­κή­σου­με ένα μέλ­λον. Το μέλ­λον μας στον πλα­νή­τη. Είναι ελά­χι­στο το τί­μη­μα» δή­λω­σε μια μα­θή­τρια στη Γαλ­λία πριν λί­γους μήνες επη­ρε­ά­ζο­ντας χι­λιά­δες συμ­μα­θη­τές αλλά και αρ­κε­τούς γο­νείς και δα­σκά­λους προ­κει­μέ­νου να βγουν στο δρόμο και να δια­δη­λώ­σουν από κοι­νού για ένα πολύ ου­σιώ­δες ζή­τη­μα.

Το ση­μα­ντι­κό με το συ­γκε­κρι­μέ­νο κί­νη­μα είναι ότι αφε­νός κι­νη­το­ποιεί δε­κά­δες χι­λιά­δες αν­θρώ­πους, αφε­τέ­ρου δε χάνει την αντι­συ­στη­μι­κό­τη­τά του. Τα μέλη του ακρο­δε­ξιού AFD στη Γερ­μα­νία δια­φω­νούν σε πο­σο­στό 67% με τη μορφή του συ­γκε­κρι­μέ­νου κι­νή­μα­τος, ενώ η πλειο­ψη­φία των συ­στη­μι­κών δυ­νά­με­ων πα­νευ­ρω­παϊ­κά είτε είναι εχθρι­κή απέ­να­ντι στις πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κές διεκ­δι­κή­σεις των μα­θη­τών είτε απλώς τους ζη­τά­ει να μη δια­δη­λώ­νουν εν ώρα μα­θή­μα­τος αξιο­ποιώ­ντας το ερ­γα­λείο της «μα­θη­τι­κής απερ­γί­ας». Στην επί­σκε­ψή της Θάν­μπερκ στις Βρυ­ξέλ­λες και στο ευ­ρω­παϊ­κό κοι­νο­βού­λιο ο Γιούν­κερ επι­χεί­ρη­σε να κα­τευ­νά­σει τα πνεύ­μα­τα και να δε­λε­ά­σει τη Θάν­μπερκ με υπο­σχέ­σεις, όμως η μικρή μα­θή­τρια έμει­νε ακλό­νη­τη δη­λώ­νο­ντας ότι «εφό­σον ο χρό­νος μας τε­λειώ­νει, εμείς ξε­κι­νή­σα­με να κα­θα­ρί­ζου­με τα... χάλια σας και δεν θα στα­μα­τή­σου­με αν δεν το κα­τα­φέ­ρου­με!». 

Πολ­λές φορές η Αρι­στε­ρά ασκού­σε κρι­τι­κή σε πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κά κι­νή­μα­τα που είχαν μια μο­νο­μέ­ρεια και κα­τέ­λη­γαν ακόμη και σε δια­τα­ξι­κές λύ­σεις. Πλέον φαί­νε­ται πως η κα­τά­στα­ση διε­θνώς έχει οδη­γη­θεί σε τέ­τοιο τέλμα που μόνο η ρι­ζο­σπα­στι­κή οι­κο­λο­γία μπο­ρεί να δώσει λύ­σεις για τη σω­τη­ρία του πλα­νή­τη απέ­να­ντι στα αλό­γι­στα κέρδη των εται­ρειών. Αυτός είναι και ο λόγος που ξε­πη­δούν διαρ­κώς ρι­ζο­σπα­στι­κά κι­νή­μα­τα που προ­κύ­πτουν από τα κάτω και προ­κα­λούν πραγ­μα­τι­κό τρόμο στις αστι­κές κυ­βερ­νή­σεις και τα επι­τε­λεία τους. Το ζή­τη­μα είναι αυτός ο αγώ­νας να μη μεί­νει στη μέση αλλά να απο­τε­λέ­σει κομ­μά­τι ενός ευ­ρύ­τε­ρου κι­νή­μα­τος που θα κα­τα­λή­γει στο παλιό καλό ρητό «system change, not climate change».

Ενά­ντια στις εξο­ρύ­ξεις, αγώ­νας για ζωή

Προ­κα­λεί εντύ­πω­ση ότι στην κο­ρύ­φω­ση της κλι­μα­τι­κής κρί­σης, η «αρι­στε­ρή» κυ­βέρ­νη­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, επέ­λε­ξε να πα­ρα­χω­ρή­σει ένα με­γά­λο τμήμα της επι­κρά­τειας σε πε­τρε­λαϊ­κές εται­ρεί­ες για εξο­ρύ­ξεις. Κά­ποιες από τις ομορ­φό­τε­ρες πε­ριο­χές της χώρας κιν­δυ­νεύ­ουν να με­τα­τρα­πούν σε εξο­ρυ­κτι­κά ερ­γο­τά­ξια πα­ρό­τι οι υδρο­γο­νάν­θρα­κες απο­τε­λούν έναν επι­κίν­δυ­νο πλέον ενερ­γεια­κό πόρο τον οποίο πρέ­πει να αφή­σου­με άμεσα πίσω μας.

