Ο Κώστας Σακκάς είναι ο μόνος κρατούμενος στη χώρα που βρίσκεται προφυλακισμένος εδώ και δυόμισι χρόνια χωρίς να έχει δικαστεί.
Το Συμβούλιο Εφετών αποφάσισε την παράταση της προφυλάκισής του για 6 μήνες ακόμα, ενώ ο ίδιος πραγματοποιεί απεργία πείνας εδώ και ένα μήνα. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας και οι γιατροί, που τον παρακολουθούν, προειδοποιούν ότι η ζωή του βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο.
Ο Κώστας Σακκάς συνελήφθη το Δεκέμβρη του 2010 στο πλαίσιο άλλης μιας αστυνομικής επιχείρησης του δόγματος «τάξις και ασφάλεια», που στόχο έχει να μετατρέψει την καταστολή και το κουρέλιασμα του όποιου νομοθετικού πλαισίου σε καθημερινότητα. Σύμφωνα με τους συνηγόρους του, στην ογκωδέστατη δικογραφία για την υπόθεση της Συνομωσίας των Πυρήνων της Φωτιάς δεν υπάρχει ούτε μία αναφορά στο όνομά του και ο ίδιος αρνείται τη συμμετοχή του στην οργάνωση.
Οι δικαστικές αρχές παρέτειναν την προφυλάκιση του Σακκά για άλλους 12 μήνες φέτος τον Απρίλη, παρότι το ανώτατο όριο της προφυλάκισής του (18 μήνες) είχε συμπληρωθεί, χωρίς η δίκη του να έχει ξεκινήσει. Δύο μήνες πριν τη συμπλήρωση του 18μηνου, του ασκήθηκε νέα ποινική δίωξη για συναφή υπόθεση και στις 5.4.2012 προφυλακίστηκε εκ νέου. Πρόκειται για δικαστική απόφαση πέρα από κάθε λογική και έξω από κάθε χρονικό όριο προφυλάκισης.
Όλα αυτά βέβαια δεν είναι καθόλου τυχαία. Η απάθεια δικαστών και κυβέρνησης για τη ζωή ενός κατηγορουμένου που δεν έχει καν δικαστεί είναι μια ακόμα προσπάθεια επιβολής του κράτους έκτακτης ανάγκης που επιτρέπει τη διασταλτική ερμηνεία του νομοθετικού πλαισίου σε «ιδιαίτερες περιπτώσεις».
Μόνο που αυτές οι περιπτώσεις, όλως τυχαίως, αφορούν άτομα που αυτοπροσδιορίζονται στον αριστερό ή αναρχικό χώρο και σε αδύναμες, καταπιεσμένες κοινωνικές ομάδες όπως οι μετανάστες. Την ίδια στιγμή οι αποφυλακίσεις και οι συνεχείς αναβολές για υποθέσεις φασιστών, όπως και μεγαλοεπιχειρηματιών φίλων της κυβέρνησης, καθιστά ξεκάθαρη τη μεροληπτική αντιμετώπιση της ελληνικής δικαιοσύνης.
Η ανακοίνωση της ΝΔ, στην οποία γίνεται ευθεία ταύτιση της τρομοκρατίας με την αναρχία, δημιουργεί κλίμα ποινικοποίησης ιδεολογιών και στρέφεται κατά της ελευθερίας της σκέψης. Η ταύτιση αυτή εντάσσεται στην προσπάθεια ενδυνάμωσης της θεωρίας των δύο άκρων. Όποιος υπερασπίζεται τα δημοκρατικά δικαιώματα που καταπατούνται, όπως αυτό της δίκαιης δίκης και τήρησης ορίου προφυλάκισης, κατηγορείται από την κυβέρνηση σαν το άλλο άκρο του φασισμού.
Επιστρατεύσεις εργαζομένων, στοχοποιήσεις αγωνιστών, κλείσιμο μέσων αντιπληροφόρησης, μαύρες οθόνες στη δημόσια τηλεόραση συνθέτουν την εικόνα μιας αυταρχικής κυβέρνησης, η οποία σε συνεργασία με τις δικαστικές αρχές καταπατά συστηματικά ακόμα και το (αστικό) σύνταγμα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις επιθέσεις της κυβέρνησης, από την πρώτη στιγμή μέσω ανακοινώσεων, ερωτήσεων στη βουλή και επίσκεψης αντιπροσωπείας του στο νοσοκομείο, εξέφρασε την έμπρακτη αλληλεγγύη του στον απεργό πείνας και την υπεράσπιση της ζωής του απέναντι στη νέα αντιδημοκρατική εκτροπή.
