Μια νέα δυναμική φαίνεται να δημιουργείται φέτος γύρω από τη διεθνή μέρα της γυναίκας και τις κινητοποιήσεις της 8ης Μάρτη, με τη φεμινιστική απεργία να οργανώνεται σε πολλές χώρες για πρώτη φορά.

Θυμίζουμε ότι αυτή η νέα μορφή κινητοποίησης οργανώθηκε με πολύ μεγάλη επιτυχία στην Αργεντινή το 2017 και στην Ισπανία το 2018 και 2019. Είχε προηγηθεί βεβαίως η απεργία γυναικών στην Πολωνία ενάντια στην κατάργηση του δικαιώματος στην έκτρωση το 2016. Ήταν όμως στην Ισπανία που εμφανίστηκε με πρωτοφανή ορμή και ευρηματικότητα η φεμινιστική απεργία που κινητοποίησε εκατομμύρια γυναίκες για δύο συνεχόμενα έτη. Φέτος τη σκυτάλη παίρνουν άλλες χώρες. Έτσι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα διεθνές φεμινιστικό κίνημα που σε κάθε χώρα επιλέγει τον τρόπο, τη μέρα κινητοποίησης (6 με 9 Μάρτη) και τα κεντρικά συνθήματα.

Μεξικό: Μια μέρα χωρίς εμάς

Τα μάτια μας φέτος είναι στραμμένα στο Μεξικό, όπου γίνονται κατά μέσο όρο δέκα γυναικοκτονίες την ημέρα, ενώ εκατοντάδες γυναίκες εξαφανίζονται, βιάζονται και κακοποιούνται καθημερινά. Η φεμινιστική συλλογικότητα Las Brujas del Mar μαζί με τα πιο σημαντικά πανεπιστήμια της χώρας, συνδικάτα και δεκάδες κοινωνικές ακόμα και θρησκευτικές οργανώσεις, καλούν σε απεργία τη Δευτέρα 9 Μάρτη με κεντρικό σύνθημα «Μια μέρα χωρίς εμάς. Στις 9 δεν κινείται καμία». Στο κέντρο των κινητοποιήσεων βρίσκεται το ζήτημα των γυναικοκτονιών και της ματσό-βίας. Η καμπάνια για την απεργία πήρε μεγάλη έκταση, αναγκάζοντας τον πρόεδρο της χώρας να στηρίξει το δικαίωμα των πολιτών να κινητοποιούνται. Οι συλλογικότητες καλούν τις γυναίκες να μείνουν στο σπίτι την 8η Μάρτη και στις 9 να μην εμφανιστούν στο σπίτι, στο πανεπιστήμιο ή στον χώρο εργασίας. Με αυτό τον τρόπο, οι γυναίκες επιλέγουν τους όρους της «εξαφάνισής» τους.

Χιλή: Στο κέντρο η ζωή

 Στη Χιλή η φεμινιστική απεργία θα είναι 48ωρη (8 και 9 Μάρτη), ενώ η βδομάδα 4/3-11/3 έχει οριστεί ως εβδομάδα φεμινιστικής δράσης σε όλη τη χώρα. Τα αιτήματα είναι καθολικά και εκφράζουν την οργή του Χιλιανού λαού ενάντια στην κυβέρνηση και την τρομοκρατία που έχει εξαπολύσει τους τελευταίους μήνες, ιδιαίτερα προς τις γυναίκες. Το φεμινιστικό κίνημα, έχοντας επίγνωση ότι ιδιαίτερα μετά το δρώμενο «ο βιαστής είσαι εσύ» τα φώτα της δημοσιότητας στράφηκαν στη Χιλή, επιχειρεί να προστατεύσει τη ζωή των γυναικών και όσων αγωνίζονται για μια πιο δίκαιη κοινωνία.

Τουρκία: Αγώνας για τη δημοκρατία 

Στην Τουρκία συλλογικότητες και κόμματα όπως το HDP και η Mοβ Aλληλεγγύη καλούν σε απεργία γυναικών για πρώτη φορά. Ήταν μια απόφαση που πάρθηκε στο Δεύτερο Συνέδριο Γυναικών, που πραγματοποιήθηκε στις αρχές Φεβρουαρίου. Οι γυναίκες θα απεργήσουν ενάντια στους νέους νόμους, που επιχειρεί να ψηφίσει η κυβέρνηση Ερντογάν, στους οποίους περιλαμβάνεται και η χορήγηση αμνηστίας σε περίπου 4.000 άνδρες που καταδικάστηκαν για παιδοφιλία και βιασμούς. Οι οργανώτριες της κινητοποίησης τονίζουν τη σημασία της διεθνούς απεργίας , συζητούν ιδέες μετατροπής του γυναικείου αγώνα σε οργανωμένη δύναμη για τη δημοκρατία και αναζητούν τρόπους αυτοάμυνας ακόμα και από την αστυνομία.

