ΟΧΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΚΑΙ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗ

ΑΓΩ­ΝΙ­ΖΟ­ΜΑ­ΣΤΕ ΓΙΑ ΠΛΗΡΗ ΚΑΙ ΣΤΑ­ΘΕ­ΡΗ ΕΡ­ΓΑ­ΣΙΑ ΜΕ ΑΥ­ΞΗ­ΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙ­ΣΘΟΥΣ, ΑΣΦΑ­ΛΙ­ΣΗ, ΔΗ­ΜΟ­ΚΡΑ­ΤΙΑ ΚΑΙ ΑΞΙΟ­ΠΡΕ­ΠΕΙΑ

Τα μνη­μό­νια με­τέ­τρε­ψαν τη χώρα μας σε ερ­γα­σια­κή ζού­γκλα

Με την επί 6 χρό­νια εφαρ­μο­γή μνη­μο­νια­κών πο­λι­τι­κών, έχου­με πλέον στη χώρα μας ένα ερ­γα­σια­κό με­σαί­ω­να, ιδιαί­τε­ρα για τους νέους.

Με τις πα­ρεμ­βά­σεις που έγι­ναν οι απο­λύ­σεις έγι­ναν πιο εύ­κο­λες, η ευ­ε­λι­ξία στην ερ­γα­σία αυ­ξή­θη­κε, ο κα­τώ­τε­ρος μι­σθός μειώ­θη­κε, κα­ταρ­γή­θη­καν η υπο­χρε­ω­τι­κό­τη­τα των κλα­δι­κών συμ­βά­σε­ων ερ­γα­σί­ας και η αρχή της ισχύ­ος της ευ­νοϊ­κό­τε­ρης ρύθ­μι­σης ενώ πε­ριο­ρί­στη­κε δρα­μα­τι­κά η δυ­να­τό­τη­τα προ­σφυ­γής στον ορ­γα­νι­σμό με­σο­λά­βη­σης και διαι­τη­σί­ας (ΟΜΕΔ) που ήταν το τε­λευ­ταίο ερ­γα­λείο των ερ­γα­ζό­με­νων απέ­να­ντι στην αδιαλ­λα­ξία της ερ­γο­δο­σί­ας.

            Με τις πα­ρεμ­βά­σεις αυτές οι συλ­λο­γι­κές συμ­βά­σεις ερ­γα­σί­ας μπή­καν στο γύψο, οι ατο­μι­κές συμ­βά­σεις θε­ο­ποι­ή­θη­καν, ο μι­σθός του ερ­γα­ζό­με­νου έγινε κομ­μά­τι του αντα­γω­νι­σμού στις ομοει­δείς επι­χει­ρή­σεις και η ερ­γο­δο­σία και οι δα­νει­στές πιέ­ζουν για πιο κάτω.

            Τα απο­τε­λέ­σμα­τα είναι η ανερ­γία όχι μόνο να μη μειώ­νε­ται αλλά να αυ­ξά­νε­ται, εκα­το­ντά­δες χι­λιά­δες ερ­γα­ζό­με­νοι να αμεί­βο­νται με μι­σθούς πεί­νας, πολ­λοί να κά­νουν να πλη­ρω­θούν μήνες το μισθό τους, το οκτά­ω­ρο κα­τε­δα­φί­στη­κε, τα ερ­γα­σια­κά δι­καιώ­μα­τα κα­τα­κρε­ουρ­γή­θη­καν, η ανα­σφά­λι­στη και η μαύρη ερ­γα­σία έσπα­σε όλα τα ρεκόρ και η ερ­γο­δο­τι­κή αυ­θαι­ρε­σία χτύ­πη­σε κόκ­κι­νο.

