Η δραμαματική κατάσταση των ασφαλιστικών ταμείων και η ανάγκη της απάντησης

Στο συ­νέ­δριο πα­ρα­βρέ­θη­καν σύ­νε­δροι από 7 σω­μα­τεία της ομο­σπον­δί­ας  (Σύλ­λο­γοι Ερ­γα­ζο­μέ­νων σε ΟΑΕΕ, ΕΤΑΑ, ΟΓΑ, ΕΤΕΑ, ΕΟΠΥΥ, πρώην ΟΕΚ-ΟΕΕ, πρώην ΤΥΔ­ΚΥ-ΟΠΑΔ), καθώς επί­σης και αντι­πρό­σω­ποι από τα συν­δι­κά­τα και την ομο­σπον­δία του ΙΚΑ και την ΑΔΕΔΥ.

Πα­ρα­τέ­θη­καν πολλά στοι­χεία για την κα­τά­στα­ση των Ασφα­λι­στι­κών Τα­μεί­ων, για τις ευ­θύ­νες αυτών που τα οδή­γη­σαν έως εδώ, αλλά και για τους αγώ­νες που χρειά­ζο­νται ενά­ντια στη νέα προ­σπά­θεια, που ξε­κι­νά­ει με το 3ο Μνη­μό­νιο για τη διά­λυ­ση της Κοι­νω­νι­κής Ασφά­λι­σης.

Σύμ­φω­να με στοι­χεία της ομο­σπον­δί­ας, το έλ­λει­μα των Ασφα­λι­στι­κών Τα­μεί­ων ανα­μέ­νε­ται να ξε­πε­ρά­σει τα 2,6 δις, ενώ εκ­κρε­μούν  150.000 κύ­ριες, 130.000 επι­κου­ρι­κές συ­ντά­ξεις και 30.000 εφά­παξ. Ο μέσος χρό­νος απο­νο­μής σύ­ντα­ξης είναι 12 μήνες για ένα Τα­μείο και 20 μήνες για δια­δο­χι­κή, που φτά­νει και τα 3,5 χρό­νια σε κά­ποιες πε­ρι­πτώ­σεις. Στον ΕΟΠΥΥ τα πράγ­μα­τα είναι ακόμα χει­ρό­τε­ρα, καθώς οι οφει­λές του ξε­περ­νούν τα 7 δις και αν δεν ει­σπρά­ξει άμεσα 900 εκ. κιν­δυ­νεύ­ει με παύση πλη­ρω­μών.

Η ΕΝΩ­ΤΙ­ΚΗ ΑΡΙ­ΣΤΕ­ΡΗ ΚΙ­ΝΗ­ΣΗ ΑΣΦΑ­ΛΙ­ΣΤΙ­ΚΩΝ ΤΑ­ΜΕΙΩΝ, που συμ­με­τέ­χει στο ΜΕΤΑ (Μέ­τω­πο Τα­ξι­κής Ανα­τρο­πής), είχε κε­ντρι­κή πα­ρου­σία στο συ­νέ­δριο. Στις το­πο­θε­τή­σεις και στις ανα­κοι­νώ­σεις μας θέ­σα­με τα προ­βλή­μα­τα των Τα­μεί­ων και των Ορ­γα­νι­σμών Κοι­νω­νι­κής Πο­λι­τι­κής και προ­τεί­να­με ορ­γά­νω­ση αγώ­νων και απερ­γιών ενά­ντια στη νέα επί­θε­ση που δέ­χε­ται η Κοι­νω­νι­κή Ασφά­λι­ση.

Ανα­δεί­ξα­με τη νέα προ­σπά­θεια για την με­τα­τρο­πή του Συ­στή­μα­τος Κοι­νω­νι­κής Ασφά­λι­σης από ανα­δια­νε­μη­τι­κό σε κε­φα­λαιο­ποι­η­τι­κό, με τον δια­χω­ρι­σμό της σύ­ντα­ξης σε βα­σι­κή και ανα­λο­γι­κή, με του­ςΑ­το­μι­κούς Λο­γα­ρια­σμούς «νοη­τής κε­φα­λαιο­ποί­η­σης», με τη ρήτρα μη­δε­νι­κού ελ­λεί­μα­τος και την με­τα­τρο­πή της επι­κου­ρι­κής ασφά­λι­σης σε κα­θα­ρά επαγ­γελ­μα­τι­κή.

Στο ζή­τη­μα των ενο­ποι­ή­σε­ων θέ­σα­με τους κιν­δύ­νους με την εξί­σω­ση των πα­ρο­χών προς τα κάτω, αλλά και για εν­δε­χό­με­νες απο­λύ­σεις ερ­γα­ζο­μέ­νων στο άμεσο μέλ­λον.

Προ­τεί­να­με απερ­γί­ες ορ­γα­νω­μέ­νες και κά­λε­σμα σε συμ­μα­χία προς όλους τους φο­ρείς των ερ­γα­ζο­μέ­νων, των ασφα­λι­σμέ­νων και τους συ­ντα­ξιού­χων.

Επί­σης, προ­τεί­να­με ψή­φι­σμα, που υιο­θε­τή­θη­κε ομό­φω­να για συ­μπα­ρά­στα­ση στους διω­κό­με­νους συ­να­δέλ­φους διοι­κη­τι­κούς στα ΑΕΙ, λόγω των πο­λυ­ή­με­ρων απερ­γιών για τις δια­θε­σι­μό­τη­τες, ενώ από το προη­γού­με­νο ΔΣ είχε υιο­θε­τη­θεί ψή­φι­σμα, που είχε κα­τα­θέ­σει το ΠΑΜΕ για τους πρό­σφυ­γες.