Συνέντευξη με τον Γιάννη Παπαδόπουλο, αντιπρόεδρο του Συλλόγου Εργαζόμενων στον σχολικό καθαρισμό Βορείου Ελλάδος «Τα Καθαρά Γάντια»
Τα σχολεία άνοιξαν στις 14 Σεπτέμβρη, αλλά η καθαριότητα γίνεται μόνο χάρη στις υπεράνθρωπες προσπάθειες των καθαριστριών-στών και μάλιστα χωρίς να έχουν προσληφθεί ως μόνιμο προσωπικό και χωρίς να καλύπτονται τα κενά σε όλα τα σχολεία, παρά μόνο με πολλούς να τρέχουν από σχολείο σε σχολείο για να καθαρίσουν. Η κυβέρνηση προτίμησε να προσλάβει με ρατσιστική πρακτική μόνο Έλληνες, πετώντας στην ανεργία δεκάδες μετανάστριες-ες εργαζόμενους με χρόνια στον σχολικό καθαρισμό, κάτι που στοιχίζει εν μέσω πανδημίας σε έλλειψη έμπειρου προσωπικού και φυσικά στην κάλυψη όλων των σχολικών μονάδων. Η «Εργατική Αριστερά» μίλησε με τον Γιάννη Παπαδόπουλο, αντιπρόεδρο του Συλλόγου Εργαζόμενων στον σχολικό καθαρισμό Βορείου Ελλάδος «Τα Καθαρά Γάντια» που εξηγεί αναλυτικότερα την κατάσταση, η οποία, όπως φαίνεται, είναι επικίνδυνη για τους εργαζόμενους στο σχολικό καθαρισμό, τα παιδιά και τους εκπαιδευτικούς εξαιτίας της έλλειψης ουσιαστικού σχεδίου και χρηματοδότησης από τη μεριά της κυβέρνησης. Τη συνέντευξη πήρε η Γιάννα Γαϊτάνη.
Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι έχει καλύψει όλα τα κενά στα σχολεία σε ό,τι αφορά την καθαριότητα. Ισχύει κάτι τέτοιο;
Τα σχολεία είναι έτοιμα να ανοίξουν λέγανε. Μήνες τώρα η κυβερνητική προπαγάνδα μας λέει ότι το επιτελικό κράτος είναι πάντα εδώ. Μήνες τώρα προσπαθούμε να δούμε πού ακριβώς. Όπως σε έναν σωρό άλλους τομείς έτσι και στον τομέα της σχολικής καθαριότητας μόλις την Πέμπτη 10 του Σεπτέμβρη στη Θεσσαλονίκη άλλα και στην υπόλοιπη Ελλάδα υπεγράφησαν οι συμβάσεις εργασίας των σχολικών καθαριστριών-στών. Τέσσερις μέρες δηλαδή πριν ανοίξουν τα σχολεία μεσολαβούντος και ενός Σαββατοκύριακου.
Προσλήφθηκαν όλες οι καθαρίστριες που δούλευαν πέρσι στα σχολεία; Και οι μετανάστριες;
Σε αριθμό έχουν προσληφθεί περίπου τα ίδια άτομα. Τι άλλαξε όμως σε ουσία; Πάρα πολλές συμβάσεις, σχεδόν οι μισές, που μετατράπηκαν σε συμβάσεις μερικής απασχόλησης δηλαδή συμβάσεις 3ωρης εργασίας, καθιστούν τον καθαρισμό πολλών σχολείων σχεδόν αδύνατο. Πάρα πολλούς άλλους συνάδελφους τους στέλνουν και σε -τουλάχιστον- δεύτερο σχολείο ή νηπιαγωγείο ώστε όχι μόνο ο φόρτος εργασίας γίνεται αφόρητος, αλλά πολλές φορές και ο χρόνος μετάβασης όσο κοντά και να είναι η δεύτερη θέση «ζορίζει».
Σε πολλές περιοχές, όπως στον Λαγκαδά, όλες οι συναδέλφισσες-φοι δουλεύουν με 3ωρες συμβάσεις αναγκαζόμενες πολλές φορές να μεταφέρονται από χωριό σε χωριό με δικά τους έξοδα και μέσα σ’ αυτό το τρίωρο να καθαρίζουν τους δυο η και περισσότερους χώρους που τους τοποθέτησαν. Μάλιστα κάποιοι αντιδήμαρχοι προσπαθούν να τις φοβίσουν λέγοντας τους πως θα πρέπει να δουλέψουν και «καμιά ωρίτσα παραπάνω» χωρίς μάλιστα ανταμοιβή. Παρόμοια πράγματα μας διηγούνται οι συναδέλφισσες-φοι από όλα σχεδόν τα μέρη της Ελλάδας. Από το νομό Καρδίτσας, το νομό Πέλλας και αλλού. Συναδέλφισσα στον νομό Κιλκίς πρέπει να διανύει απόσταση 40 χιλιομέτρων για να πάει στον τόπο εργασίας της.
