Βαδίζοντας προς τη γενική απεργία της 12ης Νοέμβρη, όλο και περισσότερο φαίνεται να μαζικοποιείται ένα δυναμικό αντίστασης στη λιτότητα και στα βάρβαρα αντεργατικά μέτρα που περιέχει το Μνημόνιο 3 και που έχουν ήδη αρχίσει να ψηφίζονται και να εφαρμόζονται από την κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου.
Επί της ουσίας, το σοκ που δέχθηκαν η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα από την αντιστροφή της ψήφου τους στο δημοψήφισμα του περασμένου Ιούλη το διαδέχεται το σοκ των σκληρών μέτρων από μια κυβέρνηση που είχε σημαία της, το περιβόητο παράλληλο πρόγραμμα των ισοδυνάμων. Οι αλλαγές στο Ασφαλιστικό με τον βάναυσο τρόπο της μείωσης των συντάξεων, ο ΕΝΦΙΑ και η παράλογη υπερφορολόγηση των αγροτών, η ακρίβεια, τα κενά στα σχολεία, οι ελλείψεις προσωπικού στα νοσοκομεία, οι απολύσεις που δίνουν και παίρνουν, η ιδιωτικοποίηση των λιμανιών, του ΑΔΜΗΕ κ.λπ. και το ξεπούλημα δημόσιων εκτάσεων σε ντόπιους και ξένους μεγαλοκαρχαρίες, οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί που έρχονται, οι αυξήσεις στα τέλη κυκλοφορίας των οχημάτων, γεμίζουν με οργή τη φτωχολογιά. Γεμίζουν με οργή τη νεολαία. Γεμίζουν με οργή την εργατιά και τους συνταξιούχους, που τα μόνα ισοδύναμα που βλέπουν να βρίσκει εύκολα η κυβέρνηση είναι αυτά τα οποία εξοικονομούν όλο και μεγαλύτερα κέρδη για τις τράπεζες και τους δανειστές.
Η οργή του κόσμου χρειάζεται να οδηγηθεί στο κρίσιμο πεδίο που μπορεί να κρίνει την τύχη του τρίτου μνημονίου. Στο πεζοδρόμιο. Τα δείγματα μέχρι σήμερα είναι θετικά. Η κυβέρνηση, σχεδόν έναν μήνα μετά τις προγραμματικές της δηλώσεις, βρίσκεται αντιμέτωπη με μια σειρά κινητοποιήσεις. Οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι ξεσηκώνονται από τον Έβρο ως την Κρήτη. Οι μαθητές ξεσηκώνονται ζητώντας να καλυφθούν τα κενά στα σχολειά τους, οι φοιτητές κινητοποιούνται για να σώσουν τις σχολές και τα πανεπιστήμιά τους, και από κοντά τους, έστω και με αργά βήματα, κινητοποιούνται και οι εκπαιδευτικοί. Οι εργαζόμενοι στα λιμάνια και οι ναυτεργάτες και οι εργαζόμενοι στα αεροδρόμια ξεσηκώνονται ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις. Οι εργαζόμενοι στους δήμους πραγματοποιούν καταλήψεις στα δημαρχεία την Τετάρτη 4 Νοέμβρη. Εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα αντιστέκονται στις απολύσεις. Γίνονται κοινές κινητοποιήσεις σε μια σειρά πόλεις της περιφέρειας ενάντια στα κλεισίματα κλινικών και την υποστελέχωση των νοσοκομείων. Όλο αυτό το δυναμικό χρειάζεται να ενωθεί την Πέμπτη 12 Νοέμβρη στο δρόμο.
Όσο πιο μαζικές είναι οι διαδηλώσεις της πανεργατικής απεργίας, τόσο πιο μεγάλες είναι οι πιθανότητες αυτό το δυναμικό να αποτελέσει τη μαγιά για ένα μεγάλο κίνημα αντίστασης στα μνημόνια και τη λιτότητα. Ο αντίπαλος άλλωστε, οι δανειστές και οι καπιταλιστές, είναι δεδομένο ότι έχοντας κερδίσει την πρώτη μάχη με την παράδοση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στο δόγμα του ΤΙΝΑ δεν πρόκειται να σταματήσουν. Θα επιχειρήσουν να τα πάρουν όλα και όσο πιο σύντομα γίνεται. Γι' αυτό και οι πολιτικές πρωτοβουλίες που θα παρθούν χρειάζεται να είναι προς την κατεύθυνση της ενοποίησης των αγώνων.
Το επόμενο διάστημα εξακολουθεί να διακυβεύεται αν ο κόσμος της εργασίας θα νικήσει ή θα βγει ηττημένος από την οικονομική κρίση, αν θα εξακολουθήσει να ψάχνει λύσεις από την Αριστερά ή αν απογοητευμένος θα στραφεί σε άλλες επικίνδυνες λύσεις.
Το ΚΚΕ κινείται με μια εν μέρει σωστή τακτική για την απεργία, έχοντας ήδη σαρώσει τις περισσότερες γειτονιές της Αθήνας και της επαρχίας, καλώντας σε συμμετοχή στην πανεργατική απεργία. Η περιχαράκωση όμως των ξεχωριστών συγκεντρώσεων κλείνει αντί να ανοίγει τις προοπτικές μιας κοινής και αποτελεσματικής δραστηριότητας ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησης και των δανειστών.
Η Λαϊκή Ενότητα, προχωρώντας ένα βήμα μπροστά τις δράσεις της για το Ασφαλιστικό και τις ιδιωτικοποιήσεις, οφείλει να αναλάβει την ευθύνη και να πάρει πρωτοβουλίες συντονισμού των αγώνων και συμπαράταξης των δυνάμεων της Αριστεράς, συμπαρασύροντας έτσι και τις δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τμήματα του ΚΚΕ, ώστε και μετά τις 12 Νοέμβρη να οργανωθούν νέες, με περισσότερη ορμή, κινητοποιήσεις.
Μαθητές, αγροτιά και εργατιά, ενωμένοι σαν μια γροθιά μπορούμε να τους νικήσουμε!
