Οι δράσεις του Δικτύου Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων Θεσσαλονίκης.
Πριν από τρία χρόνια δημιουργήθηκε η συγκεκριμένη δομή. Ο λόγος; Όλοι εμείς που κουτσοπορευόμαστε ανάμεσα στην εργασιακή επισφάλεια και την ανεργία, συχνά με τον διαρκή φόβο της απόλυσης και χωρίς κάποιο εργατικό σωματείο να μας στηρίζει ή ακόμα πιο συχνά ως ανακυκλούμενοι άνεργοι, «ωφελημένοι» από προγράμματα ΟΑΕΔ και ξανά άνεργοι, αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε το εν λόγω Δίκτυο.
Μακριά από τις αδυναμίες του παραδοσιακού συνδικαλισμού (γραφειοκρατία, αναποτελεσματικές κινητοποιήσεις κ.ά.), λειτουργούμε αμεσοδημοκρατικά μέσα από την ανοικτή προς όλους συνέλευσή μας που διεξάγεται κάθε δεκαπενθήμερο, με εναλλαγή κάθε φορά του εισηγητή-συντονιστή και σεβασμό σε όλες τις απόψεις. Λέγοντας προς όλους, εννοούμε κάθε άνεργο και επισφαλώς εργαζόμενο που αντιλαμβάνεται την αναγκαιότητα της συλλογικής διεκδίκησης έναντι του ατομικού δρόμου, είτε αυτός αφορά την άεργη απομόνωση στο σπίτι είτε την ολοκληρωτική πειθάρχηση στις ορέξεις του εκάστοτε εργοδότη.
Πιο συγκεκριμένα, το Δίκτυο Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων έχει συζητήσει και έχει δράσει για μια σειρά ζητημάτων όπως είναι η ελεύθερη μετακίνηση ανέργων στη Θεσσαλονίκη. Όπως είναι γνωστό, η πόλη μας διαθέτει ένα μόνο μεταφορικό μέσο, τα λεωφορεία του ΟΑΣΘ, τα εισιτήρια των οποίων κυμαίνονται μεταξύ 1,00 ευρώ για μια μονή μετακίνηση και 2 ευρώ για 4 μετακινήσεις εντός 2 ωρών. Το εξοργιστικό βρίσκεται στο γεγονός ότι οι ίδιες τιμές ισχύουν και για τους ανέργους, δηλαδή για ανθρώπους (όπως οι περισσότεροι από μας) που διαθέτουν μηδενικό εισόδημα! Όπως είναι φυσικό, αυτό καθιστά σχεδόν απαγορευτική τη μετακίνηση ανέργων στη Θεσσαλονίκη, όταν στην Αθήνα για παράδειγμα των πολλών και πιο σύγχρονων μέσων αυτοί μετακινούνται δωρεάν. Εδώ μπαίνει η δική μας δράση, που εδώ και δύο χρόνια, μέσω των αγώνων που δίνουμε, πιέζουμε τη διοίκηση του ΟΑΣΘ και αυτή διαγράφει κάθε μήνα τα τυχόν πρόστιμα που επιβάλλονται στην πιο ασθενή οικονομικά κατηγορία, έχοντας ήδη φτάσει τα 300 πρόστιμα. Μάλιστα, έχουμε λάβει τη ρητή δέσμευση του οργανισμού αλλά και της σημερινής κυβέρνησης ότι αναζητούνται κονδύλια για τη θεσμοθέτηση της ελεύθερης μετακίνησης. Ωστόσο, η πείρα των τριών τελευταίων ετών μάς διδάσκει ότι δεν θα εφησυχάσουμε μέχρι την οριστική κατοχύρωση του δικαιώματός αυτού.
Αυτή είναι όμως μόνο μία από τις πολλές δράσεις που πραγματοποιούμε. Ταυτόχρονα, έχουμε συμμετάσχει σε σειρά κινητοποιήσεων όπως αυτές που ζητούν τα δεδουλευμένα απλήρωτων εργαζομένων ή που αντιστρατεύονται την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Επίσης, έχοντας βαθιά επίγνωση των αιτιών της σημερινής ανεργίας αλλά και της σκληρής εκμετάλλευσης που βιώνουν οι επισφαλώς εργαζόμενοι, συμμετέχουμε και σε απεργίες-διαδηλώσεις εναντίων των μνημονιακών πολιτικών που παράγουν και αυξάνουν ακόμα και σήμερα τα παραπάνω φαινόμενα.
Έχουμε επίγνωση ότι οι δράσεις μας μπορεί να μην αποτελούν από μόνες τους λύση στην αδικία και την ανισότητα που παράγει το υπάρχον οικονομικό και πολιτικό σύστημα. Εντέλει όλο και περισσότεροι συνειδητοποιούν την αναγκαιότητα οριστικής διάλυσης του καπιταλισμού και την αντικατάστασή του από ένα νέο σύστημα ισότητας, αλληλεγγύης και πραγματικής δημοκρατίας. Ωστόσο, σε καιρούς συνεχών ηττών, η δική μας δομή έχει ήδη καταφέρει κάποιες άμεσες υλικές νίκες στον εργασιακό και «ανεργιακό» τομέα, δίνοντας χώρο συμμετοχής σε νέο κυρίως κόσμο που, αν και φοβικός απέναντι στην οργανωμένη πάλη, συμμετέχει στις δράσεις μας, αναγνωρίζοντας ότι μόνο με συνεχείς αγώνες και επιμονή μπορούν να κερδηθούν σήμερα τα στοιχειώδη, μα αύριο τα πάντα.
*μέλος του Δικτύου Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων
