Καλωσόρισες Αστάθεια !

Είναι ξεκάθαρο ότι η πρόταση αποτελεί ένα επικοινωνιακό παιχνίδι του Podemos, σε μια προσπάθεια να κερδίσει το μεγάλο παιχνίδι (δηλαδή τις επόμενες εκλογές), χρησιμοποιώντας τα όπλα του αντιπάλου. Ωστόσο το παιχνίδι αυτό είναι επικίνδυνο, όχι μόνο γιατί υπάρχει ο κίνδυνος αποδοχής-τελικά-της πρότασης, αλλά και γιατί ξεπλένει το διεφθαρμένο  PSOE, νομιμοποιεί το διάλογο μαζί του αφήνοντας διαύλους επικοινωνίας ανοιχτούς. Στο συγκεκριμένο άρθρο ο Χάιμε Παστόρ, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών, ιστορικό στέλεχος της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και εκδότης του περιοδικού Viento Sur, επισημαίνει τους κινδύνους "συριζοποίησης" του Podemos, και επιμένει στο γεγονός ότι ο νέος πολιτικός κύκλος που ανοίγει φέρνει μαζί του μια μεγάλη αστάθεια, αστάθεια που πρέπει να εκμεταλλευτεί το Podemos συνεχίζοντας να υπηρετεί μονομερώς τους "από κάτω". Το άρθρο δεν έχει μόνο ενημερωτική αξία, εν μέρει απαντά και στην ελληνική συζήτηση, για το τι συμβαίνει στο Podemos, μια και έντυπα όπως η Αυγή βιάστηκαν να πανηγυρίσουν για μια ενδεχόμενη συνεργασία Podemos και σοσιαλιστών, προπαγανδίζοντάς την παράλληλα.  

«-Όχι στα λαϊκίστικά πειράματα! Χρειαζόμαστε μια κυβέρνηση σοβαρή, που θα δώσει πλουτοκρατοσταθερότητα στην οικονομία μας»

-Εννοείτε  να δώσει σταθερότητα.

-Ε ναι ναι αυτό. ( σκίτσο του Forges, στην  El País, 22/1/16)

(Με αυτή τη σημείωση από το σκίτσο του Forges επιλέγει να ξεκινήσει το άρθρο του ο Χάιμε Παστόρ)

Σε αυτή την  κοινωνία επιτάχυνσης  ζούμε σε ρυθμούς ιλιγγιώδεις. Εξελίξεις και ειδήσεις, ιδιαίτερης σημασίας  και βαρύτητας συμβαίνουν με μεγάλη ταχύτητα ενώ , τα γεγονότα εξαρτώνται από τη σημασία που τους δίνουν τα Μέσα μαζικής Διαμόρφωσης αν χρησιμοποιήσουμε τα λόγια του Αγκουστίν Γκαρσία Κάλβο (φιλόσοφος, δοκιμιογράφος, ποιητής , γεννηθείς στη Σαμόρα στις 15 Οκτώβρη του 1926. ). Και όλα αυτά χωρίς να είναι εύκολο να επιβραδύνει  κανείς,  για να αναλύσει και να αναστοχαστεί  αυτές τις εξελίξεις,  με την απαραίτητη προσοχή. Βρισκόμαστε μπροστά  στην  απαράδεχτη κρίση των δικαιωμάτων,  εκατομμυρίων ανθρώπων που  ζητούν άσυλο και καταφύγιο στην Ευρώπη, σε φονικές επιθέσεις που γίνονται σε πολύ διαφορετικά μέρη του πλανήτη, σε έναν μεγάλο  κατάλογο  φαλλοκρατικής βίας (violencia machista) με τον οποίο ξεκινά η καινούρια χρονιά. Αντιμετωπίζουμε επίσης τις συνέπειες που έχει αυτός ο παγκόσμιος βιοκτόνος καπιταλισμός στον πλανήτη, την μείωση της τιμής του πετρελαίου,  τη στασιμότητα της κινέζικης οικονομίας και  τέλος τις επαναλαμβανόμενες διακηρύξεις των εκπροσωπών της τρόικα,  για την επείγουσα  και αναγκαία  περικοπή των νέων προυπολογισμών (γύρω στα δέκα δις. Ευρώ) στις οποίες πρέπει να προχωρήσει η νέα  ισπανική κυβέρνηση.

Η Παρασκευή, 22 Ιανουαρίου ήταν ένα καλό παράδειγμα, του πως η μηντιακή ατζέντα μπορεί να αλλάξει  απότομα  αλλάζοντας την   πραγματική πολιτική συζήτηση. Πράγματι όταν ακόμη είχαμε να διαχειριστούμε τα σκανδαλώδη στοιχεία της έρευνας « Μια οικονομία στην υπηρεσία του 1% που πραγματοποιήθηκε από την Oxfam international»https://www.oxfam.org/es/informes/una-economia-al-servicio-del-1,  σύμφωνα με την οποία οι 62 πιο πλούσιοι άνθρωποι στον κόσμο συγκεντρώνουν τόσο πλούτο όσο οι  3,6000,000 εκατομμύρια πιο φτωχοί και οι 20 πιο πλούσιοι Ισπανοί έχουν  όσο πλούτο έχει το 30% των πιο φτωχών, ξαφνικά η πολιτική ατζέντα μετατοπίστηκε επικεντρώνοντας στην πρόταση του Πάμπλο Ιγλέσιας στον Πέδρο Σάντσες (PSOE)  για μια κυβέρνηση αλλαγής, πλουραλισμού και αναλογικότητας καθώς και στην μη αποδοχή του τελευταίου να συμμετάσχει σε μια νέα κυβέρνηση με τον Μαριάνο Ραχόι.

Η πρόταση  του Πάμπλο Ιγκλέσιας αποτελεί στην πραγματικότητα ένα πολύ γενικό πρόγραμμα που περιλαμβάνει συγκεκριμένες δεσμεύσεις.  Μεταξύ αυτών φρένο στις κοινωνικές περικοπές, ανάκτηση των ιδιωτικοποιημένων επιχειρήσεων , απόρριψη της ΤΤΙΡ, την πρόθεση να μην εφαρμοστούν οι νέες περικοπές που προτείνει η Τρόικα, (παρόλο που δεν υπάρχει καμία αναφορά σε κάποιον έλεγχο ή αναδιάρθρωση του χρέους) ένα σχέδιο  έκτακτης κοινωνικής ανάγκης για τις πρώτες εκατό μέρες καθώς και την πρόταση για ένα πανισπανικό  δημοψήφισμα συμβουλευτικού χαρακτήρα σχετικά με την αναθεώρηση του συντάγματος. Αυτή η αναθεώρηση σύμφωνα με το Podemos, θα πρέπει να περιλαμβάνει 5 άξονες, μεταξύ αυτών τη θωράκιση των κοινωνικών δικαιωμάτων και την αναγνώριση της πολυεθνικότητας του κράτους, καθώς και την εύρεση ενός δημοκρατικού  δρόμου για την συνταγματική αποκατάσταση της Καταλονίας  για την  «ενότητα της χώρας». Όλα αυτά συνοδεύονταν από μια λίστα υπουργοποίησης (συμπεριλαμβανομένου του Αλμπέρτο Γκαρσόν της Ενωμένης Αριστεράς ) για να δοθεί μεγαλύτερη αξιοπιστία στην πρόταση  του Podemos για σχηματισμό κυβέρνησης με το PSOE. Η αντίδραση σε αυτό το σενάριο από τη μεριά του Μαριάνο Ραχόι ήταν η προσωρινή απόσυρση από τη συζήτηση και η στάση αναμονής ,  παρακολουθώντας από απόσταση   τον πόλεμο στο εσωτερικό του PSOE που προκλήθηκε εκ νέου από το μοίρασμα των χαρτιών της  Ποδεμίστικης παρτίδας .  Ο ηγέτης του P.P επηρεασμένος  ακόμα από τα νέα σκάνδαλα διαφθοράς,  εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση για να θυμίσει ότι με την αριθμητική του δύναμη στο κοινοβούλιο και με την απόλυτη πλειοψηφία του στη  σύγκλητο  συνεχίζει να έχει τη δυνατότητα να μπλοκάρει οποιαδήποτε συνταγματική μεταρρύθμιση. Εντωμεταξύ  δεν έχασαν χρόνο να απαντήσουν  στην πρόταση του ηγέτη του Podemos παλιοί βετεράνοι ηγέτες των σοσιαλιστών, καθοδηγούμενοι από τον  Αλφρέντο Πέρες Ρουμπαλκάμπα, χαρακτηρίζοντάς την πρόταση του Ιγλέσιας ως «εκβιαστική» και «ταπεινωτική » για το κόμμα.

Δεν φαίνεται πάντως ότι η ηγεσία του PSOE, η οποία βρίσκεται σε μεγάλη αδυναμία  και υπό καθεστώς βαρονιών (υποθέτουμε ότι σύντομα θα μιλήσει ο  Φελίπε Γκονζάλες για να ορίσει τις «κόκκινες γραμμές»), βρίσκεται σε θέση να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο εφαρμόζοντας ένα πρόγραμμα  που προϋποθέτει  ανοιχτή αντιπαράθεση με την Τρόικα και την  Ibex 35,  ούτε μπορεί να βρίσκεται μόνιμα κατηγορούμενη ότι θέτει σε κίνδυνο την ενότητα της Ισπανίας, όσο και αν επιμένει ο Πάμπλο Ιγλέσιας, στο γεγονός ότι είναι διατεθειμένοι να την υπερασπιστούν σε ένα ενδεχόμενο Καταλανικό δημοψήφισμα.

Το PSOE βρίσκεται μπροστά σε ένα σταυροδρόμι, και επιπλέον μπροστά σε μια απειλή ακόμα και  για ένα εσωτερικό Βιετνάμ, μπροστά στην επικείμενη  Κ.Ε του.  Όποια από τις εναλλακτικές και εάν επιλέξει, συμπεριλαμβανομένης και μιας συμμαχίας με τους Πολίτες (ciudadanos) , με στόχο να αποφευχθεί το χειρότερο των σεναρίων, το ενδεχόμενο νέων εκλογών (στο οποίο ήδη φαίνεται πως θα είναι χαμένο) , θα προκαλέσει διασπάσεις και μια φθορά μικρότερη ή μεγαλύτερη που θα λειτουργήσει προς όφελος των ανταγωνιστών του, ιδιαίτερα του Podemos.Με όλα αυτά δεν μένουν πολλές αμφιβολίες για το ποιο είναι το στοίχημα για τις οικονομικές και μηντιακές δυνάμεις αυτή τη στιγμή: Η προτεραιότητα τους συνεχίζει να είναι  με τη μια ή την άλλη μορφή μια μεγάλη συμμαχία του PP, του PSOE και των Πολιτών που θα  μπορεί να εγγυηθεί την διακυβέρνηση  του καθεστώτος και να καθησυχάσει τις αγορές και την τρόικα. Ξεκάθαρο παράδειγμα αποτελεί η εκδοτική γραμμή της εφημερίδας El País, η οποία θυμίζει ότι χρειάζεται σήμερα κιόλας να βρεθεί μια ανεξάρτητη προσωπικότητα που θα μπορεί να εξασφαλίσει την στήριξη όλων των κομμάτων να πάρει διερευνητική εντολή και να σχηματίσει νέα κυβέρνηση. 

Έτσι, με τον κίνδυνο να κάνω λάθος, δεν φαίνεται να έχει πολύ μέλλον  η πρωτοβουλία της ηγεσίας του Podemos,  μια και όσο και αν έχει τροποποιήσει τις θέσεις της για χάριν μιας υποτιθέμενης διαπραγμάτευσης με τον Πέδρο Σάντσες (στην περίπτωση που το επέτρεπε αυτό η Κ.Ε), η νέα αυτή πολιτική δύναμη (το Podemos δηλαδή)συνεχίζει να αντιμετωπίζεται με δυσπιστία από τις οικονομικές δυνάμεις εντός και εκτός κράτους, και ως εκ τούτου δύναμη αποσταθεροποίησης και αστάθειας.  

Αστάθεια. Πράγματι, αυτή είναι η λέξη ταμπού που δεν ειπώνεται,  από αυτούς που είχαν υποσχεθεί στις προηγούμενες εκλογές μια μακρά θεσμική σταθερότητα.    Σε αυτό το νέο πολιτικό κύκλο που μόλις αρχίζει θα πρέπει να συνηθίσουν να ζουν μέσα στην  αβεβαιότητα , που ελπίζουμε ότι θα βαθύνει, στο βαθμό που το Podemos και οι υπόλοιπες  πολυεθνικές (λέξη που συνεχίζει να είναι απαγορευμένη για το PSOE, και την οποία όχι μόνο δεν πρέπει να εγκαταλείψει το  Podemos  αλλά πρέπει να την συνοδέψει με την απαίτηση για ένα δημοψήφισμα στην Καταλονία),   δεν θα υποκύψουν στην απαίτηση για την διακυβέρνηση του καθεστώτος και θα συνεχίσουν να  επενδύουν  πραγματικά σε μια αλλαγή που δεν θα καταλήξει σε  μια αναδιάταξη για τις ελίτ.

Υπάρχουν τουλάχιστον δύο πιθανοί  δρόμοι για το Podemos:   Ο ένας είναι να καταλάβει τον πολιτικό χώρο του PSOE  μέσω την παλιάς και κλασικής προσαρμογής στις συστημικές απαιτήσεις του καθεστώτος και της τρόικα , όπως κατέληξε να συμβαίνει με τον ΣΥΡΙΖΑ, που τώρα σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις βρίσκεται σε μεγάλη κατρακύλα. Ο άλλος δρόμος είναι  να παραμείνει σταθερό στην επιλογή   να συνεχίσει στο δρόμο της «δημοκρατικής επανάστασης» και της απόρριψης των εκβιασμών της τρόικα, κάνοντας ξεκάθαρο στη βάση των σοσιαλιστών ότι δεν υπάρχει «τρίτος δρόμος » ούτε όσον αφορά την υπεράσπιση των κοινωνικών δικαιωμάτων ούτε για την  κατάκτηση της λαϊκής κυριαρχίας.

Έτσι λοιπόν ναι «μπορούμε», αλλά θα πρέπει να τους διώξουμε προετοιμάζοντας ένα νέο  γύρο κινητοποιήσεων όχι μόνο σε εκλογικό επίπεδο αλλά επίσης και σε κοινωνικό -στους δρόμους, στις πλατείες, στους τόπους εργασίας, εκεί που η λαϊκή δύναμη  δεν είναι μόνο ένα σλόγκαν αλλά επίσης μια υλική πραγματικότητα .Πρόκειται για απαραίτητο  και επείγον καθήκον ,  που γίνεται ακόμα πιο σημαντικό μπροστά στο ενδεχόμενο  εκλογών  στις οποίες δεν θα αρκεί να βασιστούμε σε  μια μηντιακή «μηχανή πολέμου» για να αντιμετωπιστεί το κόμμα της τάξης που ετοιμάζεται  να εμποδίσει  τη νίκη του Podemos με κάθε τρόπο.  Είναι απόλυτα αναγκαίο , να ξεκινήσουμε να χτίζουμε ένα κόμμα-κίνημα, πλουραλιστικό και δημοκρατικό ικανό να συναντηθεί με όλες εκείνες τις κοινωνικές, πολιτικές και πολιτιστικές δυνάμεις που παλεύουν  για μια διαδικασία  ανατροπής αυτού του καθεστώτος όπως επίσης και της όλο και πιο αυταρχικής «διακυβέρνησης» της Ε.Ε.    Οι πρωτοβουλίες που βρίσκονται σε εξέλιξη για ένα Plan B για την Ευρώπη, και θέλουμε να ελπίζουμε και η  απόρριψης της Χρεοκρατίας σηματοδοτούν  την αρχή μιας πιθανής αλλαγής πορείας που θα πρέπει να βαθύνει  στη νέα περίοδο που αρχίζει.

Καλωσόρισες λοιπόν αστάθεια , αν πρόκειται γι αυτό. Πάντως αυτό μάλον επιβεβαιώθηκε στη Μαδρίτη  στην εκδήλωση της  δεύτερης επετείου από την ίδρυση του Podemos, με τέτοιο τρόπο που  άρχισαν να τρέμουν από φόβο όσοι ζουν μονάχα για να πλουτίζουν ,  να σπέρνουν την απογοήτευση  και να διαλύσουν τη ελπίδα για αυτή την ΑΛΛΑΓΗ με κεφαλαία που όμως  συνεχίζει να μεγαλώνει.