Ακόμα και σε συνθήκες καραντίνας και απαγορεύσεων
Η φετινή Πρωτομαγιά είναι πολύ ιδιαίτερη για την εργατική τάξη, παγκόσμια και στη χώρα μας, καθώς δέχεται με μεγάλη σφοδρότητα την υγειονομική και οικονομική κρίση του κορονοϊού.
Οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι έχουν έναν τεράστιο κατάλογο λόγων και αιτημάτων να τιμήσουν την Πρωτομαγιά και να διεκδικήσουν πλήθος δικαιωμάτων που δέχονται επίθεση.
Με κορυφαία αιτήματα αυτά που αφορούν την ουσιαστική ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας και των εργαζομένων του, με σειρά αιτημάτων για την καθόλου αυτονόητη υγιεινή και ασφάλεια στην εργασία, ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία, τις απολύσεις, το ξεχείλωμα ωραρίων, την τηλεργασία και τη δυσμενή μεταβολή εργασιακών σχέσεων, για την περιστολή της συνδικαλιστικής δράσης και διάφορων ελευθεριών, την καταστολή όσων τολμούν να διεκδικήσουν, την ακραία εκμετάλλευση των εργαζομένων σε ζωτικούς τομείς (σούπερ-μάρκετ, δήμους, «Βοήθεια στο Σπίτι», κούριερ, καθαρίστριες κλπ), η φετινή Πρωτομαγιά πρέπει και μπορεί να γίνει μέρα διασποράς και εξάπλωσης παντού, του ιού της αντίστασης και της διεκδίκησης των εργαζομένων.
Οι πιο αδύναμοι της κοινωνίας μας, την ώρα που αποδεικνύονται και ως οι πιο ευάλωτοι, αντιμετωπίζονται από το επίσημο κράτος με το χειρότερο και πιο επικίνδυνο τρόπο, αυτόν της γκετοποίησης και περιθωριοποίησής τους από την υπόλοιπη κοινωνία, σφραγίζοντας τα camps προσφύγων, απομονώνοντας τους Ρομά, απαξιώνοντας τους φυλακισμένους και τους ψυχικά ασθενείς. Το καμπανάκι αυτό πρέπει να το ακούσει και να το αποτιμήσει η εργατική τάξη: δεν θέλουν να μας προστατέψουν, αδιαφορούν για όλες κι όλους μας.
Μέσα σε αυτήν τη διπλή επίθεση που δέχεται η εργατική τάξη, η αριστερά και τα συνδικάτα είναι υποχρεωμένα να βρουν τρόπους απάντησης στην εργοδοσία και τις κυβερνήσεις της και να αρχίσουν από τώρα να αντιστρέφουν τις επιπτώσεις, διεκδικώντας τη μεταφορά τους στο κεφάλαιο, που είναι αποκλειστικά υπεύθυνο για την υγειονομική και την οικονομική κρίση.
Η συζήτηση που έχει αρχίσει για τη φετινή Πρωτομαγιά, προφανώς περιλαμβάνει την προσπάθεια οργάνωσης μιας κεντρικής κινητοποίησης, προσαρμοσμένης στην εποχή που απαιτεί προστασία της υγείας του κόσμου μας.
Ακόμα περισσότερο όμως, οι σχεδιασμοί για μεταφορά του μηνύματος της Πρωτομαγιάς σε πάρα πολλά και διαφορετικά σημεία, μπορεί να χρησιμεύσει για να συμμετέχει πολύ περισσότερος κόσμος, αρθρώνοντας πολλές φωνές που θα στέλνουν κοινό και σαφές μήνυμα.
Έχουμε την ευκαιρία να προετοιμάσουμε την εργατική Πρωτομαγιά σε πολλούς εργατικούς χώρους (αξιοποιώντας και το κάλεσμα της ΟΕΝΓΕ στις 28 Απρίλη), με διαδικτυακές εκδηλώσεις συνδικαλιστικών σχημάτων, σωματείων, με κάλεσμα προς την ΑΔΕΔΥ για τηλεοπτικό σποτ με τις διεκδικήσεις των εργαζομένων και ενόψει της 1ης Μάη, με πίεση προς τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και τις συστημικές παρατάξεις, να φανερωθούν από τις κρυψώνες τους, να λειτουργήσουν επιτέλους τα συνδικάτα και να «μείνουν στις αγωνιστικές επάλξεις».
Η πανελλαδική μέρα δράσης στήριξης του ΕΣΥ στις 7/4, αλλά και οι μικρότερες κινητοποιήσεις στις 14/4 στο Υπ. Εργασίας και στις 15/4 στα σούπερ μάρκετς, δείχνουν τρόπους και ανοίγουν δρόμους που σπάνε το σιωπητήριο, που τόσο βοηθάει την κυβέρνηση και την «υπεύθυνη» και συναινετική αντιπολίτευση να φορτώσουν τα βάρη και αυτής της κρίσης στον κόσμο μας, μετά από τα πολλαπλά μνημόνια.
Η Πρωτομαγιά μπορεί να απλωθεί παντού, με τη συνεισφορά κάθε ενεργούς συλλογικότητας: με πολλές διαφορετικές δράσεις σε κάθε δήμο, σε γειτονιές και πλατείες, από σωματεία και δημοτικές παρατάξεις, σε χώρους που αξίζουν την υπεράσπιση και αλληλεγγύη μας, όπως οι φυλακές, οι χώροι κράτησης προσφύγων, με επισκέψεις σε εργασιακούς χώρους που δεν σταματάνε ούτε στις γιορτές και αργίες, όπως τα νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας.
Συνδικαλιστικές – ταξικές παρατάξεις, φεμινιστικές/γυναικείες συλλογικότητες, κινήσεις και καμπάνιες αλληλεγγύης, δημοτικά σχήματα, πολιτικές οργανώσεις της αριστεράς και του κινήματος μπορούν να οργανώσουν κοινές δράσεις και να τεθούν στην υπηρεσία της μαχόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας, αυτήν την ιδιαίτερη Πρωτομαγιά, με τα αυξημένα προβλήματα, αλλά και την κρίσιμη αναγκαιότητα για οργανωμένες και συλλογικές αντιδράσεις τώρα!
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
