Συνέλευση 8ης Μάρτη, πρώτος σταθμός: Πάλη ενάντια στη σεξιστική βία

Όπως έχουμε σημειώσει σε προηγούμενα άρθρα, φέτος οργανώνουμε από νωρίς τις συζητήσεις και τη δράση μας, ώστε να εμπλακούμε όσο το δυνατόν περισσότερες αγωνιστικές δυνάμεις και ριζοσπαστικές φωνές και με το βλέμμα στις 8 Μάρτη 2020 να δημιουργήσουμε τους όρους για ένα μαζικό φεμινιστικό κίνημα στην Ελλάδα. Συναντηθήκαμε λοιπόν πολλές γυναίκες από διαφορετικούς χώρους, συλλογικότητες, σωματεία, δημοτικές κινήσεις αλλά και φοιτήτριες, εργαζόμενες, άνεργες και συνταξιούχες και συζητήσαμε με ενθουσιασμό για τις κινήσεις μας το επόμενο διάστημα.

Η συνέλευση άρχισε με τους χαιρετισμούς από Ισπανίδες φεμινίστριες, οι οποίες παρακολουθούν τις κινητοποιήσεις που συμβαίνουν στην Ελλάδα στο πλαίσιο της διεθνούς σύνδεσης, με κέντρο την οργάνωση της φεμινιστικής απεργίας στις 8 Μάρτη. Στα βίντεο που μας έστειλαν οι ίδιες, έθεσαν κάποιους βασικούς τομείς της καθημερινής ζωής, όπου οι γυναίκες σήμερα σε παγκόσμια κλίμακα βιώνουν πολύπλευρη καταπίεση και εκμετάλλευση. Ακόμη σημείωσαν τις επισφαλείς εργασιακές σχέσεις σε επαγγέλματα που θεωρούνται ως «γυναικεία», ενώ επισήμαναν ότι οι συνθήκες εκεί γίνονται χειρότερες ιδιαίτερα  για τις μετανάστριες.

Στις τοποθετήσεις που ακολούθησαν κεντρικό ήταν το θέμα της παρούσας πολιτικής συγκυρίας στην Ελλάδα, όπου η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της ΝΔ –σε συνέχεια των πολιτικών του ΣΥΡΙΖΑ– πρόκειται να επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τις ζωές των εργαζόμενων γυναικών με την περαιτέρω περικοπή των κοινωνικών δαπανων. Παράλληλα, κοινές ήταν οι φωνές μας και στο ζήτημα της κοινωνικής αναπαραγωγής, της δουλειάς στο σπίτι –που θεωρείται επίσης ως «γυναικεία» απασχόληση– και η οποία δεν μπορεί να συνεχίζει να πέφτει αποκλειστικά στις πλάτες των γυναικών. Το αίτημα αυτό παραμένει σταθερό στην ατζέντα μας, ειδικότερα τη στιγμή που η ταξική επίθεση που βιώνουν τόσο οι γυναίκες όσο και οι άντρες απαιτεί να δουλεύουμε όλο και περισσότερο για να τα βγάλουμε πέρα.  

Ένα ακόμη ζήτημα το οποίο συζητήθηκε κατά τη διάρκεια της συνέλευσης αφορούσε το γεγονός ότι φέτος η ημέρα της 8ης Μάρτη θα είναι Κυριακή, κάτι που ενώ παρουσιάζει μια σειρά από δυνατότητες για την κινητοποίησή μας, ταυτόχρονα δημιουργεί και ορισμένους προβληματισμούς αναφορικά με το αίτημα της απεργίας στους εργασιακούς χώρους. Οι απόψεις και οι ιδέες που τέθηκαν, ήταν ποικίλες και αρκετά προωθητικές. Η σύνδεσή μας με την Παγκόσμια Φεμινιστική Απεργία συνιστά τη βάση εκείνη που μας επιτρέπει να αναδείξουμε μέσα από τις δράσεις μας τις πολύπλευρες καταπίεσεις που βιώνουν οι γυναίκες ανά τον κόσμο, τόσο στο σπίτι όσο και στη δουλειά.

Η Συνέλευση κατέληξε σε συγκεκριμένες αποφάσεις για το διάστημα που ακολουθεί. Συγκεκριμένα, συμφωνήσαμε για την οργάνωση μιας διεθνούς εκδήλωσης στις αρχές του Δεκέμβρη, στην οποία θα συμμετάσχουν γυναίκες φεμινίστριες από την Ισπανία και την Ελβετία. Εκείνες τις μέρες θα δοθεί από τη Συνέλευση 8ης Μάρτη συνέντευξη Τύπου, όπου θα μιλήσουμε για την καμπάνια μας μέχρι την Παγκόσμια Ημέρα των γυναικών, τη σημασία της, καθώς και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που λαμβάνει μια τέτοια κινητοποίηση στην Ελλάδα του 2020.

Ο πρώτος βέβαια κινηματικός κόμβος τις επόμενες μέρες είναι η 25η Νοέμβρη, Παγκόσμια Ημέρα ενάντια στη βία κατά των γυναικών, όπου η Συνέλευση 8ης Μάρτη θα είναι παρούσα. Η 25η Νοέμβρη αναδεικνύεται για άλλη μια φορά ως μέρα ιδιαίτερης σημασίας για το φεμινιστικό κίνημα, καθώς τα ποσοστά των γυναικοκτονιών, των θυμάτων βιασμού, των θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης παραμένουν υψηλά παγκοσμίως. Μόλις πριν από λίγες μέρες έγινε γνωστή η αθώωση από δικαστήριο της Βαρκελώνης πέντε αντρών, οι οποίοι κατηγορούνταν για τον ομαδικό βιασμό 14χρονου κοριτσιού που είχε χάσει τις αισθήσεις του. Οι ίδιοι καταδικάστηκαν τελικά για το αδίκημα της σεξουαλικής κακοποίησης, απόφαση που φυσικά υποβαθμίζει σημαντικά τη βαρύτητα της πράξης τους. Περιστατικά τέτοιου είδους εντείνουν την οργή μας, δίνοντάς μας όλο και περισσότερους λόγους να ενώσουμε τις φωνές μας και να παλέψουμε συλλογικά ενάντια στην έμφυλη βία.

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά