Την Πέμπτη 1 Νοέμβρη εργαζόμενοι από σωματεία του ιδιωτικού τομέα καλούν σε διακλαδική απεργία με κύρια αιτήματα τις αυξήσεις στους μισθούς και την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας με βάση τις ανάγκες των εργαζομένων.
Αυτή τη στιγμή στη σημαντική αυτή πρωτοβουλία συμμετέχουν: ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου και Ψηφιακών Μέσων Αττικής, ο Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών, ο Σύλλογος Εργαζομένων στα Φροντιστήρια Καθηγητών, το Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στις ΜΚΟ, το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων στον κλάδο του επισιτισμού, το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων Θεσσαλονίκης, το Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στο Χώρο της Ψυχικής Υγείας και της Κοινωνικής Πρόνοιας και το Σωματείο Εργαζομένων ΝΟΚΙΑ Ελλάδας. Θετική είναι και η ανταπόκριση με στάσεις εργασίας από σωματεία του δημόσιου τομέα.
Μέχρι τώρα επίσης στάσεις εργασίας και συμμετοχής στη συγκέντρωση (12.00 Χαυτεία) έχουν πάρει τα σωματεία Αττικού Νοσοκομείου, οι σύλλογοι εκπαιδευτικών Π.Ε. Αριστοτέλης και Κ. Σωτηρίου και οι ΕΛΜΕ Α-Γ Β΄Αθήνας, Ε΄Αθήνας, Ελευσίνας και Ε΄Θεσσαλονίκης. Νωρίτερα θα υπάρξουν και περιφρουρήσεις των χώρων από σωματεία του ιδιωτικού τομέα.
Η πρωτοβουλία είναι σημαντική, καθώς στους χώρους του ιδιωτικού τομέα το μνημονιακό καθεστώς οργιάζει. Μισθοί της πείνας, ελαστικά ωράρια, απολύσεις για κάθε λόγο, εκ περιτροπής και μερική απασχόληση είναι πια η καθημερινότητα για την πλειοψηφία των εργαζομένων. Κι όλα αυτά χωρίς να εφαρμόζονται ή να υπογράφονται συλλογικές συμβάσεις. Απέναντι σε αυτή την προσπάθεια είναι απαραίτητη κάθε πρωτοβουλία που μπορεί να συντονίσει τη δράση μεταξύ εργαζομένων σε σωματεία για να βάλλουν τις πιέσεις ώστε να κηρυχθούν πιο ευρείες κινητοποιήσεις από τα Εργατικά Κέντρα και τη ΓΣΕΕ.
Είναι πολύ χαρακτηριστική η ανακοίνωση του Σωματείου Εργαζομένων στη ΝΟΚΙΑ που δηλώνει τη συμμετοχή της «στη Γενική Απεργία που απαιτούμε να προκηρυχθεί μέσα στο Νοέμβρη» (δεν είχε βγει ακόμη η απόφαση του ΕΚΑ για τις 14/11). Η απεργία δεν έχει μόνο αιτήματα για τους εργοδότες, όπως η υπογραφή συμβάσεων και το σταμάτημα των απολύσεων, αλλά και απαιτεί σωστά από την κυβέρνηση να καταργήσει το μνημονιακό νόμο για τον κατώτατο μισθό, να επαναφέρει τις ελεύθερες συλλογικές συμβάσεις εργασίας, να επαναφέρει τον κατώτατο μισθό στα προ μνημονίου επίπεδα, να καταργήσει τις ελαστικές σχέσεις εργασίας και να σταματήσει τους πλειστηριασμούς και τις ιδιωτικοποιήσεις.
Η Αριστερά οφείλει να συμπαρασταθεί στον αγώνα των εργαζομένων αυτών των σωματείων όχι για να αναδείξει το πόσο γραφειοκρατική πρακτική εφαρμόζει η ηγεσία της ΓΣΕΕ, αυτό άλλωστε το βλέπουν οι εργαζόμενοι στην καθημερινότητα και στους αγώνες, αλλά προσπαθώντας να συμβάλλει στο συντονισμό των μαχών με κέντρο την απεργία στις 14/11 και την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων για την ανατροπή της μνημονιακής λιτότητας και το τσάκισμα του μνημονιακού καθεστώτος.
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