Δώρο στις πε­τρε­λαϊ­κές

Η τε­τρα­ε­τής δια­κυ­βέρ­νη­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ απέ­δει­ξε σε πλη­θώ­ρα πε­ρι­πτώ­σε­ων ότι στα με­γά­λα δι­λήμ­μα­τα η κυ­βέρ­νη­ση συ­ντάσ­σε­ται με τους από πάνω και όχι με το λαό και τις το­πι­κές κοι­νω­νί­ες. Κάτι τέ­τοιο συμ­βαί­νει και σή­με­ρα στη δυ­τι­κή και νότια Ελ­λά­δα. Η κυ­βέρ­νη­ση έχει πα­ρα­χω­ρή­σει 60.000 τε­τρα­γω­νι­κά χι­λιό­με­τρα θά­λασ­σας στο Ιόνιο και την Κρήτη και 17.000 τε­τρα­γω­νι­κά χι­λιό­με­τρα γης σε Ήπει­ρο, Δυ­τι­κή Στε­ρεά Ελ­λά­δα και Δυ­τι­κή Πε­λο­πόν­νη­σο, προ­κει­μέ­νου ελ­λη­νι­κές και ξένες πε­τρε­λαϊ­κές εται­ρεί­ες να εκ­πο­νή­σουν επι­χει­ρή­σεις για έρευ­να και εξό­ρυ­ξη πε­τρε­λαί­ου και φυ­σι­κού αε­ρί­ου. Πρό­κει­ται γι’ ακόμη ένα δώρο που απο­φέ­ρει κέρδη σε εγ­χώ­ριους και διε­θνείς κο­λοσ­σούς την ώρα που ζη­μιώ­νε­ται ο φυ­σι­κός πλού­τος και οι δρα­στη­ριό­τη­τες των το­πι­κών κοι­νω­νιών.

Κίν­δυ­νοι

Η διε­θνής πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κή κοι­νό­τη­τα κρού­ει τον κώ­δω­να του κιν­δύ­νου ότι αν δε μειω­θεί δρα­στι­κά η ατμο­σφαι­ρι­κή ρύ­παν­ση την επό­με­νη δω­δε­κα­ε­τία, τότε ίσως τα πλήγ­μα­τα για τον πλα­νή­τη να είναι ανε­πα­νόρ­θω­τα. Μάλ­λον, όμως, όλα αυτά φα­ντά­ζουν πολύ μα­κρι­νά μπρο­στά στις κερ­δο­φό­ρες συμ­φω­νί­ες κο­ρυ­φής και τις με­γά­λες συμ­βά­σεις με ιδιώ­τες. Η πα­ρα­χώ­ρη­ση τε­ρά­στιων εκτά­σε­ων γης σε πε­τρε­λαϊ­κές εται­ρεί­ες απο­τυ­πώ­νουν την αδια­φο­ρία μπρο­στά στις εκ­κλή­σεις διε­θνών θε­σμι­κών και μη ορ­γα­νώ­σε­ων για την προ­στα­σία του πε­ρι­βάλ­λο­ντος και την αντί­στα­ση στην κλι­μα­τι­κή αλ­λα­γή. Παρ’ όλα αυτά, πέρα από τον κίν­δυ­νο για το κλίμα, οι εξο­ρύ­ξεις υδρο­γο­ναν­θρά­κων ανα­μέ­νε­ται να πλή­ξουν πολύ σκλη­ρά και τις δρα­στη­ριό­τη­τες των το­πι­κών κοι­νω­νιών.

