Τα μνημόνια και η φοροληστεία ρημάζουν το αγροτικό εισόδημα

Την ίδια στιγ­μή που η κυ­βέρ­νη­ση προ­θυ­μο­ποιεί­ται να ρου­φή­ξει τα ελά­χι­στα χρή­μα­τα που έχουν απο­μεί­νει στους μι­κρο­με­σαί­ους αγρό­τες, χρω­στά­ει από πα­λιό­τε­ρες ενι­σχύ­σεις περί τα 800 εκατ. ευρώ.

Οι αγρό­τες προει­δο­ποιούν ότι «αν πε­ρά­σουν αυτά τα μέτρα δεν υπάρ­χει επι­στρο­φή» και έχουν δίκιο.

Γι’ αυτό το δίκιο τους  πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε η μα­ζι­κή δια­δή­λω­ση στις 18 Νο­έμ­βρη στην Αθήνα, στο μέρος όπου ψη­φί­ζο­νται τα μέτρα, για να κα­τα­λά­βει από... πιο κοντά η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ ότι ο κό­σμος δεν ψή­φι­σε μνη­μό­νια.

Και μά­λι­στα δη­λώ­νουν ότι οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις θα έχουν με­γά­λη διάρ­κεια εάν η κυ­βέρ­νη­ση δεν κάνει πίσω.

Πλή­θος συλ­λο­γι­κο­τή­των από ολό­κλη­ρη τη χώρα πήραν την από­φα­ση συμ­με­το­χής στο πα­να­γρο­τι­κό συλ­λα­λη­τή­ριο της 18ης Νο­έμ­βρη: η Επι­τρο­πή Αγώνα Κρή­της, οι αγρό­τες της οποί­ας είχαν δεί­ξει ξε­κά­θα­ρα τις προ­θέ­σεις τους κατά την προη­γού­με­νη επί­σκε­ψή τους στο υπουρ­γείο Αγρο­τι­κής Ανά­πτυ­ξης, οι δυ­νά­μεις της Πρω­το­βου­λί­ας Αγρο­τών, οι αγρό­τες της Πε­λο­πον­νή­σου, η Πα­νελ­λή­νια Συ­ντο­νι­στι­κή Επι­τρο­πή Αγρο­τών και Κτη­νο­τρό­φων, η Ένωση Βιο­καλ­λιερ­γη­τών Ελ­λά­δας, Επι­τρο­πές Αγώνα των Συ­νε­ται­ρι­στών, η Πα­νελ­λή­νια Ένωση Νέων Αγρο­τών, κτη­νο­τρο­φι­κές ομο­σπον­δί­ες της χώρας, ο Σύν­δε­σμος Ελ­λη­νι­κής Κτη­νο­τρο­φί­ας (ΣΕΚ), η Πα­νελ­λή­νια Ένωση Πα­ρά­κτιων Αλιευ­τι­κών Σκα­φών, η Πα­νελ­λή­νια Ομο­σπον­δία Λαϊ­κών Αγο­ρών.

Τα προ­βλή­μα­τα γνω­στά: φο­ρο­ε­πι­δρο­μή, προ­κα­τα­βο­λή 100% φόρων, τρι­πλα­σια­σμός ασφα­λι­στι­κών ει­σφο­ρών, αύ­ξη­ση ΦΠΑ αγρο­ε­φο­δί­ων, κα­τάρ­γη­ση φο­ρο­α­παλ­λα­γών, αυ­ξή­σεις σε ρεύ­μα-νε­ρό-πε­τρέ­λαιο κ.λπ.

Στο με­τα­ξύ, η... «δεύ­τε­ρη φορά Αρι­στε­ρά» κυ­βέρ­νη­ση (ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ) ακο­λου­θεί την πε­πα­τη­μέ­νη των κυ­βερ­νή­σε­ων ΠΑ­ΣΟΚ-ΝΔ, της ποι­νι­κο­ποί­η­σης των αγώ­νων για να κόψει την όρεξη για επό­με­νους αγώ­νες, κι έτσι στέλ­νει στα δι­κα­στή­ρια αγρό­τες. Από αρχές Νο­έμ­βρη μέχρι και τα μέσα του Ιούνη υπάρ­χουν προ­γραμ­μα­τι­σμέ­νες δίκες αγρο­τών-συν­δι­κα­λι­στών για τη συμ­με­το­χή τους στις αγρο­τι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις του 2013.

Το ΚΚΕ (Πα­να­γρο­τι­κή Αγω­νι­στι­κή Συ­σπεί­ρω­ση-ΠΑ­ΣΥ/Πα­νελ­λα­δι­κή Συ­ντο­νι­στι­κή Επι­τρο­πή των Μπλό­κων) δια­φο­ρο­ποιεί τη στάση του σχε­τι­κά με τη δια­δή­λω­ση της 18/11, που ορ­γά­νω­σαν όλες οι υπό­λοι­πες συλ­λο­γι­κό­τη­τες του ευ­ρύ­τε­ρου αγρο­τι­κού τομέα, με πρό­σχη­μα τη δια­φο­ρε­τι­κή προ­σέγ­γι­ση για ΕΕ, Κοινή Αγρο­τι­κή Πο­λι­τι­κή κ.λπ., χα­ρα­κτη­ρί­ζο­ντας όλο τον υπό­λοι­πο αγρο­τι­κό κόσμο «με­γα­λο­α­γρό­τες με δια­φο­ρε­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα». Απο­μο­νω­τι­σμός και πε­ρι­χα­ρά­κω­ση, ακόμα μια φορά, που δια­σπούν τους αγω­νι­ζό­με­νους.

Πα­ρα­γω­γι­κή ανα­συ­γκρό­τη­ση

Οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις των αγρο­τών αντι­με­τω­πί­ζο­νται με δύο ειδών τρό­πους, συ­νή­θως.

Η μια αντί­δρα­ση, είναι η άκρι­τη υπο­στή­ρι­ξη όλων των αι­τη­μά­των των αγρο­τών και συν­δυά­ζε­ται με την ανα­φο­ρά στην πα­ρα­γω­γι­κή ανα­συ­γκρό­τη­ση της χώρας, θε­ω­ρώ­ντας ότι αυτή, γε­νι­κά κι αό­ρι­στα, θα ωφε­λή­σει με τη σειρά της το λαό (επί­σης γε­νι­κά κι αό­ρι­στα και στο σύ­νο­λό του).

Αυτή η αντί­λη­ψη βλέ­πει την επί­θε­ση των μνη­μο­νί­ων στους αγρό­τες ως πρό­βλη­μα επει­δή θα κα­τα­στρέ­ψει την ελ­λη­νι­κή πα­ρα­γω­γή ιδιαι­τέ­ρως, θα πλή­ξει την αυ­τάρ­κεια (ή έστω επάρ­κεια) της χώρας σε είδη πρω­το­γε­νούς προ­έ­λευ­σης και με­τα­ποι­η­μέ­να και θα δη­μιουρ­γεί «εξάρ­τη­ση» από τους «ξέ­νους».

Έτσι, αγνο­ού­νται οι εσω­τε­ρι­κές δια­στρω­μα­τώ­σεις του αγρο­τι­κού κό­σμου, εγκλω­βί­ζο­νται σε «εθνι­κό» πε­ρι­βάλ­λον τα συμ­φέ­ρο­ντα των φτω­χών αγρο­τών, αλλά και των ερ­γα­ζο­μέ­νων για ασφα­λή και ποιο­τι­κά τρό­φι­μα, και μπαί­νει στο κί­νη­μα των μι­κρο­με­σαί­ων αγρο­τών ένας πρώ­τος στό­χος πάλης, κοι­νός με τους με­γα­λο­α­γρό­τες και τους αγρο­βιο­μη­χά­νους, η γε­νι­κή ανά­πτυ­ξη της αγρο­τι­κής πα­ρα­γω­γής του τόπου, με­τα­θέ­το­ντας την πάλη για τα συμ­φέ­ρο­ντα της μι­κρο­με­σαί­ας αγρο­τιάς και της ερ­γα­τι­κής τάξης που κα­τα­να­λώ­νει τα προ­ϊ­ό­ντα σε δεύ­τε­ρο στά­διο.

Η αγρο­τι­κή πα­ρα­γω­γή, ωστό­σο, δεν μπο­ρεί να είναι υπό­θε­ση μιας μόνο χώρας, σαν να γί­νε­ται να ζει απο­μο­νω­μέ­νη στον πλα­νή­τη, με τις δικές της πα­ρα­γω­γι­κές σχέ­σεις, που δεν θα επη­ρε­ά­ζο­νται από τον... δι­πλα­νό κα­πι­τα­λι­σμό. Ούτε η πα­ρα­γω­γή μιας χώρας, όσο με­γά­λη κι αν είναι, θα ικα­νο­ποιεί τις ανά­γκες αυτών που δου­λεύ­ουν για να πα­ρά­ξουν, αν δεν διεκ­δι­κού­νται τα κέρδη από την κυ­ρί­αρ­χη με­ρί­δα που τα καρ­πώ­νε­ται. Ούτε η ανά­πτυ­ξη των εξα­γω­γών, γε­νι­κά, θα φέρει κέρδη για όλον το λαό και τον τόπο (όπως συ­νη­θί­ζε­ται να ανα­φέ­ρε­ται). Το πα­ρά­δειγ­μα εγ­χώ­ριων βιο­μη­χα­νιών τρο­φί­μων που που­λά­νε πιο φτηνά στο εξω­τε­ρι­κό απ’ ό,τι στην Ελ­λά­δα κάνει απο­λύ­τως εμ­φα­νές ότι δεν μπο­ρεί αυτό το τμήμα του... τόπου να έχει τους ίδιους στό­χους με τους μι­κρο­με­σαί­ους αγρό­τες και τους ερ­γα­ζό­με­νους.

Επι­δο­τή­σεις της ΕΕ

Η άλλη αντί­λη­ψη βλέ­πει ότι οι αγρό­τες «έφα­γαν έναν σκα­σμό» επι­δο­τή­σεις της ΕΕ και δεν σχε­δί­α­σαν με «έξυ­πνο επι­χει­ρη­μα­τι­κό» τρόπο τις «επεν­δύ­σεις» που θα τους απέ­φε­ραν, διά των αγο­ρών, κέρδη ικανά να επι­βιώ­σουν, του­λά­χι­στον, αξιο­πρε­πώς.

Είναι αλή­θεια ότι επα­να­παύ­τη­κε με­γά­λο τμήμα των αγρο­τών με τις ευ­ρω­παϊ­κές επι­δο­τή­σεις και ότι οι ερ­γα­ζό­με­νοι αντι­με­τω­πί­ζο­νται ως κα­τα­να­λω­τές, που μπο­ρούν να του απο­φέ­ρουν κέρδη μέσω της χει­ρο­τέ­ρευ­σης της ποιό­τη­τας και της αύ­ξη­σης των τιμών.

Όμως πρό­κει­ται για προ­βλη­μα­τι­κή προ­σέγ­γι­ση, που βλέ­πει ότι η αγορά μπο­ρεί να σου εξα­σφα­λί­σει κέρδη αν τη δια­χει­ρι­στείς σωστά και ψά­ξεις και­νο­το­μί­ες.

Η Κοινή Αγρο­τι­κή Πο­λι­τι­κή, ωστό­σο, έδινε αφει­δώς επι­δο­τή­σεις ακρι­βώς για να ελέγ­ξει την αγρο­τι­κή πα­ρα­γω­γή (τι, πού και πόσο θα πα­ρά­γε­ται). Και μά­λι­στα, συ­νέ­δε­σε τις επι­δο­τή­σεις όχι με την πα­ρα­γω­γή, αλλά με την έκτα­ση που δια­θέ­τει κα­νείς, με απο­τέ­λε­σμα να μέ­νουν ακαλ­λιέρ­γη­τα χι­λιά­δες στρέμ­μα­τα.

