Εργασιακός μεσαίωνας στο Δαφνί

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αρνούμενη να τελειώσει μια για πάντα με τους εργολάβους που λυμαίνονται το δημόσιο και να τους πετάξει εκτός νοσοκομείων, τους δίνει το δικαίωμα να εκμεταλλεύονται με απίστευτους τρόπους τις εργαζόμενες ως καθαρίστριες σε αυτούς. Ακόμη και η διαδικασία που κερδήθηκε μέσα από τις κινητοποιήσεις των καθαριστριών και πολλών σωματείων των δημόσιων νοσοκομείων για να δουλέψουν καταρχήν οι καθαρίστριες με συμβάσεις ορισμένου χρόνου που θα υπογράψουν με άμεσο εργοδότη τα νοσοκομεία, έχει κολλήσει στις προσφυγές των εργολάβων στη δικαιοσύνη. Και κανείς δεν ξέρει ούτε πότε θα τελεσιδικήσουν, ούτε αν οι καθαρίστριες, τουλάχιστον η πλειοψηφία αυτών που θα προσληφθούν με τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου, θα μπορούν σύντομα να αναλάβουν κανονικά τα καθήκοντά τους.

Ένα από τα τελευταία κρούσματα από αυτές της θηριωδίες των εργολάβων είναι οι καθαρίστριες στο ΨΝΑ (Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής)-Δαφνί. Το ιδιωτικό συνεργείο καθαρισμού του νοσοκομείου, με την επωνυμία, ICM ΑΕ, έχει «δανειοδοτήσει», σύμφωνα με καταγγελίες των καθαριστριών στο σωματείο των μόνιμων εργαζομένων του νοσοκομείου, με 800 ευρώ κάθε καθαρίστρια.  Συγκεκριμένα τον περασμένο Ιούλη πιστώθηκαν στο λογαριασμό μισθοδοσίας τους 800 ευρώ ανά εργαζόμενη. Η εταιρεία προφασίστηκε τεχνικό λάθος και απαίτησε την άμεση επιστροφή των χρημάτων αυτών από κάθε εργαζόμενη, με τη μορφή μετρητών και με τη συνοδεία υπαλλήλων της εταιρείας, στο ΑΤΜ του Νοσοκομείου και στα κατά τόπους τραπεζικά υποκαταστήματα της Εθνικής Τράπεζας σε Αιγάλεω και Χαϊδάρι.

Μάλιστα αν οι εργαζόμενες δεν το έπρατταν απειλούνταν με απόλυση, όπως και έγινε τελικά σε ορισμένες από αυτές και με το ποσό των 800 ευρώ να παρακρατείται από την αποζημίωσή τους.

Αυτά τα γεγονότα ο Ενιαίος Σύλλογος Εργαζομένων στο Ψ.Ν.Α. Δαφνί, τα έχει καταγγείλει με δελτίο τύπου που εξέδωσε στις 25 Ιούλη του 2017, προς τη διοίκηση του νοσοκομείου, τη 2η ΥΠΕ, το υπουργείο υγείας, την επιθεώρηση εργασίας και το γραφείο Εισαγγελίας κατά της διαφθοράς. Τι έπραξαν μέχρι σήμερα όλοι αυτοί; Απολύτως τίποτε. Κανένας έλεγχος για το αν τηρούνται από την ιδιωτική εταιρεία δεν έγινε εδώ και 2,5 μήνες. Όπως κανένας έλεγχος δεν είχε γίνει και νωρίτερα ούτε για πιο απλά θέματα. Όπως το αν τα 300 ευρώ το μήνα για 6ωρη ημερήσια εργασία είναι τα νόμιμα που προβλέπονται από την σχετική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Πολύ περισσότερο για το τι αφορούσαν τελικά τα 800 ευρώ που κατατέθηκαν στο λογαριασμό των καθαριστριών.

Το υπουργείο υγείας και η διοίκηση του νοσοκομείου κάνουν τα στραβά μάτια. Ανανεώνουν τη σύμβαση της εταιρείας με το νοσοκομείο με απευθείας αναθέσεις εδώ και 3 χρόνια. Η σύμβαση με αριθμό 48.10 έχει λήξει από τις 22/10/2014. Πατώντας πάνω στην αντικειμενική αδυναμία και τον φόβο της απόλυσης που νιώθουν οι εργαζόμενες αναθέτουν την εργολαβία σε μια εταιρεία που θα έπρεπε να έχει κηρυχθεί έκπτωτη. Σε μια εταιρεία που δεν θα έπρεπε νομικά αν ρίξει κανείς μια ματιά στις συμβάσεις που έχουν υπογράψει οι καθαρίστριες να έχει αναλάβει το έργο.

Στις μεσαιωνικές αυτές συμβάσεις προβλέπεται το «σύνολο των πάσης φύσεως αμοιβών θα καταβάλλεται αποκλειστικά και μόνον στην έδρα της εργοδότριας εταιρείας». Δηλαδή οι καθαρίστριες εργάζονται στο Χαϊδάρι και θα πρέπει να πληρώνονται στην Αργυρούπολη που είναι η έδρα της εταιρείας. Ο στόχος προφανής. Η μισθοδοσία να μην καταβάλλεται στο νοσοκομείο για να μπορεί η εταιρεία να πληρώνει όσα θέλει και να εκβιάζει τις εργαζόμενες να υπογράφουν ότι χαρτί τους δίνει.