Αν γί­νουν οι εξο­ρύ­ξεις θα μι­λά­με για από­λυ­τη κα­τα­στρο­φή. Ο κίν­δυ­νος για πα­ρά­δειγ­μα να μην υπάρ­χει στην Ήπει­ρο κα­θα­ρό νερό, κα­θα­ρός αέρας, κα­θα­ρά αγρο­τι­κά και κτη­νο­τρο­φι­κά προ­ϊ­ό­ντα, με­λισ­σουρ­γία και αμπε­λουρ­γία, είναι ένας κίν­δυ­νος ενά­ντια στην ίδια τη ζωή. Η Ήπει­ρος είναι μια πε­ριο­χή που φη­μί­ζε­ται για τον πρω­το­γε­νή τομέα της. Ένα προ­χώ­ρη­μα των εξο­ρύ­ξε­ων θα μπο­ρού­σε να επι­φέ­ρει ισχυ­ρά πλήγ­μα­τα στις επαγ­γελ­μα­τι­κές δρα­στη­ριό­τη­τες των κα­τοί­κων της. Οι υπο­σχέ­σεις των πε­τρε­λαϊ­κών για άνοιγ­μα νέων θέ­σε­ων ερ­γα­σί­ας μόνο σαν ανέκ­δο­το μπο­ρούν να ακου­στούν. Όταν θα έχει τεθεί υπό κίν­δυ­νο σχε­δόν το σύ­νο­λο της αγρο­τι­κής και κτη­νο­τρο­φι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας της πε­ριο­χής, το να χρη­σι­μο­ποιεί κα­νείς ως δέ­λε­αρ λίγες νέες θέ­σεις ερ­γα­σί­ας δεν πεί­θει καθώς θα είναι πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρες οι θέ­σεις που θα έχουν χαθεί.

Οι­κο­λο­γι­κό κί­νη­μα

Απέ­να­ντι σε όλα τα πα­ρα­πά­νω φαί­νε­ται πως έχει ανα­πτυ­χθεί ένα με­γά­λο το­πι­κό και πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κό κί­νη­μα που επι­χει­ρεί να στα­θεί τόσο απέ­να­ντι στην υπο­τι­θέ­με­νη ανά­πτυ­ξη που ευαγ­γε­λί­ζε­ται η κυ­βέρ­νη­ση, όσο και στα συμ­φέ­ρο­ντα τε­ρά­στιων εγ­χώ­ριων και διε­θνών πε­τρε­λαϊ­κών εται­ρειών. Είναι πραγ­μα­τι­κά προ­κλη­τι­κό να σκε­φτεί κα­νείς ότι μια τόσο με­γά­λη έκτα­ση γης προ­ο­ρί­ζε­ται για εξο­ρύ­ξεις υδρο­γο­ναν­θρά­κων, με ό,τι συ­νέ­πειες συ­νε­πά­γε­ται αυτό, χωρίς να έχει υπάρ­ξει ίχνος δια­βού­λευ­σης με τις το­πι­κές κοι­νω­νί­ες. Μέλη πρω­το­βου­λιών ενά­ντια στις εξο­ρύ­ξεις κα­ταγ­γέλ­λουν ότι ούτε η κε­ντρι­κή κυ­βέρ­νη­ση, ούτε οι εκ­πρό­σω­ποι της το­πι­κής αυ­το­διοί­κη­σης ενη­μέ­ρω­σαν τους κα­τοί­κους της πε­ριο­χής για το είδος των ερευ­νών που πρό­κει­ται να πραγ­μα­το­ποι­η­θούν στη δυ­τι­κή Ελ­λά­δα, πι­στεύ­ο­ντας ότι με αυτό τον τρόπο δε θα προ­κλη­θεί «ντό­ρος» στις το­πι­κές κοι­νω­νί­ες. 

Η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα όμως είναι πολύ δια­φο­ρε­τι­κή. Συ­νε­χώς ξε­πη­δούν πρω­το­βου­λί­ες αγώνα ενά­ντια στις εξο­ρύ­ξεις, το­πι­κές συ­νε­λεύ­σεις, δια­δη­λώ­σεις σε πα­νελ­λα­δι­κό επί­πε­δο καθώς και δυ­να­μι­κοί ακτι­βι­σμοί. Οι κά­τοι­κοι των πε­ριο­χών που πρό­κει­ται να πλη­γούν φαί­νε­ται πως παίρ­νουν τη ζωή τους στα χέρια τους απο­φα­σί­ζο­ντας να μη χα­ρί­σουν τον τόπο τους στα δό­ντια των εξο­ρυ­κτι­κών εται­ρειών. Πρό­κει­ται για ένα δί­καιο αγώνα που χρειά­ζε­ται την ενερ­γή στή­ρι­ξη των κι­νη­μά­των και της Αρι­στε­ράς, τόσο για την προ­στα­σία του φυ­σι­κού πλού­του, όσο και για την αξιο­πρε­πή ζωή των κα­τοί­κων των πε­ριο­χών που προ­ο­ρί­ζο­νται να γί­νουν ερ­γο­τά­ξια.

*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά

Ετικέτες