            Τέλος και σε ότι αφορά τις συ­ντά­ξεις με τις πα­ρεμ­βά­σεις τόσο των προη­γού­με­νων όσο και της ση­με­ρι­νής κυ­βέρ­νη­σης, τα συ­ντα­ξιο­δο­τι­κά δι­καιώ­μα­τα κα­τα­κρε­ουρ­γή­θη­καν, τα όρια ηλι­κί­ας και τα χρό­νια υπη­ρε­σί­ας για σύ­ντα­ξη αυ­ξή­θη­καν, οι συ­ντά­ξεις μειώ­θη­καν και θε­σμο­θε­τή­θη­κε το πε­ρι­βό­η­το σύ­στη­μα των τριών πυ­λώ­νων (βα­σι­κή σύ­ντα­ξη, λε­γό­με­νη αντα­πο­δο­τι­κή σύ­ντα­ξη και αμι­γώς ιδιω­τι­κή ασφά­λι­ση).

Οι απαι­τή­σεις της Ε.Ε., της ΕΚΤ και του ΔΝΤ και η «δια­πραγ­μά­τευ­ση» της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ – ΑΝ.ΕΛΛ.

Οι δα­νει­στές θέ­λουν η ερ­γα­σια­κή ζού­γκλα, που κυ­ριαρ­χεί μετά την εφαρ­μο­γή τριών μνη­μο­νί­ων στη χώρα μας, να με­τα­τρα­πεί σε ερ­γα­σια­κή κό­λα­ση με ερ­γα­ζό­με­νους - και κυ­ρί­ως νέους –σύγ­χρο­νους σκλά­βους και φτηνή και υπο­ταγ­μέ­νη ερ­γα­τι­κή δύ­να­μη για το διε­θνές και το ντό­πιο κε­φά­λαιο.

Στο τρα­πέ­ζι της λε­γό­με­νης δια­πραγ­μά­τευ­σης έχουν μπει τα δώρα Χρι­στου­γέν­νων – Πάσχα και το επί­δο­μα κα­νο­νι­κής άδειας και στον ιδιω­τι­κό τομέα, ο κα­τώ­τα­τος μι­σθός, οι προ­σαυ­ξή­σεις λόγω τριε­τιών, η απε­λευ­θέ­ρω­ση των ομα­δι­κών απο­λύ­σε­ων, οι συν­δι­κα­λι­στι­κές ελευ­θε­ρί­ες, το θε­σμι­κό πλαί­σιο για τη συλ­λο­γι­κή δράση και την κή­ρυ­ξη απερ­γί­ας, η αντα­περ­γία (lock out), η με­γα­λύ­τε­ρη ευ­ε­λι­ξία της αγο­ράς ερ­γα­σί­ας να φτά­νει μέχρι και σε μη­δε­νι­κό ωρά­ριο, η επέ­κτα­ση όλων των «νέων» μορ­φών «μι­κρο-ερ­γα­σί­ας» και υπό-απα­σχό­λη­σης.

Τέλος πριν στε­γνώ­σει το με­λά­νι της πρό­σφα­της «ασφα­λι­στι­κής με­ταρ­ρύθ­μι­σης» οι δα­νει­στές άνοι­ξαν για άλλη μια φορά το κε­φά­λαιο νέας μεί­ω­σης των συ­ντά­ξε­ων.

Κα­θο­λι­κή απαί­τη­ση η ανα­τρο­πή της μνη­μο­νια­κής ερ­γα­σια­κής απορ­ρύθ­μι­σης

Αυτό που χρειά­ζε­ται σή­με­ρα δεν είναι η με­γα­λύ­τε­ρη απορ­ρύθ­μι­ση των ερ­γα­σια­κών σχέ­σε­ων και η κα­τα­κρε­ούρ­γη­ση όποιου δι­καιώ­μα­τος έχει απο­μεί­νει αλλά η ανα­τρο­πή αυτών των πο­λι­τι­κών και η επα­νά­κτη­ση των ερ­γα­σια­κών δι­καιω­μά­των που κα­τα­κτή­θη­καν με αγώ­νες και ίσχυ­σαν πολ­λές δε­κα­ε­τί­ες:

