«Εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση των σχολικών μονάδων ως προς το εκπαιδευτικό τους έργο» ή πώς να διαλύσετε το δημόσιο σχολείο

100% στη Λήμνο και τον Αγ. Ευστράτιο, στο ΣΕΠΕ Χαϊδαρίου, στο ΣΕΠΕ Αριστοτέλη, στο ΣΕΠΕ «Ηρώ Κωνσταντοπούλου», στο Ζ΄ ΣΕΠΕ Θεσσαλονίκης, ΣΕΠΕ «Έλλη Αλεξίου», ΕΛΜΕ Πρέβεζας. Στην Ευρυτανία,  Αχαΐα, Κορινθία, στην Ε΄ ΕΛΜΕ Αθήνας, στα Χανιά, στη Ζάκυνθο, στην Κέρκυρα, στην Κεφαλονιά-Ιθάκη, στη Θεσσαλονίκη, τα ποσοστά ξεπερνούν το 90%. Η ΕΛΜΕ Φωκίδας καταγράφει 17 από τα 19 σχολεία υπέρ της απεργίας – αποχής (τα δύο δεν έχουν συνεδριάσει ακόμη) και καταφθάνουν συνεχώς στοιχεία τα οποία ανεβάζουν αυτά τα ποσοστά.

Η πλειονότητα των συλλόγων διδασκόντων στα δημοτικά και τα νηπιαγωγεία της χώρας, στα γυμνάσια και τα Λύκεια, δεκάδες χιλιάδες καθηγητές, δάσκαλοι και νηπιαγωγοί, ακόμη και πολλοί Συντονιστές εκπαιδευτικού έργου και Περιφερειακά Κέντρα Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού (ΠΕΚΕΣ) καθώς και Διευθυντές σχολείων, αντιδρούν και απορρίπτουν τα σχέδια αποδόμησης της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης και δίνουν ένα ακόμη ηχηρό μήνυμα στο Υπουργείο, μετά το 95% της αποχής από τις ηλεκτρονικές «εκλογές» – παρωδία.

Το Υπουργείο μετά τις δηλώσεις περί «υπηρεσιακής και ηθικής υποχρέωσης» -ποιος μιλάει για ηθική, όταν είναι νωπές ακόμη οι εικόνες της αστυνομίας στο ΑΠΘ να σέρνει τους φοιτητές- με τις οποίες επεδίωξε να εκφοβίσει και να τρομοκρατήσει τουςεκπαιδευτικούς, ώστε να συμμορφωθούν με τις επιταγές του, μετά την επίδειξη «πυγμής» με την αναζήτηση όσων εκπαιδευτικών δεν παρέδωσαν βαθμούς, μετά την προειδοποίηση και σε πολλές περιπτώσεις την άσκηση ασφυκτικής πίεσης από Διευθυντές εκπαίδευσης και διευθυντές σχολείων για διοικητικές κυρώσεις και αποκλεισμό από θέσεις ευθύνης σε περίπτωση μη συμμετοχής στην αξιολόγηση, πανικόβλητο από τα τεράστια ποσοστά συμμετοχής στην απεργία-αποχή, στο παρά πέντε και «νύχτα» κατά τη συνήθη τακτική του, εκδίδει απόφαση για παράταση στο χρονικό όριο των συνεδριάσεων των Συλλόγων για την άσκηση, προφανώς, επιπλέον πιέσεων και τη διασπορά κινδυνολογίας σε όσους συναδέλφους δεν έχουν ακόμη υπογράψει την δήλωση συμμετοχής στην απεργία.

Και όχι μόνο αυτό, αλλά «καταδέχεται», μάλλον εκ του πονηρού, μετά από αλλεπάλληλες απορρίψεις αντίστοιχων αιτημάτων της ΟΛΜΕ, να απευθύνει πρόσκληση για συζήτηση σχετικά με την αποχή από την αξιολόγηση, σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΟΛΜΕ, κάτι που ο ίδιος το βρίσκει «θετικό».

Τίποτα θετικό δεν έχει να περιμένει ο εκπαιδευτικός κλάδος, οι γονείς και οι μαθητές από το Υπουργείο και την κυβέρνηση, καμία αυταπάτη δεν μπορεί να υπάρξει ότι ξαφνικά αποφάσισε να αλλάξει το αυταρχικό πρόσωπο που έχει ως τώρα επιδείξει και να κάνει διάλογο με τους εκπροσώπους των εκπαιδευτικών. Το υπουργείο μετά την βαριά ήττα επιθυμεί να κερδίσει χρόνο. Η προσπάθεια εφαρμογής της συγκεκριμένης Υ.Α. για την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας είναι το πρώτο βήμα με άμεσο στόχο την εφαρμογή της «ατομικής αξιολόγησης» των εκπαιδευτικών. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. και το Υπουργείο Παιδείας έχουν δημόσια δηλώσει ότι, το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα θα φέρουν στη Βουλή σχετικό νόμο.

Τι θετικό έχει να περιμένει κάποιος από μια κυβέρνηση η οποία διόρισε μέσα στον Αύγουστο σε μια βδομάδα νέους ΔΙΔΕ, χωρίς κρίσεις, και τώρα διατείνεται ότι θα κάνει «αντικειμενική» αξιολόγηση, μια κυβέρνηση η οποία χωρίς κανένα σχεδιασμό και σοβαρό επιχείρημα εξαφάνισε από το πρόγραμμα σπουδών τις κοινωνικές επιστήμες και τα καλλιτεχνικά μαθήματα, μια κυβέρνηση η οποία εν μέσω πανδημίας και κλειστών σχολείων προωθεί την Τράπεζα Θεμάτων και νέους εξεταστικούς φραγμούς στο Λύκειο, την τηλεκπαίδευση ως ισότιμη της δια ζώσης, τη δραματική μείωση των εισακτέων στα ΑΕΙ, την Πανεπιστημιακή Αστυνομία και το σχέδιο διαγραφής δεκάδων χιλιάδων φοιτητών μέσω του περίφημου ν+2.

