Τι κι αν η κρίση του κορονοϊού ανέδειξε την αναγκαιότητα για καθολικό δημόσιο σύστημα υγείας, η κυβέρνηση συνεχίζει ακάθεκτη να προωθεί την ιδιωτικοποίηση του. Ιδιωτικοποιήσεις άμεσες μέσω των συμπράξεων δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, όπως με το νοσοκομείο Κομοτηνής στην κατασκευή του οποίου συμμετέχει το ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, την επαναφορά των εργολάβων στα Νοσοκομεία με στημένες οικονομοτεχνικές μελέτες που τους βγάζουν πιο "φτηνούς" για το σύστημα.

Αλλά και έμ­με­σες μέσω της λει­τουρ­γί­ας του δη­μό­σιου συ­στή­μα­τος υγεί­ας με ιδιω­τι­κο­οι­κο­νο­μι­κά κρι­τή­ρια.

Η κυ­βέρ­νη­ση επι­χει­ρεί να προ­χω­ρή­σει σε τομή στον τομέα της λει­τουρ­γί­ας του ΕΣΥ με κρι­τή­ρια ιδιω­τι­κής οι­κο­νο­μί­ας. Σε τομή που θα την πραγ­μα­το­ποι­ή­σει μέσω του νο­μο­σχε­δί­ου για την ίδρυ­ση του Ορ­γα­νι­σμού Δια­σφά­λι­σης της Ποιό­τη­τας στην Υγεία (Ο.Δι.Π.Υ.). Είναι η τρίτη Ανώ­νυ­μη Εται­ρεία που θα λει­τουρ­γεί στο ΕΣΥ αλ­λοιώ­νο­ντας το Δη­μό­σιο και κοι­νω­νι­κό χα­ρα­κτή­ρα του. Η ΑΕΜΥ ΑΕ (λει­τουρ­γεί το Νο­σο­κο­μείο Σα­ντο­ρί­νης), το Κέ­ντρο Τεκ­μη­ρί­ω­σης και Κο­στο­λό­γη­σης Νο­σο­κο­μεια­κών Υπη­ρε­σιών Α.Ε. και τώρα ο Ο.ΔΙ.ΠΥ. Α.Ε.

Στό­χος της κυ­βέρ­νη­σης είναι ο Ο.Δι.Π.Υ. να απο­τε­λέ­σει μία ανώ­νυ­μη εται­ρεία με αντι­κεί­με­νο του την αξιο­λό­γη­ση της λει­τουρ­γί­ας κυ­ρί­ως των δη­μό­σιων δομών υγεί­ας και δευ­τε­ρευό­ντως σε ιδιω­τών πα­ρό­χων εφό­σον το αι­τη­θούν. Η αξιο­λό­γη­ση όμως δεν είναι μια ου­δέ­τε­ρη έν­νοια. Έχει πε­ριε­χό­με­νο το οποίο κα­θο­ρί­ζε­ται από το ποιος αξιο­λο­γεί, με ποια κρι­τή­ρια και μέσα σε ποιο πλαί­σιο. Κατ΄ αρχήν το ότι για τον Ο.Δι.Π.Υ. επι­λέ­γε­ται η μορφή της ανώ­νυ­μης εται­ρεί­ας ση­μαί­νει ότι επι­διώ­κουν να υπάρ­χει η δυ­να­τό­τη­τα ει­σό­δου ιδιω­τών στην εται­ρεία. Άλ­λω­στε και στο άρθρο δέκα του νο­μο­σχε­δί­ου, ανα­φέ­ρε­ται ότι οι πόροι του, πέρα από το υπουρ­γείο υγεί­ας, μπο­ρεί να προ­έρ­χο­νται και από ιδιώ­τες. Οι ιδιώ­τες θα επεν­δύ­σουν σε έναν ορ­γα­νι­σμό οι αρχές του οποί­ου θα είναι σύμ­φω­νες με τα συμ­φέ­ρο­ντα τους, δε θα επεν­δύ­σουν σε ένα μη­χα­νι­σμό αξιο­λό­γη­σης που θα έχει ως κρι­τή­ριο την κα­θο­λι­κή, δη­μό­σια και δω­ρε­άν υγεία.

Τα κρι­τή­ρια τα οποία τί­θε­νται στο νο­μο­σχέ­διο τί­θε­νται αφη­ρη­μέ­να αλλά πα­ρό­λα αυτά μπο­ρού­με να εξά­γου­με ορι­σμέ­να συ­μπε­ρά­σμα­τα με­λε­τώ­ντας τα. Πρώ­τον που­θε­νά στα κρι­τή­ρια του ορ­γα­νι­σμού δεν υπάρ­χει το κρι­τή­ριο της πρό­σβα­σης του συ­νό­λου του πλη­θυ­σμού στις υπη­ρε­σί­ες υγεί­ας, τα κρι­τή­ρια έχουν να κά­νουν μόνο με τις υπη­ρε­σί­ες που προ­σφέ­ρο­νται στους “λή­πτες υγεί­ας”, οι οποί­οι δεν κα­θο­ρί­ζο­νται. Δεύ­τε­ρον στα κρι­τή­ρια ανα­φέ­ρε­ται ότι οι προ­σφε­ρό­με­νες υπη­ρε­σί­ες υγεί­ας πρέ­πει να είναι “οι­κο­νο­μι­κά ανε­κτές για τους λή­πτες υπη­ρε­σιών υγεί­ας”. Η απά­ντη­ση μας σε αυτά είναι δη­μό­σια και δω­ρε­άν υγεία για όλο τον πλη­θυ­σμό και όχι “οι­κο­νο­μι­κά ανε­κτές υπη­ρε­σί­ες υγεί­ας για τους λή­πτες υγεί­ας”. Αλλά το κρι­τή­ριο το οποίο είναι το πιο εν­δει­κτι­κό για τις ορέ­ξεις της κυ­βέρ­νη­σης είναι το κρι­τή­ριο της απο­δο­τι­κό­τη­τας. Απο­δο­τι­κό­τη­τα ορί­ζε­ται ως “ο βαθ­μός επί­τευ­ξης των επι­θυ­μη­τών απο­τε­λε­σμά­των από την πα­ρο­χή επι­στη­μο­νι­κά τεκ­μη­ριω­μέ­νων υπη­ρε­σιών υγεί­ας σε αυ­τούς που μπο­ρούν να ωφε­λη­θούν από αυτές και πε­ρι­λαμ­βά­νει δεί­κτες που αξιο­λο­γούν την κα­ταλ­λη­λό­τη­τα των πα­ρε­χό­με­νων υπη­ρε­σιών και των εκ­βά­σε­ων από αυτές τις υπη­ρε­σί­ες”. Αυτός ο όρος απο­δο­τι­κό­τη­τας έρ­χε­ται να ται­ριά­ξει με τα DRGs που έφερε η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Με τον όρο “επι­στη­μο­νι­κά τεκ­μη­ριω­μέ­νες υπη­ρε­σί­ας υγεί­ας” τα φω­το­γρα­φί­ζει. Έτσι, με μια δια­χρο­νι­κή συ­νερ­γα­σία ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και ΝΔ, επι­χει­ρεί­ται να με­τα­τρα­πεί η λει­τουρ­γία των νο­σο­κο­μεί­ων σε άθροι­σμά απο­σπα­σμα­τι­κών κω­δι­κών που θα κα­θο­ρί­ζουν σε από­λυ­το βαθμό τη θε­ρα­πεία και την αντι­με­τώ­πι­ση του ασθε­νούς. Προ­ω­θεί­ται ο ια­τρι­κός τε­η­λο­ρι­σμός, ο ευ­νου­χι­σμός της δια­γνω­στι­κής σκέ­ψης, το σπά­σι­μο του ασθε­νούς σε κομ­μά­τια με κα­τα­στρο­φι­κές συ­νέ­πειες για τον ασθε­νή. Αφε­τέ­ρου , όπως έχου­με πει και πα­λιό­τε­ρα, τα DRGs είναι θε­με­λιώ­δης όρος για την εί­σο­δο των ιδιω­τι­κών ασφα­λι­στι­κών εται­ρειών στα νο­σο­κο­μεία. Θα μπαί­νουν οι ασφα­λι­στι­κές και θα επι­βάλ­λουν στους υγειο­νο­μι­κούς πως θα αντι­με­τω­πί­σουν τον ασθε­νή πα­τώ­ντας σε έναν κω­δι­κό. Το δεύ­τε­ρο ερώ­τη­μα σχε­τι­κά με τον όρο της απο­δο­τι­κό­τη­τας είναι ποιοι είναι οι δεί­κτες που θα αξιο­λο­γούν την κα­ταλ­λη­λό­τη­τα των πα­ρε­χο­μέ­νων υπη­ρε­σιών. Είναι ο ασθε­νής μόνο ένα σύ­νο­λο δει­κτών; Μπο­ρεί να κρι­θεί ένα σύ­στη­μα υγεί­ας μόνο με αυ­τούς; Αυτοί οι δεί­κτες αξιο­λό­γη­σης που θα δη­μιουρ­γη­θούν από τον ορ­γα­νι­σμό τι κα­τεύ­θυν­ση θα έχουν και που θα απο­σκο­πούν; Η απά­ντη­ση σε αυτές τις ερω­τή­σεις είναι προ­φα­νείς αν ξα­να­δού­με το πλαί­σιο και την κα­τεύ­θυν­ση με την οποία συ­γκρο­τεί­ται ο ορ­γα­νι­σμός .