• Κα­τάρ­γη­ση όλων των μνη­μο­νια­κών νόμων που μεί­ω­σαν τους κα­τώ­τε­ρους μι­σθούς και τις συ­ντά­ξεις, επέ­βα­λαν μειω­μέ­νες απο­δο­χές στους νέους ερ­γα­ζο­μέ­νους.
• Επα­να­φο­ρά του κα­τώ­τε­ρου μι­σθού στα προ μνη­μο­νί­ων επί­πε­δα (751 €) επα­να­φο­ρά δώρων Χρι­στου­γέν­νων – Πάσχα σε όλους τους ερ­γα­ζο­μέ­νους δη­μό­σιου και ιδιω­τι­κού τομέα όπως και στους συ­ντα­ξιού­χους.
• Απα­γό­ρευ­ση των ομα­δι­κών και των αναι­τιο­λό­γη­των απο­λύ­σε­ων.
• Πα­ρο­χή επι­δό­μα­τος ανερ­γί­ας σε όλες/όλους τους ανέρ­γους για όλη την πε­ρί­ο­δο ανερ­γί­ας. Πα­ρο­χή αντί­στοι­χου επι­δό­μα­τος και στους ελεύ­θε­ρους επαγ­γελ­μα­τί­ες ή αυ­το­α­πα­σχο­λού­με­νους που υπο­χρε­ώ­νο­νται να στα­μα­τή­σουν την επαγ­γελ­μα­τι­κή τους δρα­στη­ριό­τη­τα.
• Διευ­κό­λυν­ση και δια­σφά­λι­ση της ελεύ­θε­ρης δρά­σης των συν­δι­κά­των σε όλους τους χώ­ρους δου­λειάς και πλή­ρης απα­γό­ρευ­ση κάθε μορ­φής αντα­περ­γί­ας.
• Άμεση επα­να­φο­ρά του θε­σμι­κού πλαι­σί­ου για τις συλ­λο­γι­κές δια­πραγ­μα­τεύ­σεις και συμ­βά­σεις (μο­νο­με­ρής προ­σφυ­γή στη με­σο­λά­βη­ση και διαι­τη­σία, υπο­χρε­ω­τι­κό­τη­τα – επε­κτα­σι­μό­τη­τα κλα­δι­κών συμ­βά­σε­ων, με­τε­νέρ­γεια) εμπλου­τι­σμέ­νο με βάση τις ανά­γκες που προ­κύ­πτουν από τα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων.
• Ενί­σχυ­ση των μη­χα­νι­σμών ελέγ­χου της ερ­γα­τι­κής νο­μο­θε­σί­ας και τα­χεί­ας απο­νο­μής δι­καιο­σύ­νης στις ερ­γα­τι­κές δια­φο­ρές.
• Απο­κα­τά­στα­ση της πλή­ρους και στα­θε­ρής ερ­γα­σί­ας σε βάρος των ευ­έ­λι­κτων και επι­σφα­λών μορ­φών ερ­γα­σί­ας.

Μία τέ­τοια όμως δη­μο­κρα­τι­κή επα­ναρ­ρύθ­μι­ση των ερ­γα­σια­κών σχέ­σε­ων δεν μπο­ρεί να γίνει στα πλαί­σια των μνη­μο­νί­ων, δεν μπο­ρεί να εφαρ­μο­στεί  από τη ΝΔ ή από τις άλλες δυ­νά­μεις του μνη­μο­νια­κού τόξου.

Οι αγώ­νες των ερ­γα­ζο­μέ­νων, των ανέρ­γων, των συ­ντα­ξιού­χων και της νε­ο­λαί­ας μπο­ρούν να βά­λουν φραγ­μό στη μνη­μο­νια­κή κα­τε­δά­φι­ση και να προ­ω­θή­σουν μια ρι­ζο­σπα­στι­κή εναλ­λα­κτι­κή πρό­τα­ση

Μια τέ­τοια πο­λι­τι­κή προ­κει­μέ­νου να εφαρ­μο­στεί θα πρέ­πει να στη­ρι­χτεί από τα πλα­τιά Λαϊκά στρώ­μα­τα.

Αυτό λοι­πόν που απαι­τεί­ται είναι ένα πλατύ μέ­τω­πο πο­λι­τι­κών και κοι­νω­νι­κών δυ­νά­με­ων που θα βάζει κε­ντρι­κό ζή­τη­μα την εφαρ­μο­γή μιας άλλης πο­λι­τι­κής που στο επί­κε­ντρο θα έχει την προ­στα­σία των ερ­γα­σια­κών δι­καιω­μά­των, του δι­καιώ­μα­τος στη δου­λειά, στο μισθό, στη σύ­ντα­ξη, στο ωρά­ριο, στο κοι­νω­νι­κό επί­δο­μα, στις συν­δι­κα­λι­στι­κές ελευ­θε­ρί­ες και όχι στην πε­ρι­κο­πή δι­καιω­μά­των με στόχο το να πά­ρουν οι δα­νει­στές τα λεφτά τους και τα κέρδη τους.

Αυτή η άλλη πο­λι­τι­κή, αυτό το άλλο πρό­γραμ­μα που απαι­τεί­ται είναι η κα­τάρ­γη­ση της λι­τό­τη­τας και των μνη­μο­νί­ων, η δια­γρα­φή του χρέ­ους, η εθνι­κο­ποί­η­ση των τρα­πε­ζών και η έξο­δος από την Ευ­ρω­ζώ­νη. Μόνο έτσι θα στα­μα­τή­σει η φτω­χο­ποί­η­ση, θα στη­ρι­χθούν οι συ­ντά­ξεις και οι μι­σθοί, θα στη­ρι­χθεί και θα προ­χω­ρή­σει η πα­ρα­γω­γι­κή ανα­συ­γκρό­τη­ση.

Τώρα πε­ρισ­σό­τε­ρο από ποτέ συν­δι­κά­τα, κοι­νω­νι­κοί φο­ρείς, κοι­νω­νι­κές συλ­λο­γι­κό­τη­τες,  Αρι­στε­ρές, αντι­μνη­μο­νια­κές και προ­ο­δευ­τι­κές δυ­νά­μεις οφεί­λουν να μπουν μπρο­στά και να συ­ντο­νί­σουν τις δυ­νά­μεις τους προ­κει­μέ­νου να υψω­θεί ένα τεί­χος αντί­στα­σης στις μνη­μο­νια­κές επι­διώ­ξεις, να στα­μα­τή­σει επι­τέ­λους η κα­τε­δά­φι­ση ερ­γα­τι­κών κα­τα­κτή­σε­ων ενός αιώνα, να προ­χω­ρή­σει επι­τέ­λους η δη­μο­κρα­τι­κή αντι­μνη­μο­νια­κή ανα­τρο­πή.

Η ΛΑΪΚΗ ΕΝΟ­ΤΗ­ΤΑ ερ­γά­ζε­ται για τη συ­γκρό­τη­ση ενός ευ­ρύ­τα­του πο­λι­τι­κού με­τώ­που αυτών των δυ­νά­με­ων που, στη βάση μιας ρι­ζο­σπα­στι­κής και βιώ­σι­μης εναλ­λα­κτι­κής πρό­τα­σης, θα συ­γκρου­στεί με την αδιέ­ξο­δη και κα­τα­στρο­φι­κή λο­γι­κή των μνη­μο­νί­ων της λι­τό­τη­τας, του ευ­ρω­μο­νό­δρο­μου, της υπο­τέ­λειας και τη χρε­ο­μη­χα­νή και που μπο­ρεί να δώσει νέα ελ­πι­δο­φό­ρα διέ­ξο­δο για το Λαό, τη νε­ο­λαία και τη χώρα.