Την οριστική κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης και την μετατροπή του χαρακτήρα της σε ατομικό-κεφαλαιοποιητικό, σχεδιάζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, σε αγαστή συνεργασία με τα επιτελεία των «θεσμών».
Η στενότερη σύνδεση εισφορών-παροχών και ο νέος τρόπος υπολογισμού των συντάξεων, οι ενοποιήσεις ταμείων, οι ατομικοί λογαριασμοί των ασφαλισμένων, η καταβολή μόνο μιας ελάχιστης «εθνικής κοινωνικής σύνταξης» με εισοδηματικά κριτήρια και όσα προβλέπονται στο πόρισμα της «Επιτροπής Σοφών» που δόθηκε σήμερα (15/10) στη δημοσιότητα, έρχονται να προστεθούν σε μια σειρά αντιδραστικές ρυθμίσεις που ήδη πλήττουν-με απίστευτο κυνισμό-τα δικαιώματα εργαζομένων και συνταξιούχων.
Οι αντεργατικές «σοφίες», μετά τη διαδικασία της διαβούλευσης, αναμένεται να μετασχηματιστούν σε νομοσχέδιο που θα έρθει στη βουλή τον Νοέμβρη, ώστε να ολοκληρωθεί η αντιμεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος, όπως ορίζει το Μνημόνιο 3.
«Φιλολαϊκά ισοδύναμα», για να αποφευχθεί η ισοπέδωση των συντάξεων, προφανώς και δε βρέθηκαν, γιατί απλούστατα δεν υπάρχουν μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο της «δημοσιονομικής επιτήρησης», της προσχώρησης στη λογική υλοποίησης των προγραμμάτων άγριας λιτότητας και της μη αμφισβήτησης του παραμικρού προνομίου των οικονομικών ελίτ.
Ειδικότερα, ο Κατρούγκαλος και η 12μελής παρέα των τεχνοκρατών του, στις 31 σελίδες του «πονήματός» τους, που στόχο έχει την «εκλογίκευση» (sic!) στη συνταξιοδοτική δαπάνη, μεταξύ άλλων, προτείνουν:
-Το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ μετεξελίσσεται σε Εθνικό Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης. Στο νέο υπερΤαμείο θα ενταχθούν όλοι οι φορείς κύριας, επικουρικής ασφάλισης και εφάπαξ παροχών. Δεύτερη άποψη που κατατέθηκε προβλέπει τρία Ταμεία (μισθωτών, αυτοαπασχολουμένων και αγροτών) και τη διατήρηση της αυτοτέλειας των επικουρικών. Πρόκειται για ουσιαστική ενοποίηση των όρων και προϋποθέσεων ασφάλισης, λήψης σύνταξης και των παροχών, προφανώς «προς τα κάτω».
-Νέος τρόπος υπολογισμού συντάξεων, με ενιαίους κανόνες για παλιούς και νέους ασφαλισμένους, που θα επιφέρει καινούργιες περικοπές στις συντάξεις. Προτείνεται να επεκταθεί και στους παλαιούς ασφαλισμένους-που διατηρούν υψηλότερα του 70% ποσοστά αναπλήρωσης για τον υπολογισμό της σύνταξης- το ποσοστό το οποίο ισχύει για τους νέους ασφαλισμένους (από την 1/1/93). Δηλαδή από 70% που είναι το ποσοστό αναπλήρωσης στην 35ετία να συρρικνωθεί στο 55% ή χαμηλότερα. Ο ίδιος τρόπος υπολογισμού θα ισχύσει και για τις επικουρικές, που κινδυνεύουν με πλήρη εξαφάνιση, σε συνδυασμό με τη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος.
-Η βασικότερη ανατροπή αφορά το νέο συνταξιοδοτικό μοντέλο, που ουσιαστικά περιγράφει ένα ζοφερό μέλλον για τους σημερινούς εργαζόμενους/ανέργους. Η βασική σύνταξη των «360 ευρώ» (υπολογισμός του 2010) δεν είναι ούτε αυτή εξασφαλισμένη. Ακόμα και όταν κάποιος συμπληρώσει το 67ο έτος, δεν θα του δίνεται αυτόματα η σύνταξη που αντιστοιχεί στα κατώτερα όρια, αλλά θα εξετάζεται σε συνάρτηση με εισοδηματικά και περιουσιακά στοιχεία και θα προστίθεται στο ύψος της αναλογικής σύνταξης! Η τελευταία θα βασίζεται σε ατομικούς λογαριασμούς «νοητής κεφαλαιοποίησης» (οι εισφορές που καταβάλει ο ασφαλισμένος κατά τη διάρκεια του εργασιακού βίου) που θα «τοκίζονται με ένα εικονικό επιτόκιο» (ποσοστιαία μεταβολή των αποδοχών των ασφαλισμένων ή ποσοστιαία μεταβολή του ΑΕΠ) και θα σχηματίζουν το συνταξιοδοτικό κεφάλαιο, με βάση και το προσδόκιμο ζωής της γενιάς του ασφαλισμένου. Το νέο σύστημα θα ισχύσει για όσους εργαστούν πρώτη φορά μετά την 1-1-2016. Μιλάμε με άλλα λόγια για εξατομικευμένες συντάξεις και για ένα «χαρτζιλίκι» προς τους φτωχούς συνταξιούχους. Η απόσυρση του κράτους από τη συνταξιοδοτική δαπάνη.