Η πο­λι­τι­κή της ΕΕ και των ελ­λη­νι­κών κυ­βερ­νή­σε­ων ευ­νο­εί τις πο­λυ­ε­θνι­κές αγρο­τι­κής ενα­σχό­λη­σης (σπό­ροι, λι­πά­σμα­τα, φάρ­μα­κα), τα καρ­τέλ (να θυ­μη­θού­με τη διάρ­κεια ζωής του... φρέ­σκου γά­λα­κτος που πρό­σφα­τα έφτα­σε τις 11 μέρες) και γε­νι­κά το με­γά­λο κε­φά­λαιο. Και οι με­γά­λες μο­νά­δες έχουν δώσει τη γρίπη των πτη­νών (Κίνα), τη νόσο των τρε­λών αγε­λά­δων (Κε­ντρι­κή Ευ­ρώ­πη), τα σκάν­δα­λα νό­θευ­σης του ηλιε­λαί­ου με ορυ­κτέ­λαιο (Αμε­ρι­κή, Ου­κρα­νία), τον εντε­ρο­αι­μορ­ρα­γι­κό πυ­ρε­τό (Γερ­μα­νία, LIDL κ.λπ.), καρ­κί­νο στους ίδιους τους αγρό­τες από τα φυ­το­φάρ­μα­κα, χυ­δαία εκ­με­τάλ­λευ­ση στα φρα­ου­λο­χώ­ρα­φα (Ηλεία, Μεσ­ση­νία κ.α.), πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κή επι­βά­ρυν­ση (από την εποχή του DDT έως τις ιχθυο­καλ­λιέρ­γειες σή­με­ρα) και πε­ριο­ρι­σμό βιο­ποι­κι­λό­τη­τας (με γε­νε­τι­κά τρο­πο­ποι­η­μέ­νους σπό­ρους και ασφυ­κτι­κό έλεγ­χο των ποι­κι­λιών).

Σύμ­μα­χοι και συ­να­γω­νι­στές της ερ­γα­τι­κής τάξης

Το βα­σι­κό που έχου­με να πα­ρα­δε­χτού­με είναι ότι όλοι οι αγρό­τες δεν είναι ίδιοι. Τα μνη­μό­νια και η Κοινή Αγρο­τι­κή Πο­λι­τι­κή της ΕΕ δεν πλήτ­τουν το σύ­νο­λο του αγρο­τι­κού κό­σμου.

Τα συμ­φέ­ρο­ντα των μι­κρο­με­σαί­ων αγρο­τών, συν­δε­δε­μέ­να με τα συμ­φέ­ρο­ντα του κό­σμου της δου­λειάς, μπο­ρούν να δι­καιω­θούν μαζί, ενά­ντια στην πα­ρά­δο­ση της αγρο­τι­κής πα­ρα­γω­γής στα γε­ρά­κια των κο­λοσ­σών της αγρο­βιο­μη­χα­νί­ας, σε όποια χώρα κι αν βρί­σκο­νται.

Οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις των μι­κρο­με­σαί­ων αγρο­τών ανοί­γουν άλλη μια πόρτα πάλης ενά­ντια στα μνη­μό­νια και γι’ αυτό αφο­ρούν και τους ερ­γα­ζό­με­νους. Αρκεί να μην αντι­με­τω­πί­ζο­νται οι ερ­γα­ζό­με­νοι ως «πε­λά­τες» από τους αγρό­τες, αλλά ως ένα σύμ­μα­χο κομ­μά­τι, κό­ντρα στα με­γά­λα συμ­φέ­ρο­ντα, σε όποια χώρα κι αν βρί­σκο­νται!