Επίσης οι 3ωρες στερούνται εργατικών δικαιωμάτων: Ούτε ταμείο ανεργίας τους δυο μήνες το καλοκαίρι παίρνουν και τα ένσημά τους είναι υποβαθμισμένα. Όσες δε συναδέλφισσες-φοι βρίσκονται λίγο πριν από τη συνταξιοδότηση, θα πρέπει να δουλέψουν περισσότερο χρόνο για να μπορέσουν τελικά να τα καταφέρουν. Προσλήφθηκαν οι περισσότεροι συνάδελφοι έκτος από τους «μη Έλληνες». Οι περισσότεροι μετανάστες συνάδελφοι που δούλευαν πάρα πολλά χρόνια στον σχολικό καθαρισμό, όσοι δεν ήταν από Κωνσταντινούπολη, Βόρεια Ήπειρο κ.λπ. και γενικά οι μη παροικούντες την Ιερουσαλήμ αποκλείστηκαν μόνο γιατί δεν είχαν την ελληνική υπηκοότητα.
Tηρούνται όλα τα μέτρα ασφαλείας; Είναι επαρκής ο εξοπλισμός και οι οδηγίες που σας έχουν δοθεί;
Όσον αφορά τα μέτρα ασφαλείας στα σχολεία …Χαχαχαχα. Ας είμαστε καλά οι συναδέλφισσες και οι συνάδελφοι καθόσον δεν μας έχει ειπωθεί καμιά κουβέντα για το τι πρέπει να γίνει, πού πρέπει να γίνει, πώς πρέπει να γίνει και γιατί. Οι φιλότιμες προσπάθειες των διευθυντών και των εκπαιδευτικών δεν αντικαθιστούν μια υπεύθυνη ενημέρωση και πληροφόρηση. Μέσα ατομικής προστασίας δεν υπάρχουν. Γάντια παίρνουμε πάλι από τις φιλότιμες προσπάθειες των διευθυντών. Μάσκες μας δόθηκαν δύο ανά συνάδελφο από το Δήμο Θεσσαλονίκης και μάλιστα όχι σε όλους παρά μόλις την Παρασκευή 18 του Σεπτέμβρη. Για ποδιές, καλύπτρες παπουτσιών και άλλα τινά, όσα αναφέρουν δηλαδή τα δικά τους μέτρα, αυτά είναι στην σφαίρα του ονείρου.
Είχατε συμπαράσταση από εκπαιδευτικούς, γονείς και μαθητές;
Δεν γνωρίζω αν σε κάποια σχολεία υπάρχουν συμπαραστάτες από γονείς και εκπαιδευτικούς στο έργο μας, αλλά ακόμη όλοι ψάχνονται να δούνε πώς θα συνεχιστεί αυτή η κατάσταση. Βεβαία η ομοσπονδία γονέων και κηδεμόνων κεντρικής Μακεδονίας έχει σταθεί πολλές φορές στο πλάι μας και ζητάει για εμάς, όπως και όλα τα σωματεία μας, συμβάσεις αορίστου χρόνου. Επίσης κατά καιρούς στο πρόσφατο παρελθόν πολλές ΕΛΜΕ έβγαλαν παρόμοιες ανακοινώσεις.
Και κάτι τελευταίο. Οι συνάδελφοι της ΠΟΕ–ΟΤΑ αντί να στέλνουν εκφοβιστικές επιστολές στους συναδέλφους μας ότι αν δεν γίνουν μέλη στην ΠΟΕ–ΟΤΑ, ότι θα είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν 8 ώρες αντί των 6,5 που έχουν υπογράψει και ότι δεν θα έχουν πρόσβαση σε αναρρωτικές άδειες, καλά θα κάνουν να βοηθήσουν να διορθώσουμε την κατάσταση και όχι να ψάχνουν για «έτοιμο φαγητό».
*Ο Γιάννης Παπαδόπουλος είναι αντιπρόεδρος του Συλλόγου Εργαζόμενων στον σχολικό καθαρισμό Βορείου Ελλάδος «Τα Καθαρά Γάντια»
**Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
