Το επίσημο συνδικαλιστικό κίνημα και οι συνδικαλιστικές του ηγεσίες στέκονται αμήχανα μπροστά στο δράμα και στο έγκλημα που συντελείτε καθημερινά πια, στα «γαλανά» νερά του Αιγαίου, αλλά κι απέναντι στα βαθύτερα αίτια του. Χιλιάδες πρόσφυγες, με μόνο τους αίτημα την επιβίωση αυτών και των παιδιών τους, και μόνο στόχο το να περάσουν «απέναντι» στοιβάζονται (ε, ακριβό αντίτιμο) σε βάρκες κι αν δεν πνιγούν φτάνουν στα νησιά. Τα νερά του Αιγαίου και της Μεσογείου, στοιχειώνουν καθημερινά από τις ψυχές των παιδιών που κείτονται στα βυθό και στα βράχια.
Η κυβέρνηση κι η ΕΕ εκφράζει την «θλίψη» της για τα γεγονότα και παράλληλα χτίζει φράχτες, κλείνει σύνορα, λειτουργεί στρατόπεδα συγκέντρωσης, στέλνει τις δυνάμεις καταστολής και τελευταία ομόφωνα και το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο (με το πρόσχημα του «ναυαγοσώστη» να επικυρώσει μια φορά ξανά τον ρόλο του τοποτηρητή της Ανατολικής Μεσογείου). Η Ευρώπη μετατρέπεται με γρήγορους ρυθμούς σε φρούριο και παράλληλα πουλά πολεμοφόδια και συντηρεί μαζί με τις υπόλοιπες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις τον πόλεμο στη Συρία και την γενικότερη αναταραχή στην ανατολική Μεσόγειο.
Η κοινωνία, οι κάτοικοι των νησιών, ο απλός λαός προσπαθεί να βοηθήσει με όποιο τρόπο και μέσο μπορεί, ένα μεγάλο τμήμα της τουλάχιστον. Ένα άλλο μικρότερο τμήμα της κρεμάει σταυρούς και γουρουνοκεφαλές στα σύρματα των στρατοπέδων συγκέντρωσης για να διώξει το «κακό»- ως άλλη Κου Κλουξ Κλαν κι ο ρατσισμός, ο φασισμός, η ξενοφοβία κι οι ακροδεξιές αντιλήψεις βρίσκονται για μια ακόμη φορά στο προσκήνιο. Η βαρβαρότητα του καπιταλισμού κι επέλαση του φιλελευθερισμού έχει άλλωστε και στο μακρινό και στο πρόσφατο παρελθόν, το ιστορικό και το κοινωνικό, βρει πολλές φορές καταφύγιο στην ακροδεξιά και στον φασισμό.
Το συνδικαλιστικό κίνημα, αυτήν την συγκεκριμένη χρονική στιγμή δεν μπορεί να μένει ουσιαστικά αμέτοχο, απέναντι στο προσφυγικό και στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς που περιλαμβάνουν και την χώρα και τον λαό μας. Οφείλει να ξεπεράσει τις ηγεσίες του και να έχει άμεση δράση κι επέμβαση. Να οργανώσει τον κόσμο της δουλειάς και την εργατική τάξη τουλάχιστον σε τρεις κατευθύνσεις:
Η πρώτη κατεύθυνση έχει να κάνει με την παροχής ουσιαστικής βοήθειας κι όχι εν είδει φιλανθρωπίας, στους πρόσφυγες που βρίσκονται εδώ κι έρχονται ακόμη. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις και τα σωματεία, μπορούν κι οφείλουν να παραχωρήσουν χώρους τους προκειμένου να φιλοξενηθούν οι πρόσφυγες που κοιμούνται στα παγκάκια, στις πλατείες και στα πάρκινγκ των εθνικών δρόμων, να οργανώσουν (μέσω των σωματείων των εργαζομένων στην υγεία) κλιμάκια ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού που οργανωμένα θα παρέχουν υπηρεσίες υγείας και φάρμακα σε εθελοντική βάση στα χιλιάδες προσφυγόπουλα και σε όποιον έχει ανάγκη στους χώρους των δημόσιων νοσοκομείων, να οργανώσουν κλιμάκια εργαζόμενων για παροχή φαγητού, ρούχων, παπουτσιών, κουβερτών και παιχνιδιών στους χώρους των δομών κοινωνικής πρόνοιας των Δήμων.
Ταυτόχρονα το συνδικαλιστικό κίνημα οφείλει να απαιτήσει με την δράση του την δημιουργία πραγματικών δομών φιλοξενίας κι όχι στρατοπέδων συγκέντρωσης, με την αξιοποίηση δημόσιων κτηρίων και με την πρόσληψη προσωπικού στις κοινωνικές υπηρεσίες για την επιτάχυνση της διαδικασίας της παροχής ασύλου και νομιμοποιητικών εγγράφων και για την κάλυψη των προσωρινών αναγκών στέγασης και σίτισης.
Η δεύτερη κατεύθυνση έχει να κάνει με την ενεργό συμμετοχή και την δράση των συνδικάτων και των συνδικαλιστικών οργανώσεων στο αντιρατσιστικό-αντιφασιστικό κίνημα.
Η τρίτη κατεύθυνση πρέπει να στοχεύει στην δημιουργία ενός αντιιμπεριαλιστικού – αντιπολεμικού κινήματος που θα απαιτεί το σταμάτημα του πολέμου στην Συρία και θα εναντιώνεται στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, ζητώντας ταυτόχρονα την έξοδο από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
Τούτη η στιγμή που ο κόσμος της εργασίας, οι άνεργοι, οι μικροί και μεσαίοι ελεύθεροι επαγγελματίες, αγρότες, επιστήμονες, η νεολαία είναι στον δρόμο και δίνει μάχη διεκδικώντας το δικαίωμα στην εργασία και στην κοινωνική ασφάλιση, είναι η στιγμή που μαζί με τα κοινωνικά κινήματα και το λαό, τα συνδικάτα και το συνδικαλιστικό κίνημα συνολικά πρέπει να αγωνιστεί και να παλέψει και:
- για την παύση του πολέμου στη Συρία και τον τερματισμό των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων
- για τη δημιουργία ασφαλών δρόμων διέλευσης των προσφύγων και την άμεση χορήγηση ασύλου και νομιμοποιητικών εγγράφων
- για τον τερματισμό της λειτουργίας «στρατοπέδων συγκέντρωση» και την δημιουργία πραγματικών δομών φιλοξενίας των προσφύγων
- για το τσάκισμα του φασισμού, του ρατσισμού και της ξενοφοβίας μέσα στα συνδικάτα, στους χώρους δουλειάς, στην κοινωνία
- για την κατάργηση όλων των μνημονίων νέων και παλιών, για το τέλος των φιλελεύθερων πολιτικών, για το τέλος της λιτότητας και για τη χρηματοδότηση των κοινωνικών αναγκών με την εθνικοποίηση, τον εργατικό και κοινωνικό έλεγχο των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, με τη φορολόγηση του μεγάλου πλούτου, με την διαγραφή τουλάχιστον του μεγαλύτερου μέρους του χρέους.
ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, ΕΕ, ΔΝΤ
ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΤΙΣ ΥΛΟΠΟΙΟΥΝ
ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΣ «ΑΡΜΑΓΕΔΩΝΑΣ»
* Η Βάσω Αμπελογιάννη είναι μέλος του Δ.Σ. του Σωματείου Εργαζομένων στο ΓΝ Άρτας και μέλος του ΝΤ Άρτας της ΑΔΕΔΥ.