Ένα τρίτο κρι­τή­ριο που δεί­χνει την κα­τεύ­θυν­ση του ορ­γα­νι­σμού είναι το κρι­τή­ριο της δια­χεί­ρι­σης πόρων που ασχο­λεί­ται με τη “βιω­σι­μό­τη­τα” του ορ­γα­νι­σμού.

Όταν το δη­μό­σιο σύ­στη­μα υγεί­ας είναι υπο­στε­λε­χω­μέ­νο (40.000 τα κενά) με πολ­λούς ερ­γο­λα­βι­κούς ερ­γα­ζο­μέ­νους που ζούνε στα όρια της αθλιό­τη­τας, υπο­χρη­μα­το­δο­τού­με­νο, χωρίς τον απα­ραί­τη­το εξο­πλι­σμό και λει­τουρ­γώ­ντας στο 120% των δυ­να­το­τή­των του είναι αδύ­να­τον να βγει “βιώ­σι­μο και απο­δο­τι­κό”;

Και τότε με βάση αυτό το νο­μο­σχέ­διο θα τι­μω­ρη­θούν καθώς ορί­ζε­ται μέχρι και κλεί­σι­μο για όσα νο­σο­κο­μεία δεν αξιο­λο­γη­θούν θε­τι­κά.

Έπει­τα υπάρ­χει η πι­θα­νό­τη­τα αυτός ο ορ­γα­νι­σμός να λει­τουρ­γή­σει ως πο­λιορ­κη­τι­κός κριός των με­γά­λων ιδιω­τών πα­ρο­χών υγεί­ας προς τους μι­κρούς πα­ρό­χους, καθώς για να συ­νά­ψουν σύμ­βα­ση με τον ΕΟΠΥΥ θα πρέ­πει να αξιο­λο­γού­νται θε­τι­κά από τον ορ­γα­νι­σμό. Αυτή η αξιο­λό­γη­ση θα συν­δέ­ε­ται με τε­ρά­στιο κό­στος για να εκ­πλη­ρώ­σουν τα πρω­τό­κολ­λα του.

Άρα ιδρύ­ε­ται ένας ορ­γα­νι­σμός που θα αξιο­λο­γεί τα νο­σο­κο­μεία με ιδιω­τι­κο­οι­κο­νο­μι­κά κρι­τή­ρια. Έτσι τα νο­σο­κο­μεία θα κα­λού­νται να δρουν κα­θη­με­ρι­νά με κρι­τή­ρια ιδιω­τι­κής οι­κο­νο­μί­ας , ενώ όσα απο­τυγ­χά­νουν θα απει­λού­νται με κλεί­σι­μο. Με τη “σπα­σμέ­νη” σε κομ­μά­τια ια­τρι­κή πράξη θα μπο­ρούν εύ­κο­λα να μπουν στο δη­μό­σιο οι ιδιώ­τες πά­ρο­χοι υγεί­ας και οι ιδιω­τι­κές ασφα­λι­στι­κές, που θα ανα­λαμ­βά­νουν ένα “τμήμα” της νο­ση­λεί­ας. Η αστι­κή στρα­τη­γι­κή με­τα­τρέ­πει τα νο­σο­κο­μεία σε αυ­το­χρη­μα­το­δο­τού­με­νες δομές ώστε να πε­ριο­ρι­στεί ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρο η κρα­τι­κή χρη­μα­το­δό­τη­ση.

Εμείς ανοί­γου­με πό­λε­μο σε κάθε προ­σπά­θεια ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης της υγεί­ας

Η δική μας απά­ντη­ση περ­νά­ει από την αύ­ξη­ση της χρη­μα­το­δό­τη­σης του συ­στή­μα­τος υγεί­ας , την πρό­σλη­ψη των 40.000 ερ­γα­ζό­με­νων που χρειά­ζε­ται το ΕΣΥ, την ορ­γά­νω­ση ποιο­τι­κής πρω­το­βάθ­μιας υγεί­ας και κα­τα­λή­γει στην ορ­γά­νω­ση ενός δω­ρε­άν, δη­μό­σιου και κα­θο­λι­κού συ­στή­μα­τος που πα­ρέ­χει ποιο­τι­κές υπη­ρε­σί­ες υγεί­ας σε όλο τον πλη­θυ­σμό.

ΚΑ­ΛΟΥ­ΜΕ ΥΓΕΙΟ­ΝΟ­ΜΙ­ΚΟΥΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΟ­ΛΙ­ΤΕΣ ΝΑ ΑΓΩ­ΝΙ­ΣΤΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥ­ΣΤΗ­ΜΑ ΥΓΕΙΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΑ­ΛΟ­ΓΕΙ

Ετικέτες