Ταφόπλακα στα ΕΛΤΑ η απελευθέρωση της Ταχυδρομικής Αγοράς

Ταυτόχρονα απολύει εκατοντάδες ενοικιαζόμενους εργαζόμενους, το αναλώσιμο δυστυχώς προσωπικό που έχουν όλες οι κυβερνήσεις χρησιμοποιήσει χρόνια τώρα. 

Αυτή η πολιτική των περικοπών θέσεων εργασίας αναμένεται να φέρει άμεσα μεγάλη εντατικοποίηση της δουλειάς και χειροτέρευση των όρων εργασίας για τους εργαζόμενους που θα συνεχίσουν να δουλεύουν. Σύμφωνα με τα στοιχεία των ΕΛΤΑ (οικονομικές καταστάσεις) τουλάχιστον για το 2018 στη μητρική εταιρεία δούλευαν 5.852 εργαζόμενοι. Από εκεί και πέρα υπολογίζεται ότι στα ΕΛΤΑ συνολικά (μητρική και ΕΛΤΑ Courier) δουλεύουν άλλοι 1.750 περίπου εργαζόμενοι –1.100 συμβασιούχοι και 650 ενοικιαζόμενοι. Η διοίκηση των ΕΛΤΑ αποφάσισε ότι πρόκειται για αριθμούς θέσεων εργασίας (περίπου 7.500 συνολικά) που δεν ταιριάζουν στο σχέδιο «Επιχειρησιακή συνέχεια και ανάκαμψη από καταστροφή» και ανέθεσε στην εταιρεία PLAS AE να προχωρήσει σε σχέδιο εθελουσίας εξόδου.

Στόχος του νέου προγράμματος «εθελούσιας εξόδου» είναι να φύγουν περίπου 2.000 εργαζόμενοι, που σημαίνει μείωση του προσωπικού κατά 35% και ταυτόχρονα κλείσιμο 215 καταστημάτων. Για μια φορά ακόμη την εξυπηρέτηση συμφερόντων των μεγαλοϊδιωτών (ACS, Speedex, Γενική Ταχυδρομική κ.ά.), που ελέγχουν τον κλάδο έχοντας μέλη στη διοίκηση του ΣΕΒ, θα την πληρώσουν όχι μόνο οι εργαζόμενοι στα ΕΛΤΑ, αλλά και οι λαϊκές ανάγκες. Τα ΕΛΤΑ εκτός από την αποστολή επιστολών και δεμάτων, εξυπηρετούν μια σειρά από άλλες υπηρεσίες (π.χ. τραπεζικές), ιδιαίτερα σε περιοχές όπου απουσιάζουν ή έχουν κλείσει, λόγω περικοπών στα μνημονιακά χρόνια, δεκάδες καταστήματα τραπεζών.

Η μείωση του προσωπικού για να σωθούν τα ΕΛΤΑ ή, όπως λέει η προπαγάνδα του νεοφιλελευθερισμού, για να αντιμετωπιστούν τα ελλείμματα και να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα της εταιρείας, είναι μια φθηνή δικαιολογία. Είναι απολύσεις και απαξίωση του Οργανισμού, που έχουν σχεδιαστεί εδώ και αρκετά χρόνια, από το 2012 που ψηφίστηκε από την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ η απελευθέρωση της ταχυδρομικής αγοράς. Έτσι η κρατική εταιρεία που είχε την υποχρέωση να εξυπηρετεί και το πιο απομακρυσμένο και δύσβατο ορεινό χωριό, έπρεπε να ανταγωνιστεί τις ιδιωτικές εταιρείες που δούλευαν με κακοπληρωμένο προσωπικό και πλήρη εντατικοποίηση της εργασίας σε καταστήματα και εργοστάσια διαλογής που θυμίζουν μεσαιωνικά κάτεργα. Και χωρίς να εξυπηρετούν και την πιο δύσβατη ραχούλα.

Συνεπείς στην εξυπηρέτηση των ιδιωτών ήταν όλες οι κυβερνήσεις τα τελευταία 8 χρόνια που εφαρμόζεται η απελευθέρωση της ταχυδρομικής αγοράς. Συνεπείς προς τα ΕΛΤΑ δεν ήταν. Μέχρι και σήμερα δεν έχουν εφαρμόσει την πρόβλεψη του νόμου για χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό μέρους του καθαρού κόστους παροχής της καθολικής υπηρεσίας που επιβαρύνει τον ΦΠΚΥ (Φορέα Παροχής Καθολικής Υπηρεσίας), δηλαδή τα ΕΛΤΑ. Τα χρέη αυτά ανέρχονται σε 183 εκατ. ευρώ. 

Στο πλαίσιο του ίδιου νόμου, τα ΕΛΤΑ πέρασαν στο «υπερταμείο» των ιδιωτικοποιήσεων που δημιούργησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Άλλωστε αυτός είναι ο βασικός τους στόχος. Ιδιωτικοποίηση των ΕΛΤΑ, ώστε να καρπωθούν οι ιδιώτες το διόλου ευκαταφρόνητο πελατολόγιό τους και με κακοπληρωμένους και ευέλικτους εργαζόμενους. Αυτή η πολιτική είχε καταστρεπτικές συνέπειες. Σύμφωνα με την ΕΕΤΤ (Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων) και τις ετήσιες εκθέσεις της, την περίοδο 2012-2017, ο κύκλος εργασιών των ΕΛΤΑ έπεσε από τα 401 στα 311 εκατ. ευρώ, ενώ αυτός των ιδιωτικών εταιρειών ταχυμεταφορών ανέβηκε από τα 305 στα 368 εκατ. ευρώ. 

Το ίδιο διάστημα χάθηκαν περίπου 2.500 θέσεις εργασίας. Το προσωπικό των ΕΛΤΑ μειώνεται συνεχώς από 11.000 που ήταν το 2010 (μόνιμοι) σχεδόν στο μισό (περίπου 6.000), ενώ η αύξηση στις ιδιωτικές εταιρείες είναι από 7.800 σε 10.250 εργαζόμενους.

Η αλήθεια είναι ότι η απάντηση των εργαζομένων στα ΕΛΤΑ είναι δυσανάλογη της επίθεσης που δέχονται τα τελευταία χρόνια, είτε λόγω της γραφειοκρατίας που κυριάρχησε στην Ομοσπονδία τους, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν ούτε αντιδράσεις φραστικές σε αυτή την πορεία. Αποκορύφωμα ήταν η σύμπλευση των δυνάμεων ΠΑΣΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ, που υπέγραψαν συμφωνία με τη διοίκηση των ΕΛΤΑ τον Ιούλη του 2017. Αλλά και στον ιδιωτικό τομέα τα σωματεία είχαν είτε μη κινηματική πορεία σε αντίθεση με τα πρώτα χρόνια δράσης τους (π.χ. ΣΕΤΤΕΑ) ή λειτούργησαν ως σεχταριστικές κομματικές ταμπέλες (π.χ. ΣΕΤΤΑ) ή τα επιχειρησιακά ελέγχονταν από εργοδοτικές παρατάξεις (π.χ. Speedex). Αποτέλεσμα ήταν να μην υπάρξει ούτε συντονισμός των αντιστάσεων.

Στη συμφωνία του 2017 προβλέπονται δυστυχώς 3 συμφωνημένα σημεία, που οι εργαζόμενοι θα χρειαστεί να παλέψουν σκληρά για να τα ανατρέψουν: εθελοντική αποχώρηση προσωπικού με ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, που μπορεί να λάβει άμεσα σύνταξη, μείωση του κόστους μισθοδοσίας του προσωπικού κατά 12,5% στο μισθολογικό κλιμάκιο και μείωση του αριθμού των καταβαλλόμενων υπερωριών στο προσωπικό. Αυτό το διάστημα υπάρχουν κάποιες κινητοποιήσεις ενοικιαζόμενων εργαζόμενων ενάντια στις απολύσεις στα ΕΛΤΑ. Είναι αγώνες που μπορούν να συσπειρώσουν τους εργαζόμενους στον κλάδο, αν οργανωθούν έξω από κομματικές περιχαρακώσεις και δήθεν ταξικές καθαρότητες.

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά