Να υπερασπιστούμε τη ΒΙΟ.ΜΕ γιατί εκπροσωπεί τη μοναδική λύση για τους εργαζόμενους και τους ανέργους σε μια κρίση χωρίς προηγούμενο και τέλος: να πάρουν στα χέρια τους την παραγωγή. Γιατί ανήκει στο διάσπαρτο κόμμα των εργαζομένων, αυτό που οφείλουν να υπηρετούν όλα τα επιμέρους κόμματα και οι οργανώσεις της Αριστεράς.
Γιατί έδειξε ότι μπορούμε να παράγουμε χωρίς αφεντικά. Γιατί έδειξε ότι μπορούμε να απλώσουμε την κοινωνική αλληλεγγύη σε όλη την κοινωνία και πέρα από τα σύνορα. Γιατί μας έφερε την Αργεντινή και μας πήγε στη Γαλλία. Γιατί αφουγκράστηκε και μίλησε σε όλες τις γλώσσες. Γιατί πήγε σε όλα τα φεστιβάλ, σε όλες τις πόλεις, σε όλες τις ομιλίες, σε όλη τη χώρα. Γιατί έγινε παράδειγμα, έδωσε κουράγιο, έδωσε έμπνευση σε όλων των ειδών τους ανθρώπους. Γιατί όλοι έχουν δει το μπλουζάκι με το εργοστάσιο και το γρανάζι.
Να υπερασπιστούμε τη ΒΙΟ.ΜΕ για τη ΒΙΟ.ΜΕ, για αυτό που συμβολίζει η ΒΙΟ.ΜΕ και για αυτό για το οποίο είναι για τον καθένα μας η ΒΙΟ.ΜΕ. Γιατί η ΒΙΟ.ΜΕ μίλησε στον καθένα από εμάς ξεχωριστά. Και όλοι έχουμε γνωρίσει τους εργάτες της ΒΙΟ.ΜΕ. Δεν ξέρουμε μόνο τον αγώνα τους. Ξέρουμε το χαμόγελο και τη χροιά της φωνής τους. Δεν ξέρουμε μόνο το δίκιο τους. Ξέρουμε τις ώρες που έχουν περάσει όρθιοι στους πάγκους μας και την κούρασή τους μετά από ατελείωτα χιλιόμετρα να κουβαλάνε μήνυμα και απόφαση για τον καθένα από εμάς.
Έχουν μιλήσει σε όλους μας. Το θυμόμαστε αυτό. Και μας θυμίζουν πολλά πράγματα. Άλλα πράγματα στον καθένα. Εμένα ας πούμε, μου θυμίζουν ολόκληρο το κίνημα της κοινωνικής αλληλεγγύης, όπως το έζησα, όχι απλώς όπως περνάει στις γραμμές. Μου θυμίζουν πρόσωπα και πράγματα που κάναμε μαζί. Μου θυμίζουν τον Ναπολέοντα Παπαδόπουλο, που δεν λέει τίποτα σε όσους δεν τον γνώρισαν, αλλά λέει τα πάντα σε όσους τον γνώρισαν. Μου θυμίζουν τις πρώτες προσπάθειες της κοινωνικής αλληλεγγύης στα Γιάννενα, γιατί η ΒΙΟ.ΜΕ ήταν κι εκεί θρυαλλίδα. Μου θυμίζουν τα στέκια μας και τις συνελεύσεις και τους συντρόφους που ήταν και που δεν ήταν και που πέρασαν και που έφυγαν και που είναι ακόμη σε όλες τις οργανώσεις με όλα τα ονόματα και τις σημαίες. Μου θυμίζουν τα χαμόγελα και την κούραση και τον ιδρώτα και το άγχος και την ικανοποίηση και τις συζητήσεις και τις λίστες, όλες τις φορές και όλα τα μέρη με προϊόντα ΒΙΟ.ΜΕ. Μου θυμίζουν κι ένα μεγάλο φεστιβάλ που είχαμε κάνει και βάζαμε στοιχήματα για τη βροχή, και έχασα το στοίχημα και χρωστάω ακόμη μία μπύρα, αλλά κέρδισα το στοίχημα για το τι θα γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν ξέρω αν είμαστε πάτσι ή αν μου χρωστάς πολλές μπύρες, εσύ συντρόφισσα, που έμεινες πίσω και τώρα το κόμμα σου κλείνει τη ΒΙΟ.ΜΕ.
Και πάνω απ΄ όλα, η ΒΙΟ.ΜΕ θυμίζει το μέλλον. Η ΒΙΟ.ΜΕ θυμίζει ότι δεν θα παραδοθούμε, γιατί μας ανήκει ο κόσμος, κι ότι μια μέρα δεν θα έχετε πού να κρυφτείτε. Και τα αφεντικά κι αυτοί που τα φυλάνε και πάνω απ΄ όλα αυτοί που πουλάνε ελπίδα και αγοράζουν εξουσία και κάνουν τους μεσάζοντες, σε παζάρια διαφορετικά από αυτά που στήναμε εμείς. Αυτοί ειδικά. Αυτοί που είναι στη θέση εκείνου που βάζει τη μεγάλη τζίφρα, γιατί υποσχέθηκαν «αυτοδιαχείριση» -ναι, ήταν στις ρημάδες τις συνεδριακές αποφάσεις-, δουλειά και δικαιοσύνη. Και μετά τα πούλησαν όλα, και φυσικά πούλησαν και τη ΒΙΟΜΕ, και φυσικά θα βάλουν τη τζίφρα για να στείλουν τα ΜΑΤ και τους εισαγγελείς. Αυτοί ειδικά, που τους δώσαμε λίγη εξουσία και την παρέδωσαν πίσω στους αστούς, αυτοί ειδικά πρέπει να τρέξουν ένα μίλι παραπάνω.
Να υπερασπιστούμε λοιπόν τη ΒΙΟ.ΜΕ, για αυτά που είναι, για αυτά που δεν είναι, για αυτά που θα θέλαμε να είναι. Να την υπερασπιστούμε γιατί είναι πολύ μεγάλη. Με συμμετοχή σε όλες τις κινητοποιήσεις και στο μπλοκάρισμα του πρώτου πλειστηριασμού, αυτή την Πέμπτη στις 11 πμ στα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης. Μας το χρωστάμε.
Το κάλεσμα εδώ: http://biom-metal.blogspot.gr/
