ΟΧΙ στις ΣΔΙΤ – τα νοσοκομεία δεν είναι εταιρείες!

Την υγειονομική κρίση ως ευκαιρία για επιχειρηματικά κέρδη, ακόμα και στο πεδίο της Υγείας, βλέπει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ο «πιο καλός μαθητής της ΕΕ», σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο του Economist. Και μάλιστα σε μια περίοδο, που αποδείχτηκε ότι χωρίς ισχυρά, πλήρως στελεχωμένα και επαρκώς χρηματοδοτούμενα, δημόσια συστήματα υγείας, δεν είναι εφικτό να αντιμετωπιστούν πανδημίες όπως αυτή του κορωνοϊού. 

Στο στόχαστρο το Ασκληπιείο

Τα μεγαλεπήβολα σχέδια των φανατικών οπαδών της αγοράς, αποκαλύφθηκαν από τις προετοιμασίες και την σχετική επιβεβαίωση της διοίκησης στο «Ασκληπιείο Βούλας». Με ένα Δ.Τ. στις 18/5, ο διοικητής του νοσοκομείου, ενημέρωνε γεμάτος ενθουσιασμό για την προοπτική περαιτέρω εμπλοκής των ιδιωτών στη χρηματοδότηση του νοσοκομείου και στην προσέλκυση επενδυτών:

«Είναι μεγάλη μας τιμή που το νοσοκομείο μας επιλέχθηκε μαζί με πέντε άλλα μεγάλα και πρωτοπόρα νοσοκομεία της Αττικής για να προβληθεί σε διεθνές επίπεδο, η επιτυχής αντιμετώπιση της πανδημίας από το Εθνικό Δημόσιο Σύστημα Υγείας (…). Επιπλέον, στα πλαίσια του προγράμματος ΕΛΛΑΔΑ 2.0 όπου προβλέπονται επενδύσεις 1.500.000.000€ στον τομέα της υγείας στην Ελλάδα, η προβολή των νοσοκομείων που έχουν την δυνατότητα να διεκδικήσουν μεγάλο κομμάτι αυτών και να τις απορροφήσουν, είναι αυταπόδεικτα σημαντική. Η δε προβολή των όσων έχουν επιτευχθεί και αλλάζουν την εικόνα του νοσοκομείου μέσω του επιτυχημένου μοντέλου των δωρεών, είναι αυτονόητο ότι θα βοηθήσει στην προσέλκυση ακόμα περισσότερων».    

Λογική αντίδραση για ένα διοικητή που αυτοδιαφημίζεται ως μάνατζερ που δούλεψε στην οργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων 2004 και βλέπει το ξεπούλημα των δημόσιων νοσοκομείων, ως προαναγγελία της «Νέας Εποχής». Γιατί για τη νεοφιλελεύθερη αντίληψη, η επιστροφή στις αποτυχημένες συνταγές τις Θάτσερ και του Ρήγκαν από οπισθοδρόμηση, φαντάζει ως «πρόοδος». Ήδη μάλιστα η διοίκηση του Ασκληπιείου έχει προχωρήσει σε συζητήσεις με επενδυτές από Ελβετία και αλλού, για να εντάξουν το «business plan» του νοσοκομείου στα οφέλη του Ταμείου Ανάκαμψης, κάτι που προϋποθέτει τη λειτουργία του με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. 

Οι ιδέες αυτές δεν είναι τωρινή καινοτομία, ούτε προέκυψαν λόγω των σημερινών συνθηκών. Οι κοινοπραξίες, υπό τη μορφή συμπράξεων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, εφαρμόζονται εδώ και μια δεκαετία στην Ελλάδα. Κυρίως στην κατασκευή δημόσιων υποδομών, δρόμων, σχολείων, αλλά και σε μια σειρά υπηρεσίες, ιδιαίτερα στους ΟΤΑ. Το κεφάλαιο με αυτό το «εργαλείο» κατοχυρώνει πεδία δράσης που του αποφέρουν κέρδη, χωρίς κανένα επιχειρηματικό ρίσκο.

Από τη δεκαετία του 1980, στη Βρετανία, στις ΗΠΑ κ.α. εταιρείες και τράπεζες θησαυρίζουν στις πλάτες όλων μας. Πριν από μερικά χρόνια, μια μελέτη του ΤΕΕ ανέφερε χαρακτηριστικά: «Στο Ηνωμένο Βασίλειο υπολογίστηκε ότι το συνολικό κόστος κατασκευής νοσοκομειακών μονάδων μέσω ΣΔΙΤ ήταν έως και πέντε φορές υψηλότερο από ό,τι εάν αυτές κατασκευάζονταν απευθείας από το Δημόσιο. Το κόστος συντήρησης και λειτουργίας ήταν κατά πολύ υψηλότερο, ο αριθμός των ασθενών που μπορούσε να εξυπηρετηθεί μικρότερος και η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών φτωχότερη. Τα ίδια ακριβώς προβλήματα παρατηρήθηκαν και στις σχολικές μονάδες που κατασκευάστηκαν με ΣΔΙΤ».

Αντίδραση του σωματείου

Μόλις έγινε γνωστή η μεθόδευση της διοίκησης, άμεση υπήρξε η αντίδραση του σωματείου εργαζομένων του νοσοκομείου και τοπικών φορέων. Σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο, γεμάτο από εργαζόμενους που αγωνιούν για το μέλλον του νοσοκομείου και εξεγείρονται απέναντι στα σχέδια της κυβέρνησης για ιδιωτικοποίηση μέρους ή όλου του Ασκληπιείου, η Γ.Σ. πήρε ομόφωνη απόφαση, διαμηνύοντας προς κάθε κατεύθυνση:  «δεν δεχόμαστε καμία ΣΔΙΤ, δεν θέλουμε επενδύσεις, αλλά γενναία κρατική χρηματοδότηση. Η υγεία είναι δικαίωμα για όλους, δεν πωλείται, δεν αγοράζεται». 

Στην ανακοίνωση του σωματείου, αποκαλύπτεται όλος ο φιλοεπιχειρηματικός σχεδιασμός της κυβέρνησης και οι ταξικοί διαχωρισμοί που επωάζονται, πίσω από τα ωραία λόγια των τεχνοκρατών: 

«η κυβέρνηση Μητσοτάκη εντάσσει το νοσοκομείο μας στον σχεδιασμό ανάπλασης του παραλιακού μετώπου, όπου η επένδυση Λάτση στο Ελληνικό κατέχει περίοπτη θέση. Θέλουν ένα νοσοκομείο που θα υποδέχεται τους πλούσιους κατοίκους της νέας πόλης του Ελληνικού, τους πελάτες των ασφαλιστικών εταιρειών, τους έχοντες. Θέλουν ένα νοσοκομείο όπου οι φτωχοί δεν θα έχουν πρόσβαση, με τον ίδιο τρόπο που θα είναι αποκλεισμένοι από τις μαρίνες, τις πλούσιες κατοικίες, τα γιοτ. Επιπλέον, θέλουν ένα νοσοκομείο όπου οι εργαζόμενοι θα σωπαίνουν, θα δουλεύουν όσο πει το αφεντικό, θα φοβούνται. Θέλουν ένα Ασκληπιείο μίας, δύο, πολλών ταχυτήτων. Από τη μία τα νέα κτίρια των δωρεών – επενδύσεων, όπου οι μεγαλοδιευθυντές ετοιμάζουν τις ακριβές κλινικές τους στη «νέα εποχή», οι πλούσιοι πελάτες, οι πελάτες των ασφαλιστικών εταιρειών. Από την άλλη, τα κτίρια που δεν ανακαινίζονται, οι «δευτεροκλασάτοι» γιατροί, νοσηλευτές, παρασκευαστές και διοικητικοί, οι συμβασιούχοι, οι ΟΑΕΔ, οι εργολαβικοί, οι φτωχοί ασθενείς. Οι πατρίκιοι και οι πληβείοι».

Στις επόμενες δράσεις των εργαζομένων, προγραμματίζεται συνέντευξη τύπου που θα δοθεί από κοινού με την ΟΕΝΓΕ και την ΠΟΕΔΗΝ την Τετάρτη 26 Μάη και η διοργάνωση πλατιάς σύσκεψης με τους φορείς των νοτίων προαστίων της Αττικής, για τη συγκρότηση επιτροπής υπεράσπισης του δημόσιου χαρακτήρα του Ασκληπιείου. Επίσης κρίσιμο, για την ακύρωση των σχεδίων ιδιωτικοποίησης του Ασκληπιείου Βούλας, είναι ο συντονισμός με τα σωματεία εργαζομένων των υπόλοιπων νοσοκομείων που συμπεριλαμβάνονται στο «Ελλάδα 2.0» (Ευαγγελισμός, Αττικό, ΚΑΤ, Παίδων Αγ. Σοφία).

Για τους εργαζόμενους του Ασκληπιείου Βούλας ξεκινάει ένας μακρύς, επίμονος, ανυποχώρητος αγώνας. Ένας αγώνας που δεν πρέπει να τον δώσουν μόνοι τους. Η συμπαράσταση της τοπικής κοινωνίας, σωματείων, δημοτικών κινήσεων και συλλογικοτήτων γειτονιάς, όλων των κομμάτων και οργανώσεων της Αριστεράς, θα είναι κρίσιμος παράγοντας για να ορθώσουν τείχος αντίστασης στα σχέδια ιδιωτικοποίησης του νοσοκομείου. 

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά