Στη γραμμή των υφιστάμενων μνημονιακών δεσμεύσεων φαίνεται να καταλήγει η κυβέρνηση στο μέτωπο του ασφαλιστικού, αφήνοντας στην άκρη τα μεγαλεπήβολα σχέδια για ριζική αναδιάρθρωση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης.
Παρ’ όλο που ο υπουργός Γ. Κατρούγκαλος συνεχίζει να προσπαθεί να βρει το γενικό ισοδύναμο στους μνημονιακούς νόμους 3863 και 3865 και στο μέγαρο Μαξίμου δουλεύουν τις δικές τους εναλλακτικές προτάσεις, εκείνο που δείχνει πιθανότερο είναι να πάμε σε λογικές 2014 αναφορικά με το ασφαλιστικό.
Κάτι τέτοιο σημαίνει ότι, κατά πρώτον, θα πρέπει να μειωθούν οι καταβαλλόμενες επικουρικές συντάξεις κατά τουλάχιστον 15%...
Πρέπει να σημειωθεί ότι το όποιο σενάριο έχει μελετηθεί έχει καταδείξει ότι για να βγουν με ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς τα ταμεία επικουρικής ασφάλισης θα πρέπει εδώ και τώρα να μειώσουν κατ’ αυτό το ποσοστό τις καταβαλλόμενες συντάξεις.
Ωστόσο, θα γίνει προσπάθεια ώστε να περάσει μαλακά τo θέμα στους συνταξιούχους με μια πρώτη μείωση 5% αρχικά και ακολούθως θεσμοθέτηση μεγαλύτερου ποσοστού (με όπλο την απάλειψη της δυνατότητας χρηματοδότησης της επικουρικής ασφάλισης από τον ΑΚΑΓΕ).
Πάντως σε κάθε περίπτωση θα τεθεί σε ισχύ ένας μόνιμος μηχανισμός αυτόματης μείωσης των συντάξεων για να αποφεύγονται τα ετήσια ελλείμματα (τουλάχιστον αρχικά στην επικουρική).
Ομως αυτή είναι η ασφαλέστερη οδός για την κατάργηση της επικουρικής σύνταξης και την άνθηση των επαγγελματικών ταμείων που τόσο επιθυμούν οι ασφαλιστικές εταιρείες ώστε να διασωθούν μέσω της εισχώρησής τους στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης.
Ουσιαστικά θα πρόκειται για τη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος αλλά με άλλη ονομασία. Το πιθανότερο είναι να τεθούν αυτόματοι οικονομικοί σταθεροποιητές που θα μεταφέρουν, όπως έχει εισηγηθεί η «επιτροπή σοφών», το βάρος της βιωσιμότητας (δημογραφική γήρανση, μείωση ρυθμών ανάπτυξης) από το κράτος στα άτομα.
Σύμφωνα λοιπόν με τις κυβερνητικές προθέσεις, οι μειώσεις θα επέρχονται αυτόματα και δεν θα εξαρτώνται από δύσκολες πολιτικές αποφάσεις.
Τιμωρία...
Πάντως το θέμα είναι ότι οι αυτόματοι σταθεροποιητές δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος (που μειώνει αυτόματα τις συντάξεις ώστε να υπάρξουν ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί), δεδομένου ότι οι μηχανισμοί αυτόματης σταθεροποίησης αφορούν φυσιολογικές οικονομικές περιόδους.
Κατά τη διάρκεια μιας σοβαρής οικονομικής κρίσης, οι μηχανισμοί αυτοί λειτουργούν αντίστροφα, δηλαδή ως «αποσταθεροποιητές της οικονομίας» αλλά κυρίως της κοινωνίας, αφού μετατρέπουν τις ευθύνες για την εξάσκηση της κρατικής πολιτικής σε τιμωρία για τους συνταξιούχους και τις παροχές που αυτοί λαμβάνουν από το σύστημα.
Σε κάθε περίπτωση θεωρείται βέβαιο ότι μέσω της επικουρικής η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος (ή όπως αλλιώς ονομαστεί ο τρόπος αυτόματης μείωσης των συντάξεων) σε βάθος, το πολύ, διετίας θα έχει περάσει και στην κύρια ασφάλιση.
