Βοήθεια Στο Σπίτι: Απλήρωτη και εντατικοποιημένη εργασία

Εδώ και λίγες μέρες η κυβέρνηση της ΝΔ, εφαρμόζοντας το νόμο που πριν 2 χρόνια ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά μέχρι σήμερα καμιά από τις 2 κυβερνήσεις δεν είχε κάνει πράξη, έχει προχωρήσει σε προκήρυξη για την πρόσληψη μόνιμων εργαζομένων στο κοινωνικό πρόγραμμα των δήμων Βοήθεια Στο Σπίτι. Είναι μια κίνηση της κυβέρνησης για να καλύψει την αγανάκτηση που διακατέχει από τους εκατοντάδες εργαζόμενους στο πρόγραμμα σε όλη την Ελλάδα. Αγανάκτηση που όπως ανακάλυψε και η εφημερίδα μας στη συζήτηση που κάναμε με τη Μανταλένα Λυμπέρη, μέλος του Δ.Σ. του του Διαπεριφερειακού Συλλόγου Εργαζομένων στο Βοήθεια στο Σπίτι Πελοποννήσου και Δυτικής Ελλάδος. Τη συνέντευξη πήρε ο Θοδωρής Πατσατζής.

-----------------------------------------------------

Το Βοήθεια στο Σπίτι έχει αναβαθμισμένο ρόλο μέσα στην πανδημία του κοροναϊού;

Το έργο που κάνουμε είναι όντως αναβαθμισμένο. Σε όλους τους δήμους οι εργαζόμενοι στο πρόγραμμα όπως και άλλοι εργαζόμενοι στις κοινωνικές υπηρεσίες έχουμε επιφορτιστεί με τουλάχιστον διπλάσιο έργο. Έχουμε ο καθένας στην ευθύνη του όχι μόνο ηλικιωμένους και ΑΜΕΑ όπως είχαμε και το προηγούμενο διάστημα, αλλά και άπορους και ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού που δεν επιτρέπεται να βγουν από το σπίτι. Ανθρώπους που πριν την πανδημία τους φρόντιζαν συγγενείς και τα παιδιά τους που όμως τώρα δεν μπορούν να το κάνουν. Είτε γιατί φοβούνται, είτε γιατί δεν μπορούν να μετακινηθούν εύκολα από πόλη σε πόλη λόγω των περιορισμών που έχουν επιβληθεί.

Η δουλειά μας έχει επιβαρυνθεί καθώς είμαστε υποχρεωμένοι να πηγαίνουμε ακόμη και σε νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας για να παίρνουμε φάρμακα για τους ανθρώπους που εξυπηρετούμε. Επίσης είμαστε υποχρεωμένοι να διανέμουμε φαγητό στους δικαιούχους του Ταμείου Ευρωπαϊκής Βοήθειας προς τους Απόρους.

Είπες ότι καθημερινά είστε υποχρεωμένοι να επισκέπτεστε δομές υγείας. Σας παρέχουν οι δήμοι τα απαραίτητα Μέσα Ατομικής Προστασίας (ΜΑΠ);

Από όσο γνωρίζω σχεδόν όλοι οι δήμοι παρέχουν στους εργαζόμενους του Βοήθεια στο Σπίτι και των Κοινωνικών Υπηρεσιών γάντια και μάσκες. Όμως βλέπετε ότι διεθνώς υπάρχουν διαφορετικές εκτιμήσεις για το πόσο αυτά τα μέσα είναι επαρκή και για να είμαστε προστατευμένοι εμείς και για να μη διασπείρουμε τον ιό χωρίς τη θέλησή μας στις ευπαθείς ομάδες που φροντίζουμε. Πρώτον δεν είναι ξεκάθαρο σε εμάς και από το κράτος τι μέσα θα έπρεπε να χρησιμοποιούμε. Δεύτερο το κυρίαρχο μέσο προστασίας που θεωρείται το αντισηπτικό δεν παρέχεται από όλους τους δήμους. Σε κάποιους δήμους οι συνάδελφοι πληρώνουν από την τσέπη τους. Και με τόσους ανθρώπους που εξυπηρετούν πληρώνουν αρκετά λεφτά. Αν έχουμε λεφτά βέβαια.

Τι εννοείς λέγοντας “αν έχουμε λεφτά”;

Εννοώ ότι πολλοί συνάδελφοί μας δεν χρησιμοποιούν αντισηπτικό και βάζουν την υγεία τους και την υγεία των εξυπηρετούμενων σε κίνδυνο γιατί είναι απλήρωτοι. Όχι για ένα μήνα. Άλλοι είναι απλήρωτοι για τρεις μήνες, άλλοι για 5 και άλλοι για 7 μήνες. Καταλαβαίνετε ότι τυπικά είναι οι ίδιοι που σε αυτή την κατάσταση χρειάζονται βοήθεια από κοινωνική υπηρεσία για να μπορούν να φάνε, να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους, να προστατευθούν από τον ιό. Δυστυχώς η κυβέρνηση αντιμετωπίζει αργά και σπασμωδικά το συγκεκριμένο ζήτημα. Είναι ένα ζήτημα που δεν έχει λυθεί όχι μόνο τώρα αλλά τα 16 και 18 χρόνια που οι περισσότεροι από εμάς δουλεύουμε στο πρόγραμμα. Πάντα πληρωνόμαστε με καθυστέρηση που μας δημιουργεί μαζί με την ανασφάλεια για το αν θα έχουμε δουλειά και την επόμενη μέρα μας γεμίζει άγχος και αυξάνει τις δυσκολίες στην καθημερινότητά μας.

Ταυτόχρονα μάλιστα είμαστε υποχρεωμένοι οι περισσότεροι να χρησιμοποιούμε πεπαλαιωμένα αυτοκίνητα 20ετίας και να διανύουμε πολλά χιλιόμετρα την ημέρα για να προλάβουμε να εξυπηρετήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο.

Προσωπικό υπάρχει επαρκές στους δήμους για να καλυφθούν οι αυξημένες ανάγκες;

Δυστυχώς όχι. Το προσωπικό μας έχει μειωθεί τα τελευταία χρόνια και ακόμη και μέσα στην πανδημία. Καταρχήν είναι υποχρεωτικό να έχουν την άδεια ειδικού σκοπού όσοι συνάδελφοι έχουν χρόνια νοσήματα και ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες ή όσοι συνάδελφοι έχουν μικρά παιδιά. Δεύτερον και σημαντικότερο κάποιοι συνάδελφοι δεν έχουν αντέξει τα τελευταία χρόνια τη μόνιμη απληρωσιά, την ανασφάλεια και την κοροϊδία των κυβερνήσεων και αποφάσισαν να ψάξουν γι καλύτερη δουλειά. Όσοι βρήκαν παραιτήθηκαν και φύγανε με αποτέλεσμα να έχουμε ήδη και πριν την πανδημία μεγάλα κενά. Κενά που η κωλυσιεργία που έδειχναν κυβερνήσεις και δημοτικές αρχές καθώς και οι μνημονιακές πολιτικές που απαγόρευαν τις προσλήψεις τα διόγκωσαν.

Η κυβέρνηση όμως ανακοίνωσε ότι θα κάνει προσλήψεις μόνιμου προσωπικού;

Η κυβέρνηση που ξαφνικά θυμήθηκε το πόσο χρήσιμη είναι η ύπαρξη των κοινωνικών υπηρεσιών και προγραμμάτων βρήκε την ευκαιρία να παρουσιαστεί επικοινωνιακά ότι φροντίζει για όλους μας. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Δεν προχωράει στη μονιμοποίηση όσων δουλεύουμε 16 και 18 χρόνια ως συμβασιούχοι στο πρόγραμμα και στην πρόσληψη και άλλου προσωπικού. Θα μπορούσε εκμεταλλευόμενη τις ειδικές συνθήκες να μετατρέψει τις συμβάσεις μας σε αορίστου χρόνου και να προσλάβει και το αναγκαίο έξτρα προσωπικό. Αυτό που κάνει όμως είναι ότι προκήρυξε σχέδιο για προσλήψεις μόνιμου προσωπικού που θα διαγωνιστούμε μαζί με οποιονδήποτε άλλο συμπολίτη μας για τις υπάρχουσες θέσεις εργασίας μας. Κάτι αντίστοιχο δηλαδή που είχε κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ με τους εργαζόμενους στην καθαριότητα όπου πολλοί συμβασιούχοι χάσανε τελικά τη δουλειά τους. Και μάλιστα προκηρύσσει αυτές τις θέσεις μετά από καθυστέρηση δύο χρόνων και μέσα σε συνθήκες πανδημίας όπου πολλοί από τους συναδέλφους δεν έχουν καν διαδίκτυο στο σπίτι τους και εκτυπωτές για να συμπληρώσουν τις αιτήσεις και να τις καταθέσουν έγκαιρα στις υπηρεσίες των δήμων.

Ποια είναι τα αιτήματά σας;

Το πρώτο αίτημά μας είναι να δοθούν όλα τα ΜΑΠ από τους δήμους στους εργαζόμενους. Να πληρωθούμε άμεσα τα δεδουλευμένα και να μετατραπούν οι συμβάσεις μας σε αορίστου χρόνου. Να γίνουν προσλήψεις προσωπικού για να καλυφθούν όλες οι ανάγκες που υπάρχουν και για να μπορούμε και μετά το τέλος της υγειονομικής κρίσης να εξυπηρετούμε τις αναμενόμενα αυξημένα απαιτήσεις που θα υπάρχουν λόγω και της οικονομικής κρίσης που διογκώνεται αυτό το διάστημα. Να χρηματοδοτηθούν οι δήμοι για να μπορέσουν να μας εφοδιάσουν με σύγχρονα αυτοκίνητα ώστε να εξασφαλίζεται η ασφάλειά μας και να εξυπηρετούμε το δυνατόν γρηγορότερο όλους. Να μας δοθεί κι εμάς όπως και σε όλους τους εργαζόμενους που είναι στην πρώτη γραμμή της μάχης με την πανδημία το δώρο του Πάσχα. Αυτές τις διεκδικήσεις χρειάζεται να δούμε πως θα τις διεκδικήσουμε από τώρα χωρίς να σταματήσουμε να καλύπτουμε τις ανάγκες όσων εξυπηρετούμε.

*Μέλος του Δ.Σ. του του Διαπεριφερειακού Συλλόγου Εργαζομένων στο Βοήθεια στο Σπίτι Πελοποννήσου και Δυτικής Ελλάδος.

**Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά