Αν και θα περίμενε κανείς το αντίθετο, ο τομέας της ανακύκλωσης παρουσιάζει παρόμοια σημάδια κρίσης, με αυτά που χαρακτηρίζουν το σύνολο της διαχείρισης των αποβλήτων. Την αλήθεια αυτή έχουν αναγνωρίσει και οι συντάκτες του νέου εθνικού σχεδίου διαχείρισης αποβλήτων (ΕΣΔΑ), στο οποίο, μεταξύ πολλών άλλων, αναφέρεται ότι επιδιώκεται:

«Ρι­ζι­κή ανα­θε­ώ­ρη­ση της λει­τουρ­γί­ας των Συ­στη­μά­των Εναλ­λα­κτι­κής Δια­χεί­ρι­σης (ΣΕΔ) και επα­να­σχε­δια­σμός τους, στο πλαί­σιο ενιαί­ου κε­ντρι­κού συ­ντο­νι­στι­κού φορέα για τη δια­χεί­ρι­ση των στε­ρε­ών απο­βλή­των. Επα­νε­ξέ­τα­ση του θε­σμι­κού πλαι­σί­ου με στόχο την βελ­τι­στο­ποί­η­ση της λει­τουρ­γί­ας, τη δια­φά­νεια και τον έλεγ­χο των συ­στη­μά­των εναλ­λα­κτι­κής δια­χεί­ρι­σης σε άλλα υλικά, στο πλαί­σιο ενιαί­ου κε­ντρι­κού συ­ντο­νι­στι­κού φορέα (με ανα­βάθ­μι­ση του ΕΟΑΝ). Τα έσοδα των ΣΕΔ απο­τε­λούν δη­μό­σιο πόρο και πρέ­πει να εξε­τα­στεί ο έλεγ­χός τους μέσω κρα­τι­κού λο­γι­στι­κού συ­στή­μα­τος για να απο­τε­λέ­σουν επεν­δυ­τι­κό κον­δύ­λι για την ανά­πτυ­ξη των συ­στη­μά­των της νέας δια­χεί­ρι­σης απο­βλή­των».

Η κρίση για την οποία έγινε λόγος στην αρχή εκ­δη­λώ­νε­ται με πολ­λούς τρό­πους. Άλ­λο­τε με πρα­κτι­κές πλή­ρους αδια­φά­νειας και από­κρυ­ψης βα­σι­κών πτυ­χών των δρα­στη­ριο­τή­των του συ­στή­μα­τος, όπως κα­ταγ­γέλ­λει με πρό­σφα­τη ανα­κοί­νω­σή της και η Πρω­το­βου­λία συ­νεν­νό­η­σης για τη δια­χεί­ρι­ση των απορ­ριμ­μά­των (ΠΡΩ­ΣΥ­ΝΑΤ). Άλ­λο­τε με μη τή­ρη­ση των κα­νό­νων λει­τουρ­γί­ας και με πα­ρα­βα­τι­κές συ­μπε­ρι­φο­ρές τμη­μά­των του συ­στή­μα­τος.

Κυ­ρί­ως, όμως, εκ­δη­λώ­νε­ται με την πα­ρω­χη­μέ­νη δομή που χα­ρα­κτη­ρί­ζει το σύ­στη­μα της ανα­κύ­κλω­σης και στο λάθος χα­ρα­κτή­ρα και στον προ­σα­να­το­λι­σμό του. Αφού πρό­κει­ται για ένα σύ­στη­μα που έχει στο επί­κε­ντρό του τους πα­ρα­γω­γούς και δια­χει­ρι­στές των ανα­κυ­κλώ­σι­μων προ­ϊ­ό­ντων – υλι­κών, αντί να έχει τον κα­τα­να­λω­τή – χρή­στη και τις θε­σμι­κές και μη εκ­προ­σω­πή­σεις του (συλ­λο­γι­κό­τη­τες, φο­ρείς, το­πι­κή αυ­το­διοί­κη­ση). Για αυτό και πρό­κει­ται για ένα κα­θο­λι­κά ιδιω­τι­κο­ποι­η­μέ­νο σύ­στη­μα, του οποί­ου δί­νου­με επι­γραμ­μα­τι­κά κά­ποια χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά:

  • Η λει­τουρ­γία της ανα­κύ­κλω­σης, στο με­γα­λύ­τε­ρο και πιο ου­σια­στι­κό της μέρος, έχει ανα­τε­θεί σε ιδιω­τι­κές εται­ρεί­ες, τα λε­γό­με­να συ­στή­μα­τα εναλ­λα­κτι­κής δια­χεί­ρι­σης – ΣΕΔ.

  • Κατά κα­νό­να, συ­γκρο­τού­νται με μορφή ανώ­νυ­μων εται­ρειών (ΑΕ), με με­τό­χους τους ίδιους τους βα­σι­κούς πα­ρα­γω­γούς ή δια­χει­ρι­στές των συ­γκε­κρι­μέ­νων κα­τη­γο­ριών ανα­κυ­κλώ­σι­μων απο­βλή­των.

  • Στις εται­ρεί­ες αυτές η πο­λι­τεία έχει ενα­πο­θέ­σει την απο­κλει­στι­κή ευ­θύ­νη της δια­χεί­ρι­σης των οι­κο­νο­μι­κών ει­σφο­ρών, που εισ­ρέ­ουν στα συ­στή­μα­τα. Ο ίδιος ο Ελ­λη­νι­κός ορ­γα­νι­σμός ανα­κύ­κλω­σης – ΕΟΑΝ έχει ανα­γνω­ρί­σει πως υφί­στα­ται τε­ρά­στιο πρό­βλη­μα δια­φυ­γής ει­σφο­ρών.

  • Τα επι­χει­ρη­σια­κά σχέ­δια όλων των ΣΕΔ, που ανά­με­σα στα άλλα πε­ρι­γρά­φουν τον τρόπο λει­τουρ­γί­ας και τις υπο­χρε­ώ­σεις τους, πα­ρα­μέ­νουν επτα­σφρά­γι­στο μυ­στι­κό.

  • Υπάρ­χουν τε­ρά­στια κενά, του­λά­χι­στον στις επί­ση­μες εκ­θέ­σεις των ΣΕΔ, για το αν και πως τεκ­μη­ριώ­νε­ται η εκ­πλή­ρω­ση ή μη των στό­χων, που έχει θέσει η πο­λι­τεία για κάθε επι­μέ­ρους κα­τη­γο­ρία ανα­κυ­κλώ­σι­μων υλι­κών.

  • Κά­ποια από τα συ­στή­μα­τα – ΣΕΔ έχουν κα­τη­γο­ρη­θεί για πα­ρα­βί­α­ση των κα­νό­νων λει­τουρ­γί­ας τους και σε κά­ποια από αυτά έχει ανα­κλη­θεί η άδεια λει­τουρ­γί­ας τους.

  • Τε­ρά­στιο πρό­βλη­μα πα­ρου­σιά­ζε­ται στον τομέα της ανα­κύ­κλω­σης συ­σκευα­σιών. Το ένα από τα δύο βα­σι­κά ΣΕΔ (ΑΝΤΑ­ΠΟ­ΔΟ­ΤΙ­ΚΗ ΑΝΑ­ΚΥ­ΚΛΩ­ΣΗ ΑΕ) βρί­σκε­ται σε χρό­νια δι­κα­στι­κή δια­μά­χη με τον ΕΟΑΝ, με την άδεια λει­τουρ­γί­ας του πότε να ανα­κα­λεί­ται και πότε επι­στρέ­φε­ται.

  • Το άλλο και με­γα­λύ­τε­ρο, «ΑΝΑ­ΚΥ­ΚΛΩ­ΣΗ» ΤΗΣ ΕΕΑΑ ΑΕ, έχει απο­δει­χθεί διά­τρη­το στη λει­τουρ­γία και αδια­φα­νές στη δη­μο­σιο­ποί­η­ση στοι­χεί­ων.

  • Κά­ποια από τα ΚΔΑΥ, ιδιαί­τε­ρα της Ατ­τι­κής, έχουν κα­τη­γο­ρη­θεί ότι εμπλέ­κο­νται σε πα­ρά­νο­μη δια­κί­νη­ση σύμ­μει­κτων απορ­ριμ­μά­των, για πα­ρά­δειγ­μα από νησιά του Αι­γαί­ου ή από την Πε­λο­πόν­νη­σο, με το μαν­δύα των ανα­κυ­κλώ­σι­μων, όπως αυτό που κάηκε πρό­σφα­τα και στο οποίο δια­πι­στώ­θη­κε μια ανε­ξέ­λεγ­κτη συ­γκέ­ντρω­ση το­ξι­κών υλι­κών.

  • Ο ΕΟΑΝ, που υπο­τί­θε­ται ότι είναι ο δη­μό­σιος φο­ρέ­ας ο επι­φορ­τι­σμέ­νος με την επο­πτεία του συ­στή­μα­τος ανα­κύ­κλω­σης, αδυ­να­τεί να ελέγ­ξει ου­σια­στι­κά ή να επι­βάλ­λει τους προ­βλε­πό­με­νους κα­νό­νες λει­τουρ­γί­ας. Για χρό­νια υπο­στε­λε­χω­μέ­νος, τους τε­λευ­ταί­ους μήνες και χωρίς διοί­κη­ση, γί­νε­ται πολ­λές φορές συ­νέ­νο­χος της πλημ­με­λούς λει­τουρ­γί­ας των ΣΕΔ.

  • Ει­δι­κό­τε­ρα στον τομέα της ανα­κύ­κλω­σης συ­σκευα­σιών συ­ναι­νεί πλή­ρως στην προ­σπά­θεια δια­τή­ρη­σης του υφι­στά­με­νου κα­θε­στώ­τος του μπλε κάδου και των ΚΔΑΥ της ΕΕΑΑ ΑΕ. Παρά το γε­γο­νός ότι απο­τε­λεί υπο­χρέ­ω­ση της χώρας, κα­το­χυ­ρω­μέ­νη και στο ν. 4042/2012 και στο νέο εθνι­κό σχέ­διο δια­χεί­ρι­σης απο­βλή­των – ΕΣΔΑ, η προ­δια­λο­γή σε ξε­χω­ρι­στά ρεύ­μα­τα των συ­σκευα­σιών.

  • Το υπουρ­γείο πε­ρι­βάλ­λο­ντος, μέσω του επί­σης υπο­στε­λε­χω­μέ­νου τμή­μα­τος εναλ­λα­κτι­κής δια­χεί­ρι­σης απο­βλή­των, πα­ρα­κο­λου­θεί σε ρόλο θεατή και, προς το παρόν του­λά­χι­στον, δε φαί­νε­ται να έχει απο­φα­σί­σει να κάνει πράξη τις αλ­λα­γές που έφερε το νέο ΕΣΔΑ.

Ελ­πί­ζου­με ότι το υπουρ­γείο πε­ρι­βάλ­λο­ντος και ενέρ­γειας εν­στερ­νί­ζε­ται το πνεύ­μα του νέου εθνι­κού σχε­δί­ου και ότι θα υλο­ποι­ή­σει χωρίς κα­θυ­στε­ρή­σεις τη ρι­ζι­κή ανα­μόρ­φω­ση του τομέα της ανα­κύ­κλω­σης, όπως προ­βλέ­πε­ται σε αυτό. Πε­ρι­μέ­νου­με, επί­σης, από τους φο­ρείς της αυ­το­διοί­κη­σης να πά­ρουν εκεί­νες τις πρω­το­βου­λί­ες, που θα ακυ­ρώ­νουν, στην πράξη, τη λο­γι­κή και την κυ­ριαρ­χία των ιδιω­τι­κο­ποι­η­μέ­νων «συ­στη­μά­των εναλ­λα­κτι­κής δια­χεί­ρι­σης».

*μέλος της Πρω­το­βου­λί­ας συ­νεν­νό­η­σης για τη δια­χεί­ρι­ση των απορ­ριμ­μά­των (ΠΡΩ­ΣΥ­ΝΑΤ)