Οι ανατροπές αυτές, έρχονται τη στιγμή που η μνημονιακή νομοθετική μηχανή «πυροβολεί» με συνεχείς αντιασφαλιστικές παρεμβάσεις, σφαγιάζοντας δικαιώματα ετών, παρά το γεγονός ότι το Ασφαλιστικό βρίσκεται στα πρόθυρα κατάρρευσης (300.000 εκκρεμείς αιτήσεις που είναι στην αναμονή για απόφαση απονομής σύνταξης): μείωση της συνταξιοδοτικής δαπάνης κατά 0,25% (2015) και 1% (2016) του ΑΕΠ αντίστοιχα, αύξηση εισφοράς στον κλάδο υγείας, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, πάγωμα της κατώτατης σύνταξης στη σημερινή ονομαστική της αξία έως το 2021, κατάργηση όλων των φόρων υπέρ τρίτων, κατάργηση του ΕΚΑΣ, κατάργηση των διατάξεων που προέβλεπαν την επαναχορήγηση σύνταξης στους ανασφάλιστους υπερήλικες, τη δυνατότητα μηχανικών, νομικών κ.α. να επιλέγουν την υπαγωγή τους σε έως και τρεις χαμηλότερες ασφαλιστικές κλάσεις, μέχρι και τον Δεκέμβριο του 2016 κλπ.
Το μέγεθος της κυβερνητικής πρόκλησης, δεν μπορεί να μείνει αναπάντητο. Είναι ολοφάνερη η επιδίωξη του δραστικού περιορισμού του δημόσιου-κοινωνικού χαρακτήρα του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης και η μετατροπή του σε ιδιωτικό-κεφαλαιοποιητικό, ώστε τα κενά στο κράτος πρόνοιας να καλύπτονται από τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, όπως ορίζει η νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία. Και είναι το λιγότερο «ανατριχιαστικό», όταν μια τέτοια πολιτική προτείνεται από μια κυβέρνηση που πορεύεται «στο όνομα της Αριστεράς».
Τα Ταμεία που έχασαν 13 δισ. ευρώ με το περίφημο PSI, που χάνουν δεκάδες δισ. το χρόνο από τα ποσοστά ανεργίας, από την αδήλωτη και ευέλικτη εργασία, από την εισφοροδιαφυγή και την εισφοροκλοπή, επιχειρείται να πριμοδοτηθούν, για άλλη μια φορά, από το «αίμα» των συνταξιούχων και των εργαζομένων.
Για μια πραγματική κυβέρνηση της Αριστεράς, μονόδρομος θα ήταν μια σειρά ριζοσπαστικών μέτρων, στο πλαίσιο μιας γενικότερης πολιτικής αντιστροφής των πληγμάτων που έχουν δεχτεί τα Ταμεία από τη διαχρονική τους ληστεία: Μέτρα-εργαλεία άντλησης πόρων για τη χρηματοδότηση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, που δεν μπορούν παρά να πλήττουν τον ταξικό αντίπαλο (επαναφορά των εργοδοτικών εισφορών, έκτακτη φορολόγηση σε κάποιας μορφής δραστηριότητα του κεφαλαίου) και να προστατεύουν τον κόσμο της εργασίας (καμία μείωση στις κύριες και επικουρικές συντάξεις, μείωση των προϋποθέσεων συνταξιοδότησης στα πριν από την κρίση επίπεδα: 35ετία στα 60 ή 37ετία χωρίς όριο ηλικίας), ενισχύοντας έτσι τον υποχρεωτικό, καθολικό και αναδιανεμητικό χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης.
Γι’ αυτή την προοπτική έχουμε άμεσο καθήκον να παλέψουμε, ξεκινώντας από την αποτροπή ψήφισης και εφαρμογής του «νέου ασφαλιστικού οδοστρωτήρα». Και αυτή η επείγουσα μάχη ξεκινάει από τη μαζική συμμετοχή στις κινητοποιήσεις για την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου. Από πλατιές πρωτοβουλίες ενημέρωσης για το περιεχόμενο του περίφημου «πορίσματος Σοφών», από μαζικές-ενωτικές, δυναμικές και συντονισμένες δράσεις των συνδικάτων και της Αριστεράς, με στόχο την απόκρουση της αντιμεταρρύθμισης του ασφαλιστικού συστήματος. Σε αντίθετη περίπτωση, οι οπαδοί της «ΤΙΝΑ», θα έχουν πετύχει μια στρατηγική νίκη.
