Και αυτή τη φορά δεν θα περάσει!
Αυτές τις ημέρες, οι Δημόσιοι Υπάλληλοι γίνονται αποδέκτες εγκυκλίων, ηλεκτρονικών μηνυμάτων κ.α σχετικά με την υποχρέωση τους να συμπληρώσουν φύλλα ατομικής αξιολόγησης. Οι υφιστάμενοι για τους (με ανάθεση) προϊστάμενους, οι (με ανάθεση) προϊστάμενοι για τους υφιστάμενους κ.ο.κ. Πρόκειται για τη 2η εφαρμογή της σχετικής πρόβλεψης του Νόμου 4369/2016, την οποία υιοθέτησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τώρα εφαρμόζει και η Κυβέρνηση ΝΔ, υπό τον Μητσοτάκη. Ο σημερινός πρωθυπουργός ήταν αυτός που ως Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης στην κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου είχε πρώτος εισάγει την ατομική αξιολόγηση, ως ...θέσφατο για την βελτίωση της Δημόσιας Διοίκησης, επιβάλλοντας μάλιστα και τις περίφημες ποσοστώσεις “καλών-μέτριων-κακών” ΔΥ.
Η ατομική αξιολόγηση ουσιαστικά είναι τρόπος επιτήρησης και πειθάρχησης των υπαλλήλων και δεν έχει σχέση με την αξιολόγηση πολιτικών, διαδικασιών και δομών, η οποία άλλωστε θα πρέπει να γίνεται από την κοινωνία και όχι με -τύπου reality show- συμπλήρωση βαθμολογίας μεταξύ υπαλλήλων.
Δεν είναι τυχαίο ότι από τις κατά καιρούς “μεγαλόπνοες” μεταρρύθμισεις της Δημόσιας Διοίκησης, η μόνη, την οποία κάθε χρώματος πολιτική ηγεσία επιλέγει να προχωρήσει τάχιστα είναι η ατομική αξιολόγηση. Ένα εργαλείο, που εκ φύσεως λειτούργει εκφυλιστικά, ωθεί σε ανώφελο και αντιπαραγωγικό ανταγωνισμό μεταξύ των συναδέλφων, διασπά την συλλογικότητα και αποπροσανατολίζει από τα καίρια θέματα που θα πρέπει να απασχολούν τους εργαζόμενους στο Δημόσιο, αλλά και το κοινωνικό σύνολο.
Αντίθετα, διαδικασίες που κακοφορμίζουν εδώ και χρόνια (με πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα τις κρίσεις Προϊσταμένων) παραπέμπονται για τις καλένδες και αποτελούν πεδίο δόξης λαμπρον για κάθε λογής πολιτικούς παράγοντες και… συνδικαλιστές που αναζητούν πελάτες!
Το ζητούμενο σήμερα, αλλά και πάντα, στην Δημόσια Διοίκηση είναι ποιους σκοπούς αυτή θα εκπληρώνει, ποιας τάξης τα συμφέροντα υπηρετεί, και με ποια εργαλεία λειτουργεί υπέρ των πραγματικών αναγκών της κοινωνίας και όχι συγκεκριμένων ιδιωτικών συμφερόντων. Εδώ και χρόνια, επιχειρείται η αφαίρεση αρμοδιοτήτων από το Δημόσιο και η παραχώρηση ελεγκτικών, ρυθμιστικών, διοικητικών και άλλων λειτουργιών του, σε ιδιώτες. Ιδιώτες που προφανώς ενδιαφέρονται για την τσέπη τους και όχι π.χ για την προστασία του περιβάλλοντος, για την δημόσια υγεία, για την προστασία των εργαζομένων και άλλα …τέτοια.
Με απόφαση της ΑΔΕΔΥ και πολλών Ομοσπονδιών και Πρωτοβάθμιων Συλλόγων, συνεχίζεται το απεργιακό μέτρο της αποχής-απεργίας από την αξιολόγηση. Απεργία-αποχή, η οποία χάρη στη σημαντική στήριξη της στην προηγούμενη εφαρμογή της αξιολόγησης, ανάγκασε την προηγούμενη Κυβέρνηση να καταργήσει την «τροπολογία Γεροβασίλη» που είχε εισαγάγει και δυστυχώς εφαρμόζεται ακόμη και σήμερα (ως καταργημένο). Για παράδειγμα, στο Υπουργείο Εργασίας αποκλείστηκαν πρόσφατα από τις κρίσεις των Δ/ντων 2 συμμετέχοντες υπάλληλοι στην απεργία-αποχή!
Τέλος, πρόσφατη βέβαια είναι και η απόφαση (559/2020) του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, η οποία δικαίωσε υπάλληλο του Υπ. Ενέργειας και Περιβάλλοντος που αποκλείστηκε λόγω της μη συμμετοχής του στην Αξιολόγηση. Εκκρεμεί ωστόσο η εφαρμογή της από μια Κυβέρνηση που κατά τα άλλα διατρανώνει το σεβασμό της στις αποφάσεις της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης...
Η Αξιολόγηση έχει καταπέσει και απαξιωθεί από την πλειοψηφία των εργαζομένων στο Δημόσιο, μετά τον επιτυχημένο κι επίμονο αγώνα που δόθηκε τα τελευταία χρόνια, με τη στήριξη όλης της Αριστεράς στα σωματεία και τους χώρους δουλειάς. Το συμπέρασμα είναι ότι οι αγώνες και η ενότητα όμορων ταξικών δυνάμεων μπορούν να φέρνουν νίκες. Έχουμε να τις «επιτηρήσουμε» και να τις επεκτείνουμε, όμως και αυτό χρειάζεται δέσμευση!
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
