ε εντελώς «ιδιότυπο» τρόπο αναδείχθηκε, για μια ακόμη φορά στη Θεσσαλονίκη, το ζήτημα της κατάρρευσης της λειτουργίας των δημόσιων νοσοκομείων. Μετά από καταγγελία του Σωματείου Εργαζομένων στο Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, πληροφορηθήκαμε ότι, αρκετοί ασθενείς, για να μπορέσουν να χειρουργηθούν, καλύπτουν οι ίδιοι ή οι συγγενείς τους τα υλικά που δεν υπάρχουν στο νοσοκομείο, μέσω «δωρεών».
Μοιάζει μάλλον περίεργο να «πέφτουν από τα σύννεφα» ο Διοικητής της 4ης ΥΠΕ και ο νέος Διοικητής του ΑΧΕΠΑ, μετά την καταγγελία του Σωματείου, όταν την κατάσταση στη δημόσια υγεία τη γνωρίζουμε όλοι, κι όταν οι ίδιοι γνωρίζουν πολύ καλά, ότι για το 2016, το ΑΧΕΠΑ θα χρηματοδοτηθεί μόλις με 22 εκατ. ευρώ. Επίσης, γνωρίζουν πολύ καλά, ότι, μεταξύ άλλων, επί μήνες υπήρχε σοβαρή έλλειψη αντιρετροϊκών φαρμάκων στο φαρμακείο του ΑΧΕΠΑ, γεγονός το οποίο κατήγγειλε δημόσια η Λαϊκή Ενότητα Θεσσαλονίκης.
Οι επί επτά χρόνια εφαρμοζόμενες νεοφιλελεύθερες μνημονιακές πολιτικές, τις οποίες ενστερνίστηκε και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με βάση τις οποίες περικόπτονται με πολύ αυστηρό «κόφτη» οι δημόσιες δαπάνες στον τομέα της υγείας, οδήγησαν τα νοσοκομεία στη διάλυση, τους εργαζόμενους γερασμένους και κουρασμένους, και τους ασθενείς να μην περιθάλπονται, και να αναγκάζονται να πληρώνουν, όσοι έχουν και ότι μπορούν.
Η Λαϊκή Ενότητα Θεσσαλονίκης, στηρίζει κινήσεις Σωματείων όπως αυτή των Εργαζομένων στο Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, οι οποίες αποσκοπούν στο να αναδείξουν και να σταματήσουν τις παθογένειες του συστήματος, για να έχουν πρόσβαση στα δημόσια νοσοκομεία όλοι οι πολίτες, για ασφαλή και επαρκή υγειονομική περίθαλψη, την οποία δικαιούνται, χωρίς να διαχωρίζονται σε πλούσιους και φτωχούς, ασφαλισμένους και μη ασφαλισμένους, έλληνες και μετανάστες.
Ένα τέτοιο δημόσιο σύστημα υγείας απαιτεί το σταμάτημα των μνημονιακών πολιτικών, την παύση πληρωμών του δημόσιου χρέους με στόχο τη διαγραφή του, τη σύγκρουση με την Ε.Ε. και τους δανειστές, την έξοδο από τη νομισματική φυλακή της ευρωζώνης, προκειμένου να μπορέσουμε να εφαρμόσουμε ένα εναλλακτικό, ριζοσπαστικό πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης και παραγωγικού και κοινωνικού μετασχηματισμού, στο οποίο, μεταξύ άλλων, θα διασφαλίζεται το δικαίωμα στην υγεία, με την ουσιαστική αύξηση των δαπανών για τη δημόσια υγεία και την ποιοτική αναβάθμισή της.
