Το προσφυγικό στην εποχή των "εταιρειών"

Ακούω πως στη Νέα Υόρκη

Στη γωνιά της 26ης Οδού και του Μπροντγουαίη

Στέκει ένας άντρας κάθε βράδυ τους μήνες του χειμώνα

Και στους άστεγους που μαζεύονται βρίσκει ένα καταφύγιο για τη νύχτα Κάνοντας εκκλήσεις στους διαβάτες.  

Ο κόσμος έτσι δε θ` αλλάξει.

Δε θα καλυτερέψουνε ανάμεσα στους ανθρώπους οι σχέσεις

Δε συντομεύει έτσι η εποχή της εκμετάλλευσης

Μα ωστόσο λίγοι άνθρωποι βρίσκουνε καταφύγιο για τη νύχτα

Για μια νύχτα τους φυλάγεις απ` τον άνεμο Το χιόνι που προορίζονταν γι` αυτούς πέφτει στο δρόμο.  

Σαν το διαβάζεις τούτο `δω, μην κλείσεις το βιβλίο, άνθρωπε.  

Λίγοι άνθρωποι βρίσκουνε καταφύγιο για τη νύχτα

Για μια νύχτα τους φυλάγεις απ` τον άνεμο

Το χιόνι που προορίζονταν γι` αυτούς πέφτει στο δρόμο

Μα ο κόσμος έτσι δε θ` αλλάξει

Δε θα καλυτερέψουνε ανάμεσα στους ανθρώπους οι σχέσεις

Δε συντομεύει έτσι η εποχή της εκμετάλλευσης.  

Μπρεχτ, Μπ. Ποιήματα μετ. Ν. Βαλαβάνη, Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα, 1987, σελ. 100

Ναι μεν… αλλά…

Γνωρίζαμε ότι το προσφυγικό έχει δυο πρόσωπα: Αυτό της καταστροφής, του ξεριζώματος και του θανάτου για όσους χάθηκαν στις βομβαρδισμένες πόλεις και στη θάλασσα προσπαθώντας να διαφύγουν, αυτό του αδιεξόδου, της δυστυχίας και της εξαθλίωσης για όσους σώθηκαν και ήρθαν στην «ελεύθερη» Ευρώπη του Τείχους. Απ’ την άλλη υπάρχει και το πρόσωπο των ευκαιριών και του κέρδους. Της χαράς, της ευτυχίας και της κερδοφορίας για τους ιδιοκτήτες και τις στρατιές των υπαλλήλων των «ανεξάρτητων» (…αναμφισβήτητα) Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (εξαιρούμε σε κάθε περίπτωση τις Μ.Κ.Ο. γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού, δηλαδή, των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και των Γιατρών του Κόσμου) που «φροντίζουν» τους επιζώντες πρόσφυγες!

Δεν περιμέναμε, ωστόσο, ότι οι διαστάσεις αυτού του αίσχους θα ήταν τόσο μεγάλες! Στη Μαλακάσα μετά από 10 περίπου μήνες λειτουργίας του Ανοιχτού Κέντρου Φιλοξενίας Προσφύγων (Α.ΚΦ.Π)!! οι αρμοδιότητες της φροντίδας και περίθαλψης του προσφυγικού πληθυσμού έχουν παραχωρηθεί στις 10 Μ.Κ.Ο. που δραστηριοποιούνται όλο αυτό το διάστημα. Οι Οργανώσεις αυτές έχουν δεσμεύσει χώρους στο στρατόπεδο, στρατιωτικούς μεν δημόσιους χώρους δε, έχοντας εγκαταστήσει τον εξοπλισμό τους και το πλήθος των υπαλλήλων τους, οι οποίοι ως χαρούμενοι εργαζόμενοι-υπάλληλοι(ή και ελεήμονες εθελοντές) «προσφέρουν» τις υπηρεσίες τους. Φροντίζουν βέβαια να είναι σαφής η διάκριση ανάμεσα στον «ελεήμονα εθελοντή» και τον υποδεέστερο επωφελούμενο.

Βλέπεις, λοιπόν, αυτές τις 2 αντιφατικές όψεις του προσφυγικού καθημερινά με τους πρόσφυγες να περιφέρονται θλιμμένοι, απογοητευμένοι, στα πρόθυρα της απόγνωσης ξέροντας ότι το μεσημέρι θα ξαναπετάξουν στα σκουπίδια τον πουρέ-νερό που θα τους δώσουν για φαγητό και τους υπαλλήλους των Μ.Κ.Ο. χαρούμενους, ευδιάθετους να προσπαθούν στην καλύτερη περίπτωση να τους παρηγορήσουν! Υπαλλήλους που απασχολούν παιδάκια παίζοντας μαζί τους, που πολλές φορές είναι περισσότεροι από τους πρόσφυγες που πρέπει να απασχολήσουν, που τρέχει ο μισθός τους κάθε μήνα φουσκώνοντας τους τραπεζικούς λογαριασμούς των ίδιων και των αφεντικών τους, που οι εργοδότες τους έχουν εξασφαλίσει ένα παχυλό πακέτο εκατομμυρίων Ευρώ από τα κονδύλια που δίνονται για τους πρόσφυγες από τις «κοινωνικές πολιτικές» των «φιλεύσπλαχνων» κυβερνήσεων των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ που διεξήγαν όλες αυτές τις ιμπεριαλιστικές επιδρομές-πλιάτσικο εναντίον των χωρών τους για να αρπάξουν τον πλούτο τους ξεριζώνοντας και εξαθλιώνοντας εκατομμύρια συνανθρώπους μας!

Ας κάνουμε, όμως, έναν απολογισμό της λειτουργίας του Στρατοπέδου Προσφύγων Μαλακάσας μετά από 10 μήνες λειτουργίας και των δικών μας δράσεων:

11 Μαρτίου 2016: Το πρώτο κύμα των προσφύγων φτάνει στο στρατόπεδο. Μένουν σε σκηνές με χιονόνερο πολλοί ξυπόλητοι χωρίς κάλτσες, παπούτσια και ρουχισμό.

Μάρτιος-Απρίλιος-Μάιος 2016: Παρά τις δυσκολίες συνεννόησης και συνεργασίας με τη στρατιωτική διοίκηση του στρατοπέδου η Ομάδα Αλληλεγγύης δραστηριοποιείται αμέσως με καθημερινή παρουσία καλύπτοντας τις ανάγκες των προσφύγων σε ρουχισμό και είδη σίτισης, ανταποκρινόμενη στην τεράστια εθελοντική προσφορά αγαθών από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Η διαχείριση όλων των αγαθών στην παραχωρημένη από το στρατό αποθήκη γίνεται από εθελοντές πρόσφυγες και από το συμβούλιο του προσφυγικού πληθυσμού, που αριθμεί 1.350 ανθρώπους, συμβούλιο, που έχει συσταθεί με δική μας παραίνεση. Ο δικός μας ρόλος στην όλη διαδικασία διαχείρισης και διανομής καθαρά επικουρικός.

Ενημερώνουμε τη στρατιωτική διοίκηση, μετά από επιθυμία των προσφύγων, να χορηγήσει άδεια και να συνδράμει για να καλλιεργήσουν τη γη. Αξιωματικός μας ενημερώνει, ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει, γιατί οι στρατιωτικές αρχές δεν γνωρίζουν αν υπάρχουν στο υπέδαφος βλήματα από την έκρηξη του ’87 στις αποθήκες πυρομαχικών και τη διασπορά τους στην περιοχή!!

Τέλη Μαΐου 2016: Η διοίκηση του στρατοπέδου από το στρατό περνάει στο Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής και η νέα διοικήτρια που διαφωνεί με τον συμμετοχικό τρόπο διαχείρισης των αγαθών μας εκδιώκει από το στρατόπεδο. Χειραγωγεί τον πληθυσμό με απαγορεύσεις, συλλήψεις και απειλές για απέλαση και προσπαθεί να επιβάλει το δικό της νόμο με μεταφερόμενους από το Ελληνικό «δικούς της» πρόσφυγες και Έλληνες «κυβερνητικούς εθελοντές».

Τέλη Μαΐου 2016: Σε μια προσπάθειά μας να διασώσουμε όσα κατέκτησαν οι πρόσφυγες τους πρώτους μήνες συναντιόμαστε με τον Υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής Γ. Μουζάλα, ο οποίος επικροτεί την πρακτική της νέας διοίκησης, εξαίροντας την «πείρα της», συμφωνώντας μαζί της, πως η διοίκηση των στρατοπέδων προσφύγων περνάει μέσω της χειραγώγησης των προσφυγικών πληθυσμών από κατευθυνόμενες «μαφίες» που εκτελούν εντολές και λογοδοτούν στην εκάστοτε διοίκηση συστήνοντάς μας να «συνεννοηθούμε» μαζί της!!! Μας πληροφορεί, επίσης, πως το πρώτο πακέτο των 100 εκατομμυρίων Ευρώ έχει αρχίσει να ρέει προς τις Μ.Κ.Ο. Ήδη έχουν στηθεί στην ουρά και «σκοτώνονται» για το «ψητό»! Μας ενημερώνει, ότι θεωρεί λάθος να τους εμπιστευτούμε αξίνες και φτυάρια για να καλλιεργήσουν την Γη.

Ιούνιος-Ιούλιος 2016: Οι συνθήκες διαβίωσης άθλιες όλους αυτούς τους μήνες. 1 ντουζιέρα για τις γυναίκες, ζεστό νερό δεν υπάρχει, εστίες μόλυνσης από τις τουαλέτες που στάζουν και είδη πρώτης ανάγκης που η νέα διοίκηση μοιράζει με το σταγονόμετρο εντάσσοντας αυτή την πρακτική στην σκοπούμενη χειραγώγηση του πληθυσμού. Οι πρόσφυγες διαμαρτύρονται για τις πρακτικές της διοίκησης και τις συνθήκες διαβίωσης διαδηλώνοντας έξω από το στρατόπεδο. Σε όλα τα μέλη της Ομάδας Αλληλεγγύης απαγορεύεται η είσοδος με απειλές και επιχείρηση σύλληψης σε Αλληλέγγυα από την αστυνομία.

Ιούνιος 2016:  Η αποθήκη όπως παραδόθηκε όταν η Ομάδα μας εκδιώχθηκε, ήταν γεμάτη έως το ταβάνι με όλων των ειδών τα αγαθά-προσφορές Αλληλέγγυων Ελλήνων και ξένων. Η νέα διοίκηση με τους συνεργάτες της κυβερνητικούς εθελοντές «σκηνοθετεί» πλιάτσικο στην αποθήκη «αφήνοντας» μια νύχτα ξεκλείδωτη την αποθήκη και «στέλνοντας» κάποιους «δικούς της» πρόσφυγες να ειδοποιήσουν τον πληθυσμό. Αποτέλεσμα: πλιάτσικο μες στη νύχτα από όλους τους στερημένους και εξαθλιωμένους πρόσφυγες. Ρωτάμε: Πού πήγαν όλα τα πράγματα μεγάλης αξίας (τηλεφωνικές κάρτες, τρόφιμα, καινούργια είδη ρουχισμού αξίας, είδη ατομικήςυγιεινής κλπ.;;) Πού πήγαν όλα αυτά τα πράγματα αξίας που δεν κατέληξαν στους πρόσφυγες; Γιατί δεν αναζητήθηκαν ευθύνες παρά τις δικές μας καταγγελίες; Ποιος θα λογοδοτήσει γι αυτό στους αλληλέγγυους απ’ όλο τον κόσμο που τα πρόσφεραν από το υστέρημά τους;

Αύγουστος 2016: Μετά απ’ όλα αυτά και τη γενικότερη κατακραυγή των πρακτικών της διοίκησης η «διοικήτρια» αντικαθίσταται από 2 νέους εκπροσώπους του Υπ. Μεταναστευτικής Πολιτικής που με διαλλακτικό τρόπο προσπαθούν να επαναφέρουν την ηρεμία στο στρατόπεδο. Υπάρχει συνεννόηση μαζί τους και η Ομάδα Αλληλεγγύης επανέρχεται στο στρατόπεδο. Τώρα, όμως, είναι στο απόγειό της η δραστηριότητα των Μ.Κ.Ο. Έχουμε περάσει στην εποχή της «εταιρικής» διαχείρισης και του ροκανίσματος των τεράστιων κονδυλίων. Εν τω μεταξύ ο προσφυγικός πληθυσμός έχει περιοριστεί στο μισό (περίπου 650), αφού οι απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης λειτούργησαν αποκλειστικά φυγοκεντρικά, αποτρέποντας την προσέλευση άλλων ή τη διατήρηση του ήδη υπάρχοντος πληθυσμού. Όποιος μπορούσε, όποιος εύρισκε κάπου αλλού θέση έφευγε ανεπιστρεπτί πέφτοντας στα νύχια λαθροδιακινητών και ύποπτων κυκλωμάτων εκμετάλλευσης ανθρώπων.

Σεπτέμβριος 2016: Ζητήσαμε από τον Ιούλιο την έγκαιρη προετοιμασία των παιδιών στα Ελληνικά για να ενταχθούν ομαλά από το Σεπτέμβριο στο ελληνικό εκπ/κό σύστημα και όταν είδαμε ότι δεν πρόκειται να γίνει τίποτα επανήλθαμε στις αρχές Σεπτεμβρίου με πρόταση για διδασκαλία των Ελληνικών σε ενήλικες για τον ίδιο λόγο της ένταξής τους στην ελληνική κοινωνία, πιστεύοντας, μετά τις εξαγγελίες, πως δρομολογούνταν η εισαγωγή των προσφυγόπουλων στα ελληνικά σχολεία των όμορων στα στρατόπεδα περιοχών. Σήμερα, τέλη Δεκεμβρίου κανένα παιδάκι δεν έχει πάει σε σχολείο να παρακολουθήσει μαθήματα ελληνικών!! Ούτε απάντηση λάβαμε για την πρωτοβουλία μας της δημιουργίας σχολείου ενηλίκων προσφύγων!

Οκτώβριος-Νοέμβριος 2016: Ήρθαν τα κοντέινερ που θα στεγάσουν τους πρόσφυγες!! Προέρχονταν από χρήση των σεισμόπληκτων του 1981 και του 1999!  Ήταν διαλυμένα, σαν βομβαρδισμένα, χωρίς πορτοπαράθυρα, πολλά χωρίς πάτο!! Είδαμε και κάποια της δεκαετίας του ’60!! Στήθηκαν στο χώρο των σκηνών πάνω σε τσιμεντόλιθους και αμέσως ορίστηκαν οι οικογένειες που θα στεγάζονταν στο καθένα. Μας είπαν ότι όλα ήθελαν επισκευή και ότι κάποια εταιρία, μετά από διαγωνισμό, ανέλαβε την επισκευή τους! Οι πρόσφυγες κοιτούσαν τα διαλυμένα κουτιά που είχαν οριστεί εκ των προτέρων γι αυτούς και απορούσαν πώς θα επισκευαστούν για να τους στεγάσουν. Σιγά-σιγά τα συνεργεία άρχισαν να κλείνουν τις τρύπες και οι οικογένειες να μπαίνουν στην «κατοικία» τους! Διαθέτουν ρεύμα και μια σόμπα για θέρμανση. Φυσικά δεν διαθέτουν τουαλέτες και νερό! Αλήθεια, η επισκευή τους κόστισε λιγότερο από την προμήθεια καινούργιων;

Μάρτιος-Δεκέμβριος 2016: Προσφυγικός πληθυσμός απομονωμένος, αποκλεισμένος από τις τοπικές κοινωνίες, συνθήκες διαβίωσης απάνθρωπες, με ψύχος το χειμώνα, καύσωνα το καλοκαίρι, στις σκηνές και τώρα στα κουτιά (ευτυχώς, τουλάχιστον με κάποια θέρμανση), φαγητό για τα σκουπίδια, όπου και καταλήγει τις περισσότερες φορές, από το καλοκαίρι καθημερινά δρομολόγια με λεωφορεία για Αθήνα και επιστροφή (πάλι καλά)

είδη πρώτης ανάγκης που μοιράζονται επιλεκτικά χωρίς συμμετοχή και συνδιαχείριση των προσφύγων, υπό την αιγίδα της Μ.Κ.Ο. REMAR, που, όπως διαπιστώσαμε ως αυτόπτες μάρτυρες, οι υπάλληλοί της διαλέγουν και αρπάζουν ό,τι τους αρέσει από τα είδη ρουχισμού-προσφορών από το υστέρημα του ανώνυμου αλληλέγγυου, λογοδοτώντας στον εαυτό τους

γιατροί με βάρδια 10 π.μ έως 4 μ.μ. εκτός Σαββατοκύριακου

παιδιά που ακόμα δεν έχουν πάει σχολείο, η αίθουσα του σχολείου, που λειτουργούσε ως αίθουσα διδασκαλίας farsi και αγγλικών, με αφγανό δάσκαλο, κατειλημμένη από παλέτες, που θα χρησιμεύσουν για υποστρώματα κρεβατιών στα κοντέινερ-«σπίτια»

στρατός υπαλλήλων των Μ.Κ.Ο. (CIF, UNHCR, IOM, REMAR, Νορβηγική εκκλησία κλπ.) χωρίς ουσιαστικό αντικείμενο, σκανδαλώδης, δηλαδή, κατοχύρωση, εγκατάσταση και παρουσία αναρίθμητων υπαλλήλων των Μ.Κ.Ο. που απαντά στο ερώτημα πού πάνε τα περίπου 17.000 Ευρώ που προορίζονταν ανά πρόσφυγα

Η λογική του «μη χείρον βέλτιστο», η «καλυτέρευση» των συνθηκών ζωής στο στρατόπεδο από τις σκηνές στα «κουτιά» και η σε κάποιες περιπτώσεις «δημιουργική» συνεργασία τους με κάποιες Μ.Κ.Ο. λειτουργεί αποπροσανατολιστικά, ως εφησυχασμός και παραπλάνηση στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους. Οι εξαιρέσεις κάποιων καλών Μ.Κ.Ο.-υπαλλήλων επιβεβαιώνει τον κανόνα. Οι «εταιρείες» υφαρπάζουν όσον ελάχιστο πλούτο επιστρέφει ως ξεροκόμματο στους ίδιους τους πρόσφυγες από τις κυβερνήσεις των «εταιρικών» χωρών που τον άλωσαν εξολοκλήρου μετά τις ιμπεριαλιστικές επιδρομές στις χώρες τους. Η μόνη ουσιαστική λύση, θα ήταν η μίσθωση κατοικιών για τη στέγαση των προσφύγων και η διαδικασία κοινωνικής ενσωμάτωσής τους. Αυτό  θα έπρεπε να είναι το μόνο «ενδιαφέρον» των «εταιρειών», αλλά τότε δεν θα είχαν καμιά θέση οι στρατιές των υπαλλήλων τους που προσφέρουν άλλου είδους δραστηριότητες. Η κερδοσκοπική «εταιρική αλληλεγγύη» δεν έχει καμιά σχέση με την αυθόρμητη, ανιδιοτελή, κινηματική αλληλεγγύη που επέδειξαν και επιδεικνύουν οι απανταχού αλληλέγγυοι, που χωρίς οικονομικό κίνητρο πρόσφεραν και προσφέρουν με την καρδιά τους από το υστέρημά τους.

υποβάθμιση των αρμοδιοτήτων της Ύπατης Αρμοστείας για τους Πρόσφυγες (UNHRC) και βαθμιαία αντικατάστασή της από τον Οργανισμό για τους Μετανάστες (I.O.M.)!!! με σαφή στόχο τον εκφυλισμό του προσφυγικού δικαιώματος του αφγανικού προσφυγικού πληθυσμού σε δικαίωμα μετανάστη

στέρηση σε τελική ανάλυση των όποιων δικαιωμάτων νομικών-ανθρωπιστικών (δικαίωμα ελεύθερης επιλογής χώρας προορισμού και εγκατάστασης, δικαίωμα στην εργασία, στην εκπαίδευση κλπ.),

«προσφυγικό» fast-track του τύπου «Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει» με το στημένο πάρτι των «ευρωπαίων» Μ.Κ.Ο., δομημένο στη λογική της αδιάφορης διαχείρισης των ανθρώπων-παράπλευρων απωλειών (που είσαι Bush), θυμάτων των ιμπεριαλιστικών πολέμων Ε.Ε.-ΝΑΤΟ

άρση της προσωρινότητας της λειτουργίας του στρατοπέδου και προοπτική μακρόχρονης μονιμοποίησής του, μετά μάλιστα από την εγκατάσταση των κουτιών-«σπιτιών», σ’ έναν χώρο ακατάλληλο, που θα ‘πρεπε να έχει κλείσει ή να μην έχει λειτουργήσει ποτέ, και της μετατροπής του σε ελεγχόμενο (με στρατιωτική και αστυνομική παρουσία) γκέτο-αποθήκης ψυχών-κοινωνικών σκουπιδιών

περαιτέρω εξαθλίωση των προσφύγων που χωρίς οικονομικούς πόρους «πουλούν» τον εαυτό τους στο Πεδίο του Άρεως και στην Ομόνοια

προοπτική μακρόχρονης παρουσίας σημαντικού αριθμού ανθρώπων χωρίς ταυτότητα και δικαιώματα. Ανθρώπων σε Γκέτο που η επιβίωσή τους θα εξαρτάται άμεσα από την «ανθρωπιστική» διάθεση των Μ.Κ.Ο. και την όποια «ευαισθησία» της ελληνικής κυβέρνησης. Ανθρώπων που θα ζουν υπό την απειλή της απέλασης. Που εξαιτίας του συνδυασμού της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας και του Νέου Δουβλίνου ΙΙ θα αυξηθούν και θα ρέπουν μοιραία προς την εγκληματικότητα για την εξεύρεση πόρων ζωής. Άνθρωποι δέσμιοι εργασιακής εκμετάλλευσης, ως χειραγωγίσιμο-εξαθλιωμένο υποπρολεταριάτο, εν δυνάμει σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τις στρατιές των Ελλήνων ανέργων, των οποίων τα εργατικά δικαιώματα θα υποβαθμίζονται με το πρόσχημα του «μικρότερου κακού», προσφέροντας ανοιχτό πεδίο δράσης στις ξενόφοβες και ρατσιστικές ακροδεξιές λογικές και σε νέα εργασιακά «Μνημόνια»

Το στρατόπεδο κοινοπραξία Μ.Κ.Ο. (Ε.Ε.) και ελληνικής κυβέρνησης πρέπει να κλείσει. Οι πρόσφυγες δικαιούνται αξιοπρεπείς τρόπους επιβίωσης και διαβίωσης (μίσθωση κατοικιών,  κοινωνική ένταξη, αναγνώριση των δικαιωμάτων τους).

Το «Προσφυγικό» είναι η μεγαλύτερη μπίζνα αυτών που το δημιούργησαν και των συνενόχων τους.

Να χαίρονται την Ευρωπαϊκή τους Ένωση, το ΝΑΤΟ τους, τις δήθεν αριστερές Κυβερνήσεις τους, τα Υπουργεία Μεταναστευτικής Πολιτικής τους, τους Υπουργούς τους, τις Μ.Κ.Ο. τους και τους υπαλλήλους τους.

Μαλακάσα, 18/12/2016