Πορτογαλία: Να αναγνωριστεί η γυναικοκτονία ως έγκλημα

Για την Πορτογαλία το 2020 θα είναι η δεύτερη φεμινιστική απεργία. Βασικά αιτήματα της κινητοποίησης είναι η δημιουργία ενός Εθνικού Παρατηρητηρίου Βίας ενάντια στις γυναίκες, καθώς και η αναγνώριση  της γυναικοκτονίας ως έγκλημα. Στο κάλεσμα για την απεργία επισημαίνεται επίσης ότι η 4η Νοέμβρη είναι η τελευταία μέρα μισθωτής εργασίας για τις γυναίκες, λόγω της μισθολογικής ανισότητας, και ότι τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου εργάζονται δωρεάν.

Γαλλία: Απεργία με εργατικό άρωμα – Κάντο όπως η Rosie

Η φεμινιστική απεργία φτάνει στη Γαλλία και γίνεται σε πανηγυρικό κλίμα. Οι φεμινιστικές συλλογικότητες θυμίζουν ότι οι γυναίκες είναι νικήτριες, γιατί ανάγκασαν τον Μακρόν να αποσύρει προσωρινά το νομοσχέδιο για το συνταξιοδοτικό. Τα αιτήματά τους καλύπτουν ζητήματα που αφορούν την επισφαλή εργασία των νέων, την αόρατη οικιακή εργασία, τη βία, το σεξισμό, την οικολογική καταστροφή, την υπεράσπιση των μεταναστριών-ών που εγκαταλείπουν τις χώρες τους λόγω πολέμου. Καλούν σε κινητοποίηση μαζί με όλους τους «νικητές» της χώρας, σιδηροδρομικούς, νοσοκόμες, καθαρίστριες, δασκάλες, φοιτήτριες-ές, καλλιτέχνες, δικηγόρους και προτείνουν μια διαδήλωση όπου όλες και όλοι θα φορούν τις φόρμες εργασίας τους, όπως η Rosie the Riveter (η γυναίκα-εργάτρια στην αφίσα του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου πλάι στο σύνθημα Μπορούμε [We can do it]).

Μεγάλη Βρετανία: Αποσύρουμε την απλήρωτη εργασία μας

Στην Αγγλία δεκάδες συνδικάτα, μεταναστευτικές συλλογικότητες, εφημερίδες, περιοδικά, καλούν τις γυναίκες σε απεργία και κινητοποίηση την 8η Μάρτη. Στο μανιφέστο τους δίνεται έμφαση στην οικιακή εργασία. Οι γυναίκες καλούνται να φανταστούν πώς θα ήταν ένας κόσμος χωρίς αυτές. Στην απεργία συμμετέχουν οργανωμένα και οι σεξεργάτριες, που καλούν τις φεμινίστριες όλων των φύλων να απεργήσουν.

Γερμανία: Πρώτη φεμινιστική απεργία

Την πρώτη φεμινιστική απεργία στο Γερμανικό Κράτος οργανώνει η Εθνική Συνέλευση Γυναικείας Απεργίας με το σύνθημα: Όταν σταματούμε να δουλεύουμε, ο κόσμος παύει. Στο μανιφέστο της κινητοποίησης υπογραμμίζεται η διαρκής συνθήκη διακρίσεων στην οποία βρίσκονται οι γυναίκες και υπενθυμίζεται ότι κατά μέσο όρο πληρώνονται 22% λιγότερο από τους άνδρες.

Σουηδία: Απεργία κάθε χρόνο

Το σουηδικό φεμινιστικό συντονιστικό, μαζί με συνδικάτα, πήρε απόφαση για κήρυξη φεμινιστικής απεργίας κάθε 8η Μάρτη αρκετά χρόνια πριν, αλλά φέτος φαίνεται να υπάρχει η δυνατότητα πραγματικής υλοποίησής της λόγω της έμπνευσης που δημιουργήθηκε από τις κινητοποιήσεις σε άλλες χώρες.

Ελβετία: Δεν το βάζουμε κάτω – Ο αγώνας συνεχίζεται

 Στην Ελβετία η φεμινιστική απεργία γεννήθηκε τη 14η Ιουνίου του 2019 με την καθοριστική συμβολή της Συνέλευσης Γυναικών του συνδικάτου δημόσιου τομέα. Φέτος, σε μια προσπάθεια συντονισμού με τις υπόλοιπες χώρες, η Ελβετία απεργεί την 8η Μάρτη, με σύνθημα: «Δεν το βάζουμε κάτω-Ο αγώνας συνεχίζεται». Απεργιακές κινητοποιήσεις ετοιμάζονται σε όλες τις μεγάλες πόλεις. Οι γυναίκες και τα τρανς άτομα καλούνται να κινητοποιηθούν για τα εργασιακά τους δικαιώματα, ενάντια στις γυναικοκτονίες, την καταστροφή του πλανήτη, την απλήρωτη εργασία.

Λουξεμβούργο και Βέλγιο: Δύο διαφορετικές απεργίες

Στο Λουξεμβούργο η απεργία δεν αποτελεί συνηθισμένο μέσο αγώνα. Παρ’ όλα αυτά οι φεμινιστικές συλλογικότητες καλούν σε γυναικεία απεργία την 7η Μάρτη. Καλούν επίσης, όσες γυναίκες δεν κατορθώσουν να απεργήσουν, να φορέσουν μοβ ρούχα, κονκάρδες, βραχιόλια και μαντήλια, για να κάνουν ορατά τα αιτήματά τους. Προτείνεται επιπλέον να μετατρέψουν τις συσκέψεις στους χώρους εργασίας σε φεμινιστικές συγκεντρώσεις, να μη χαμογελούν εάν εργάζονται σε υπηρεσίες, να ελαττώσουν το ρυθμό εργασίας και να επεκτείνουν το μεσημεριανό διάλειμμα. Στο Βέλγιο οι γυναίκες καλούν τους άνδρες να εργαστούν την 8η Μάρτη στο σπίτι και ταυτόχρονα οργανώνουν εβδομάδα δράσης 4/3-11/3, με το σύνθημα «Το να νοιάζεσαι σημαίνει να μοιράζεσαι».

Αυστρία και Ιταλία: Ούτε μία λιγότερη

Φεμινιστική απεργία οργανώνεται την 8η Μάρτη και στην Αυστρία. Στην Ιταλία η συλλογικότητα «Ούτε μία λιγότερη» οργανώνει 48ωρη απεργία στις 8 και 9 Μάρτη, με στόχο να διευκολυνθεί η συμμετοχή όσο γίνεται περισσότερων γυναικών.

Ισπανία: Φεμινιστική εξέγερση

Στην Ισπανία δεν ήταν εφικτό πανισπανικό κάλεσμα σε φεμινιστική απεργία και έτσι αποφασίστηκε κάθε περιοχή να οργανώσει όπως θέλει την 8η Μάρτη. Οι διαφωνίες στη συνέλευση της Μαδρίτης για το ζήτημα των σεξεργατριών ή εκδιδόμενων γυναικών, αλλά και η προσπάθεια του PSOE να σαμποτάρει τη φεμινιστική απεργία, με πρόσχημα ότι πέφτει Κυριακή, δεν επέτρεψαν στο κίνημα να εμφανίσει ενιαίο κάλεσμα. Κάποιες συλλογικότητες εξέφρασαν προβληματισμούς για την οργάνωση απεργίας την Κυριακή, σημειώνοντας ότι πολλές εργαζόμενες στην καθαριότητα, σε ξενοδοχεία και εστιατόρια δεν θα μπορούσαν να απεργήσουν. Άλλες γυναίκες επικεντρώθηκαν στην προφύλαξη του μέσου της απεργίας προκειμένου να μην «ξοδευτεί». Παρά τις δυσκολίες, καλείται φεμινιστική απεργία στην Καταλονία, σε πολλές πόλεις της Ανδαλουσίας και αλλού. Το σύνολο των φοιτητικών συλλόγων καλεί επίσης σε φεμινιστική απεργία στην εκπαίδευση στις 6 Μάρτη σε όλα τα πανεπιστήμια. Στη Μαδρίτη, τη φράση «φεμινιστική απεργία» έχει αντικαταστήσει η φράση «Φεμινιστική εξέγερση».

Ελλάδα

Φέτος στην Ελλάδα οργανώνεται η δεύτερη φεμινιστική απεργία με σύνθημα «Απεργία στο σπίτι-απεργία στη δουλειά». Η Συνέλευση 8 Μάρτη στην Αθήνα και η Συνέλευση Γυναικών στη Θεσσαλονίκη εργάστηκαν με κέφι και υπομονή προκειμένου να υπάρξουν απεργιακά καλέσματα στις δύο μεγάλες πόλεις. Σε συνελεύσεις, στις εξορμήσεις σε πανεπιστήμια, γειτονιές και εργασιακούς χώρους, στα κοινωνικά δίκτυα, με τη στήριξη ανεξάρτητων ΜΜΕ, έγινε κάθε δυνατή προσπάθεια προκειμένου το μήνυμα της απεργίας να φτάσει παντού. Εξασφαλίστηκε μια σημαντική στήριξη από σωματεία και συνδικάτα για να υπάρξει στάση εργασίας την Παρασκευή και συναυλία την 8η Μάρτη. Έγιναν προσπάθειες για μετάφραση υλικού από άλλες γλώσσες και συντονισμός με συνελεύσεις σε Ελβετία και Ισπανία. Το κλίμα στις συνελεύσεις και στο δρόμο ήταν ενθαρρυντικό. Οι Συνελεύσεις οργανώνουν ήδη την επόμενη μέρα.

Από την Ισπανία, μέχρι τη Χιλή, από την Ελβετία μέχρι τη Γαλλία και από την Τουρκία μέχρι την Ελλάδα, νέες γενιές γυναικών μαθαίνουν να αμφισβητούν την αδικία, το σεξισμό, τη βία, τις πατριαρχικές δομές, την καταπίεση και την εκμετάλλευση, οργανώνοντας το φεμινιστικό κίνημα. Η Διεθνής Φεμινιστική Απεργία είναι εδώ.

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά

Ετικέτες