Βασικός στόχος που υπηρετούν όλα τα αντιεκπαιδευτικά μέτρα της κυβέρνησης είναι το φτηνό, ανταγωνιστικό σχολείο της αγοράς, η μεταφορά της ευθύνης για όλα τα προβλήματα στους ίδιους τους γονείς, τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς, η ακόμα μεγαλύτερη κατηγοριοποίηση και ταξική διαφοροποίηση της εκπαίδευσης, η εκδίωξη των μαθητών προς την κατάρτιση και την ειδίκευση, η προσαρμογή του περιεχομένου του σχολείου στις δεξιότητες και την πληροφορία. Η αξιολόγηση-αυτοαξιολόγηση είναι ένας κρίσιμος κρίκος σε αυτή την αλυσίδα, καθώς απαιτείται η συμμόρφωση-πειθάρχηση των εκπαιδευτικών για να υπηρετήσουν τους στόχους του αποκλεισμού μεγάλου μέρους του μαθητικού πληθυσμού από το δημόσιο αγαθό της μόρφωσης.

Η  «αξιολόγηση» θα οδηγήσει στο ακριβώς αντίθετο από αυτό που η κυβέρνηση ευαγγελίζεται! Θα αλλάξει προς το χειρότερο, για την πλειοψηφία, τη σχολική πραγματικότητα!

Θα οδηγήσει στη μεγαλύτερη υποβάθμιση και υποχρηματοδότηση του σχολείου, θα προκαλέσει κλίμα ανταγωνισμού και αλληλοεξόντωσης μεταξύ σχολείων και εκπαιδευτικών. Αυτό δείχνει η διεθνής πείρα των «αξιολογημένων» σχολείων σε πολλές χώρες (Ευρώπη, Αμερική) όπου ο λειτουργικός αναλφαβητισμός, η σχολική διαρροή, οι ταξικοί φραγμοί και η πολυκατηγοριοποίηση κυριαρχούν! Το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι μία από τις τελευταίες χώρες στην οποία δεν έχει εφαρμοστεί η αξιολόγηση στην εκπαίδευση δεν είναι το μεμπτό και αξιοκατάκριτο, όπως θέλουν να μας το παρουσιάσουν, είναι κάτι για το οποίο καμαρώνει ο εκπαιδευτικός κλάδος, αφού δεν το έχει επιτρέψει εδώ και χρόνια και είναι η παρακαταθήκη για τους αγώνες του σήμερα και αυτούς που έχουμε μπροστά μας.

Το μόνο θετικό των αλλεπάλληλων αυταρχικών κινήσεων και των αντιεκπαιδευτικών μέτρων του Υπουργείου και της κυβέρνησης είναι ότι συσπειρώνουν τους εκπαιδευτικούς. Τα τεράστια ποσοστά, λοιπόν, της συμμετοχής στην απεργία-αποχή καθώς και η ενεργοποίηση ενός μεγάλου αριθμού δασκάλων και καθηγητών, ώστε να φτάσει το μήνυμα της απόρριψης των σχεδίων της Υπουργού σε κάθε μέλος του συλλόγου τους, οι συζητήσεις και οι εποικοδομητικές αντιπαραθέσεις με πολιτικά επιχειρήματα μέσα στους συλλόγους ή και στις διαδικτυακές συνελεύσεις, οι απευθύνσεις στις τοπικές ΕΛΜΕ για την επίλυση αποριών σχετικά με τη διαδικασία ή την αντιμετώπιση απειλών και πιέσεων που ασκούνταν από διευθυντές, η άσκηση δριμείας κριτικής βγαλμένης μέσα από την καθημερινή σχολική πρακτική, με επιστημονικά τεκμηριωμένες θέσεις αλλά και με συγκεκριμένες προτάσεις αποδεικνύει ότι η εκπαιδευτική κοινότητα συσπειρώνεται στα σωματεία της και κινείται ξανά δυναμικά, μετά από μια περίοδο σκεπτικισμού και αδρανοποίησης. Δημιουργούνται συνθήκες μιας συλλογικής αντίστασης, ως τελευταία γραμμή άμυνας στην επίθεση που δέχεται η δημόσια εκπαίδευση, το εκπαιδευτικό λειτούργημα και σαφέστατα το δικαίωμα των παιδιών σε μια ποιοτική εκπαίδευση.

Οι εκπαιδευτικοί αποφάσισαν να σταματήσουν την προσπάθεια διάλυσης του δημόσιου σχολείου. Η πρώτη μάχη δόθηκε νικηφόρα, ο αγώνας συνεχίζεται! Ας κρατήσουμε ως επίλογο από την ανακοίνωση της Ομοσπονδίας Ενώσεων Γονέων & Κηδεμόνων Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας την παρακάτω αποστροφή προς το Υπουργείο και την κυβέρνηση: σας αξιολογήσαμε …«Μείνατε στην ίδια τάξη»!

*Η Έφη Καρανάσου είναι ταμίας ΔΣ ΕΛΜΕ Φωκίδας, απερχόμενο αιρετό μέλος ΠΥΣΔΕ Φωκίδας, εκλεγμένη με την Αριστερή Ενωτική Μετωπική Παρέμβαση