Στην Θεσσαλονίκη ο αγώνας των καλλιτεχνών απέναντι στην υποβάθμιση των σπουδών τους ξεκίνησε με μια σειρά καταλήψεων και κινητοποιήσεων.
Συγκεκριμένα οι σπουδαστές/ριες προχώρησαν σε κατάληψη των τριών σκηνών του ΚΘΒΕ, του Βασιλικού Θεάτρου, του Θέατρου της Μονής Λαζαριστών και της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών. Σε κατάληψη βρίσκονται επίσης και οι σχολές Θεάτρου και Μουσικού Τμήματος Σπουδών του ΑΠΘ. Με το σύνθημα «Σε εσάς που μας ακούτε» οι σπουδαστές/τριες με τα καλλιτεχνικά σωματεία του κλάδου προχώρησαν σε εβδομαδιαίες κινητοποιήσεις με αίτημα την απόσυρση του ΠΔ, τη δημιουργία Ανώτατου Πανεπιστημίου Παραστατικών Τεχνών και φοιτητικά δικαιώματα.
Η κατάληψη του Βασιλικού Θεάτρου έγινε γρήγορα όχι μόνο κέντρο αγώνα αλλά και κέντρο συνάντησης και συζήτησης της νεολαίας. Έξω από το Βασιλικό πραγματοποιήθηκαν πολύμορφες δράσεις, διαδηλώσεις και συναυλίες. Ιδιαίτερα σημαντική στιγμή του αγώνα υπήρξε το γεγονός ότι διαδηλώσεις για άλλα ζητήματα, όπως αυτή για την υπεράσπιση της ΒΙΟΜΕ κατέληξαν έξω από το Βασιλικό, ως μία πράξη αλληλεγγύης και σύνδεσης με τον αγώνα των καλλιτεχνών. Υπό κατάληψη τελεί επίσης και το Θέατρο της Μονής Λαζαριστών, το οποίο μάλιστα άνοιξε τις πόρτες του στον κόσμο της Θεσσαλονίκης για να παρακολουθήσει δωρεάν παραστάσεις από τους αγωνιζόμενους ηθοποιούς. Οι μαζικές διαδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα συνδυάστηκαν με συναυλίες και καλλιτεχνικές δράσεις, δίνοντας μια εικόνα για το πώς θα θέλαμε να μοιράζεται η τέχνη: ελεύθερα για όλους/ες, στους δρόμους, στις πλατείες, έξω από καταλήψεις. Καλέστηκαν ανοιχτές συζητήσεις και εκδηλώσεις, στις οποίες συμμετείχαν όχι μόνο καλλιτέχνες αλλά μέλη όλων των κοινωνικών κινημάτων της πόλης.
Ταυτόχρονα οι φοιτητές/τριες που συμμετείχαν στην κατάληψη, έδειξαν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στους σεισμόπληκτους στην Τουρκία, καλώντας σε συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης στις καταλήψεις. Στην ίδια λογική, μετά το πολύνεκρο ατύχημα στα Τέμπη, άλλαξαν το περιεχόμενο των καλεσμάτων τους και συνδέθηκαν με το κίνημα που διεκδικεί δικαιοσύνη για τα θύματα και αναγνώριση των πολιτικών υποχρηματοδότησης και ιδιωτικοποίησης των μέσων μεταφοράς ως υπευθύνους. Με αυτόν τον τρόπο προσπάθησαν να δείξουν πως δεν είναι εκεί μόνο για όσα τους αφορούν «συντεχνιακά», αλλά βρίσκονται απέναντι σε ένα σύστημα που υποβαθμίζει τις σπουδές και τις ζωές μας.
Μετά από δύο μήνες, ο αγώνας των καλλιτεχνών συνεχίζεται. Όπως έχει φανεί και από τις μέχρι τώρα δράσεις, ο δρόμος για την νίκη είναι το άνοιγμα προς όλα τα κινήματα και ολόκληρη την κοινωνία. Μόνο με την υποστήριξη όλης της πόλης κατάφεραν και έμειναν ζωντανές και μαζικές οι καταλήψεις, και οι δράσεις των καλλιτεχνών. Για αυτό είναι πολύ σημαντικό να συνεχιστεί αυτή η προσπάθεια σύνδεσης. Όχι μόνο καλώντας τα κινήματα στις καταλήψεις των καλλιτεχνών, αλλά και με την συμμετοχή των καλλιτεχνών στα υπόλοιπα κοινωνικά κινήματα. Η αρχή που έγινε με την κινητοποίηση ενάντια στα Τέμπη πρέπει να συνεχιστεί και με τις κινητοποιήσεις που έρχονται, είτε για την ιδιωτικοποίηση των συγκοινωνιών, είτε για την συνολικότερη επίθεση στην παιδεία, είτε στις φεμινιστικές κινητοποιήσεις για την 8η Μάρτη. Το ίδιο ισχύει και για τον λόγο και τα αιτήματα των καλλιτεχνών: πρέπει να ανοίξουν, να συνδεθούν με την συνολική επίθεση στην παιδεία, τα δημόσια αγαθά και τα δικαιώματα, καθώς η επίθεση που δέχονται είναι κομμάτι μίας συνολικότερης νεοφιλελεύθερης επίθεσης.
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