Ακόμα πιο τραγικό είναι όσα προβλέπει το άρθρο 14, των συμβάσεων των καθαριστριών με την εργολαβική εταιρεία. Σύμφωνα με αυτό: «Ρητώς συμφωνείται ότι απαγορεύεται όπως ο/η Ετγαζόμενος/η συνάπτει ατομικές συμβάσεις μίσθωσης έργου, εξαρτημένης εργασίας, ανεξάρτητων υπηρεσιών ή οποιαδήποτε άλλη σχέση εργασίας, με τις κεντρικές, τις αποκεντρωμένες και όλες εν γένει τις υπηρεσίες των Υπουργείων, καθώς και των Ν.Π.Δ.Δ. και των Ν.Π.Ι.Δ. που εποπτεύονται από τα Υπουργεία, Ο.Τ.Α. ή/και οποιονδήποτε άλλο φορέα ή αρχή του ευρύτερου δημόσιου τομέα, στον οποίο η Εργοδότρια έχει παράσχει παντός είδους υπηρεσίες, όπως ενδεικτικώς και όχι περιοριστώς, υπηρεσίες καθαρισμού ή σίτισης, τόσο κατά τη διάρκεια της εργασίας του/της στην Εργοδότρια, όσο και για διάστημα εννέα (9) μηνών μετά τη λήξη της σύμβασης των ανωτέρω αναθετουσών τις συμβάσεις αυτές αναφερομένων αρχών με την Εργοδότρια. Διευκρινίζεται ότι οι αρχές στις οποίες ισχύει η παρούσα απαγόρευση είναι εκείνες, στις οποίες θα εργαστεί ο/η εργαζόμενος/η κατά τη διάρκεια της απασχόλησής του/της στην Εργοδότρια στα πλαίσια της παρούσας συμβάσεως.

Σε περίπτωση που ο/η Εργαζόμενος/η παραβεί την ανωτέρω διάταξη της προηγούμενης παραγράφου του παρόντος άρθρου, θα είναι υποχρεωμένος/η όπως καταβάλλει στην Εργοδότρια το ποσό των 3.000 ευρώ ως ποινική ρήτρα»!!!

Πραγματικά είναι απίστευτο να απαγορεύει στις καθαρίστριες να ξαναπιάσουν δουλειά στο νοσοκομείο αν σταματήσει η εταιρεία να παρέχει υπηρεσίες σε αυτό ή αν απολύσει τις καθαρίστριες και μάλιστα να δικαιούται η εταιρεία και παχυλό ποσό αρκετών χιλιάδων ευρώ. Ούτε αυτή τη νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα της σύμβασης δεν πρόσεξαν η διοίκηση του νοσοκομείου και το υπουργείο υγείας.

Ο τρόπος που μεταχειρίζεται τις καθαρίστριες στο Ψ.Ν.Α. – Δαφνί η εργολαβική εταιρεία είναι η συνέχεια ενός σκηνικού μεσαίωνα που έχει στηθεί εδώ και 25 περίπου χρόνια στα δημόσια νοσοκομεία. Ενός σκηνικού που προμήνυε το που θέλανε να φτάσουν τις συνθήκες εργασίας και τους μισθούς και στον δημόσιο τομέα, οι καπιταλιστές και οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις από τον Κ. Μητσοτάκη μέχρι τον Α. Τσίπρα.

Η άρνηση για χρόνια των συνδικαλιστικών εκφραστών αυτών των πολιτικών να υπάρξουν κοινά σωματεία μόνιμων και μη μόνιμων εργαζομένων στο δημόσιο, επιδείνωσε τη βαρβαρότητα με την οποία μεταχειρίζονταν οι εργοδότες τις καθαρίστριες. Η πίεση από τους αγώνες των τελευταίων ετών είναι αυτή που τροφοδότησε την ελπίδα να γίνει κατορθωτό το αίτημα να μετατραπούν οι συμβάσεις των καθαριστριών σε αορίστου χρόνου, το αίτημα να έχουν οι εργαζόμενες αυτές μόνιμη και σταθερή δουλειά και τα αντίστοιχα δικαιώματα.

Η πίεση αυτών των αγώνων είναι που οδήγησε τις συνδικαλιστικές ηγεσίες να προβούν σε μια σειρά νοσοκομείων στην εγγραφή των καθαριστριών στα σωματεία των μονίμων. Αυτοί οι αγώνες χρειάζεται να συνεχιστούν. Η προσωρινή λύση της σύναψης σύμβασης των καθαριστριών απευθείας με τα νοσοκομεία δεν είναι λύση. Δίνει μια προσωρινή ανάσα και ένα κρίσιμο χρονικό διάστημα ώστε οι εργαζόμενες αυτές να εγγραφούν  στα σωματεία των μονίμων και να οργανωθούν οι αγώνες για να γίνουν μόνιμο προσωπικό.