Το Σάββατο 11 Μάρτη στην αίθουσα του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, πραγματοποιείται η 2η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Μετώπου Ταξικής Ανατροπής (ΜΕΤΑ).
Είναι η δεύτερη συνδιάσκεψη της εργατικής παράταξης της ριζοσπαστικής Αριστεράς, που απεγκλωβίστηκε έγκαιρα από τις προβληματικές συμμαχίες με τον κυβερνητικό συνδικαλισμό και κράτησε ψηλά τη σημαία της αντίστασης στα μνημόνια στους εργασιακούς χώρους μετά την στροφή του ΣΥΡΙΖΑ στις πολιτικές της λιτότητας και των μνημονίων που εξυπηρετούν το κεφάλαιο και τους εργοδότες.
Στη διετία της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και αφού ξεπεράστηκε επιτυχώς η προσπάθεια να προσδεθεί η παράταξη στο άρμα της κυβέρνησης, το ΜΕΤΑ κατόρθωσε να διατηρήσει σημαντικά τμήματα των δυνάμεών του και να συνδράμει όσο μπορούσε καλύτερα στην προσπάθεια, αφού ξεπεραστεί το σοκ της μνημονιακής στροφής του ΣΥΡΙΖΑ, να υπάρξουν αντιστάσεις σε αυτή την πολιτική. Προφανώς η αδυναμία να εμφανιστεί ένα μαζικό και μαχητικό εργατικό κίνημα δεν μπορεί να μην αφορά και τις εργατικές παρατάξεις της Αριστεράς, παρά την καταγεγραμμένη τάση του κόσμου από το 2012-13 και μετά να αναζητεί διέξοδο όλο και περισσότερο μέσα από τις πολιτικές εξελίξεις και όλο και λιγότερο μέσα από τις διαδικασίες των συνδικάτων και του κινήματος.
Σε μια περίοδο όπου το δυναμικό που αντιστέκεται στους χώρους έχει συρρικνωθεί, το ΜΕΤΑ χρειάζεται όχι μόνο να στηρίξει και να αναδείξει τα αιτήματα αυτού του κόσμου αλλά να τον βρει και να κινηθεί μαζί του. Δηλαδή να στηρίξει προσπάθειες για δημιουργία σωματείων σε δύσκολους χώρους στον ιδιωτικό τομέα, να οργανώσει περιοδείες και εξορμήσεις, να επιμείνει στη διεξαγωγή συνελεύσεων και να προσπαθήσει η δουλειά κάθε σωματείου να συνδεθεί με τους αγώνες σε κάθε γειτονιά ενάντια στους πλειστηριασμούς, τις ιδιωτικοποιήσεις, τα εργασιακά και τα άλλα μνημονιακά μέτρα που προσπαθεί να εφαρμόσει η κυβέρνηση.
Χωρίς βέβαια να ξεχνάει ότι όλα αυτά θα χρειαστούν και ένα κεντρικό συντονισμό, μια ευρύτερη συμμαχία της ριζοσπαστικής Αριστεράς στους χώρους, η οποία που να μπορεί να συνδέει όλη την παραπάνω προσπάθεια και να βοηθάει στην κλιμάκωση των αντιστάσεων. Άλλωστε το ΜΕΤΑ έχει αποδείξει μέχρι τώρα τη συνεπή του στάση σε αυτή την προσπάθεια και στην επιμονή για κοινά εκλογικά κατεβάσματα τα οποία, όπου επιτεύχθηκαν, όπως στην ΕΙΝΑΠ (Ένωση Νοσοκομειακών Ιατρών Αθήνας Πειραιά) είχαν θετικά αποτελέσματα.
Συνεπή στάση επέδειξε ακόμη και όταν οι συμμαχίες αυτές δεν έγιναν πραγματικότητα, π.χ. συνέδριο ΑΔΕΔΥ, όπου οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς θα μπορούσαν, αν δεν επικρατούσαν σεχταριστικές τακτικές στο ψηφοδέλτιο των Παρεμβάσεων, να είναι αυτή τη στιγμή δεύτερη δύναμη στη συνομοσπονδία των δημοσίων υπαλλήλων. Αυτή η προσπάθεια χρειάζεται να επιβεβαιωθεί και να συνεχιστεί από το ΜΕΤΑ στη Συνδιάσκεψη. Τακτική που δεν είναι μόνο για την καταγραφή των δυνάμεών του αλλά είναι και χρήσιμη για το κίνημα, όπως ο συντονισμός του αγώνα των εργολαβικών στα νοσοκομεία όπου οι δυνάμεις του ΜΕΤΑ, παρότι δεν έχουν την πρωτοκαθεδρία σε αυτόν, τον στηρίζουν με συνέπεια και επιμένουν στο συντονισμό του.
Το ΜΕΤΑ έχει σταθεί μέχρι σήμερα στην πρώτη γραμμή όχι μόνο των εργατικών αγώνων αλλά και στους κοινωνικούς αγώνες, στηρίζοντας σε μια σειρά χώρους πρωτοβουλίες αλληλεγγύης σε πρόσφυγες, κινητοποιήσεις και δράσεις ενάντια στο ρατσισμό και το φασισμό, όπως η γιορτή του Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών και της Κίνησης «Απελάστε τον Ρατσισμό» αλλά και η συγκέντρωση στις 18 Μάρτη ή τα ψηφίσματα συμπαράστασης και η συμμετοχή στη συγκέντρωση για τους Βάσκους αγωνιστές. Αυτή η σύνδεση των εργατικών αντιστάσεων με τέτοια ζητήματα είναι επιτακτική ανάγκη σε μια περίοδο όπου η κυβέρνηση και οι καπιταλιστές, για να ξεπεράσουν την κρίση, οξύνουν τους ανταγωνισμούς σε σημείο τέτοιο ώστε να ξανανοίγουν ακόμη και ζητήματα πολέμων. Η πάλη ενάντια στα μνημόνια είναι απόλυτα συνδεδεμένη με τη μάχη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και το ρατσισμό και χρειάζεται να αποτελεί ραχοκοκαλιά της φυσιογνωμίας του ΜΕΤΑ για να συμβάλει στην εργατική αντεπίθεση.
